Από τη Μάρα Θεοδωροπούλου
Συναντιόμαστε με τον Leon of Athens σε καφέ των βορείων προαστίων και γρήγορα μετανιώνω για την επιλογή του σημείου, γιατί είναι ολοφάνερο σε όλη τη διάρκεια της κουβέντας μας πόσο αγαπάει την καρδιά της Αθήνας. Άλλωστε, της έχει αφιερώσει το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο (το πραγματικό του όνομα είναι Τίμος Βερέμης), όπως και τον επερχόμενο δίσκο του που κυκλοφορεί το χειμώνα από την Cobalt Music. «Ο τίτλος του άλμπουμ θα είναι “Athens on Repeat” γιατί συχνά νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε λούπα στην Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα μέρος που φοβάται την αλλαγή, υπάρχει ένας συντηρητισμός». Σπεύδει να απαριθμήσει τα greatest hits της πόλης: «Η Αθήνα είναι φανταστικό μέρος. Βρίσκεται σε ανοδική πορεία σε τομείς όπως η διασκέδαση, έχει ωραία μπαρ και εστιατόρια, έχει πολύ ωραίο κλίμα, είναι πιο οικονομική από άλλες μεγάλες πόλεις, είναι όλα ανοιχτά μέχρι αργά, έχει θάλασσα δίπλα, είναι ένα μέρος που έχω μέσα στην καρδιά μου. Παρόλο που ζω και στο Λονδίνο, ο καιρός για μένα είναι σημαντικός και ο ήλιος κάνει μεγάλη διαφορά στην ψυχολογία μου».
Ηλιόλουστη είναι και η μουσική του Leon of Athens, που τον έχει ταξιδέψει έως την Αμερική, τις σελίδες των «New York Times», τις σκηνές των μεγαλύτερων μουσικών φεστιβάλ και στα καλιφορνέζικα στούντιο με ηχηρά ονόματα συνεργατών, όπως ο David Sneddon (μεταξύ άλλων, συνδημιουργός του «National Anthem» της Lana Del Rey), με τον οποίο ο Leon of Athens έχει γράψει «καμιά 30αριά κομμάτια» όπως λέει, και ο Aron Forbes (music director της Billie Eilish). Ο τελευταίος συνυπογράφει το πρόσφατο single «Starlight». «Ήθελα να φτιάξω ένα κομμάτι που θα το απολαμβάνω κι εγώ σαν ακροατής, και να έχει λίγο από Portugal. The Man, λίγο από MGMT, λίγο από Foster The People, λίγο από Empire Of The Sun». Από το 2010 που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του, «Futrue», ο Leon of Athens υπηρετεί πιστά την ποπ, που ο ίδιος χαρακτηρίζει ως εναλλακτική. «Από τη μία πλευρά αυτό που κάνω έχει σκοπό να είναι προσβάσιμο και φιλικό σε όλους, από την άλλη, όμως, δεν συμβαδίζει με αυτό που είναι δημοφιλές στην Ελλάδα. Εδώ ο mainstream ήχος είναι ανατολικής αισθητικής».
Η ενασχόληση του Leon of Athens με τη μουσική άρχισε από νωρίς. «Ξεκίνησα με κλασική μουσική, αλλά δεν ήταν αυτή η αγάπη μου. Στο γυμνάσιο άρχισα να γράφω στίχους και να τους μελοποιώ και έγινε πλήρης απασχόληση για μένα εντός σχολείου. Ήμουν μέτριος έως κακός μαθητής και την ώρα του μαθήματος αντλούσα στοιχεία από το μάθημα της Ιστορίας ή της Λογοτεχνίας και έφτιαχνα τραγούδια. Ένιωσα μια κλίση προς τα εκεί, και έτσι ήρθε πολύ φυσικά η απόφαση να το ακολουθήσω επαγγελματικά. Οι δικοί μου στην αρχή δεν ήταν πολύ θετικοί, αλλά είδαν ότι σε αυτό είμαι πειθαρχημένος και βάζω πολλές ώρες δουλειάς». Στα άλμπουμ του «Xenos» (2015) και «Global» (2018), ο Leon of Athens συνδύασε σύγχρονες ανησυχίες και προσωπικά συναισθήματα με μοντέρνες πολυεπίπεδες συνθέσεις – αυτή η προσέγγιση συμβαδίζει με την πορεία της ποπ παγκοσμίως αυτή τη στιγμή. Η αναβάθμισή της ως είδους είναι κάτι που ο ίδιος δεν παραβλέπει και η προσέγγισή του στο τι σημαίνει ποπ είναι αναζωογονητικά διαυγής. «Η ποπ έχει ένα πιο κοινωνικό πρόσωπο πλέον, δεν θεωρείται κάτι επιφανειακό. Πιστεύω ότι στο παρελθόν η απαξίωσή της είχε πολύ να κάνει με ένα φίλτρο τοξικής αρρενωπότητας. Δηλαδή, υπήρχε η φιλοσοφία “άσε τα κοριτσάκια να χορεύουν και να κάνουν ποπ γιατί εμείς έχουμε balls και τραβάμε γκάζια”. Αυτό μπορεί να “μόλυνε” και τη δική μας αντίληψη γύρω από την ποπ. Και ο Bowie ήταν ποπ, και ο Prince ήταν ποπ. Αυτό που έχει συμβεί τώρα είναι ότι έχουν μπει πολλά είδη μουσικής μέσα στο υβρίδιο της ποπ. Δες τον The Weeknd που δανείστηκε από τα 80s, τον Harry Styles από τα 70s, την Dua Lipa από τα 90s, τoν Troye Sivan από τα 00s».
Μπορεί να κρατάει σε απόσταση τα βαρύγδουπα μηνύματα από τη μουσική του, αλλά βρίσκει ελπιδοφόρο το γεγονός ότι οι σύγχρονοι ποπ σταρ δεν διστάζουν να είναι ευάλωτοι και ειλικρινείς με το κοινό για τις προσωπικές τους δυσκολίες. «Είναι ευχάριστο το ότι οι νέοι καλλιτέχνες μιλούν ανοιχτά για την ψυχική υγεία, γιατί ήταν ένα τεράστιο ταμπού. Είχα δηλώσει κάποια στιγμή ότι παθαίνω κρίσεις πανικού και μου είχε πει μια γνωστή καλλιτέχνης: “Βρε, παιδί μου, μη λες τέτοια πράγματα, δεν είναι ωραίο για σένα, είναι πολύ προσωπικά”. Προφανώς είναι κάτι πολύ προσωπικό, αλλά δεν γίνεται οι νέοι που μας ακούν να νιώθουν ότι είναι μόνοι τους και ότι οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι απαλλαγμένοι από προβλήματα». Θεωρεί ότι η εγχώρια βιομηχανία, ωστόσο, έχει ακόμα πολλά βήματα να κάνει μέχρι την εξωστρέφεια και την αποστιγματοποίηση μιας παρόμοιας παραδοχής. «Πιστεύω ότι στην Ελλάδα υπάρχει τρομερό ταμπού γύρω από την ψυχική υγεία. Βρίσκω λεπτή τη συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα, ειδικά το πώς μπορείς να μιλήσεις προσφέροντας στην κοινωνία χωρίς να φανείς θύμα ή να θεωρηθεί ότι επιζητάς την προσοχή ή ότι το κεφαλαιοποιείς». Η ψυχική υγεία ήταν ένα από τα θέματα συζήτησης και στη συνάντησή του με τον Chris Martin, τον τραγουδιστή των Coldplay, το Σαββατοκύριακο των ιστορικών συναυλιών του συγκροτήματος στην Αθήνα. «Πριν λίγες μέρες γνώρισα τον Chris Martin και θα χαρακτήριζα την εμπειρία φανταστική». (Σε αυτό το σημείο η ηχογράφηση διακόπτεται συχνά για μερικά off the record παραλειπόμενα.) «Διάλεξε μια ομάδα καλλιτεχνών και συναντηθήκαμε για 2-3 ώρες, μιλήσαμε για πολλά θέματα, όπως η μουσική, η δημιουργία και η ψυχική υγεία. Μας είπε ότι όλοι είμαστε καλλιτέχνες και ο καθένας μας βρίσκεται 3 λεπτά κοντά ή μακριά από την εμπορική επιτυχία, δηλαδή όσο διαρκεί ένα τραγούδι. Η διαδικασία είναι ίδια για όλους τους καλλιτέχνες. Ήρθε και ένα φιλικό του ζευγάρι με τα παιδιά του, ένας Παλαιστίνιος παντρεμένος με μια Ισραηλινή, και μας μίλησαν για ένα σχολείο που έχουν φτιάξει κοντά στη Γάζα».
«Είχα δηλώσει κάποια στιγμή ότι παθαίνω κρίσεις πανικού και μου είχε πει μια γνωστή καλλιτέχνης: “Βρε, παιδί μου, μη λες τέτοια πράγματα, δεν είναι ωραίο για σένα, είναι πολύ προσωπικά”. Προφανώς είναι κάτι πολύ προσωπικό, αλλά δεν γίνεται οι νέοι που μας ακούν να νιώθουν ότι είναι μόνοι τους».
Παρόμοια τιμή θεωρεί και την προ ετών συνεργασία του με τον Γιώργο Λάνθιμο, που σκηνοθέτησε το video clip του κομματιού «Baby Asteroid», αλλά ο Leon of Athens θέλει να ξεκαθαρίσει (γελώντας, αλλά και πολύ σοβαρά) ότι ήταν θαυμαστής του σκηνοθέτη από πολύ νωρίς. «Όταν είχε κάνει τον “Κυνόδοντα” είχε μετακομίσει στην Αγγλία, όπως κι εγώ. Εστειλα ένα email στη μάνατζέρ του, συστήθηκα, ανέφερα ότι είναι σημαντικό το ότι μπορεί να έχουμε κοινά βιώματα και θα ήταν ωραίο να κάναμε μια συνεργασία. Λίγους μήνες μετά ο Λάνθιμος διάβασε το email, που θεωρούσα ότι είχε χαθεί. Συναντηθήκαμε, μιλήσαμε κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια πολύ καλή συνεργασία. Το κομμάτι μου είναι πολύ φωτεινό αλλά με dark αποχρώσεις. Ο Γιώργος είναι μόνο dark. (γέλια) Πιστεύω ότι με βοήθησε πολύ».
Μπορεί να κινείται στις παρυφές του mainstream, αλλά ο Leon of Athens βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής ως συνδημιουργός του κομματιού «Better Love» της συντρόφου του Katerine Duska. Ήταν η ελληνική συμμετοχή στην Eurovision το 2019, διοργάνωση που εκείνος χαρακτηρίζει ως Ολυμπιακούς Αγώνες της μουσικής. «Πρόκειται για ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον με τεράστια πίεση». Συνεπώς, έχει μόνο κατανόηση και θαυμασμό για τη φετινή εκπρόσωπο Μαρίνα Σάττι και το πολυσυζητημένο «ZARI», που στο τσίρκο των social media έμοιαζε να ξεπερνά τα όρια της ποπ και να γίνεται ζήτημα ύψιστης εθνικής σημασίας. «Η Μαρίνα είναι φίλη, έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές και είναι τρομερά εργατική και πολύ καλή σε αυτό που κάνει. Κατέθεσε την πρότασή της με το δικό της τρόπο, όπως συνηθίζει, και η συζήτηση που έγινε γύρω από την ελληνικότητα του κομματιού δεν με αφορά. Πιστεύω ότι ο κάθε καλλιτέχνης είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, δεν είναι το Υπουργείο Τουρισμού για να παρουσιάσει την ελληνικότητα με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο».
«Η Μαρίνα είναι φίλη, έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές και είναι τρομερά εργατική και πολύ καλή σε αυτό που κάνει. Κατέθεσε την πρότασή της με το δικό της τρόπο, όπως συνηθίζει, και η συζήτηση που έγινε γύρω από την ελληνικότητα του κομματιού δεν με αφορά. Πιστεύω ότι ο κάθε καλλιτέχνης είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, δεν είναι το Υπουργείο Τουρισμού».
Αυτή την εποχή, τη σχέση του με την Duska μαρτυρούν περισσότερο τα credits των τραγουδιών τους παρά οποιαδήποτε δημοσιοποίηση από την πλευρά τους. Κρατάει όμως αρκετά χρόνια και φαίνεται να εκπληρώνει ανάγκες και επιθυμίες που ξεπερνούν την απλή συντροφικότητα. Ο ίδιος διστάζει προς στιγμήν να περιγράψει την καλλιτεχνική συνθήκη τους, σαν να θέλει να σιγουρευτεί πρώτα ότι θα βρει τις κατάλληλες λέξεις. «Είναι τέλειο και ανακουφιστικό να δημιουργείς με τη σύντροφό σου. Νιώθεις πολύ λιγότερο μόνος. Συχνά μας ρωτάνε αν υπάρχει ανταγωνισμός. Είναι αστεία ερώτηση, δεν υπάρχει. Εχουμε διαφορετικές δυνατότητες. Ας πούμε, η Κατερίνα είναι γεννημένη στην ποπ και η ποπ μελωδία είναι το δυνατό της σημείο. Εγώ είμαι καλός στα riffs και έχω το δικό μου χαρακτήρα σαν τραγουδοποιός, ενώ εμπλέκομαι και στην παραγωγή των κομματιών».
Τελικά, όμως, τι φέρνει έναν νεαρό καλλιτέχνη από μια μικρή χώρα στο South by Southwest, στο Primavera, στη Eurovision και στο ΝΜΕ; Το ταλέντο, η τύχη ή η σκληρή δουλειά; «Δεν έχω καλή σχέση με την τύχη. Δεν λέω ότι δεν υπάρχει, απλώς δεν θέλω να έχω. Δουλειά 70%, ταλέντο 30%. Και τι σημαίνει ταλέντο; Προφανώς ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει γεννηθεί με ένα σώμα που τον ευνοεί στο μπάσκετ, αλλά θα μπορούσε να είναι ο αθλητής που είναι σήμερα αν δεν είχε λιώσει στη δουλειά; Α! Πρέπει να σου πω ότι έπαιξα σε ένα φεστιβάλ στο Μιλγουόκι με την μπλούζα του Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον είχα κάνει tag στις φωτογραφίες και μου άφησε σχόλιο. Αυτό είναι από τα highlights της καριέρας μου».
