Η ατάκα με την οποία μπορεί να θυμόμαστε οι περισσότεροι στην Ελλάδα τον Louis Mandylor είναι εκείνη που λέει στον John Corbett, τον πρωταγωνιστή στην ταινία «Γάμος αλά Ελληνικά», όταν ο δεύτερος, από την Αυστραλία, θέλει να καλέσει τους Έλληνες συγγενείς της μέλλουσας συζύγου του μέσα στο σπίτι, προκαλώντας το γέλιο όλων: «Εχω τρία …» .
Ο Louis Mandylor, όμως, έχει γράψει και συνεχίζει να γράφει τη δική του, ξεχωριστή πορεία στην κινηματογραφική βιομηχανία. Γεννημένος στην Αυστραλία από Έλληνες γονείς ξεκίνησε να ασχολείται με τον κινηματογράφο από νεαρή ηλικία και πλέον μετρά συμμετοχές σε πολύ επιτυχημένες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Είναι γνωστός, πέρα από τη συμμετοχή τους στις ταινίες της Nia Vardalos, για τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους στις υποψήφιες για βραβείο Emmy σειρές “CSI: Miami” (2002) και “Στον τόπο του εγκλήματος: Νέα Υόρκη” (2004), στα «Friends» (1994) ως «ο δίδυμος του Joey», στη βραβευμένη με ALMA δραματική αθλητική ταινία “Price of Glory” (2000), στην επιτυχημένη σειρά του CBS “Martial Law” (1998) με τον Sammo Kam-Bo Hung και στην ταινία “Can’t Hurry Love” (1995).
Όντας, πλέον, και ο ίδιος παραγωγός και σκηνοθέτης σχεδιάζει μόνος τα storyboard των ταινιών του σε χαρτί και ασχολείται εκτενώς με κάθε του παραγωγή – μιας και όνειρό του ήταν πάντα να σκηνοθετεί. Η δραστηριότητα του ως σκηνοθέτης ενισχύεται ολοένα και περισσότερο αναλαμβάνοντας μεγάλες παραγωγές στο Λος Άντζελες, στην Ασία αλλά και στην Ευρώπη.
Σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, “3 Days in Malay” το 2023, ενώ το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες και η δεύτερη σκηνοθετική του απόπειρα με τίτλο “Operation Blood Hunt”.
Φέτος πρωταγωνιστεί στην ταινία “Revival” αλλά και το πολυαναμενόμενο σίκουελ του “Skyline: Warpath”, στο οποίο συμπρωταγωνιστεί με τον θρύλο των ταινιών δράσης Scott Adkins.
Την ίδια ώρα ανακοινώνει τη συνεργασία του με τις αδερφές Ιωάννα και Αρετή Σπανομάρκου, τις διεθνώς αναγνωρισμένες μουσικοσυνθέτριες και παραγωγούς και μέλη της επιτροπής ψηφοφορίας των Grammy, οι οποίες θα γράψουν τη μουσική υπόκρουση σε 3 από τις επερχόμενες ταινίες του. Τα προηγούμενα χρόνια η μουσική τους συμπεριλήφθηκε σε ταινίες και σειρές του Netflix και Apple TV όπως το “Ted Lasso”, της σειράς που κατέκτησε τα Emmy.
Ο αεικίνητος και πολυπράγμων, Louis Mandylor, δηλώνει ευλογημένος για όσα του έχει καταφέρει ως τώρα και μιλά στο Marie Claire για την καριέρα του, τη σχέση του με την Ελλάδα και τα όνειρά του.
Υπάρχει πολύ ταλέντο. Πιστεύω ότι οι Έλληνες μπορούν να κάνουν περισσότερα και να οργανώσουν τις υποδομές ώστε να προσελκύουν μεγάλα στούντιο.
Παραγωγή, σκηνοθεσία, υποκριτική. Φαίνεται πως τα κάνετε όλα στις ταινίες σας. Υπάρχει κάποιος ρόλος από αυτούς που έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;
Είναι αλήθεια πως παθιάζομαι και εμπλέκομαι πολύ συναισθηματικά όταν το θέμα με προκαλεί. Μερικοί λένε ότι τους αρέσει ο ρεαλισμός στις ταινίες μου, αλλά έτσι ακριβώς βλέπω τα πράγματα. Η πραγματικότητα δεν είναι πάντα γοητευτική, παίρνεις αυτό που βλέπεις, και αυτό είναι τίμιο.
Κάποιοι από τους στενούς μου συνεργάτες με φωνάζουν “Peckinpah” (γελάει), τι τιμή! (σ.σ . Sam Packinpah,αμερικανός σκηνοθέτης γούεστερν).
Μου αρέσει όταν συμμετέχω στην παραγωγή, στη σκηνοθεσία και σε όλα τα στάδια, μου θυμίζει το πώς ξεκίνησε ο κινηματογράφος. Ένας άνθρωπος με μια κάμερα.
Πολλά από τα έργα μου ήταν χαμηλού προϋπολογισμού, με ελάχιστες ημέρες γυρισμάτων, σε απομακρυσμένες και δύσκολες τοποθεσίες, με περιορισμένα μέσα κ.λπ.
Αλλά λατρεύω να κάνω το περισσότερο με το λιγότερο, όπως ένας δημιουργός. Μέσα από μια εμμονική διαδικασία προετοιμασίας και την τέχνη μου, όλα συνδυάζονται καλά. Και εντός προϋπολογισμού, χα! Αλήθεια! Προετοιμάζω όλες τις λεπτομέρειες, δεν αφήνω τίποτα στην τύχη.
Νιώθω τυχερός. Επιτέλους μπορώ να συνδυάσω τα πάθη μου όσον αφορά την τέχνη μου – τα χειρόγραφα storyboards και τις εικονογραφήσεις μου, με την σκηνοθεσία και την υποκριτική.
Δεν είναι τόσο διασκεδαστικό όσο το κάνω να ακούγεται, θέλει σκληρή δουλειά και μια διαδικασία αναμόχλευσης του σεναρίου στο μυαλό μου για εβδομάδες προκειμένου να αποφασίσω πως θα στήσω τις σκηνές μου ξανά και ξανά, τη χορογραφία, τους φακούς κ.λπ. Τα θέλω όλα έτοιμα εβδομάδες πριν το γύρισμα, με λεπτομέρεια.
Στο τέλος της ημέρας είναι μεν διασκεδαστικό αλλά είναι μια τρέλα όλη αυτή η διαδικασία, και αγαπώ αυτό το στοιχείο στην παραγωγή μιας ταινίας, όσο παράξενο κι αν ακούγεται!
Πιστεύω πως τα παιδιά είναι παρατηρητές, είναι ο τρόπος τους να μαθαίνουν. Κι εμένα ως παιδί μου άρεσε να παρακολουθώ ζευγάρια που περπατούσαν στον δρόμο ή να παρατηρώ τους ανθρώπους από μακριά. Όταν ήμουν νεότερος, τις ημέρες που ξέδινα στα κλαμπ, με την παρέα μου, προέβλεπα πολλούς καυγάδες ανάμεσα στους θαμώνες, αρκετή ώρα πριν συμβούν.
Το να διαβάζω τους χαρακτήρες είναι ένα πάθος, αλλά και ένα χάρισμα. Αγαπώ να μελετώ τη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Αυτό, καθώς και η μάθηση από τους μεγάλους σκηνοθέτες του παρελθόντος και του παρόντος και τα αριστουργήματά τους, με οδήγησαν να γίνω αυτός ο φιλόδοξος κινηματογραφιστής…
Η Ελλάδα τελευταία προσελκύει πολλές κινηματογραφικές παραγωγές. Τι πιστεύετε για αυτό; Υπάρχει περιθώριο βελτίωσης;
Πράγματι, η Ελλάδα έχει προσελκύσει πολλές παραγωγές. Δυστυχώς, δεν μπορώ να σχολιάσω εκτενώς το θέμα, γιατί έχω την εμπειρία μόνο από την πλευρά του ηθοποιού προς το παρόν. Ελπίζω σύντομα να είμαι σε θέση να πω περισσότερα, όταν θα φέρω μια ολόδική μου παραγωγή στην Ελλάδα.
Το μόνο που μπορώ να σημειώσω είναι ότι οι στιγμές μου εκεί ήταν εξαιρετικές, μια υπέροχη εμπειρία. Στο “My Big Fat Greek Wedding 3”, το συνεργείο ήταν απίστευτο, ευγενικό και ταλαντούχο. Και τα επενδυτικά κίνητρα των οργανισμών φαίνεται να είναι υπέροχα, όπως μαθαίνω, οπότε ναι, καταλαβαίνω γιατί γίνονται τόσες πολλές νέες ταινίες στην Ελλάδα.
Όσον αφορά στην τέχνη και την καλλιτεχνική σκοπιά, υπάρχει πολύ ταλέντο, το βλέπουμε και στα βραβεία. Πιστεύω ότι οι Έλληνες μπορούν να κάνουν περισσότερα και να οργανώσουν τις υποδομές ώστε να προσελκύουν μεγάλα στούντιο πιο συχνά.
Η πρώτη ταινία Γάμος Αλά Ελληνικά ήταν απλώς εκπληκτική από κάθε άποψη, και η ανταπόκριση από όλες τις φυλές ήταν άμεση.
Συμμετείχατε στο “My Big Fat Greek Wedding 3”, το οποίο είχε κάποιες σκηνές στην Ελλάδα. Ποιο ήταν το πιο δύσκολο μέρος των γυρισμάτων εδώ;
Στο νησί ήταν λίγο δύσκολα για μένα λόγω της αλλεργίας μου. Και παρόλο που η ταινία δείχνει κάπου ότι είμαι και στην Αθήνα, στην πραγματικότητα δεν ήμουν ποτέ στην Αθήνα κατά τα γυρίσματα. Επίσης, ο καιρός καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων έκανε τα πράγματα δύσκολα. Και μετά στο νησί, ήταν ακόμη πιο κακός ο καιρός.
Δυστυχώς ξέρετε, η δημιουργία μιας ταινίας δεν είναι ποτέ όπως την φαντάζεσαι, τίποτα δεν πάει όπως το περιμένεις. Όπως και στη ζωή. Οπότε έχω αποφασίσει να είμαι πάντα έτοιμος και για το αντίθετο από αυτό που περιμένω.
Ετσι σκέφτομαι πλέον. Εννοώ ότι περιμένω πως θα συμβεί το χειρότερο. Το μόνο που μπορώ πραγματικά να κάνω είναι να εικάζω και να προετοιμάζω το μυαλό μου για κάθε ενδεχόμενο και τη λύση του.
Γιατί πιστεύετε ότι αυτή η ταινία έγινε τόσο δημοφιλής; Υπήρχαν τόσες πολλές ομοιότητες με την πραγματική ζωή;
Πράγματι, όλοι έχουμε αυτό τον ξάδελφο, τη μαμά, τον μπαμπά κ.λπ. Η πρώτη ταινία Γάμος Αλά Ελληνικά ήταν απλώς εκπληκτική από κάθε άποψη, και η ανταπόκριση από όλες τις φυλές ήταν άμεση.
Θυμάμαι που ήμουν στο κέντρο της πόλης στο LA και έτρωγα σε ένα εστιατόριο. Δεν υπήρχαν άλλοι λευκοί εκεί, μόνο εγώ, γιατί γυμναζόμουν εκεί κοντά και ήξερα αυτό το εστιατόριο. Καθόμουν και έτρωγα και μια μεγάλη οικογένεια με κοίταζε καθ’ όλη τη διάρκεια του γεύματός μου.
Εκείνη την εποχή ήμουν επίσης σε μια μεγάλη εκπομπή που λεγόταν “Martial Law” με μεγάλο ασιατικό κοινό, οπότε σκέφτηκα ότι με αναγνώρισαν από αυτή την εκπομπή.
Με πλησίασαν για μερικές φωτογραφίες, είχαμε μια καταπληκτική στιγμή και μετά είπα «Martial Law, υπέροχη εκπομπή». Εκείνοι απάντησαν «Όχι! Fat Wedding, Fat Wedding!» με μια έντονη προφορά!! Συγκινήθηκα.. Λατρεύω αυτή τη στιγμή!
Από την μακροχρόνια καριέρα σας στην υποκριτική και τις επιτυχημένες παραγωγές στις οποίες συμμετείχατε, υπάρχει κάποια που ξεχωρίζετε;
Κάθε μία είναι διαφορετική, δύσκολα να ξεχωρίσω μία. Κάθε μια είχε διαφορετικές απαιτήσεις και μοναδικές στιγμές στα παρασκήνια και μπροστά από τις κάμερες. Η αγαπημένη δεν είναι και η πιο εμπορική πάντα. Συχνά σκέφτομαι ότι ακόμα και κάποια ταινία που μπορεί να αγαπήθηκε λίγο λιγότερο από τον κόσμο, για μένα να είχε ιδιαίτερη σημασία.
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, που δεν έχουν φτιάξει ποτέ μια ταινία, δεν συνειδητοποιούν πόσο δύσκολο είναι να υλοποιηθεί μια ταινία, ώσπου να καταφέρει να φτάσει στις αίθουσες ή τις πλατφόρμες, δεν ξέρουν τι δουλειά έχει πέσει από πίσω, λογικό βεβαία.
Υπάρχει μία ταινία που αγάπησα πάρα πολύ, αλλά δεν κατέληξε να έχει ανταπόκριση στο κοινό. Για συγκεκριμένους λόγους και συγκυρίες. Και αυτή ήταν η πιο κοντινή στην καρδιά μου απ’ όλες- δεν θα πω ποια είναι.
Πώς νιώθετε για την Ελλάδα, τη γη των προγόνων σας; Επηρέασαν οι ελληνικές ρίζες σας την επαγγελματική σας πορεία;
Έχει ιδιαίτερη βαρύτητα η ιδέα της Ελλάδας για όλους εμάς τους ομογενείς, νομίζω. Και η ιστορία της είναι υπέροχη. Είναι cool να είσαι Έλληνας. Τη γλώσσα την ξαναμαθαίνω και ελπίζω σύντομα να εκπλήξω την οικογένειά μου και τους φίλους μου!
Συχνά αναζητώ την ενέργεια των προγόνων μου όταν νιώθω την ανάγκη, όπως κάνουμε όλοι οι Έλληνες, από την αρχαιότητα. Και σύντομα θέλω να υλοποιήσω μια από τις ταινίες που πάντα ονειρευόμουν να κάνω, το passion project μου, βασισμένη στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας.
Οι ταινίες δράσης, όπως το Debt Collector, φαίνεται να είναι εκείνες στις οποίες σας βλέπουμε συχνότερα, αλλά είστε εξαιρετικός και στους κωμικούς ρόλους. Προτιμάτε κάποιο είδος ταινίας;
Λατρεύω τον κινηματογράφο! Τόσο απλά. Μου αρέσουν όμως περισσότερο οι ταινίες δράσης, οι κωμωδίες και οι ταινίες τρόμου. Και μπορώ να αποκαλύψω ότι έχω σκηνοθετήσει μερικές τέτοιες ταινίες και είναι έτοιμες να κυκλοφορήσουν. Δεν μπορώ ακόμα να μοιραστώ όλες τις λεπτομέρειες. Τους τελευταίες μήνες έχω γυρίσει τρεις ταινίες ακριβώς σε αυτά τα είδη. Ανυπομονώ!
Έχετε πολλά έργα σε εξέλιξη. Πείτε μας γι’ αυτά και για τα σεμινάρια υποκριτικής που πρόκειται να δώσετε στην Ελλάδα.
Ναι, έχω φτιάξει μερικές υπέροχες ταινίες. Προς το τέλος του έτους, θα κυκλοφορήσει μια πολύ ωραία ταινία με τίτλο “Operation Blood Hunt”. Mια άλλη ταινία που σκηνοθέτησα, η “Paralysis” είναι στo post production αυτήν τη στιγμή. Θα είναι αρκετά έντονη.
Έχουμε ετοιμάσει πολύπλοκες χορογραφίες action και ιδιαίτερες κινήσεις στην κάμερα. Δεν έκανα καθόλου εκπτώσεις στο αποτέλεσμα, ούτε «στρογγύλεψα» τα πράγματα, αποφάσισα να είναι η απόλυτη ταινία τρόμου. Ξέρω ότι κάποιοι φίλοι μου εκεί έξω ανυπομονούν για τέτοιου είδους ταινίες.
Επίσης, μαζί με τον εξαίρετο Κωνσταντίνο Μουσούλη θα προσφέρουμε μερικά ωραία σεμινάρια προς το τέλος της χρονιάς. Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σε κάποιο νησί ίσως, θα δούμε σε ποιο. Ανάλογα με τη διαθεσιμότητά μου φυσικά. Είμαι ενθουσιασμένος, επειδή θα μοιραστώ το καλύτερο από όσα έμαθα και πιστεύω ότι λειτουργεί και ελπίζω να κερδίσει κάτι από αυτό η νεότερη γενιά των ηθοποιών μας…
Το πιο σημαντικό είναι οι θαυμαστές μου – το κοινό. Αυτό κυριαρχεί μέσα μου. Γι’ αυτούς κάνω αυτό που κάνω.
Τι μπορείτε να πείτε για την επερχόμενη συνεργασία σας με τις συνθέτριες/παραγωγούς Αρετή και Ιωάννα Σπανομάρκου για τη μουσική της επόμενης ταινίας σας;
Οι αδερφές Σπανομάρκου είναι τόσο ταλαντούχες, πραγματικά εκπληκτικές. Όχι μόνο ταλαντούχες, αλλά και ευγενικές, με σπουδαία επιτεύγματα στην πορεία τους. Τις σέβονται πολύ στον χώρο μας. Επίσης αγαπούν τον κινηματογράφο, όπως κι εγώ. Ξέρετε, ορισμένοι λένε ότι αγαπούν τον κινηματογράφο, αλλά υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα αγάπης, κι εκείνες όταν λένε πως αγαπούν το σινεμά, το εννοούν.
Για μένα ειδικά, ο κινηματογράφος είναι η ζωή μου, τον αγαπώ στον υπέρτατο βαθμό. Έχει καλές και απαιτητικές στιγμές, και αποδέχομαι τη διαδικασία όσο καλύτερα μπορώ. Είναι το τρενάκι του τρόμου, χωρίς αμφιβολία, αλλά είναι και μια ευλογία.
Χαίρομαι που καταφέρνω να διατηρώ την τέχνη ζωντανή μέσα μου με πάθος, και δεν έχω παρασυρθεί. Σύντομα, μαζί με τις αδερφές Σπανομάρκου θα ξεκινήσουμε μια υπέροχη ταινία πυγμαχίας βασισμένη στο ταξίδι ενός πατέρα και ενός γιου για την επιβίωση, την φιλία και την σκληρή δουλειά για την αθλητική επιτυχία.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σας;
Η μεγαλύτερη επιθυμία μου; Καλά, αυτό είναι εύκολο να το απαντήσω: η συνεχής ανάπτυξη και μάθηση. Αυτή η βιομηχανία είναι προκλητική και φυσικά, η οικονομική σταθερότητα έχει σημασία, αλλά περισσότερο από αυτό, νιώθω ευγνώμων για την αναγνώριση και το σεβασμό που έχω κερδίσει από τους πολύ γνωστούς και αξιόλογους συναδέλφους μου.
Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι οι θαυμαστές μου – το κοινό. Έχω πάντα αγωνία για την ανταπόκριση των σινεφίλ, γιατί είμαι κι εγώ ένας από εκείνους. Αυτό κυριαρχεί μέσα μου. Γι’ αυτούς κάνω αυτό που κάνω.
