Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος διάφοροι χρήστες των social media μοιράστηκαν μηνύματα, αλλά και ιστορίες, είτε προσωπικές είτε από συλλογικά ντοκουμέντα, από μια από τις μεγαλύτερες φρίκες, αν όχι τη μεγαλύτερη, που έζησε ποτέ η ανθρωπότητα.
Ανάμεσα σε αυτές τις ιστορίες ξεχωρίζει η μαρτυρία μιας Ελληνίδας, της Βάσως Σταματίου, μιας φοιτήτριας από τη Θεσσαλονίκη που συνελήφθη και στάλθηκε στο Άουσβιτς κατά λάθος -δεν ήταν Εβραία. Τη μοιράστηκε η Αννίτα Παναρέτου στο Facebook, συγγραφέας του βιβλίου «Συμπληρώνω τη μνήμη του κόσμου…» (διαβάστε εδώ τη συνέντευξη που είχε δώσει στο Marie Claire), μιας μοναδικής συλλογής μαρτυριών από Έλληνες μη Εβραίους ομήρους και αιχμαλώτους σε ναζιστικά και φασιστικά στρατόπεδα, που βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Η συγγραφέας έγραψε:
«1944, Άουσβιτς.
»Η Βάσω Σταματίου, φοιτήτρια από τη Θεσσαλονίκη, συνελήφθη και στάλθηκε στο στρατόπεδο κατά λάθος -δεν ήταν Εβραία.
»Σε μια χειρονομία “αβροσύνης” από μια γυναίκα φρουρό, σπάζουν τα γυαλιά της.
»Τη στέλνουν στην αποθήκη να βρει καινούρια:
»”Τρόμαξα από αυτό που είδα. Ένα ολόκληρο βουνό από γυαλιά. Ένας ολόκληρος κρυστάλλινος πύργος που άστραφτε στο φως του ήλιου, μπλε, πορτοκαλιές, πράσινες χρυσές ανταύγειες. […] Δεν τόλμαγα να τ’ αγγίξω. Ανατρίχιαζα στη σκέψη ότι, πίσω από κάθε φακό, τα τρομαγμένα μάτια των ανθρώπων είχαν δει το φρικτό απροσδόκητο τέλος τους.
«Δεν τόλμαγα να τ’ αγγίξω. Ανατρίχιαζα στη σκέψη ότι, πίσω από κάθε φακό, τα τρομαγμένα μάτια των ανθρώπων είχαν δει το φρικτό απροσδόκητο τέλος τους».
[…]
»Τα άγγιξα γονατιστή κι όπως τράβηξα ένα, οι σκελετοί με τις ταρταρούγες μετακινήθηκαν, κάνοντας έναν ξερό απόκοσμο θόρυβο. Ένα σταμάτησε μπροστά στα γόνατά μου. Κάποια Σάρρα θέλει να ξαναδεί τον κόσμο μέσα απ’ τα μάτια μου, σκέφτηκα”».
Δείτε την ανάρτηση:
