Μετά την επιτυχία της περασμένης χρονιάς στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης το θεατρικό έργο «Ο Αδελφός μου ο Αμαντέους», του Μηνά Βιντιάδη, συνεχίζει από 18 Νοεμβρίου ως 30 Δεκεμβρίου στη Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Το έργο που εστιάζει στην άγνωστη ιστορία της αδερφής του Wolfgang Amadeus Mozart, Maria Anna Mozart (χαϊδευτικό: Νάνερλ), ανεβαίνει ξανά με την Πέμη Ζούνη στον πρωταγωνιστικό ρόλο και την Βάνα Πεφάνη στη σκηνοθεσία. Οι δύο γυναίκες συνεργάζονται και αναδεικνύουν το ταλέντο της Νάνερλ στη μουσική, τη συμβολή της στην εξέλιξη του αδερφού της και την αποτυχημένη προσπάθεια να της αναγνωριστούν όλα τα παραπάνω.
Τo Marie Claire συνομίλησε με την πρωταγωνίστρια Πέμη Ζούνη, τόσο για τον ρόλο της στην παράσταση, όσο και για τη θέση της γυναίκας στο τότε και στο σήμερα.
Η Νάνερλ, εκτός από εξαιρετική πιανίστρια, έγραφε και μουσική, υπάρχουν επιστολές του Αμαντέους που την εκθειάζουν γι’ αυτό. Μια ζωή περίμενε μάταια να της αναγνωριστεί. Αλλά η ανδροκρατία νίκησε και σ’ αυτό. Στη διαθήκη της άφησε εντολή να καταστραφούν όλες της οι συνθέσεις.
«Ο αδερφός μου ο Αμαντέους»: Μιλήστε μας για το έργο που συμμετέχετε φέτος για δεύτερη χρονιά.
Τι να πρωτοπώ; Μια διαδρομή γεμάτη μουσική. Μια ζωή γεμάτη έρωτα για τη μουσική. Μια ψυχή – της Νάνερλ – γεμάτη πάθος, πείσμα, απόγνωση, στέρηση, κραυγή, υποταγή. Δύο μουσικές ιδιοφυίες, ο Αμαντέους και η αδελφή του – που ο περισσότερος κόσμος αγνοεί την ύπαρξή της – ξετυλίγουν τη σχέση τους, από την τρυφερή ηλικία και την απόλυτη αγάπη έως τη μοναξιά και τον θάνατο. Η παράσταση, με την τόσο εμπνευσμένη καθοδήγηση της Βάνας Πεφάνη, κατάφερε να συνομιλήσει με όλες τις ηλικίες. Κατάφερε κάτι ακόμα πιο δύσκολο, να συγκινήσει το ίδιο και τον ανυποψίαστο θεατή και τον απαιτητικό κριτικό. Αυτό δεν συμβαίνει συχνά.
Αισθάνομαι ευτυχισμένη που μοιραζόμαστε τη σκηνή με τον Φοίβο Έλιο Μπέικο, ένα εξαιρετικό, πολυτάλαντο πλάσμα και τον Διονύση Μαλλούχο, που εκτός από την πολύτιμη δεξιοτεχνία του στο πιάνο, υποδύεται και τον πατέρα. Σώμα, κίνηση, μουσική, φως σε έναν διαρκή χορό μεγάλης ακρίβειας!
Μία παράσταση που σε αρπάζει από την πρώτη στιγμή και δεν καταλαβαίνεις πότε τελείωσε και πού σε πήγε. Δεν συνηθίζω να μιλάω με τόσο ενθουσιασμό για τις παραστάσεις που συμμετέχω.
Η Νάνερλ Μότσαρτ ήταν μία από τις καλύτερες πιανίστριες. Μάλιστα, ο αδερφός της έμαθε μουσική μαζί της. Ωστόσο, η ιστορία της είναι άγνωστη. Μιλάμε και εδώ για μία «νίκη» της πατριαρχίας; Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς αυτόν τον όρο;
Μιλάμε σαφέστατα για μία εποχή που κυριολεκτικά εξόριζε τις γυναίκες από τη ζωή όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Μετά τα 18 η μόνη πρόσβαση της γυναίκας ήταν στα δωμάτια του σπιτιού της. Ανατριχιαστικά βίαιο. Αδιανόητο για μας. Κάτι που οδηγεί στην τρέλα, στην κατάθλιψη, στο τσάκισμα της ψυχής.
Η Νάνερλ, εκτός από εξαιρετική πιανίστρια, έγραφε και μουσική, υπάρχουν επιστολές του Αμαντέους που την εκθειάζουν γι’ αυτό. Μια ζωή περίμενε μάταια να της αναγνωριστεί. Αλλά η ανδροκρατία νίκησε και σ’ αυτό. Στη διαθήκη της άφησε εντολή να καταστραφούν όλες της οι συνθέσεις.
Σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν πολύ διαφορετικά. Μπορεί να είναι καλύτερα, αλλά τις περισσότερες φορές λείπει κάτι πολύτιμο, κατά τη γνώμη μου: η μελέτη στην αυτοπειθαρχία.
Στο έργο είναι έντονο το στοιχείο της οικογένειας, αλλά και ενός πατέρα, ίσως, αυταρχικού. Πώς ήταν τα δικά σας παιδικά χρόνια και τι νοσταλγείτε περισσότερο; Πιστεύετε ότι σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν πολύ διαφορετικά;
Τα δικά μου παιδικά χρόνια ευτυχώς δεν είχαν καμία σχέση με αυταρχισμό. Είχαν κανόνες, αυστηρούς κάποιες φορές, αλλά όπως αποδείχθηκε με αρκετή ελευθερία ώστε να αναπνέω δημιουργικά και να εξελίσσομαι.
Ναι, σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν πολύ διαφορετικά. Μπορεί να είναι καλύτερα, αλλά τις περισσότερες φορές λείπει κάτι πολύτιμο, κατά τη γνώμη μου: η μελέτη στην αυτοπειθαρχία.
Βρίσκετε κοινά στοιχεία με τη Νάνερλ και, γενικά, ψάχνετε σημεία επαφής με τους ρόλους που υποδύεστε;
Τα σημεία επαφής με έναν ρόλο είναι αυτό που ονομάζουμε ενσυναίσθηση, όχι η ομοιότητα του χαρακτήρα. Το ζητούμενο είναι η διεύρυνση του εσωτερικού μας χώρου, όχι η ασφάλεια του οικείου και αναγνωρίσιμου. Ψάχνω, λοιπόν, τις μισοκρυμμένες περιοχές που πρέπει να πάω. Τις σκιές που πρέπει να φωτίσω. Εν ολίγοις τη ζωή του άλλου. Αλλιώς τι νόημα θα είχε;
Έχετε αναγκαστεί ποτέ να εγκαταλείψετε τα όνειρά σας για χάρη κάποιου άλλου; Υπάρχουν στιγμές στη ζωή σας, για τις οποίες μετανιώνετε;
Υποσυνείδητα στην αρχή, πριν γνωρίσω τον εαυτό μου, συνειδητά στη συνέχεια, ακολουθούσα πάντα αυτό που φώναζε η ψυχή μου. Άρα πώς να μετανιώσεις μετά; Οι επιλογές μου είμαι εγώ. Και τις τιμώ.
Συνεργάζεστε ξανά με τη Βάνα Πεφάνη. Πώς εξελίσσεται αυτή η συναδελφική συνύπαρξη και τι είναι αυτό το οποίο δεν ανέχεστε σε καμία συνεργασία;
Αυτό που χτίζουμε με τη Βάνα είναι μοναδικό. Ανταλλάσσουμε έμπνευση, βάσανο, έρευνα, αγάπη για το θέατρο σε μια στιγμή ωριμότητας, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο, άρα πολύτιμο. Μου φαίνεται ότι δεν θα την απαλλάξω εύκολα από την παρουσία μου.
Δεν θα ανεχόμουν ποτέ την έλλειψη σεβασμού στη δουλειά μας, όπως κι αν εκφραστεί. Αυτό μπορεί να πηγάζει από διάφορα συμπλέγματα, μπορώ να το καταλάβω, αλλά δεν δίνω χρόνο σε τέτοιες συνεργασίες.
Αν έχουν υπάρξει κάποιες ανταγωνιστικές συμπεριφορές, κάνω ότι δεν καταλαβαίνω ή το αντιμετωπίζω με χιούμορ. Πάντως ποτέ δεν απείλησαν την πορεία μου.
Ισχύει αυτό που λένε πως οι γυναίκες συνεργάζονται πιο δύσκολα μεταξύ τους;
Από τα παραπάνω προκύπτει καθαρά η απάντηση: όχι βέβαια! Έτσι κι αλλιώς είναι ανόητο να γενικεύει κανείς.
Έπειτα από μια μακρά πορεία στον χώρο της υποκριτικής πως πιστεύετε ότι σας αντιμετωπίζει το κοινό; Έχετε βιώσει ανταγωνιστικές συμπεριφορές από συναδέλφους (άντρες ή γυναίκες) αυτά τα χρόνια;
Το κοινό με ανταμείβει συνεχώς με μια συγκινητική αγάπη. Ξέρετε, που με κάνει να αναρωτιέμαι: «όντως το αξίζω;». Δεν είμαι ανταγωνιστική στη δουλειά. Καθόλου. Οπότε δεν προκαλώ ανταγωνιστικές αντιδράσεις. Κι αν έχουν υπάρξει κάποιες, κάνω ότι δεν καταλαβαίνω, ή το αντιμετωπίζω με χιούμορ. Πάντως ποτέ δεν απείλησαν την πορεία μου.
Αν είχατε τη δυνατότητα να κάνετε κάποια πράγματα από την αρχή θα υπήρχαν διαφορετικές επιλογές;
Ενδεχομένως. Υπάρχουν εκατομμύρια εκδοχές μιας ζωής. Αλλά δεν μπαίνω σε τέτοιες αναρωτήσεις, δεν τις θεωρώ γόνιμες. Αν τώρα ήταν Ιούλιος θα πήγαινα για μπάνιο στη θάλασσα, που μου έχει λείψει…
Έρωτας φυγάς: 2η σεζόν, ίδια μεγάλη επιτυχία, για το σίριαλ που συμμετέχετε. Πώς βλέπετε την εξέλιξη της ελληνικής τηλεόρασης τα τελευταία χρόνια;
Πράγματι, μια επιτυχία απρόσμενη σε τέτοιο βαθμό. Πολύ ωραία αίσθηση. Χαίρομαι που έχουν πέσει όλοι με τα μούτρα στη μυθοπλασία, καιρός ήταν μετά από μια άνυδρη περίοδο. Ο πήχης ανεβαίνει αναγκαστικά! Κι αυτό μόνο καλό είναι. Από την άλλη στεναχωριέμαι βαθειά γιατί κόπηκαν σιγά σιγά οι εκπομπές για τον πολιτισμό. Νέκρα. Τι κρίμα.
Είστε άνθρωπος που κάνει σχέδια για το μέλλον; Τι ετοιμάζετε επαγγελματικά;
Είμαι άνθρωπος που δεν κάνει ποτέ σχέδια για το μέλλον. Αφουγκράζομαι απλώς κάποια έντονη επιθυμία μου, όποτε υπάρξει. Σ’ αυτό μόνο έχω εμπιστοσύνη. Και αυτή τη στιγμή ψάχνω κάτι για το θέατρο. Τη σταθερή μου αγάπη.
Πληροφορίες για την παράσταση
Κείμενο: Μινάς Βιντιάδης
Σκηνοθεσία: Βάνα Πεφάνη
Παίζουν
Πέμη Ζούνη και Έλιο-Φοίβος Μπέικο
Στο πιάνο ο Διονύσης Μαλλούχος
Παραστάσεις και ώρες
Από 18 Νοεμβρίου 2023 έως 30 Δεκεμβρίου 2023
Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00
26,27,28,29 Δεκεμβρίου στις 21:00
25 & 30 Δεκεμβρίου στις 20:00
Διάρκεια 80 λεπτά.
Εισιτήρια εδώ.
Αίθουσα Διδασκαλίας – Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
