Ο Marlon Brando ήταν ένας ασυμβίβαστος σταρ. Μπορεί το τέλος του να ήταν τραγικό αλλά κατάφερε να ζήσει μια συναρπαστική, κινηματογραφική θα έλεγε κανείς, ζωή. Έπαιξε μεγάλους ρόλους στην ιστορία του κινηματογράφου, αρνήθηκε να πάρει Όσκαρ, έκανε 11 παιδιά και είδε το γιο του να δολοφονεί τον εραστή της ετεροθαλούς αδερφής του. Αφήνοντας για λίγο στην άκρη την προσωπική του ζωή, στεκόμαστε στο γεγονός ότι το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει τέταρτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Η υποκριτική του ικανότητα ξεχώρισε και στην ταινία που σκηνοθέτησε ο Ελληνοαμερικανός Elia Kazan, τη δεκαετία του 1950, με τίτλο “Λεωφορείον ο Πόθος”. Το “Λεωφορείο ο Πόθος“, βασισμένο ομότιτλο θεατρικό έργο του Tennessee Williams, θεωρείται μία από τις 15 ταινίες που άλλαξαν την ιστορία του αμερικάνικου κινηματογράφου.
Η ταινία απέσπασε 4 Όσκαρ έχει όμως κι ένα ακόμα ιδιαίτερο στοιχείο που εντοπίσαμε στη Μηχανή του Χρόνου με αφορμή την επέτειο από τη γέννηση του ηθοποιού – γεννήθηκε στην Ομάχα της πολιτείας Νεμπράσκα των ΗΠΑ στις 3 Απριλίου του 1924. Ποιο είναι αυτό;
Το t-shirt που φορούσε ο Marlon Brando στην ταινία συνέβαλε στο να σημειωθεί ρεκόρ πωλήσεων στο συγκεκριμένο είδος ρούχου. Το “Λεωφορείο ο Πόθος” μετέτρεψε τα t-shirt από εσώρουχα σε κανονική μπλούζα, που μάλιστα γοήτευε τις γυναίκες αφού την είχε προηγουμένως φορέσει ο ηθοποιός.
Η ιστορία του t-shirt
Είναι από τα πιο ευκολοφόρετα κομμάτια στη ντουλάπα μας αλλά στο παρελθόν δεν είχε τη δημοτικότητα που έχει σήμερα. Υπήρχε μια εποχή που θεωρούνταν ντροπή να κυκλοφορείς στο δρόμο φορώντας t-shirt. Το άσπρο φανελάκι που τώρα θεωρούμε σέξι στα αγόρια χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά ως εσώρουχο τη δεκαετία του ’50.
Από την ολόσωμη φόρμα στο tshirt
Το t-shirt φέρεται να είναι η εξέλιξη του παλαιότερου είδους εσωρούχων που ήταν ολόσωμη φόρμα. Φορέθηκε κυρίως τον 19 αιώνα. Τις κρύες μέρες του χειμώνα είχε την τιμητική της αλλά το καλοκαίρι η ζέστη ήταν ανυπόφορη και έτσι επινοήθηκε η μετατροπή: έκοψαν το κάτω μέρος της φόρμας. Σταδιακά, λοιπόν, επικράτησε να φοράνε μόνο το πάνω μέρος.
Στα τέλη του 19ου αιώνα κυκλοφόρησαν “φανέλες” από ελαστικά υφάσματα, χωρίς κουμπιά, φερμουάρ και σηκωμένο γιακά. Η εταιρεία Cooper Underway Company, το 1904, άρχισε να διαφημίζει τς φανέλες ως τα “εσώρουχα των εργένηδων, χωρίς καρφίτσες, χωρίς κουμπιά, χωρίς κλωστές”.
Σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, η πρακτικότητα της φανέλας δεν εξυπηρετούσε μόνο ους εργένηδες στην πόλη αλλά και τον αμερικανικό στρατό. Το 1905 έγινε μέρος της στολής των ανδρών στο πολεμικό ναυτικό. Βέβαια, παρέμενε η χρήση τους ως εσώρουχα. Με εξαίρεση τους καλοκαιρινούς μήνες όταν και οι ναύτες κυκλοφορούσαν στο πλοίο μόνο με τις φανέλες τους -εφόσον το επέτρεπαν οι αξιωματικοί τους.
Παγκόσμια μόδα
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η χρήση τους άρχισε να διαδίδεται σε όλο τον κόσμο καθώς τα φορούσαν οι στρατιώτες που επέστρεψαν απ’ το πόλεμο. Το 1920, ο συγγραφέας Francis Scott Fitzgerald χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη λέξη “t-shirt” στο βιβλίο του “This Side of Paradise”. Ο κεντρικό χαρακτήρας του βιβλίου το έπαιρνε μαζί του στο πανεπιστήμιο.
Όταν ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, είχε διαδοθεί στις πιο νεαρές ηλικίες ως χαλαρό ντύσιμο.Οι μεγαλύτεροι βέβαια δίσταζαν να το φορέσουν δημοσίως. Στο τέλος του πολέμου -ακριβώς όπως έγινε και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο- οι στρατιώτες που επέστρεψαν στην πατρίδα συνέχιζαν να φορούν τα άνετα t-shirt που ήταν μέρος της στολής τους.
Η εκτόξευση των πωλήσεων έγινε με την εμφάνισή του Marlon Brando στην ταινία “Λεωφορείο ο Πόθος”.
