Οι «δύο Γερμανίες» χωρίζονταν επί 28 χρόνια, από το Berliner Mauer, ένα τείχος ύψους 2 μέτρων με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, που χώριζε το Βερολίνο σε ανατολικό και δυτικό.Χτίστηκε το 1961 από τις αρχές της Ανατολικής Γερμανίας και γκρεμίστηκε από τους κατοίκους και των δύο πλευρών στις 9 Νοεμβρίου 1989.
Τουλάχιστον 136 άτομα έχασαν τη ζωή τους, προσπαθώντας να περάσουν το τείχος, στα 28 χρόνια που ήταν υψωμένο στη μέση της πόλης.
Ο λόγος που υψώθηκε ήταν για να σταματήσει την μαζική έξοδο των πολιτικών προσφύγων από την Ανατολική (η οποία ήταν υπό σοβιετική επιρροή) προς τη Δυτική Γερμανία (η οποία και είχε αναστηλωθεί με τις περίφημες Αμερικανικές αερογέφυρες βοήθειας ). Η πτώση του τείχους ουσιαστικά επισφράγισε την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου.
Το τείχος του Βερολίνου χρησιμοποιήθηκε συστηματικά από τη Δύση για να καταδείξει τον αυταρχισμό του κομμουνιστικού καθεστώτος. Περίφημη ήταν η φράση του Κένεντι, στις 26 Ιουνίου 1963, όταν επισκέφθηκε το διαιρεμένο Βερολίνο και άρχισε την ομιλία του με την περίφημη φράση «Ich bin ein Berliner» (Είμαι κι εγώ Βερολινέζος).
Ο άνεμος αλλαγής (Wind of Change, όπως το τραγούδησαν οι Scorpions) στη Σοβιετική Ενωση ήρθε με το Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Οι χώρες του ανατολικού μπλοκ άρχισαν να ανοίγουν τα σύνορά τους, όπως έκανε και η Ανατολική Γερμανία, αιφνιδιασμένη από τις εξελίξεις.
Πλέον, το τείχος που χώριζε το Βερολίνο για 28 χρόνια ήταν μόνο ένα άχρηστο εμπόδιο ανάμεσα στην επανένωση της πόλης του Βερολίνου. Ενα χρόνο αργότερα, στις 3 Οκτωβρίου 1990, η Γερμανία έγινε πάλι ενιαία.
