Στις 20 Ιανουαρίου 1993 έφυγε από τη ζωή η Audrey Hepburn. Το όνομα της έχει συνδεθεί άρρηκτα με τον ρόλο της ως Holly Golightly στην ταινία “Breakfast at Tiffany’s“. Η εικόνα της να τρώει γλυκό μπροστά από την βιτρίνα του διάσημου κοσμηματοπωλείου είναι από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του κινηματογράφου. Η ταινία έγινε σημείο αναφοράς και για τις στυλιστικές επιλογές της πρωταγωνίστριας ενισχύοντας την εικόνα της ηθοποιού ως μια από τις πιο κομψές γυναίκες του Χόλυγουντ.
Η Holly Golightly ήταν ένας ρόλος που δυσκόλεψε αρκετά την εσωστρεφή Audrey Hepburn, όπως είχε δηλώσει η ίδια. Η ηρωίδα της ταινίας και του βιβλίου του Truman Capote, στο οποίο στηρίχτηκε η ταινία, ήταν ένα πολύ εξωστρεφές κορίτσι. Ποια ήταν όμως η γυναίκα που ενέπνευσε τον συγγραφέα; Υπήρχε η Holly Golightly στην πραγματικότητα;
Η διαπραγμάτευση για την κυκλοφορία του μυθιστορήματος “Breakfast at Tiffany’s” έγινε ενώ ο Truman Capote βρισκόταν για διακοπές στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Πάρο (κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Πατάκη με τον τίτλο “Πρόγευμα στο Τίφφανυς”), το καλοκαίρι του 1958. Κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους και δύο χρόνια αργότερα αγαπήθηκε μέσα από την κινηματογραφική του μεταφορά.
Τη γυναίκα που αποτέλεσε την έμπνευση του Capote προσπάθησε να αναζητήσει το Town & Country με αφορμή την απώλεια της κοσμικής Marguerite Littman, τον Οκτώβριο του 2020, η οποία θεωρήθηκε για πολλούς η μούσα του συγγραφέα.
Charismatic, witty, and determined, Marguerite Littman was a moving force in the early fight against AIDS and counted David Hockney, Bianca Jagger, and Princess Diana among her closest friends. https://t.co/BQtg4a0DWI pic.twitter.com/OSr6SLsL0z
— Air Mail (@AirMailWeekly) October 25, 2020
Σύμφωνα με τους New York Times μια παλιά ιστορία που τους συνδέσει έχει ως εξής: Ο Capote και η Littman καθόντουσαν σε μια πισίνα στο Cipriani της Βενετίας, στα τέλη του 1970, όταν η Littman πρόσεξε μια πολύ αδύνατη γυναίκα. “Έχει νευρική ανορεξία”, είπε. Και ο Capote της απάντησε: “Ω Marguerite, ξέρεις τους πάντες”.
Η Littman ήταν η τελευταία “υποψήφια” να είναι η πηγή έμπνευσης της Holly Golightly. Εκ πρώτης, συμπληρώνει πολλά από τα κουτάκια της θεωρίας. Υπάρχουν όμως πολλές ακόμα κυρίες, κοιτώντας προς τα πίσω. “Οι μισές από τις γυναίκες που γνώριζε και κάποιες που δεν γνώριζε υποστήριζαν ότι ήταν το μοντέλο της εκκεντρικής ηρωίδας”, γράφει ο Gerald Clarke στη βιογραφία του συγγραφέα “Capote: A Biography”.
“Είναι καλή αναφορά αλλά δεν είναι αλήθεια. [Ο Capote] ποτέ δεν μου την ανέφερε”, ξεκαθαρίζει στο T&C ο Clarke για την Littman.
Η αναζήτηση για τη μούσα του βιβλίου ξεκινά από τα σχολικά χρόνια του συγγραφέα και την φίλη του Phoebe Pierce Vreeland στην λιγότερο πειστική Ιρλανδή συγγραφέα Maeve Brennan. Το supermodel Dorian Leigh, ισχυριζόταν πώς είναι εκείνη καθώς ο capote της είχε δώσει το ψευδώνυμο “Happy-Go-Lucky”. Η αδερφή της, Suzy Parker, ήταν επίσης στη λίστα. Θα μπορούσε να είναι μια Γερμανίδα πρόσφυγας που ήταν γειτόνισσά του, όπως είχε αναφέρει ο ίδιος στο Playboy το 1968. Έπειτα μια γυναίκα από την Μοντάνα που σύμφωνα με τον James Michener και και το Conversations with Capote είχε “ελάχιστο ταλέντο αλλά υπέρτατη ομορφιά.. Επίσης είχε ύψος 1,87”. Κάποια με το όνομα Bonnie Golightly έκανε μήνυση στον Capote για συκοφαντική δυσφήμιση λόγω της χρήσης του επιθέτου της.
Μία ακόμα υποψήφια ήταν η Anky Larrabee. Ο Capote είχε γράψει λίγα πράγματα για εκείνη σε ένα γράμμα του 1946 που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Too Brief a Treat: The Letters of Truman Capote. Ταιριάζει κάπως με τον χαρακτήρα της ηρωίδας αλλά ούτε εκείνη είναι η απάντηση.
Είναι πιο πιθανό ο Capote να άντλησε έμπνευση από από τις όμορφες θαμώνες των nightclubs όπως το El Morocco. Τις δεκαετίας των 1940s και ’50s, χόρευε με τις Gloria Vanderbilt, Oona O’Neill (αργότερα Chaplin), and Carol Marcus (αργότερα Matthau).
Η Vanderbilt ως συγγραφέας, σχεδιάστρια και καλλιτέχνης είχε πολλές εμφανείς πιθανότητες να είναι. Ωστόσο, η ιδέα αυτή κατέρρευσε. Η Oona O’Neill είχε κάποιες προϋποθέσεις να είναι αλλά ο γάμος της στα 18 με τον Charlie Chaplin σταμάτησε γρήγορα τη θεωρία. Έπειτα η Carol Marcus, αργότερα Carol Saroyan Matthau, ωστόσο διέψευσε γρήγορα τις πιθανότητες να είναι η πηγή έμπνευσης του ρόλου. Στη βιογραφία της με τίτλο “Among the Porcupines” είχε αναφέρει τις εξόδους της με τον Capote που αποκάλυπταν συνέχεια με πρωινό των δυο τους με καφέ και ντόνατ έξω από το κοσμηματοπωλείο.
Να αναφέρουμε εδώ ότι οι πηγές του Clarke αναφέρουν ότι η έμπνευση του τίτλου του βιβλίου ήρθε από έναν επισκέπτη στη Νέα Υόρκη όταν ρωτήθηκε από έναν ντόπιο που θέλει να φάνε πρωινό και απάντησε “Ας φάμε πρωινό στο Τίφανις”.
Η Carol γράφει στη βιογραφία της ότι ο Capote της είπε κάποτε: “Είσαι η Holly”. “Απλά δεν έκανες αυτά τα κακά πράγματα που έκανε η Holly”, της είπε στη συνέχεια.
Η Carol θα μπορούσε να είναι η επικρατέστερη αλλά υπήρχε και η Doris Lilly. Αν η Οδύσσεια ήταν η ιστορία ενός λαμπερού κοριτσιού, θα είχε ηρωίδα την Doris Lilly. “Υπάρχει ένα πολύ από εμένα στην Holly Golightly”, είχε πει η ίδια στην προφορική βιογραφία του George Plimpton για τον Truman Capote. “Υπάρχει πολύ περισσότερο από μένα από ότι υπάρχει από την Carol Marcus”.
“Ήταν πάντα η πεποίθησή μου ότι μια γυναίκα πρέπει να έχει ένα φλερτ στον κινηματογράφο κι ένα γούνινο παλτό”, είχε γράψει η Lilly το 1951 στον τόμο “How to Meet a Millionaire”, το οποίο έγραψε αφότου μετακόμισε στη Νέα Υόρκη από την Καλιφόρνια έπειτα από ενθάρρυνση του Capote.
“O Truman συνήθιζε να έρχεται συνεχώς και να με παρακολουθεί να βάφομαι πριν βγω”, ανέφερε στον Plimpton. Το βιβλίο της έγινε στη συνέχεια ταινία με πρωταγωνίστρια την Marilyn Monroe που ήταν συμπωματικά και επιλογή του Capote για τον ρόλο της Holly Golightly.
Ο Capote διάλεξε μερικά γοητευτικά στοιχεία από την κάθε γυναίκα και τα ανακάτεψε, αποδίδοντας τον χαρακτήρα με την διακριτική διαύγεια της Carol, τη φανταχτερή φαντασία της Gloria, την εγκαρδιότητα της Marguerite και την δραστήρια Doris. “Δεν υπήρχε μία μόνο γυναίκα” καταλήγει στο T&C ο Clarke προσθέτοντας ότι ο Capote πιθανότατα δανείστηκε “μια συμπεριφορά, μα κίνηση, τον τρόπο που κουνάει τα μαλλιά της”.
