Επί 85 χρόνια η Susie Williams Carter πίστευε ότι ο αδελφός της ήταν ένοχος για το έγκλημα για το οποίο είχε καταδικαστεί και εκτελεστεί: Για τη στυγερή δολοφονία μιας λευκής γυναίκας σε ένα κέντρο κράτησης νέων στην Πενσυλβάνια.
Το 1931, ο Alexander McClay Williams έγινε ο νεότερος άνθρωπος που εκτελέστηκε στην Πενσυλβάνια, όταν καταδικάστηκε σε θάνατο στα 16 του χρόνια στην ηλεκτρική καρέκλα.
Ο Alexander είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία της Vida Robare, της προϊσταμένης του Glen Mills School, ενός κέντρου κράτησης νέων όπου στεγαζόταν και το οποίο βρισκόταν λίγο έξω από τη Φιλαδέλφεια.
Η Carter, η οποία ήταν ενός έτους την εποχή της εκτέλεσης του αδελφού της, δήλωσε στο CNN ότι η οικογένειά της σπάνια συζητούσε για τον Alexander, καθώς ήταν οδυνηρό για τη μητέρα και τον πατέρα της να ξαναζήσουν τoν σπαραγμό της εκτέλεσής του.
Αλλά το 2015, όλα αυτά άλλαξαν.
Τότε ήταν που η Carter, η μόνη εν ζωή αδελφή της οικογένειας των 13 παιδιών, έλαβε στοιχεία που άλλαξαν την εικόνα που είχε για τον αδελφό της επί δεκαετίες.
Τώρα, περισσότερα από 90 χρόνια μετά την εκτέλεσή του, η Susie Williams Carter και η οικογένειά της μηνύουν την κομητεία για αποζημίωση, ισχυριζόμενοι ότι ο Alexander «συνελήφθη αντικανονικά και υποβλήθηκε στη φρίκη της φυλάκισης, δικάστηκε άδικα, καταδικάστηκε άδικα και τελικά εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε», αναφέρει η αγωγή που κατατέθηκε την περασμένη εβδομάδα στο περιφερειακό δικαστήριο της ανατολικής Πενσυλβάνια.
Η Carter, η οποία είναι 94 ετών σήμερα, δήλωσε στο CNN ότι θέλει να ευαισθητοποιήσει το κοινό για το γεγονός ότι οι άδικες καταδίκες εξακολουθούν να πλήττουν τους έγχρωμους νέους σε όλες τις ΗΠΑ.
«Θέλω να συνειδητοποιήσουν (ο κόσμος) ότι αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να συμβαίνουν», δήλωσε. «Πρέπει να γίνει κάτι για να σταματήσουν».
The family of Alexander McClay Williams, who was executed in 1931 after being found guilty of murder, is bringing a lawsuit against the state and the county
Williams’ conviction has since been vacatedhttps://t.co/BMBOIQSAm7
— NBC New York (@NBCNewYork) May 21, 2024
«Δεν προσπάθησαν καν να κρύψουν τα όσα έκαναν»
Στις 3 Οκτωβρίου 1930, το πτώμα της Vida Robare ανακαλύφθηκε από τον πρώην σύζυγό της Fred, ο οποίος επίσης εργαζόταν στο σχολείο Glen Mills, σύμφωνα με την καταγγελία.
«Είχε μαχαιρωθεί 47 φορές με παγοκόφτη και είχε δύο σπασμένα πλευρά και ένα κάταγμα στο κρανίο», σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφόρησης για τη Θανατική Ποινή, ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα που διατηρεί μια εκτεταμένη βάση δεδομένων για τις υποθέσεις θανατικής ποινής στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μια τοπική εφημερίδα, η The Chester Times, «ανέφερε ότι οι εισαγγελείς και οι ντετέκτιβ της περιφέρειας είχαν εξετάσει τις τάξεις των μαθητών του Γκλεν Μιλς και αποφάσισαν να ανακρίνουν τον Alexander», σύμφωνα με την καταγγελία.
Δεν είναι σαφές γιατί τον ξεχώρισαν από την ομάδα.
Ο William Ridley, ο πρώτος Αφροαμερικανός που έγινε δεκτός στο δικηγορικό σώμα της κομητείας Delaware, εκπροσώπησε τον Alexander στη δίκη.
Ο δισέγγονός του δικηγόρου, Sam Lemon, δήλωσε στο CNN ότι έχει ενθουσιαστεί με την πρωτοποριακή καριέρα του Ridley από τότε που ήταν παιδί. Τόσο πολύ, που ζει στο σπίτι του Ridley στα Media της Πενσυλβάνια, περίπου 20 μίλια έξω από τη Φιλαδέλφεια.
«Ήθελα να μάθω, γιατί (ο Ridley) έχασε ίσως την πιο σημαντική νομική υπόθεση ολόκληρης της νομικής του καριέρας». δήλωσε ο Lemon στο CNN.
«Ήταν λίγο σαν χρέος τιμής, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί συνέβη αυτό και να βρω κάποιον τρόπο να δω αν θα μπορούσα να το εξηγήσω αυτό στην οικογένεια William ή να το κάνω πιο ξεκάθαρο».
Έτσι, το 1989 ο Lemon άρχισε να γράφει επιστολές, να συλλέγει έγγραφα και να επισκέπτεται την Ιστορική Εταιρεία της Φιλαδέλφειας για να δει αρχεία σχετικά με την υπόθεση. Απέκτησε πιστοποιητικά θανάτου και πρόσβαση σε αρχεία για τα γενεαλογικά δέντρα των οικογενεικών – όλα αυτά για να κατανοήσει καλύτερα πώς καταδικάστηκε ο Alexander.
Καθώς ερευνούσε, βρήκε το πιστοποιητικό θανάτου του 1930 από τον γιατρό της φυλακής και, όπως είπε, φάνηκε ότι κάποιος είχε αλλάξει την ηλικία του αγοριού για να φαίνεται ότι ήταν 18 ετών, ενώ στην πραγματικότητα ήταν 16.
Alexander McClay Williams, a 16-year-old Black student, was executed in 1931 for the murder of a 34-year-old white woman. His conviction was overturned in 2022. Now, his family is suing the county that prosecuted him. https://t.co/N2wXzf9ECH
— The New York Times (@nytimes) May 21, 2024
«Ξέχασαν να αλλάξουν το έτος γέννησης για να λειτουργήσουν τα μαθηματικά», είπε.
Παρατήρησε, επίσης, ότι αναφερόταν ως ημέρα θανάτου η 3η Οκτωβρίου και ότι η αυτοψία ολοκληρώθηκε την επόμενη ημέρα. Η αιτία θανάτου της Robare ήταν γραμμένη με μαύρο μελάνι: «διατρητικές πληγές στην καρδιά», προκύπτει από έγγραφο στην καταγγελία της οικογένειας.
Όμως κάποιος, με διαφορετικό γραφικό χαρακτήρα, έγραψε με μπλε μελάνι «προκλήθηκε από παγοκόφτη στα χέρια του Alexander McClay Williams», είπε ο Lemon.
Αλλά ο Alexander δεν είχε καταδικαστεί ακόμα.
«Η ανάγνωση του εγγράφου του προκάλεσε ναυτία», δήλωσε ο Lemon. «Με έκανε να αρρωστήσω σωματικά- νόμιζα ότι θα έπρεπε να φτάσω σε έναν κάδο απορριμμάτων, για να ανακουφιστώ», είπε.
Δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες του εγκλήματος ή φυσικά ή εγκληματολογικά στοιχεία που να συνδέουν τον Alexander με τη δολοφονία, αναφέρει η καταγγελία.
Στον τόπο της δολοφονίας βρέθηκε το ματωμένο αποτύπωμα του χεριού ενός ενήλικα, αλλά τα στοιχεία αυτά δεν παρουσιάστηκαν στη δίκη και ένας αστυνομικός κατέθεσε αργότερα ότι δεν παρατήρησε αίμα στον Alexander, σύμφωνα με την καταγγελία.
Δεν ήταν παρά μόνο όταν εξέτασε το αρχικό κείμενο 300 σελίδων από τη δίκη που όλα τα κομμάτια έπεσαν στη θέση τους.
«Όταν το διάβασα, ήταν απλά σοκαριστικό», δήλωσε στο CNN. «Αλλά αυτό που πραγματικά με εξέπληξε ήταν ότι δεν έκαναν καμία προσπάθεια να κρύψουν αυτό που έκαναν».
Την ημέρα της δολοφονίας, ένας σχολικός αξιωματικός ζήτησε από τον Alexander και ένα άλλο αγόρι να πάρουν φτυάρια που «βρίσκονταν μεταξύ ενός και δύο τετραγώνων μακριά». Στη συνέχεια ζήτησε από τον Alexander να εκτελέσει μια ξεχωριστή αποστολή – μια εργασία που ο αξιωματικός είπε ότι το αγόρι χρειάστηκε 20 λεπτά για να την ολοκληρώσει, σύμφωνα με την καταγγελία.
Στη δίκη, η Κοινοπολιτεία υποστήριξε ότι μέσα σε αυτά τα 20 λεπτά, ο Alexander διέπραξε το φόνο, σύμφωνα με την καταγγελία. Ο Lemon είπε ότι όταν κατέγραφε όλα όσα κατηγορήθηκε ότι έκανε ο έφηβος μέσα σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, μέτρησε 15 ξεχωριστές ενέργειες.
«Τότε ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν αδύνατο», είπε. «Έτσι, άρχισα να κάνω αυτά τα τεστ βημάτων, δοκιμές χρόνου γύρω από την πατρίδα μου στα Μέσα και μέτρησα τις αποστάσεις με το αυτοκίνητό μου και ένα χρονόμετρο, και μου κατάλαβα ότι ήταν απλά αδύνατο. Ήταν αδύνατο να κάνει όλα αυτά τα πράγματα σε 20 λεπτά και μετά να επιστρέψει στη δουλειά του χωρίς να έχει καθόλου αίμα πάνω του».
Έπειτα από δύο δεκαετίες έρευνας, ο Lemon αποφάσισε ότι είχε συγκεντρώσει αρκετές πληροφορίες για να παρουσιάσει τα ευρήματά του στην Carter και την οικογένειά της.
Ετοίμασε μια 45λεπτη παρουσίαση PowerPoint για την οικογένεια Williams, η οποία άκουγε ευγενικά και ήσυχα στο σαλόνι του σπιτιού της, όπως είπε, καθώς αποκάλυπτε γιατί πίστευε ότι ο Alexander είχε καταδικαστεί άδικα.
«Έμειναν κάπως έκπληκτοι επειδή δεν γνώριζαν για αυτά τα πράγματα», είπε ο Lemon.
Υποσχέθηκε στην Carter και την οικογένειά της ότι θα τους βοηθούσε να καθαρίσουν το όνομα του αδερφού της.
«Υπήρχε πολλή ντροπή που σχετιζόταν με την οικογένεια, εκτός από το ότι έπρεπε να υποφέρουν στη σιωπή», δήλωσε ο Lemon. «Αισθάνομαι τιμή που αυτοί οι άνθρωποι με εμπιστεύτηκαν, μιλώντας για την πιο σημαντική ίσως οικογενειακή ανάμνηση που είχαν και μάλιστα μια εξαιρετικά οδυνηρή».
«Δεν μπορούμε να αναιρέσουμε το παρελθόν»
Χρειάστηκαν περισσότερες από δύο εβδομάδες για να διοριστεί δικηγόρος στον Alexander, κατά τη διάρκεια των οποίων ανακρίθηκε τουλάχιστον πέντε φορές «χωρίς την παρουσία δικηγόρου ή γονέα», σύμφωνα με την καταγγελία.
Αρχικά αρνήθηκε τη συμμετοχή του, αλλά τελικά «ομολόγησε» το έγκλημα τρεις φορές. Όπως φαίνεται και στην καταγγελία αυτές οι ομολογίες ήταν αναγκαστικές. Κατά τη δίκη, ο Alexander «αντιμετώπισε ένα αμιγώς λευκό σώμα ενόρκων, το οποίο τον έκρινε ένοχο σε λιγότερο από τέσσερις ώρες», σύμφωνα με ανακοίνωση του γραφείου του εισαγγελέα της κομητείας του 2022.
Το 2017, η υπόθεση εναντίον του Alexander Williams άνοιξε ξανά χάρη στη νομική υποστήριξη του Lemon και του δικηγόρου Robert Keller, ο οποίος εκπροσώπησε μετά θάνατον τον έφηβο στις δικαστικές διαδικασίες, καθώς ο Lemon και η οικογένεια προσπαθούσαν να ανατρέψουν την καταδίκη του.
Τον Ιούνιο του 2022, ένας δικαστής του δικαστηρίου της κομητείας Delaware διέταξε την επανάληψη της δίκης και το γραφείο του εισαγγελέα της κομητείας Delaware αρνήθηκε να αναλάβει την υπόθεση.
Η υπόθεση απορρίφθηκε ως «αναγνώριση ότι οι κατηγορίες εναντίον του δεν θα έπρεπε ποτέ να είχαν απαγγελθεί», σύμφωνα με την ανακοίνωση του γραφείου του εισαγγελέα εκείνη την εποχή.
«Δυστυχώς, δεν μπορούμε να αναιρέσουμε το παρελθόν», ανέφερε στην ανακοίνωση ο εισαγγελέας Jack Stollsteimer.
«Δεν μπορούμε να ξαναγράψουμε την ιστορία για να διαγράψουμε τα κατάφωρα λάθη των προγόνων μας. Ωστόσο, όταν, όπως εδώ, η δικαιοσύνη μπορεί να αποδοθεί με τη δημόσια αναγνώριση ενός τέτοιου λάθους, πρέπει να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τον Οκτώβριο του 2022 – περισσότερα από 90 χρόνια μετά την καταδίκη του σε θάνατο – ο Alexander αθωώθηκε από τον τότε κυβερνήτη της Πενσυλβανίας Tom Wolf, σύμφωνα με τον Philadelphia Inquirer.
Περισσότεροι από 150 άνθρωποι αθωώθηκαν στις ΗΠΑ το 2023. Από αυτούς, σχεδόν το 84% ήταν έγχρωμοι, σχεδόν το 61% των αθωωθέντων ήταν μαύροι και ο πιο συχνός παράγοντας για τις αθωώσεις ήταν η επίσημη παράβαση καθήκοντος, σύμφωνα με στοιχεία από το Εθνικό Μητρώο Αθωώσεων.
Το Ίδρυμα Emmett Till Legacy Foundation, το οποίο τιμά τη μνήμη του 14χρονου μαύρου εφήβου που απήχθη, ξυλοκοπήθηκε βάναυσα και δολοφονήθηκε το 1955 από δύο λευκούς άνδρες, αφού κατηγορήθηκε για επίθεση σε λευκή γυναίκα, προσέφερε δήλωση υποστήριξης στην οικογένεια Williams, λέγοντας ότι εμπνέεται από τη «μακρά και καθυστερημένη αναζήτησή τους για αλήθεια, δικαιοσύνη και λογοδοσία».
«Καμία οικογένεια δεν θα έπρεπε να υπομένει το είδος του ιστορικού και γενεαλογικού τραύματος που η οικογένειά τους, η δική μας και τόσες άλλες οικογένειες έχουν βιώσει για τόσο πολύ καιρό», ανέφερε η δήλωση. «Δυστυχώς, πρόκειται για μια συνεχή διαδοχική γραμμή αδικίας, σε όλη αυτή τη χώρα που μας επηρεάζει ακόμα και σήμερα».
Η Carter δήλωσε ότι συνέχισε να αγωνίζεται για να καθαρίσει το όνομα του αδελφού της – ακόμη και μετά από τόσο καιρό – επειδή θέλει να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη ότι αυτό που συνέβη σε εκείνον, συνεχίζει να συμβαίνει και σε άλλους.
Φαντάστηκε τους γονείς της να παρακολουθούν με μεγάλη δυσκολία τη δίκη του αδελφού της, ακούγοντας για τα πράγματα για τα οποία κατηγορήθηκε ο Alexander, γνωρίζοντας ότι ο γιος τους ήταν αθώος.
«Και όμως (η Κοινοπολιτεία) τον άφησε να πεθάνει», είπε. «Αυτό είναι κάτι τρομερό για να κάνεις σε μια οικογένεια».
