Φωτογράφος: RIA MORT (THIS IS NOT ANOTHER AGENCY*)
Μια παρέα κοριτσιών στην επαρχία, στην τελευταία τάξη του σχολείου. Οι συμμαθητές, οι φίλοι και οι οικογένειές τους. Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και η αφήγηση ξετυλίγεται. Στην πιο άριστη «κινηματογραφική» σειρά που μπορεί να χωρέσει στη μικρή οθόνη.
Το «Milky Way» σε επανατοποθετεί μπροστά στην τηλεόραση, στην οθόνη, στον καθρέφτη σου, στη ζωή. Η ατμοσφαιρική εικόνα, οι ευαίσθητοι άνθρωποι, η κανονικότητα του μη κανονικού, η απoδραματοποίηση των γεγονότων, η ανθρωπιά. Ο Βασίλης Κεκάτος, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, δήλωσε στην preview προβολή στο Ιδρυμα Στ. Νιάρχος πως είναι πολύ σαφές για εκείνον ότι δεν ήθελε να περάσει κάποιο μήνυμα και καταλαβαίνω τι εννοεί. Δεν είναι διδακτική η σειρά, είναι ρεαλιστική. Είναι όλοι όσοι κυκλοφορούν δίπλα μας, είναι οι φίλοι μας και οι συγγενείς μας, είμαστε εμείς. Είτε επιλέγουμε να το αποδεχθούμε είτε να το κρύψουμε κάτω από το χαλάκι του ασυνείδητου της ψυχής. Είναι η απλότητα ενός πατέρα που στέκει αμήχανος μπροστά στον «άγνωστο» μέχρι χθες ομοφυλόφιλο γιο του και ενώ δεν μπορεί να αρθρώσει κάτι, τον αποδέχεται μέσα από τη μουσική και μια κίνηση σαν χορευτική, αρμονική πλάι του. Είναι που οι αντιδράσεις δεν φτάνουν χωρίς λόγο στα άκρα, γιατί έτσι είναι στη ζωή: στα κοινωνικά δίκτυα οι άνθρωποι υπερβάλλουν, αλλά διά ζώσης δεν τολμούν. Ετσι, ο μάγος Βασίλης Κεκάτος δεν υποβάλλει τους ήρωες σε μαρτύρια που θα εκβιάσουν το συναίσθημα. Σου προκαλεί το δάκρυ με τα ομολογημένα και ανομολόγητα που κάθε άνθρωπος και κάθε σπίτι έχουν βιώσει. Και αν πας να ξεφύγεις από την άβυσσο αυτή, κάτι θα σε επαναφέρει μέσα. Στον κόσμο σου. Οι κόσμοι του Κεκάτου είναι οι κόσμοι μας. Και αν δυσκολευτείς να τους κοιτάξεις κατάματα, ξαναπάτα το pause να προχωρήσει. Γιατί στην οθόνη μπορείς. Στη ζωή, αν δεν τολμήσεις να το πατήσεις, έχασες.
Από το φιλί ανάμεσα σε δύο αγόρια στο «Κλείσε τα μάτια» του Παπακαλιάτη είκοσι χρόνια πριν, στο «Milky Way» του Κεκάτου, το άλμα του MEGA είναι μεγάλο. Αλλά μόνο έτσι γίνονται οι αλλαγές… με άλματα.
Βασίλης Κεκάτος: Από τα 9 στα 460 λεπτά
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια τολμηρή, για το ευρύ κοινό, επιλογή. Στα δύο πρώτα επεισόδια του «Milky Way» που είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε, μπαίνεις αμέσως στο νόημα. Δεν σε κουράζει μια περιττή αφήγηση: η τάση φυγής από μια επαρχιακή πόλη με όνειρα, μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη που ενδέχεται να τα ανακόψει, ένα γκέι αγόρι πολύ ήσυχο με τον εαυτό του, η θρησκεία, η εργατιά, η ελληνική οικογένεια, όλα είναι εκεί. Με πόνο και χιούμορ.
«Δεν υπάρχει λύτρωση ούτε τίποτε άλλο χωρίς πόνο. Μόνο ο πόνος μάς διδάσκει, δεν χρειάζεται να είναι αβυσσαλέος ή αβάσταχτος. Όπως δεν υπάρχει τίποτα και χωρίς χιούμορ. Εγώ έχω δύο ταχύτητες: ή κάνω χιούμορ ή εκνευρίζομαι».
«Δεν υπάρχει λύτρωση ούτε τίποτε άλλο χωρίς πόνο. Μόνο ο πόνος μάς διδάσκει, δεν χρειάζεται να είναι αβυσσαλέος ή αβάσταχτος. Όπως δεν υπάρχει τίποτα και χωρίς χιούμορ. Εγώ έχω δύο ταχύτητες: ή κάνω χιούμορ ή εκνευρίζομαι. Με ενδιαφέρει να διασκεδάσει ο θεατής – μην ξεχνάμε ότι η ρίζα του σινεμά είναι το τσίρκο, κάτι πολύ απελευθερωτικό», λέει ο Βασίλης Κεκάτος που όση ώρα κρατά το μικρόφωνο και μας μιλά, μετά την προβολή, σκέφτομαι πως έχει κάτι πολύ ελληνικό -με την έννοια της κατανόησης της κοινωνίας μας- και κάτι πολύ αμερικάνικο – με την έννοια της ισορροπίας σοβαρού και αστείου αλλά και της εικόνας του που με μετέφερε σε μια εξαιρετικά αγαπημένη σκηνή του παγκόσμιου σινεμά: εκείνη με τις σακούλες που πετούν στο «American Beauty» και ο πρωταγωνιστής, αυτό το απίθανο εσωστρεφές αγόρι, τις παρακολουθεί.
Ο Βασίλης δεν κουνά το δάχτυλο και δεν είχε καν αποφασίσει πού ακριβώς θα πήγαινε: «Εγώ σινεμά θέλω να κάνω. Προέκυψε αυτό και το υπηρέτησα με την καρδιά μου και όλη την αγάπη που είχα. Αν δεν πάει, θα ξανακάνω αυτό που έκανα πριν, η ζωή θα γυρίσει εκεί. Ήταν όμως ένα υπέροχο αφηγηματικό ταξίδι για μένα. Μου λένε ότι θίγουμε πολλά και δύσκολα και πως κάτι μπορεί να ταρακουνήσει αυτή η σειρά. Δεν ξέρω αν κάτι αλλάζει με την τέχνη, είναι όμως αυτά τα πράγματα μικρές σπίθες. Πήγαμε, λοιπόν, να ανάψουμε μια φωτιά μέσα στο χιόνι, χωρίς πολλές ελπίδες, χωρίς να ξέρουμε αν θα γίνει τελικά ένα παρανάλωμα. Όλοι στην ομάδα αυτή προσπαθούμε για κάτι ως άνθρωποι, όχι μόνο ως καλλιτέχνες, κι αυτό το κάτι το μεταφράσαμε σήμερα σε μια σειρά. Όχι ότι εμείς είμαστε καλύτεροι, απλώς έχουμε κάποιες απόψεις για την κοινωνία λίγο πιο σύγχρονες. Είπαμε κάποιες ιστορίες που θα μπουν στα σπίτια των ανθρώπων, ελπίζω να τις δουν και να τις συζητήσουν, σίγουρα και θα βαρεθούν, θα γελάσουν, θα τσαντιστούν, μπορεί να συγκινηθούν. Μακάρι να συγκινηθούν όσο περισσότεροι γίνεται, για να υπάρξουν ιστορίες λίγο πιο δύσκολες από το σύνηθες εύπεπτο υλικό της τηλεόρασης».
«Πήγαμε να ανάψουμε μια φωτιά μέσα στο χιόνι, χωρίς πολλές ελπίδες, χωρίς να ξέρουμε αν θα γίνει τελικά ένα παρανάλωμα».
Ο Βασίλης είχε πράγματι άγνοια κινδύνου, αφού δεν ήξερε ούτε τη δομή καν, στο μυαλό του όλο αυτό ήταν σαν παιδί που μεγάλωνε και εξελισσόταν. Το μόνο που απάντησε στον εαυτό του ήταν αν η σειρά θα ήταν plot driven ή character driven, όπως είναι οι διεθνείς όροι: αν η ροή θα αφορούσε την πλοκή ή τους χαρακτήρες. Και επέλεξε τους χαρακτήρες, τις πολλές διαφορετικές προσωπικότητες. «Η αλήθεια είναι πως δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα έκανα κάτι τέτοιο ή ότι θα με εμπιστευόταν κάποιος. Η διάρκεια αυτής της δουλειάς είναι 460 λεπτά και η αμέσως προηγούμενη που είχα κάνει ήταν 9!». Ευτυχώς, μετά την πρόταση του executive producer Βασίλη Χρυσανθόπουλου, έφτασαν στον Στέλιο Κοτιώνη της Foss Productions και αντιστοίχως μετά στο MEGA, που είπε το «ναι». Σε μια σειρά τόσο νεανική και μια σειρά μάλιστα με γυναίκα πρωταγωνίστρια – να το σημειώσουμε κι αυτό γιατί δεν είναι πολύ σύνηθες. «Στη νέα γενιά με συγκινεί το μέλλον και ο φόβος μου αφορά αν το υπηρέτησα σωστά. Είμαι 32, όταν ξεκίνησα να γράφω ήμουν 29, θέλω να πω ότι πάλι μεγάλος ήμουν. Ελπίζω να μην αισθανθούν πληγωμένα τα πιτσιρίκια».
«Στη νέα γενιά με συγκινεί το μέλλον και ο φόβος μου αφορά αν το υπηρέτησα σωστά. Είμαι 32, όταν ξεκίνησα να γράφω ήμουν 29, θέλω να πω ότι πάλι μεγάλος ήμουν. Ελπίζω να μην αισθανθούν πληγωμένα τα πιτσιρίκια».
Όλα αυτά τα τοποθετεί στην επαρχία και όχι στην πρωτεύουσα. Θα ήταν αλλιώς στην Αθήνα; «Δεν είμαι σίγουρος… Δεν νομίζω ότι τα βασικά θέματα θα ήταν αλλιώς, αν εξαιρέσεις το όνειρο του να δραπετεύσεις από μια επαρχιακή πόλη. Κατά τα άλλα, το τοποθέτησα εκεί γιατί κι εγώ σε επαρχία μεγάλωσα, στην Κεφαλονιά. Από το νησί, δε, είναι ακόμη πιο δύσκολη η φυγή. Ετσι μιλούσαμε με τους φίλους μου, αυτά συνέβαιναν γύρω μου, αυτή η ατμόσφαιρα επικρατούσε. Ομως και μια πολυκατοικία μπορεί να είναι σαν μια μικρή επαρχία. Οι αναστολές και οι προκαταλήψεις στην ελληνική κοινωνία είναι εδώ, έντονες, ακόμα».
Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος: Ο Τζο βάφει τα νύχια του
«Είμαι ο Τζο, ένα αγόρι στο τέλος της εφηβείας του, της ενηλικίωσης πολλαπλώς, ένα παιδί που ξέρει πολύ καλά ποιος είναι και τι του αρέσει. Εχει τσαγανό, είναι εξωστρεφής και θαρραλέος για να υποστηρίξει την ταυτότητά του. Σπρώχνει τους άλλους να είναι αυτό που θέλουν και να μην κάνουν εκείνο που περιμένουν οι άλλοι από αυτούς. Άρα, στη σειρά η αποδοχή είναι ένα μεγάλο κομμάτι της.
«Η μηδενική γνώση και η επαφή μόνο με άτομα που σου μοιάζουν, οι γονείς (που επιτρέπουν στα παιδιά τους να ακούνε τραπ αλλά δεν τα αφήνουν να κάνουν παρέα με γκέι) και το σχολείο που δεν ενημερώνουν, οδηγούν σε τρομακτικές προκαταλήψεις».
»Νομίζω ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να φοβάται, γενικώς, το διαφορετικό. Η μηδενική γνώση και η επαφή μόνο με άτομα που σου μοιάζουν, οι γονείς (που επιτρέπουν στα παιδιά τους να ακούνε τραπ αλλά δεν τα αφήνουν να κάνουν παρέα με γκέι) και το σχολείο που δεν ενημερώνουν, οδηγούν σε τρομακτικές προκαταλήψεις. Η σειρά είναι teen drama που τα θίγει όλα και γι’ αυτό πιστεύω πως θα έχει απήχηση στο νεανικό κοινό. Ενηλικίωση, ευτυχία, φιλία, προκαταλήψεις και στεγανά, μια γυναίκα που δεν μπορεί να αποφασίσει, η θρησκεία και το αμάρτημα και ο σκοπός της ζωής, τι είναι καλό και κακό, το σωστό… Πίσω απ’ όλα, ο Βασίλης Κεκάτος, ο οποίος είναι πολύ παθιασμένος με αυτό που κάνει, γνώστης και διαβασμένος σε σχέση με το σινεμά, μεταδίδει το πάθος του στην ομάδα, είναι μικρός και πολλά υποσχόμενος. Εχει πολλά να μας δείξει ακόμα».
Ο Κωνσταντίνος θα είναι από τις 7 Οκτωβρίου στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν στη «Δωδέκατη Νύχτα» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.
Ευαγγελία Καμάρα: Η Ελληνίδα που δεν γλίτωσε τη λεκτική βία και το ξύλο
«Στη σειρά είμαι η Βίρνα της παρέας των κοριτσιών, ίσως η πιο outsider. Εχω τρέλα με τον αθλητισμό και τον στίβο (με όνειρο και στόχο τους Ολυμπιακούς), είμαι λίγο πιο εσωστρεφής και λίγο η τρελή με το black humor! Απλώς υπάρχω ως μαύρη και δεν τίθεται θέμα συζήτησης, έχω μεγαλώσει εκεί και με βλέπουν οι περισσότεροι σαν δικό τους άνθρωπο». Αυτά στο «Milky Way». Στην πραγματικότητα όμως; Ηταν όλα αυτονόητα;
«Όχι βέβαια. Εχω γεννηθεί στην Ελλάδα, αλλά η καταγωγή μου είναι από τη Σιέρα Λεόνε. Οι γονείς μου, που ήρθαν εδώ για ένα καλύτερο μέλλον, το βρήκαν τελικά αλλά με πολλές δυσκολίες – προσαρμογής, αποδοχής και γραφειοκρατίας. Εγώ έγινα Ελληνίδα το 2017 – μόνο εγώ και ο αδελφός μου έχουμε πάρει την ελληνική ιθαγένεια, η μαμά μου είναι με άδεια παραμονής. Η μαμά είναι δυναμική και φανταστική, είναι μαμά και μπαμπάς μαζί, αφού εκείνος δεν είναι παρών. Έζησα θέματα ρατσισμού στο Δημοτικό, σε μικρή ηλικία. Βία λεκτική και ξύλο. Η Ελλάδα είναι η χώρα μου και λυπάμαι που κάποιοι δεν το αναγνωρίζουν».
«Έζησα θέματα ρατσισμού στο Δημοτικό, σε μικρή ηλικία. Βία λεκτική και ξύλο. Η Ελλάδα είναι η χώρα μου και λυπάμαι που κάποιοι δεν το αναγνωρίζουν».
Η Ευαγγελία έχει σπουδάσει δύο άκρως αντίθετα αντικείμενα: Διαιτολογία και Ζαχαροπλαστική! «Γιατί θέλω να τρώμε γλυκά χωρίς τύψεις». Πώς έφτασε όμως στην υποκριτική;
«Από παιδί είχα αγάπη για τις διαφημίσεις και τις σειρές και έτσι μπήκα σε ένα πρακτορείο. Από το πρακτορείο με βρήκε ο Βασίλης, είναι η πρώτη μου επαφή με την ηθοποιία – πολύ συναρπαστική! Θα το ψάξω παραπάνω σίγουρα, γιατί αγάπησα πολύ την εμπειρία και θα ήθελα να εξελιχθώ».
Η Ευαγγελία έχει σπουδάσει δύο άκρως αντίθετα αντικείμενα: Διαιτολογία και Ζαχαροπλαστική! «Γιατί θέλω να τρώμε γλυκά χωρίς τύψεις».
Και μια κουβέντα για τους άλλους: «Ο Κωνσταντίνος έχει πολύ έντονη αύρα. Τον νιώθεις πριν ακόμη μπει στο δωμάτιο. Η Στυλιάνα είναι πιο κλειστή εκ πρώτης όψεως, αλλά όταν την πλησιάσεις, ανακαλύπτεις έναν ευαίσθητο άνθρωπο. Η Αφροδίτη είναι ανοιχτή, κοινωνική και σε έλκει αμέσως. Οσο για τον Βασίλη Κεκάτο, είναι πολύ δημιουργικός άνθρωπος, έχει υπέροχες ιδέες, είναι φιλικός και σε βοηθάει πολύ».
Στυλιάνα Ιωάννου: Τα όνειρα, το TikTok και η Φουρέιρα
«Υποδύομαι την Αθηνά, την κολλητή της Μαρίας, που είναι 17 χρόνων με πολλά όνειρα, που θέλει να γίνει χορεύτρια και να φύγει από την επαρχία. Κάνει χορογραφίες με τις φίλες της, αλά Φουρέιρα, αυτοσχέδιες, και τις ανεβάζει στο TikTok. Η σειρά είναι πολύ relevant με την εποχή μας, αφού θίγει τα πάντα – την ομοφυλοφιλία, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος, το θέμα της βίας και της κακοποιητικής συμπεριφοράς. Άσε που η πρωταγωνίστρια είναι γυναίκα και μια κολλητή της είναι μαύρη. Ολα είναι εκεί». Συναντιέται άραγε η ηθογραφία της επαρχίας με αυτή που ζούμε στην Αθήνα;
Η σειρά είναι πολύ relevant με την εποχή μας, αφού θίγει τα πάντα – την ομοφυλοφιλία, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος, το θέμα της βίας και της κακοποιητικής συμπεριφοράς. Άσε που η πρωταγωνίστρια είναι γυναίκα και μια κολλητή της είναι μαύρη. Ολα είναι εκεί».
«Προφανώς συναντιούνται, απλώς τα πράγματα είναι πιο δύσκολα στην επαρχία. Κάπως μπορώ να πω ότι το έζησα και εγώ, αφού είμαι Κύπρια από τη Λεμεσό, σπούδασα στο Θέατρο Τέχνης Υποκριτική, συνέχισα Φιλολογία στο πανεπιστήμιο. Από το σχολείο στην Κύπρο στο Θέατρο Τέχνης είναι τεράστιο το άλμα: έβλεπα θέατρο σαν τρελή, διάβαζα βιβλία, άκουγα τους πάντες και τα πάντα. Δεν ήταν πάντα εύκολα, αλλά μέσα από αυτές τις διαδικασίες βρήκα τον εαυτό μου. Με τον Βασίλη Κεκάτο, δε, είχα μια απίστευτη εμπειρία, μου έδειξε εμπιστοσύνη και έναν δρόμο που δεν είχα φανταστεί. Είναι πολύ δοτικός, υποστηρικτικός, ενώ ρωτούσε τη γνώμη μας. Επίσης, κάναμε πολλές πρόβες, κάτι που δίνει ασφάλεια στον ηθοποιό».
Αφροδίτη Καποκάκη: Με όπλο το χιούμορ
Η Αφροδίτη σπούδασε στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, με την αμέριστη υποστήριξη των γονιών της. Έτσι, επικεντρώθηκε εξαρχής στο στόχο της. Λατρεύει τη δουλειά της, δοκιμάζει και δοκιμάζεται και ονειρεύεται πολλά ακόμη. Τώρα δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη στο «Goodbye Lindita», τη μεγάλη περσινή θεατρική επιτυχία, ενώ παίζει και στο «Greek salad», μια γαλλική σειρά που θα προβληθεί στο Amazon και γυρίστηκε στην Αθήνα, έπαιξε με τον Κωνσταντίνο Γεωργόπουλο στην ταινία «Κιούκα – Ταξιδεύοντας στο Φεγγάρι Μέσα από την Απέραντη Θάλασσα» σε σκηνοθεσία Κωστή Χαραμουντάνη και στη «Σωτέ», τη σειρά 8 επεισοδίων του ANT1+.
Δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη στο «Goodbye Lindita», τη μεγάλη περσινή θεατρική επιτυχία, ενώ παίζει και στο «Greek salad», μια γαλλική σειρά που θα προβληθεί στο Amazon και γυρίστηκε στην Αθήνα.
«Στο “Milky Way” είμαι η Σία. Τη χαρακτηρίζει το γεγονός ότι αντιμετωπίζει τα δύσκολα με όπλο της το χιούμορ, ενώ ο ρόλος της στην παρέα ας πούμε ότι είναι περισσότερο… ψυχαγωγικός. Πολλές φορές παρεξηγείται εύκολα και εκεί διακρίνουμε τις ανασφάλειές της. Εχω την αίσθηση, χωρίς να μου το έχει πει κάποιος ή να διαφαίνεται στο σενάριο, ότι οι σχέσεις της με τις γυναίκες είναι πιο βαθιές, σαν κάπως ερωτικές. Δεν μένουν στην πρώτη ανάγνωση, αλλά αυτό είναι μια προσωπική μου αίσθηση και εκτίμηση. Έτσι τη νιώθω καμιά φορά». Η συνεργασία με τον Βασίλη Κεκάτο: «Ήταν καταπληκτική. Εμένα με επέλεξε από τα “Μπάσταρδα” – εκεί με είδε. Μπορεί να αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες, όμως κατάφερε να δημιουργήσει έναν πολύ όμορφο κόσμο, τον οποίο φανταζόσουν ακόμη και όταν διάβαζες το σενάριο. Οταν όμως είδα το αποτέλεσμα, ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ. Ο κάθε ηθοποιός έβαλε και το δικό του λιθαράκι στον κάθε ρόλο και έτσι όλα πλάστηκαν αλλιώς, πήραν μια άλλη πνοή και διάσταση».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: JAY ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ, ΧΤΕΝΙΣΜΑ: ΕΝΕΖ ΜΑΝΑV (BEEHIVE ARTISTS), ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΙΩΑΝΝΑ ΔΟΥΡΔΟΥΜΠΑΚΗ, ΒΟΗΘΟΣ ΣΤΥΛΙΣΤΑ: ΝΤΕΜΥ ΜΠΟΥΚΗ.
