Μετακόμισε από την κρύα Μινεσότα στην καυτή Καλιφόρνια, αφήνοντας πίσω της σχεδόν όλα όσα γνώριζε κι άρχισε να αναζητά ποια είναι στην πραγματικότητα. Μπήκε σε κλαμπ με πλαστή ταυτότητα, συνέχισε να είναι καλή μαθήτρια, βρήκε τον έρωτα – αλλά και την απογοήτευση – στο πρόσωπο ενός αγοριού και επέστρεψε στον τόπο καταγωγής της για να σπουδάσει. Θα μπορούσε να είναι η πραγματική ιστορία μιας έφηβης στα 90s, αν δεν μιλούσαμε για την τηλεοπτική πορεία της Brenda Walsh, την οποία ερμήνευσε η Shannen Doherty στη σειρά Χτυποκάρδια στο Beverly Hills.
Η καριέρα της Shannen Doherty ξεκίνησε από όταν ήταν παιδί και απογειώθηκε μέσα από το teen drama του Aaron Spelling που καθήλωνε εκατομμύρια ανθρώπους μπροστά από την τηλεόραση την ίδια ημέρα και ώρα, τις εποχές όπου το streaming δεν υπήρχε καν ως απαρχή ενός concept στα μυαλά των μεγάλων παραγωγών του Hollywood. Αμέσως μετά το θάνατό της στα μέσα του φετινού Ιουλίου, οι φαν της σειράς ανά τον κόσμο άρχισαν να αναπολούν τις σημαντικές στιγμές της Brenda Walsh, η οποία ήταν ένας από τους τηλεοπτικούς χαρακτήρες της εποχής που διέθεταν το δικό τους haters club, καθώς και το δικός τους hate newsletter.
Η πρώτη γνωριμία του κοινού με την Brenda έγινε στον πιλότο της σειράς, όπου παρουσιαζόταν μαζί με τον δίδυμο αδελφό της Brandon. Σαν να μην έφτανε που είχαν παρόμοια ονόματα απλά και μόνο επειδή ήταν δίδυμα, τα αδέλφια βρισκόντουσαν σε μειονεκτική θέση έναντι των συμμαθητών τους, καθώς μόλις είχαν φτάσει στο Beverly Hills από μια μεσοδυτική πολιτεία που δεν φημίζεται ιδιαίτερα για το coolness της, εκτός αν μιλάμε κυριολεκτικά. Στο πρώτο επεισόδιο της σειράς, η Brenda έψαχνε τι να φορέσει, ισχυριζόμενη ότι δεν είχε τίποτα, κάτι που έπρεπε απευθείας να μας υποψιάσει για το ότι μπροστά μας είχαμε έναν χαρακτήρα στον οποίο μοιάζαμε πάρα πολύ. Το ίδιο προέκυπτε και από την προσπάθειά της να ανήκει κάπου στο πλαίσιο του σχολείου της, ξεκινώντας να κάνει παρέα με την Kelly.
Μέσα στις πολύ μεγάλες αλλαγές που μπορεί να βιώσει ένα 16χρονο κορίτσι, όσα παρακινδυνευμένα πράγματα κι αν έκανε, η Brenda δεν έχασε τον εαυτό της. Διατήρησε τον κώδικα αξιών της, κάτι που φάνηκε και από όταν ξεκαθάρισε στην Kelly πως δεν ήθελε η σχέση της με τον Dylan να επηρεάσει αρνητικά τη φιλία τους, και σε όλη τη διάρκεια της σειράς, μέχρι τη στιγμή που αποχώρησε, επεδείκνυε συμπεριφορές που ήταν ειλικρινείς, ενίοτε ελαττωματικές και πάντα ανθρώπινες.
Όπως αναφέρει σε άρθρο της στο The Atlantic η Lynn Steger Strong, η τηλεόραση των 90s δεν φημιζόταν για τους πολύπλοκους χαρακτήρες της, ειδικά στις σαπουνόπερες: «Η ερμηνεία της Doherty συγκέντρωσε πάρα πολύ μίσος – στην κοινωνία δεν αρέσει ένα κορίτσι που δεν μπορεί να κατηγοριοποιήσει ξεκάθαρα – αλλά υπήρχαν και φαν που τους άρεσε να βλέπουν τον εαυτό της μέσα της».
Σε παρόμοιο μήκος κύματος, η Veronica Esposito από την εφημερίδα The Guardian εντοπίζει το «πρόβλημα» της Brenda Walsh στην ανάγκη του τηλεοπτικού κοινού να βρει, όπως πάντα, έναν αποδιοπομπαίο τράγο, κάποιον που, πολύ απλά, δεν γουστάρει για την προσωπικότητά του, φορτώνοντάς του όλο το μίσος που μπορεί να παράξει για ένα πρόσωπο από έναν φανταστικό κόσμο. Δανειζόμενη μια φράση από την podcaster Sarah Marshall, η Esposito προσδιορίζει την Brenda ως ένα θύμα του σεξισμού και μισογυνισμού των 90s. Επειδή δεν ήταν αγγελικά πλασμένη, όπως η Kelly, επειδή διεκδικούσε αυτά που της άρεσαν, επειδή τέλος πάντων ήταν ένας χαρακτήρας ανθρώπινος και όχι ιδανικός, πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις ώστε να συγκεντρώσει τα αρνητικά συναισθήματα του κοινού. Σταδιακά, εξαιτίας και των σεναριακών επιλογών, οι φαν της σειράς έμειναν με την εντύπωση ότι η Brenda ήταν ένα «κακό κορίτσι», απλά επειδή ήταν ο περίπλοκος εαυτός της και όχι μία ακόμα America’s Sweetheart.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι δημιουργοί του newsletter I Hate Brenda είχαν φτιάξει και μια ειδική τηλεφωνική γραμμή, όπου ο κόσμος μπορούσε να καλέσει και να συζητήσει όλα αυτά τα συναισθήματά του. «Τους αγαπάμε όλους εκτός από εκείνη. Τη μισούμε. Παριστάνει ότι έχει ηθικές αξίες. Στην πραγματικότητα δεν έχει», είχε δηλώσει πριν από 31 χρόνια η μία από τις δημιουργούς του newsletter στην εφημερίδα Chicago Tribune, σε ένα ξέσπασμα που καλοδέχτηκαν όσοι δεν τη συμπαθούσαν.
Και μέσα από τη Brenda, το κοινό άρχισε να χαρακτηρίζει και την Shannen Doherty, συνδέοντας μια φανταστική και μια πραγματική προσωπικότητα σε ένα συνονθύλευμα ιδιοτήτων. Η Brenda ήταν κακή, άρα και η ηθοποιός που την έπαιζε θα ήταν το ίδιο. Πολλές δεκαετίες μετά, σκεφτόμαστε χαρακτήρες όπως η Cersei Lannister και ηθοποιούς όπως η Lena Headey και μας πιάνουν τα γέλια με αυτού του είδους τις συγκρίσεις, έτσι όμως λειτουργούσε η τηλεόραση και η show business της εποχής. Η Doherty, που έπαιξε την Brenda με ιδανικό τρόπο, συνδέθηκε για πάντα με τις κακές συμπεριφορές στο σετ των γυρισμάτων (ακόμα κι όταν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο), ενώ λίγα χρόνια μετά, όταν αποχώρησε από τη σειρά Charmed, κατηγορήθηκε ότι έφταιγε η ίδια και όχι το κλίμα έντασης που επικρατούσε έτσι κι αλλιώς στα παρασκήνια – ή το σχετικό αίτημα της Alyssa Milano προς τους παραγωγούς της σειράς.
Σε όλους τους ρόλους της, η Doherty διοχέτευε αυτό που ήξερε καλύτερα, δηλαδή τον εαυτό της, δουλεύοντας το υλικό που της έδιναν οι δημιουργοί των σειρών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο χαρακτήρας της δεν ήταν στερεοτυπικός και, εξαιτίας της τηλεοπτικής ανωριμότητας του κοινού, λοιδωρήθηκε με τρόπους που θα ήταν αστείοι, αν οι άνθρωποι πίσω από αυτούς δεν εννοούσαν 100% όσα έλεγαν κι έγραφαν. Η Brenda, βέβαια, αγαπούσε τον εαυτό της, το ίδιο και η Doherty, εντός κι εκτός τηλεοπτικού σετ, κι άλλαξε την ως τότε νόρμα της σαπουνόπερας. Αν βάζαμε σε επανάληψη τα επεισόδια των σεζόν όπου συμμετέχει η Doherty, σίγουρα αυτό που θα παρακολουθούσαμε με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι ο χαρακτήρας της Brenda. Ίσως αυτή είναι και η ευκαιρία να αναγνωρίσουμε το ταλέντο της και τη μοναδικότητα του χαρακτήρα που υποδύθηκε, σε μια εποχή όπου οι σειρές βασιζόντουσαν εν πολλοίς στη διάκριση «άσπρο ή μαύρο». Το γκρι της Brenda και της Shannon είναι πάντα καλοδεχούμενο.
