Ωραία, βαθειά φωνή με χρώματα και παρουσία που δεν περνά απαρατήρητη αφού συνοδεύεται από στυλ που κάνει τα κεφάλια να γυρίσουν και, κυρίως, χαρακτήρα. Η περίπτωση της IRENE (aka Ιrene Parginos) σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη. Παιδί της Αθήνας, με κάποια προϋπηρεσία στο τραγούδι σε σκηνές της Νέας Υόρκης τκαι του Λονδίνου, το κορίτσι με καταγωγή από την Κέρκυρα, έχει έτοιμο το πρώτο της άλμπουμ και κερδίζει φίλους: Το “Time 2 Love” είναι όπως λέει η ίδια “ένα ταξίδι από την αγάπη στις τοξικές σχέσεις και την ανεξαρτησία, που περνά από τον έρωτα στη μοναξιά και δείχνει πώς η αναπόληση μιας σχέσης του παρελθόντος μπορεί να οδηγήσει σε παλιές τοξικές συνήθειες”. Σε συνεργασία με τον πολύ σημαντικό καλλιτέχνη και παραγωγό RSN, η Irene φιλοδοξεί (και καταφέρνει) να φτιάξει ένα άλμπουμ με κινηματογραφική soul, κλασσική r&b και hip hop, τόσο ερωτικό, αλλά και όσο street wise χρειάζεται. Συμμετέχουν οι: Anduze (Parov Stelar), MC Yinka, Word Of Mouth, Mr. Collage, ενώ η έκδοση σε βινύλιο περιλαμβάνει ένα μπόνους κομμάτι με τον BNC.
Φαντάζομαι ότι, όπως όλοι οι άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική, τη βλέπεις χωρίς ετικέτες. Μπορεί όμως μια νέα τραγουδίστρια να προχωρήσει αν δεν διαλέξει είδος;
Η μουσική δεν έχει ετικέτες, και αυτή είναι η μόνη οπτική με την οποία θα έπρεπε να βλέπουμε τη μουσική. Ένας καλλιτέχνης, είτε νέος είτε παλαιότερος, χρειάζεται να εκφράζει την αλήθεια του μέσα από τη δουλειά του. Έτσι κι αλλιώς, στη μουσική δεν μπορεί κανείς να υποκριθεί για πολύ κάτι που δεν είναι. Οι ήχοι που έχει κάποιος στο αυτί του και οι επιρροές διακρίνονται χωρίς να το καταλαβαίνει και το κοινό αισθάνεται πότε του δίνεις αλήθεια. Υπάρχει όμως από ένα σημείο και μετά η ανάγκη τού να γίνεις πιο συγκεκριμένος σε αυτό που κάνεις. Η δική μου επιθυμία ήταν τώρα, στην αρχή, να συστηθώ στο κοινό με κάτι εντελώς δικό μου, και λέγοντας δικό μου εννοώ πως έχω εμπλακεί πολύ σε κάθε πτυχή του «Τime2Love». O RSN, που είναι ο παραγωγός του δίσκου, σίγουρα βοήθησε κατά πολύ στο να φτιαχτεί ένα ονειρεμένο για εμένα μουσικό στυλ στο οποίο θα είμαι πιστή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις και εξέλιξη από μεριάς μου στο μέλλον. Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο τρόπος για να πας μακριά, σίγουρα όμως είναι κάτι που με κάνει να νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου και σίγουρη. Αυτή τη στιγμή όποιος ακούει τα κομμάτια μου ακούει την Irene, και αυτό και μόνο το νιώθω ως κέρδος.
Υπάρχει ένα νέο κύμα ενδυνάμωσης των γυναικών που μοιάζει να φέρνει αλλαγές σε πολλούς χώρους, να αλλάζει τη δυναμική τους σε σχέση με το γυναικείο φύλο. Συμβαίνει αυτό και στη μουσική βιομηχανία;
Το αντιλαμβάνομαι και εγώ. Ίσως παλαιότερα στη μουσική βιομηχανία οι γυναίκες ανταγωνίζονταν περισσότερο αντί να συνεργάζονταν και θεωρώ ξεκάθαρα πως αυτό αλλάζει. Έχω πολλά μηνύματα στα DMs μου από γυναίκες τραγουδίστριες που θαυμάζω και οι οποίες μου γράφουν συγχαρητήρια και πως είναι fans. Αισθάνομαι κάτι παραπάνω από ενθουσιασμό που βλέπω το female community να έχει ενδυναμωθεί περισσότερο από ποτέ παγκοσμίως. Πιστεύω πως εάν γίνουν περισσότερες female συνεργασίες στην Ελλάδα, όπως κάνουν πολλοί άνδρες artists και rappers, και ξεκινήσουν να μπαίνουν στο παιχνίδι και γυναίκες producers, που δεν υπάρχουν πολλές στη χώρα μας, οι φωνές μας θα γίνουν larger than life. Μια ασταμάτητη δύναμη.
Πώς τα πας με τα στερεότυπα στην εμφάνιση; Μπορείς να δεις κάποια χρησιμότητα σε αυτά; Με ποια εργαλεία θα τα αλλάξουμε;
Δεν τα πάω! Αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση γιατί προφανώς ο κόσμος δεν ξύπνησε χθες με αυτές τις ιδέες, όλα αυτά είναι βαθιά ριζωμένα χρόνια τώρα στις κοινωνίες μας και τη μουσική. Και φυσικά όλα αυτά επηρέαζαν και επηρεάζουν κυρίως τις γυναίκες. Πώς γίνεται κάποιος να κρίνει έναν καλλιτέχνη για την επιλογή των ρούχων του ή των κιλών του, για την εθνικότητά του ή τη γλώσσα του; Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν υπάρχει έλλειψη μόρφωσης, και δεν εννοώ μόνο το σχολείο και τις σπουδές, αλλά και το πόσο ένας άνθρωπος έχει περάσει ποιοτικό χρόνο συζητώντας με την οικογένειά του. Οι γονείς, πρώτοι απ’ όλους, θα μάθουν ένα άτομο να μη μειώνει τον διπλανό του επειδή είναι πιο κοντός ή πιο παχύς ή με διαφορετικά μαλλιά. Η διαφορετικότητα είναι κάτι που δίνει σχήμα και μορφή στην τέχνη και θα έπρεπε να την αποζητάμε και να την αποδεχόμαστε.
Με την έξαρση της trap, ζω συνέχεια με την απορία πώς τα κορίτσια και οι νέες γυναίκες ανέχονται να ακούν (ή και να τραγουδούν) αυτούς τους στίχους ή να χορεύουν με αυτούς. Σε ενοχλούν;
Θα πάω ξανά πίσω στα 00s. Η trap ξεκινάει κάπου εκεί και οι παλαιότεροι θα θυμούνται και τον όρο «dirty South». Σίγουρα κάποιος που ακούει trap είναι πολύ εξοικειωμένος με το σεξιστικό στοιχείο. Προσωπικά δεν νιώθω καθόλου άνετα ακούγοντας τέτοιους στίχους, ακόμη κι αν σε αρκετά από αυτά τα κομμάτια η παραγωγή έχει κάτι να πει. Θα πρέπει να αποβάλουμε εντελώς τέτοιες νοοτροπίες, και σε αυτό δεν υπάρχει φύλο. Οι κοινωνίες μέσα στις οποίες ζούμε χρόνια ολόκληρα έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα της πατριαρχίας και τις σεξιστικές συμπεριφορές, αυτή είναι η πικρή αλήθεια και δυστυχώς αυτό έχει περάσει και σε πολλά κορίτσια.
Έχεις μια φωνή βαθιά ριζωμένη στη soul παράδοση. Πώς ένα κορίτσι γεννημένο και μεγαλωμένο στην Ελλάδα καταφέρνει να περάσει για soul τραγουδίστρια των χρυσών ημερών της Motown, της Atlantic ή της Stax;
Δεν ξέρω αν έχω φτάσει ακόμη εκεί! Παρ’ όλα αυτά, είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια βιώνω μια προσωπική και μουσική εξέλιξη. Ενα ταξίδι που με πάει όλο και πιο κοντά σε αυτό που ονειρεύομαι. Σε εμένα όλο αυτό ξεκίνησε από τα πρώτα μου ακούσματα. Ο Prince, η Janet Jackson, η Roberta Flack, η Whitney ήταν κάποιοι από τους παιδικούς μου ήρωες. Είναι η έκφρασή τους, κάποιες συγκεκριμένες αρμονίες και μελωδίες που θα κουβαλάω μέσα μου για πάντα. Στην Ελλάδα, ναι, είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι και εύκολο πουθενά. Δίνεις το 100% του εαυτού σου, με αυτό συστήνεσαι στο κοινό και προχωράς. Υπάρχουν δυσκολίες και politics και άνθρωποι που θα σου πουν πως δεν θα τα καταφέρεις. Δεν ακούω κανέναν. Έχω δίπλα μου συνεργάτες και άτομα που πιστεύουν πολύ σε μένα επειδή πρώτη πιστεύω εγώ. Κάνω αυτό που εγώ θέλω για εμένα, για αυτά τα άτομα και για το κοινό το οποίο σέβομαι.
Τι σημαίνει για σένα η r&b μουσική, με τι τη συνδέεις, τι σε τράβηξε στο είδος;
Η r&b για μένα είναι συνδεδεμένη με τη soul που τόσο λατρεύω. Είμαι παιδί των 90s και έχοντας βιώσει την αυτοκρατορία της r&b μουσικής στα 00s και λίγο αργότερα θυμάμαι τον εαυτό μου να χορεύει στα πρώτα του clubs με αυτή τη μουσική. Αυτό όμως που με γοητεύει ιδιαίτερα είναι πως έχει βαθιές ρίζες και επιρροές από τα 70s. Soul, jazz, hip hop – ερμηνείες που εξελίχθηκαν μέσα στα χρόνια και σημαντικοί παραγωγοί που άφησαν το στίγμα τους. Όλα δένουν απόλυτα μεταξύ τους σε αυτό που λέγεται r&b.
Πόσο εύκολο είναι να βρει κανείς μια θέση στην ελληνική r&b σκηνή;
Η ανερχόμενη σκηνή της r&b στην Ελλάδα βρίσκεται στην άνθησή της. Δεν είναι τόσο δύσκολο, από την άποψη πως είναι ένα είδος το οποίο χρειάζεται νέους καλλιτέχνες και το κοινό του είναι πολύ open σε αυτούς. Επίσης, είναι ένα είδος μουσικής που εάν δεν το έχεις ως άκουσμα πολύ προσωπικό δεν θα καταφέρεις να μείνεις καιρό στη συγκεκριμένη σκηνή. Σίγουρα λοιπόν δεν υπάρχει τρελός ανταγωνισμός εφόσον έτσι κι αλλιώς δεν κάνω τη mainstream r&b που παίζεται συνήθως στα ραδιόφωνα. Η δική μου μουσική προσεγγίζει περισσότερο την contemporary r&b σκηνή έχοντας και αρκετά cinematic soul στοιχεία μέσα της.
Έχεις κάνει μια σειρά από εξαιρετικές συνεργασίες. Ποιες ξεχωρίζεις;
Όλα τα feat. που έχω κάνει έως τώρα μου έδωσαν όμορφες στιγμές να θυμάμαι. Πέρασα πολύ καλά σε όλες τις συνεργασίες μου και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια για τον λόγο του ότι ήταν όλες δικές μου επιλογές και ήμουν 100% into it. Η συνεργασία μου με τον MC Yinka είναι ένα highlight από άποψη δισκογραφίας και on stage έμαθα πολλά από τον Μιθριδάτη. Μια συνεργασία επίσης που κρατάει χρόνια είναι με τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο, ο οποίος έχει αναλάβει και την ενορχήστρωση στο “Time2Love”. Το να μοιράζομαι τη σκηνή ή το στούντιο όπου τραγουδάω με άτομα που σέβομαι και θαυμάζω με κάνει να νιώθω γεμάτη.
