Επειδή η σειρά δεν μπορούσε να είναι αξιολογική (μαλλιοτράβηγμα), έγινε χρονολογική.
2010: Inception του Κρίστοφερ Νόλαν. H Μαριόν Κοτιγιάρ ήταν μία ανάμνηση στο μυαλό του Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ή μήπως όχι;
2010: The Social Network του Ντέιβιντ Φίντσερ. H γέννηση του facebook.
2011: Holy Motors του Λεός Καράξ . H πιο ωραία σπονδυλωτή ταινία της δεκαετίας. Κι εκείνα τα ακορντεόν που διασκευάζουν το Let My Baby Ride του R.L. Burnside.
2011: Drive του Νίκολας Γουάιντινγκ Ρεφν. Ο Ράιαν Γκόσλινγκ οδηγούσε, κυρίως, αλλά μάς έμεινε εκείνο το φιλί στο ασανσέρ, ένα καταπληκτικό soundtrack και ο σκορπιός στην πλάτη του τζάκετ του.
2012: Beasts of the southern wild. Ένα μικρό διαμάντι με εξαίσια μουσική.
2013: La Grande Bellezza του Πάολο Σορεντίνο. Αυτό που λέει ο τίτλος, στη Ρώμη: η απόλυτη ομορφιά.
2014: The Book of life. Μία φανταστική παιδική ταινία για τη μεξικάνικη κουλτούρα. To Coco με καλύτερο soundtrack.
2015: Mad Max Fury Road. Στη φωτογραφία οι νύφες που προστατεύει η Φουριόσα/Σαρλίζ Θερόν. Ποίηση με εικόνες από τον Τζορτζ Μίλερ. Τομ Χάρντι. #δενξεχνώ
2015: Carol του Τοντ Χέινς. Μία ερωτική ιστορία, σπουδαίες ερμηνείες από την Κέιτ Μπλάνσετ και τη Ρούνι Μάρα.
2016: La la Land του Ντέιμιεν Σαζέλ. Ας παραδεχτούμε ότι ο Ράιαν Γκόσλινγκ και η Έμα Στόουν ήταν το απόλυτο κινηματογραφικό ζευγάρι των 10ς (βλέπε και Crazy Stupid Love) και ότι αυτή η ταινία ήταν η απόλυτη χολιγουντιανή φαντασίωση.
2017: Logan του Τζέιμς Μανγκολντ. Παραδόξως, αυτή η ταινία της μυθολογίας του Wolverine είναι μια ταινία για τα γηρατειά και την οικογένεια και παρόλο που δεν έχει love story είναι μια ταινία για την αγάπη.
2017: Lady Bird της Γκρέτα Γκέργουιγκ. Η ταινία ενηλικίωσης της δεκαετίας. Και επιτέλους μία νέα σκηνοθέτης που ξεχωρίζει.
2017: Blade Runner 2049 του Ντενί Βιλνέβ. Γιατί αναμετρήθηκε με ένα μύθο και δεν απογοήτευσε.
2017: Baby Driver του Έντγκαρ Ράιτ. Λίλι Τζέιμς και Άνσελ Έλγκορτ στο love story των 10ς
2017: Coco. Χωρίς Λόγια (Ξανα) Δείτε το!
2017: Το Τελευταίο Σημείωμα του Παντελή Βούλγαρη. Για την Ιστορία. Και για την ερμηνεία του Ανδρέα Κωνσταντίνου.
2018: The Favourite του Γιώργου Λάνθιμου. Για την Ολίβια Κόλμαν, για την τρέλλα, για τα κουνελάκια, για το let’s shoot something, για το “cunt struck”.
2018: Roma του Αλφόνσο Κουαρόν. Το ασπρόμαυρο που αγαπήσαμε με πάθος. Και εκείνη η σκηνή με τον εραστή-καρατέκα. Και τα νερά. Και η θάλασσα. Και ο ήλιος μέσα στο αυτοκίνητο.
2018: Shoplifters του Χιροκάζου Κόρε Έντα. Μία ταινία για την καταστροφική δύναμη της οικογένειας, αλλά και τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
2018: Spider-Man: Into the Spider-Verse των Μπομπ Περσικέτι και Πίτερ Ράμσι. Προφανώς το καλύτερο animation που προέκυψε από τον κόσμο των κόμιξ.
2019: Κάποτε στο Χόλιγουντ. Ο Κουέντιν Ταραντίνο σκηνοθετεί τον Μπραντ Πιτ και τον Λεονάρντο ντι Κάπριο σε μία ταινία για την καρδιά της μηχανής του αμερικανικού σινεμά και τη (σκοτεινή) μυθολογία του.
