Η Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη από μικρή έβρισκε διέξοδο στο γράψιμο. Χρειάστηκε αρκετά χρόνια όμως για να πάρει την απόφαση να κάνει βιβλία τις ιστορίες που έγραφε. Σε αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο η γέννηση της κόρης της, Ελισάβετ. Ξεκίνησε να πλάθει ιστορίες για να μπορεί να την ψυχαγωγεί και έτσι γεννήθηκαν τα πρώτα δύο βιβλία της, “Το όνομά της ήταν Μπουμπού και δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη” και “Το όνομά του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα”. Σε αυτά πρόσθεσε πρόσφατα και το νεότερο “Λιλά μαλλιά και σύννεφα ψηλά“. Και τα τρία βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Once Upon a Book.
Το νέο της βιβλίο είναι μια ιστορία για τη φιλία, για τις αχώριστες παρέες που κάποτε αναγκάζονται να χωριστούν και για τα συναισθήματα που δεν χρειάζεται να είναι ούτε άσπρα, ούτε μαύρα. Μπορεί να είναι και… Λιλά! Με αφορμή την κυκλοφορία του μίλησε στο Marie Claire για τις τρεις σημαντικότερες ιδιότητες της ζωής της: της συγγραφέα παιδικών βιβλίων, της μητέρας αλλά και της συζύγου αφού είναι παντρεμένη με τον Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότη Μηταράκη.
Η ενασχόλησή σας με την συγγραφή παιδικών βιβλίων ξεκίνησε μετά τη γέννηση της κόρης σας. Ποια ήταν η αλλαγή που έγινε μέσα σας;
Η μητρότητα επιφέρει πολλαπλές αλλαγές. Άλλαξα εστίαση. Αποφάσισα να αφήσω προσωρινά την καριέρα μου στον τομέα της υγείας και να ασχοληθώ με την ανατροφή της κόρης μας. Επικεντρώθηκα σε αυτό με ό,τι αυτό σημαίνει και έτσι γεννήθηκε η ανάγκη μου να πλάθω ιστορίες για να την ψυχαγωγώ και να την οριοθετώ, να περνάω μηνύματα και να διατηρώ τη φαντασία της ζωντανή. Αλλά και τη δική μου!
Μέχρι σήμερα έχετε γράψει δύο βιβλία τα οποία της τα έχετε αφιερώσει. Θα κάνετε το ίδιο και με το επόμενο;
Το καινούριο βιβλίο το έχω αφιερώσει «Σε εμάς όλους που είμαστε στραμμένοι στον ουρανό. Για τα ουράνια τόξα…». Είναι μια συναισθηματική ιστορία που πιστεύω θα σας αρέσει πολύ.
Οι ήρωες των πρώτων βιβλίων, η Μπουμπού και ο Ρόκο, φωτογραφίζουν πρόσωπα της ζωή σας;
Η ηρωίδα του πρώτου μου βιβλίου, η Μπουμπού, φωτογραφίζει εμένα που «…βρέθηκα στην καυτή έρημο της Αφρικής ένα πρωί να αναζητάω την όαση για να δροσιστώ». «Δεν ήμουν συνηθισμένη στη ζέστη και έπρεπε να συνεχίσω μόνη μου…και να περάσω και καλά»! Είναι μια ιστορία για την επιβίωση σε νέες συνθήκες ζωής. Για τη διαδρομή προς την αναζήτηση του εαυτού μας, την υπερνίκηση των εμποδίων και τον δρόμο προς τη χαρά.
Ο Ρόκο, το κόκκινο ελάφι, με κάνει να σκέφτομαι την κόρη μου και την πορεία της προς την ωρίμανση. Ήθελα μέσα από αυτή την ιστορία να αποτυπώσω την πορεία του Ρόκο προς την ενηλικίωση και την κατάκτηση στόχων, την ομορφιά της ζωής αλλά και τη μαγική παρέμβαση της φύσης όταν η θέληση για τον στόχο είναι μεγάλη.
Πώς γεννήθηκε η έμπνευση για το νέο σας βιβλίο;
Ένιωθα την ανάγκη να γράψω για τον αποχωρισμό. Ο οποίος υπάρχει στη ζωή μας από τα πολύ μικρά μέχρι τα πιο σοβαρά. Μια αχώριστη παρέα λοιπόν, η Νινού, το αγόρι με τα Λιλά μαλλιά και ο Μοκύλης ζουν όλοι μαζί σε ένα όμορφο σπίτι πάνω στο βουνό. Είναι μια ιστορία για τη φιλία, για τις αχώριστες παρέες που κάποτε αναγκάζονται να χωριστούν και για τα συναισθήματα που δεν χρειάζεται να είναι ούτε άσπρα, ούτε μαύρα. Μπορεί να είναι και… λιλά!
Όταν γράφετε, προσπαθείτε να σκέφτεστε σαν παιδί;
Όταν γράφω σκέφτομαι σαν παιδί αλλά και γενικά σε ό,τι κάνω σκέφτομαι σαν παιδί. Νομίζω πως οι περισσότεροι από εμάς σκεφτόμαστε σαν παιδιά κι ας μην το συνειδητοποιούμε. Είναι οι ανάγκες μας που «μιλάνε», τα τραύματά μας και η δίψα μας για αγάπη και αποδοχή. Γράφω για να εκφραστώ και με βάση τα δικά μου βιώματα. Δεν νιώθω λοιπόν την ανάγκη να μπω σε ρόλο παιδιού για να γράψω.
Υπάρχουν ιστορίες που έχετε γράψει αλλά παραμένουν στο συρτάρι;
Έχω στο συρτάρι πολλές ιστορίες. Παρόλα αυτά από αυτό το στάδιο μέχρι την έκδοση είναι μεγάλη η διαδρομή. Απαιτείται πολλή δουλειά ώστε οι ιστορίες να πάρουν τη μορφή μιας εκδόσιμης ιστορίας και αυτό απαιτεί οργάνωση, συντονισμό, υπομονή, επιμονή και πειθαρχεία.
Θα δοκιμάζατε τις δυνάμεις και σε βιβλία για ενήλικες;
Δεν νομίζω, όχι. Το παιδικό παραμύθι είναι μια ωραία πλατφόρμα έκφρασης για μένα. Δεν χρειάζεται να «κρυφτείς» ή να περιοριστείς. Η συγγραφή του με απελευθερώνει και με ηρεμεί. Με βοηθάει να εξερευνήσω το νόημα της ζωής και να ανακαλύψω τον ψυχισμό μου μέσα από αυτά που βιώνω όταν γράφω.Το παιδικό παραμύθι δίνει το πλεονέκτημα της απλότητας του λόγου, με συνέπεια να μην χρειάζεται να διστάζεις να εκφράσεις αυτό που νιώθεις, το οποίο είναι χρήσιμο όταν θέλεις να γράψεις από την ψυχή σου, χωρίς να φιλτράρεις. Μου αρέσει που η εικονογράφηση συμπληρώνει το κείμενο με εξίσου δυνατό τρόπο.
Γιατί αποφασίσατε να δημιουργήσετε τον δικό σας εκδοτικό οίκο;
Ήθελα να έχω τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη δημιουργία του βιβλίου και έτσι γεννήθηκε το «Once Upon a Book». Η δημιουργία ενός βιβλίου είναι μια διαδικασία με πολλά βήματα και απαιτεί συντονισμό πολλών επαγγελματιών. Από τη συγγραφή έως την τοποθέτηση του βιβλίου στο βιβλιοπωλείο περιλαμβάνονται πολλά στάδια συνεργασίας και απαιτείται αφοσίωση, πίστη και αγάπη για το αποτέλεσμα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Έχετε μια συνεχή ανάγκη για κυνήγι γνώσεων. Αυτό σας κάνει να νιώθετε πιο δυνατή;
Έχω την ανάγκη να εξερευνώ πτυχές της επιστήμης και της ζωής. Αυτό με κάνει να νιώθω πιο ενημερωμένη και πιο σίγουρη για τον εαυτό μου και άρα ναι, και πιο δυνατή με έναν τρόπο.
Πώς συνδέονται όλες αυτές οι διαφορετικές σπουδές που έχετε κάνει;
Βρίσκομαι σε μια συνεχή εξερεύνηση. Τα πράγματα που μου κινούν το ενδιαφέρον, θέλω να τα γνωρίσω σε βάθος, να εξερευνήσω τι έχουν να μου δώσουν, τι μπορώ να πάρω αλλά και τι μπορώ να προσφέρω σε αυτά. Επίσης, τομείς που φαίνονται άσχετοι μεταξύ τους μπορεί να συνδέονται με κάποιον τρόπο: η ιατρική, η συγγραφή, η μητρότητα έχουν όλες το στοιχείο της προσφοράς και της ανάγκης για ενδοσκόπηση και επίκεντρο τον Άνθρωπο.
Πιστεύετε ότι η παιδεία αποτελεί τον πυλώνα μιας προσωπικότητας;
Πιστεύω πως η προσωπικότητα συνίσταται από στοιχεία που σχετίζονται στενά με την αγωγή μας, την καλλιέργειά μας. Η παιδεία (εκπαίδευση) μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για εξερεύνηση της προσωπικότητάς μας σε νέα πλαίσια και να βοηθήσει στην πορεία μας προς την ανάπτυξή μας.
Η κόρη σας σάς έχει δώσει «μαθήματα» που δεν θα μπορούσατε να έχετε πάρει μέσα από τα βιβλία;
Η ζωή μου με την Ελισάβετ είναι αναζωογονητική! Τα παιδιά δεν έχουν χάσει την οπτική της ζωής που φέρνει ευτυχία και χαρά. Η φρέσκια και αισιόδοξη ματιά των παιδιών είναι ευλογία. Αυτή η ενέργεια με παρασύρει πάντα και με γεμίζει αισιοδοξία, όσα θέματα κι αν έχω στο μυαλό μου. Τα μαθήματα είναι καθημερινά και εναλλάσσονται ανάλογα με το στάδιο της ηλικίας! Νιώθω συχνά «αδιάβαστη» και πως τρέχω να προλάβω τις εξελίξεις!
Ζητάτε τη γνώμη του συζύγου σας όταν γράφετε μια ιστορία; Ποιος άλλος διαβάζει πρώτος τα προσχέδιά σας;
Όταν καταφέρνω να τον βρω διαθέσιμο ναι! Τον βομβαρδίζω με ερωτήσεις και ζητάω τη γνώμη του γιατί τον θεωρώ ικανό και τον εμπιστεύομαι. Ο Νότης έχει ένα μυαλό πολύ δουλεμένο και παρόλο που το παιδικό παραμύθι δεν είναι το πεδίο του, με εκπλήσσει με φρέσκιες ιδέες και καινοτόμες λύσεις. Τα προσχέδια τα διαβάζουν οι άνθρωποι της οικογένειάς μου αλλά με ενδιαφέρει πολύ και η άποψη των μικρών αναγνωστών γιατί «δεν χαρίζονται». Είναι απαιτητικοί αναγνώστες. Ψάχνουν το ουσιαστικό για αυτά και δε συμβιβάζονται με κάτι λιγότερο. Είναι ωραίο αυτό. Μόνο αν τους αρέσει ένα βιβλίο θα ζητήσουν να τους το ξαναδιαβάσουμε. Μόνο αν τους κεντρίσει ένα κείμενο θα το διαβάσουν. Είναι απόλυτο και απλό. Είναι μια ξεκάθαρη θέση!
Η ιδιότητα της συζύγου του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου σας έχει δημιουργήσει κάποιου είδους δυσκολία;
Πολλές. Καταρχάς το ότι ο Νότης έχει ταχθεί στον δημόσιο βίο έχει ως συνέπεια να τον στερείται πολύ η οικογένειά του. Είναι δύσκολο για τους πολιτικούς με απαιτητικές θέσεις να είναι παρόντες στην οικογένεια, που κι εκείνη έχει τις απαιτήσεις της. Η πολιτική σε ρουφάει, και σε διεκδικεί, σωματικά και νοητικά. Στην οικογένεια μας ο χρόνος για χαλάρωση και ανάπαυλα είναι πολυτέλεια αλλά αυτό τον κάνει ακόμα πιο πολύτιμο και ουσιαστικό.
Θα βλέπατε τον εαυτό σας να ασχολείται με την πολιτική;
Με τίποτα! Δεν μου αρέσει να είμαι «ορατή», δεν είμαι διπλωματική στις απαντήσεις μου, αγχώνομαι εύκολα, συνήθως αν με ενοχλήσει κάτι το λέω κι ας δυσαρεστήσει και γενικά είμαι πολύ ιδιωτικός άνθρωπος. Δεν έχω καμία στόφα πολιτικού, μου αρέσει όμως να είμαι η γυναίκα δίπλα στον πολιτικό γιατί μαθαίνω πολλά και μου αρέσει να στηρίζω αυτόν που είναι στα «φώτα». Μόνο στα παρασκήνια όμως.
Μερικά πράγματα που πρέπει να ξέρεις για την Δρ Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη
Γεννήθηκε στην Κοζάνη αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και ζει μαζί με την οικογένειά της που περιλαμβάνει και τα δύο σκυλάκια τους, Μόλλυ και Κένζο. Σπούδασε Φυσικοθεραπεία στην Αθήνα και στο Λονδίνο, ενώ εργάστηκε στη Γάνδη ως κλινική φυσικοθεραπεύτρια και στο Λονδίνο ως Επίκουρη Καθηγήτρια, στο Πανεπιστήμιο University of East London. Συνέχισε με σπουδές στην Εκπαίδευση, στο Λονδίνο. Είναι διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Εξωτερική Εξετάστρια στο University of Hertfordshire. Αγαπά και ασχολείται πολλά χρόνια με τη μουσική.
Το “Λιλά μαλλιά και σύννεφα ψηλά” μπορείς να το βρεις στα καλά βιβλιοπωλεία και στις εκδόσεις www.onceuponabook.gr.
