Μετά την προσθήκη του mansplaining στο νέο λεξικό της καθημερινής μας αργκό ομιλίας, έρχεται μία νέα λέξη να περιγράψει μία ακόμη τόσο ενοχλητική και πομπώδη συμπεριφορά. Ενώ το πρώτο αναφέρεται στην πρακτική ενός άνδρα να μιλά συγκαταβατικά και με μία δόση υποτίμησης σε κάποιον (ειδικά μια γυναίκα) για κάτι που απλά υποθέτει ότι δεν γνωρίζει (συνήθως η εντύπωση αυτή είναι λανθασμένη), το δεύτερο αναφέρεται κυριολεκτικά σε μία σωματική ενέργεια- στάση.
Η λέξη manspreading είναι κάπως πιο πρόσφατη αλλά ανταποκρίνεται σε μια παλιά συμπεριφορά. Συγκεκριμένα πρόκειται για την πρακτική κατά την οποία ένας άνδρας υιοθετεί μια καθιστή θέση με τα πόδια ανοιχτά, με τέτοιο τρόπο ώστε να καταπατήσει ένα διπλανό κάθισμα σύμφωνα με το διαδικτυακό λεξικό της Οξφόρδης. Αυτό συμβαίνει σε καθημερινή βάση στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Πρόκειται μάλιστα για μία τάση των ανδρών τόσο ενοχλητική και παραβιαστική που απαγορεύτηκε νομικά στην Μαδρίτη.
Τώρα, οι ειδικοί δικαιολογούν την πράξη, αποδίδοντας την εγγενή ανάγκη ενός άνδρα να εξαπλωθεί στις σωματικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών. Πολλοί έσπευσαν να καταδικάσουν αυτή την «πρακτική» όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη ρητορική σκηνή το 2014, ως εκπρόσωπος μιας μισογυνιστικής πατριαρχίας, δηλαδή μίας φιλοσοφίας ότι ένας άνδρας καταλαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερο χώρο στα μέσα μαζικής μεταφοράς για να διεκδικήσει την εξουσία του και στη συνέχεια να υπονομεύσει την εξουσία μιας γυναίκας.
Αν και σίγουρα δεν είναι ο πιο ευγενικός τρόπος να καθίσει κανείς, είναι πράγματι μια περίπτωση ανδρών που μονοπωλούν τον χώρο μιας γυναίκας από αίσθηση ανωτερότητας; Ή μήπως η επιστήμη παίζει μεγαλύτερο ρόλο από ότι πιστεύουμε;
Ο νευροχειρουργός της σπονδυλικής στήλης Τζον Σάτκλιφ εξηγεί ότι το «manspreading» θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι θέμα σωματικής διάπλασης και όχι καθαρού εγωισμού.
«Το συνολικό πλάτος της λεκάνης είναι σχετικά μεγαλύτερο στις γυναίκες και η γωνία του μηριαίου αυχένα είναι πιο οξεία. Αυτοί οι παράγοντες θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο στο να γίνει λιγότερο άνετη στους άντρες η στάση του καθίσματος με τα γόνατα κοντά μεταξύ τους», είπε στην Independent.
«Υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι άνδρες θα πρότειναν ότι ο λόγος για την υιοθέτηση της πιο διαδεδομένης στάσης στο κάθισμα θα ήταν η αποφυγή συμπίεσης των όρχεων από τους μύες των μηρών. Η περιστροφή της λεκάνης βελτιώνει κατά κάποιο τρόπο τη συμπίεση και στις δύο όψεις», συνέχισε ο Σάτκλιφ.
Οι ανατομικές διακρίσεις δεν είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει τις γυναίκες και τους άνδρες να κάθονται διαφορετικά. Ένα πρόσφατο άρθρο του Vice επισημαίνει ότι ο τρόπος που καθόμαστε μπορεί να είναι κάτι τόσο απλό όσο η γεωγραφία. Η Πολωνία είναι μια από τις πιο κοινές χώρες όπου οι άνθρωποι εμφανίζουν δυσπλασία ισχίου, όπου τα ισχία κάποιου βγαίνουν από την υποδοχή, δηλαδή πολλοί Πολωνοί γίνονται ευκολότερα”manspreader”.
Ενώ η επιστήμη μπορεί να εξηγεί ένα μέρος της συμπεριφοράς, η έλλειψη συμβιβασμού της απόλυτης άνεσης σε βάρος των συνεπιβατών είναι το σημείο στο οποίο ευθύνεται ο εγωισμός. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος (ούτε γυναίκες με παρόμοια διάπλαση) που να ισχυρίζονται ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι το πιο άνετο μέρος. Ούτε που κάνουν τα πάντα για να κάθονται αναπαυτικά με αγενή τρόπο. Οπότε πριν απλά πεις πως “η επιστήμη εξηγεί γιατί απλώνω τα πόδια μου σε τρία καθίσματα”, σκέψου εάν το δικαιολογεί κιόλας. Μάλλον όχι.
