Μια γυναίκα με βαθιά ευαισθησία, μια μαχήτρια που το λέει η καρδιά της από μικρό παιδί, ένας άνθρωπος με αφοπλιστική ειλικρίνεια, μια σύντροφος για τους απανταχού κατατρεγμένους κοινωνικά ανθρώπους. Η Mαρία Cyber Κατσικαδάκου μπορεί να έχει ζήσει πολλά, αλλά δεν σταματά ούτε τις μάχες ούτε την ενδοσκόπηση. Τώρα που απέναντί της στέκεται μια αρρώστια, η ίδια οδηγείται στο πιο βαθύ της ανεξερεύνητο σύμπαν.
Από τη Μία Κόλλια
Η Μαρία αναγνωρίζει ασφαλώς με υπερηφάνεια ως μία από τις πιο μεγάλες στιγμές της ζωής της το Μετάλλιο του Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών, που είναι η υψηλότερη διάκριση της Γαλλικής Δημοκρατίας και της αποδόθηκε πέρυσι για τις μάχες της για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ με ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Ταινιών Outview.
Άλλωστε όλα για τη Μαρία είναι θέμα «ορατότητας» – αυτή η λέξη είναι ο πυρήνας κάθε προβλήματος και λύσης. «Απέναντι στα πράγματα είτε παραμένεις σιωπηλός, είτε γίνεσαι εξωστρεφής. Για να έχεις δικαιώματα, πρέπει να έχεις ορατότητα. Όσα έκανα, τα έκανα πρώτα για τον εαυτό μου, ασχέτως του αν είχαν αντίκτυπο σε τόσους άλλους. Όταν συστηνόμουν, έλεγα πρώτα ότι είμαι λεσβία και μετά το όνομά μου. Όταν γύρισα από το Βερολίνο το 1995, έκανα το πρώτο Cyber Dykes Women’s Party στο “Βerlin” στο Θησείο. Ο ενθουσιασμός μου ήταν τεράστιος. Πρώτη φορά στην Ελλάδα μαζεύτηκαν τόσες γυναίκες σε έναν τόσο ωραίο χώρο με καταπληκτική μουσική. Είχαμε φύγει πια από τα παραδοσιακά στέκια όπου κρυβόμασταν. Για να φθάσεις να σταθείς Out and Proud πρέπει πρώτα να είσαι In και Safe.
Σημαντικός σταθμός το Pornographic Art Film Festival στον «Μικρόκοσμο» το 2005 και ακόμη πιο σπουδαία η εκδήλωση «Γυναίκες και Διαβήτης» το 2015 στο Ίδρυμα της Βουλής, που συνδυάστηκε με τη φεμινιστική έκθεση του Ιδρύματος. Είναι απίστευτο, αλλά ο διαβήτης αποτελούσε ταμπού στη χώρα μας μέχρι σήμερα!
Τώρα η Μαρία δίνει τη μάχη της ζωής της με έναν καρκίνο με μεταλλάξεις κι έτσι αλλάζει σελίδα, επανατοποθετείται και διαπραγματεύεται με τους δικούς της δαίμονες, ξανά και αλλιώς.
«Έτρεχα όλη μου τη ζωή με projects για την ενημέρωση του πληθυσμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πρώτη φορά τώρα πρέπει να δω γιατί έκανα όσα έκανα στη ζωή μου, να φτιάξω το δικό μου παζλ. Η νόσος με έστρεψε σε μένα. Είναι κρίμα να πρέπει να αρρωστήσεις για να είσαι πραγματικά παρών στη ζωή σου. Βιώνω μια μεγαλοπρεπή διαδικασία και προσπαθώ να φτιάξω με δύο επιμελήτριες το λεύκωμα “Μια λεσβιακή ζωή” με αφηγήσεις ζωής. Αυτή θα είναι η δική μου περγαμηνή. Είναι μια διαδικασία δύσκολη και επίπονη, αλλά λυτρωτική». -Μ.Κ.
Φωτογράφος: Ria Μort, επιμέλεια: Jay Κωνσταντινίδου, χτένισμα: Ενέζ Μanav (beehive artists), μακιγιάζ: Morfe.
