Από τον Αργύρη Παπαστάθη Φωτογραφίες: Θοδωρής Σκριβάνος
Oσοι παραπονούνται ότι οι σημερινοί νέοι δεν τους καταλαβαίνουν, ότι δεν ξέρουν πώς είναι να μεγαλώνεις στα ευτυχισμένα χρόνια της Μεταπολίτευσης ακούγοντας μια κασέτα της Βιτάλη στο πίσω κάθισμα ενός Fiat -ντάλα δεκαετία του 1980- ας κάνουν μια στάση.
Μια νέα τραγουδίστρια μοιάζει να έχει μεταβολίσει τις εμπειρίες τους. Τη λένε Νεφέλη Φασούλη. Ερχεται από το μέλλον, τη γενιά 20άρηδων, αφομοιώνοντας με το δικό της τρόπο το παρελθόν. Εδώ και ένα χρόνο τραγουδάει δίπλα στον Φοίβο Δεληβοριά και τον Ιούνιο θα ανέβει για δεύτερη χρονιά στην «Ταράτσα του Φοίβου», στην παράσταση-έκπληξη που ετοιμάζει επίσης για δεύτερη χρονιά ο αγαπημένος τραγουδοποιός.
«Γιατί τραγουδάς;» τη ρωτάω ένα ανοιξιάτικο βράδυ στο κέντρο της Αθήνας. Και σε αυτήν την αλά Φόρεστ Γκαμπ… υπαρξιακού τύπου απορία, η Νεφέλη απαντά αυθόρμητα, αλλά ξεκινώντας από το παρελθόν: «Στην οικογένειά μου είχαμε αρκετούς τραγουδιστάδες. Το τραγούδι ήταν πάντα εκεί, στα νανουρίσματα, στα τραπέζια και τα γλέντια. Σιγά-σιγά συνειδητοποίησα ότι αγαπώ πολύ τη μουσική ως σύνολο. Τραγουδάω γιατί θέλω κι εγώ να είμαι μέρος της».
Μεγαλώνοντας στο Παγκράτι, η Νεφέλη άρχισε να μαθαίνει βιολί σε ηλικία 6 ετών. Επίπονη πρακτική άσκηση, συν τα θεωρητικά, ενώ παράλληλα η ζωή για τη μικρή μουσικό συνεχιζόταν με το σχολείο, το στίβο κ.ά. Αργότερα ήρθε η τζαζ, η Νομική Αθηνών, αλλά και τα μεροκάματα ως ταξιθέτρια στο Μέγαρο Μουσικής. Κάπου ανάμεσα υπήρξαν και περιοδείες ανά την Ελλάδα με τον Βασίλη Καζούλη.
Ανάμεσα στα άλλα ακούσματα (τη Λένα Πλάτωνος και την αγάπη για την τζαζ) τη συγκινούσαν τα τραγούδια από τον πρώτο δίσκο του Δεληβοριά, την «Παρέλαση», που βγήκε από τον Σείριο το 1989 με την επιμέλεια του Μάνου Χατζιδάκι. Φοίβος και Νεφέλη έμελλε τελικά να συναντηθούν στη σκηνή συνδέοντας δύο γενιές: τους σαραντάρηδες και τους εικοσάρηδες.
Πριν την ανακαλύψει ο Δεληβοριάς, η Νεφέλη συναντήθηκε και με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο οποίος την επέλεξε για το «Τέλειο Εγκλημα», ένα δίσκο με σουίνγκ και τρίφωνα, ένα «pop-art μελόδραμα» όπως το περιγράφει η νεαρή τραγουδίστρια. Η Νεφέλη, όμως, πέρα από μια έμπειρη για την ηλικία της ερμηνεύτρια, με συμμετοχή σε δίσκους και συνεργασίες που θα ζήλευαν πολλοί, είναι κι ένα παιδί της γενιάς των 20άρηδων που ενηλικιώθηκαν μέσα στην κρίση. Ποιος είναι άραγε ο ορισμός της ευτυχίας για ένα κορίτσι 22 ετών; «Δεν ξέρω τι είναι ευτυχία και αν ορίζεται. Είναι μάλλον αυτό που νιώθω όταν μου λέει ότι μ’ αγαπάει αυτός ή αυτή που κι εγώ αγαπάω, όταν ακούω μια πολύ ωραία μουσική και όταν επιστρέφω στη θάλασσα μετά από καιρό».
