Όπως κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει η World Aids Day, η 1η Δεκεμβρίου, τα κέντρα πρόληψης και ενημέρωσης για τον HIV λανσάρουν καμπάνιες ενημέρωσης με σκοπό να πληροφορήσουν το κοινό σχετικά με την ασθένεια, τους τρόπους μετάδοσης και τα ποσοστά που αυτή συναντάται στον γενικό πληθυσμό.
Όλα αυτά σαφώς και είναι σωστά καθώς και απαραίτητα, αφού η ενημέρωση βοηθά την πρόληψη και οδηγεί στην εξέταση των ανθρώπων σχετικά με τον HIV. Για την νόσο η οποία από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 στοιχειώνει τις σεξουαλικές επαφές ομοφυλόφιλων αλλά και ετεροφυλόφιλων ενώ έχει ως μέσο προφύλαξης μόνο το προφυλακτικό, έχουν ειπωθεί πολλά και διάφορα.
Σήμερα, στα τέλη του 2017 έχουν γίνει κάποια βήματα και ως προς την φαρμακευτική αγωγή και ως προς την αντιμετώπιση της κοινωνίας στους φορείς και τους αρρώστους, αλλά ακόμη δεν έχει βρεθεί οριστική θεραπεία για το AIDS και ο κόσμος δεν έχει ξεπεράσει όλες του τις προκαταλήψεις προς τους οροθετικούς.
Τα πρόσωπα που χρησιμοποίησε η καμπάνια του Κέντρου Ζωής είναι και τα τρία άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Δεν υπήρξε ανάμεσά τους κανένας ομοφυλόφιλος, αν και αυτή είναι η ομάδα η οποία πλήττεται περισσότερο από την αρρώστια. Επίσης η φράση “Oι άνθρωποι που ζουν με HIV, ζουν όπως κάθε άνθρωπος” σε κάποιους φάνηκε υπερβολικά αισιόδοξη.
Ο Ζακ Κωστόπουλος είναι ομοφυλόφιλος, φορέας του HIV και εργάζεται ως Drag Queen.
Χθες στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook ανέβασε τη δική του άποψη, η οποία είναι αντίθετη από αυτή που προβάλλει το Κέντρο Ζωής και είναι η ακόλουθη:
“Οι άνθρωποι με HIV ζουν όπως κάθε άνθρωπος” είναι ο τίτλος φετινής καμπάνιας ελληνικής ΜΚΟ για το HIV. Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά όχι, δεν ζούμε όπως κάθε άνθρωπος.
Ναι, ζούμε, δεν πεθαίνουμε πια, μα με μια χρόνια νόσο που λόγω αυτής κάνουμε και αντιμετωπίζουμε πράγματα που δεν αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος. Βιώνουμε προβλήματα, διακρίσεις, φόβους και ανασφάλειες, κοινωνικό στίγμα με ο,τι αυτό συνεπάγεται που δεν αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος. Και άλλοι βέβαια αντιμετωπίζουν τα δικά τους, μα όχι τα ίδια με εμάς.
Ξερνάω τα σωθικά μου κάθε φορά που βλέπω καμπάνιες τύπου “Είμαστε όλοι ίδιοι, είμαστε σαν κι εσάς”. Όχι, δεν είμαστε ίδιοι ούτε ζούμε ίδιες ζωές. Και ούτε θα έπρεπε να είμαστε ή να προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε γυρεύοντας λίγα ψίχουλα αποδοχής.
Το να είμαστε διαφορετικοί – που είμαστε όλοι – αλλά ίσοι είναι το ζήτημα. Όχι να προσπαθούμε να πείσουμε τον κάθε νοικοκυραίο ότι έχουμε αρκετά κοινά ή να μας λένε “Κάνε μωρέ κι εσύ λιγάκι ότι του μοιάζεις” μπας και μας δει με καλύτερο μάτι. Καλύτερα να του το βγάλουμε να μην βλέπει καθόλου αν δεν αντέχει να αντικρίζει το οτιδήποτε “διαφορετικό”.
Και το κερασάκι στην τούρτα; Στις 3 αφίσες της καμπάνιας είναι ένας που λέει ότι έχει γκόμενα, ένας πατέρας και μια φοιτήτρια. Προσφιλή στο κοινό πρόσωπα. Μη βάλουμε τίποτα αδερφές – που κακά τα ψέματα είμαστε η κοινότητα που πλήττεται περισσότερο από τον HIV – και τρομάξουμε τον κόσμο.
Το Μarie Claire μίλησε με το Ζακ λίγο παραπάνω…
Πως αισθάνεσαι που κάθε χρόνο εκεί γύρω στην πρώτη Δεκεμβρίου όλοι θυμούνται την ασθένεια; Σου φαίνεται υποκριτικό; Σωστό; Αδιάφορο;
Όπως αισθάνομαι και ως Drag Queen το Halloween! Κοίτα, καλό είναι που υπάρχει αυτή η μέρα και έστω μια φορά το χρόνο ο κόσμος θυμάται ότι υπάρχει και αυτό. Αλλά ναι, το βρίσκω υποκριτικό γιατί φοράνε όλοι το κορδελάκι για μια μέρα, βγάζουν ένα θέμα λόγω της ημέρας στα ΜΜΕ και θεωρούν ότι εντάξει, το κάναμε το χρέος μας και τον υπόλοιπο χρόνο αδιαφορούμε. Οι άνθρωποι που ζούμε με HIV ζούμε με αυτό κάθε μέρα και για όλη μας τη ζωή και θα έπρεπε να μιλάμε για αυτό συχνότερα από μια φορά το χρόνο.
Γιατί πιστεύεις ότι βρέθηκες εσύ θετικός στον HIV τι δεν πρόσεξες ή τι λάθος έκανες και τι θα συμβούλευες το κοινό να κάνει για να μην κολλήσει;
Βρέθηκα θετικός στον HIV γιατί είμαι άνθρωπος και όπως κάθε άνθρωπος έχω κάνει λάθη. Το «αστείο» είναι ότι δεν κόλλησα όπως στερεοτυπικά θα πίστευε κανείς επειδή έκανα περιστασιακό σεξ με πολλούς ερωτικούς συντρόφους. Όχι ότι δεν έχω κάνει, έχω και μάλιστα πολύ. Αλλά πάντα με αγνώστους είσαι πιο επιφυλακτικός και προσέχεις. Πολύ μεγάλο ποσοστό των μεταδόσεων γίνεται όχι από σεξ της μιας βραδιάς αλλά μέσα σε «μονογαμικές» σχέσεις, όπως έγινε και στην περίπτωση μου. Γιατί εκεί εμπιστεύεσαι, πολλές φορές τυφλά, γιατί μας έχουν μάθει ότι μια μονογαμική σχέση είσαι εξ’ ορισμού ασφαλής και γιατί ντρεπόμαστε ή θεωρούμε ταμπού να μιλήσουμε με τον/την σύντροφο για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα ή να ζητήσουμε να πάμε για εξετάσεις. Λες έλα μωρέ, τόσο καιρό είμαστε μαζί, τον/την ξέρω, αν είχε κάτι θα μου το έλεγε ή δεν θα μου ζητούσε σεξ χωρίς προφυλακτικό κλπ και εκεί είναι που την πατάς. Άρα η συμβουλή είναι κατ’ αρχήν το αυτονόητο, οι προφυλάξεις, αλλά και το να μάθουμε να συζητάμε, να εξεταζόμαστε τακτικά ακόμα και όταν είμαστε σε σχέση και να μην επαναπαυόμαστε στο στερεότυπο «μονογαμία = ασφάλεια».
Τελικά πως είναι η ζωή με τον HIV; Ωμά και κυνικά, χωρίς όμορφο περιτύλιγμα και κόκκινη κορδελίτσα στο πέτο; Πως αλλάζει η καθημερινότητα σου, οι σεξουαλικές σου επαφές , πως επηρεάζεται η υγεία σου και οι κοινωνικές σου σχέσεις;
Πλέον μπορείς να έχεις μια καλή ζωή. Εφόσον το γνωρίζεις και λαμβάνεις την κατάλληλη αγωγή έχεις καλή ποιότητα ζωή, τουλάχιστον όσο αφορά την υγεία σου. Επίσης, παίρνοντας την αγωγή το ποσοστό του ιου στο αίμα σου μειώνεται σε τέτοιο βαθμό που δεν είσαι καν μεταδοτικός. Δεν μπορείς δηλαδή καν να μεταδόσεις τον ιό, ακόμα και αν γίνει σεξ χωρίς προφύλαξη (όχι ότι συνίσταται, άλλωστε δεν είναι ο HIVτο μόνο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα) απλά θέλω να πω ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ, η επιστήμη έχει κάνει άλματα από τα πρώτα χρόνια που εμφανίστηκε ο ιός και δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς από έναν οροθετικό άνθρωπο, ειδικά εφόσον το ξέρει και λαμβάνει αγωγή.
Το πρόβλημα είναι ότι σε κοινωνικό επίπεδο είμαστε ακόμα πολύ πίσω, υπάρχει πολύ μεγάλο στίγμα, φόβος, προκαταλήψεις. Υπάρχουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι που θα αποφύγουν ακόμα και να κάνουν χειραψία με οροθετικό. Ή που θα σου κολλήσουν την ταμπέλα του «απρόσεκτου», της «τσούλας» του «αυτοκαταστροφικού», του «ανεύθυνου» που πήγαινε γυρεύοντας και καλά να πάθει. Θα σχηματίσουν μια κακή γνώμη για το τι άνθρωπος είσαι μόνο και μόνο από το γεγονός ότι έχεις HIV.
Οπότε όσο αφορά κοινωνικές και ερωτικές σχέσεις, ναι, πολλές φορές τις δυσκολεύει και σε δυσκολεύει και ψυχολογικά πολλές φορές γιατί είτε εσωτερικεύεις το στίγμα, ντρέπεσαι, νιώθεις ενοχές κλπ ή φοβάσαι να το μοιραστείς με άλλους και όταν κάτι το περνάς μόνος, χωρίς κάποια υποστήριξη από δικούς σου ανθρώπους, είναι πολύ πιο δύσκολο. Και το πρακτικό κομμάτι ότι κάθε μέρα παίρνεις φάρμακα, κάνεις τακτικά εξετάσεις και τσεκ απ για να διαβεβαιώνεσαι ότι όλα πάνε καλά.
