Χάρη στο «υβριδικό γραφείο» μετά την πανδημία, οι φιλίες ανάμεσα στους εργαζόμενους γίνονται τόσο σπάνιες όσο και απίθανες.
Γιατί όμως έχουν τόση μεγάλη σημασία οι φίλοι στην δουλειά; Έχει αποδειχθεί πως η έλλειψη στενών σχέσεων στην εργασία έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ικανοποίηση την οποία παίρνουμε από την ίδια την δουλειά μας και το εργασιακό περιβάλλον, επηρεάζοντας ακόμη και τα επίπεδα παραγωγικότητάς μας. Οι τρόποι όμως με τους οποίους ορισμένες εταιρείες προσπαθούν να «διορθώσουν» τα προβλήματα φιλίας μεταξύ των υπαλλήλων τους είναι ειλικρινά κάπως περίεργοι.
Τι συνέβη λοιπόν με τους φίλους στη δουλειά;
Σύμφωνα με άρθρο της Wall Street Journal, οι εργασιακές φιλίες έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια. Οι υβριδικοί εργαζόμενοι οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι είχαν έναν καλό φίλο στην εργασία τους, έπεσαν από το 22% στο 17%, ανάμεσα στο 2019 και το 2022, ένα ποσοστό που μοιάζει μικρό, αλλά στην πραγματικότητα είναι σημαντικό. Αν περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας στη δουλειά, τότε είναι λογικό να προσπαθούμε να κάνουμε βαθύτερες σχέσεις με τους γύρω μας. Ο διευθυντής μάρκετινγκ λόγου χάρη γίνεται αρχικά φίλος για καφέ, μετά έμπιστο άτομο και τελικά καλεσμένος στο γάμο σας. Ο διαχειριστής συστημάτων από την άλλη παρακολουθεί μαζί σας τους αθλητικούς αγώνες τις Κυριακές και καταλήγει να γίνεται ο ταξιδιωτικός σας φίλος.
Οι φίλοι στην εργασία έχουν τη δύναμη να εμπλουτίσουν πραγματικά τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική σας ζωή. Οι εταιρείες με ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ του προσωπικού διαθέτουν χαμηλότερα ποσοστά τζίρου και υψηλότερα ποσοστά σε δέσμευση και παραγωγικότητα.
Οι εταιρείες γνωρίζουν το όφελος αυτών των φιλικών δεσμών γιατί οι αυτοί ευεργετούν και τις δικές τους δραστηριότητές. Ο τρόπος όμως με τον οποίο οι ίδιες οι εταιρείες επιχειρούν να ανακτήσουν αυτή τη χαμένη σπίθα ανάμεσα στους εργαζόμενους είναι… λίγο βαρύς.
Για παράδειγμα η Google διοργάνωσε μια συναυλία της Lizzo στις εγκαταστάσεις της. Η KPMG έβαλε τους ασκούμενούς της σε ένα θέρετρο δίπλα σε μία λίμνη. Και ενώ αυτά ακούγονται διασκεδαστικά, η σκόπιμη και υπερβολικά προγραμματισμένη φύση της «ομαδικής σύνδεσης» μπορεί τελικά να μοιαζει καταναγκαστική και να αποδυναμώσει τις αυθόρμητες και τυχαίες συναντήσεις οι οποίες τείνουν να οδηγούν σε πραγματικές συνδέσεις.
«Όλα αυτά τα ‘διασκεδαστικά’ πράγματα δεν αποσπούν την προσοχή από την πραγματική δουλειά; Στην ουσία, οι εργοδότες οι οποίοι επιδιώκουν αύτη την σύνδεση μεταξύ των εργαζόμενων έχουν επιλέξει τη λιγότερη παραγωγικότητα με σκοπό να δωροδοκήσουν άτομα απλά πηγαίνοντάς τους σε ένα ωραίο μέρος; Αυτό είναι αδιανόητο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι απολύτως λογικό για τους CEOs», αναφέρει ένα tweet που καταγράφηκε από άρθρο του περιοδικού Fast Company.
Έτσι, εάν οι εταιρείες αδυνατούν να κουνήσουν ένα μαγικό ραβδί ώστε να κάνουν τις ομάδες τους να γίνουν φίλοι, πώς αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της διατήρησης και αφοσίωσης των υπαλλήλων;
Κινώντας άλλους μοχλούς, από ό,τι φαίνεται. Εταιρείες όπως η Thredup και η Buffer έχουν στραφεί σε 32ωρες εβδομαδιαίας δουλειάς, μειώνοντας τον κύκλο εργασιών τους στο μισό με αυτόν τον τρόπο. Και κάπως έτσι αποδεικνύεται ότι το να δοθεί στους υπαλλήλους λίγος χρόνος παραπάνω (για να περάσουν με φίλους, δίπλα στη δουλειά τους ή με άλλον τρόπο), μπορεί να είναι το καλύτερο προνόμιο της εποχής του υβριδικού γραφείου.
