Το πρώτο βιβλίο της Κέλλυς Κουναλάκη. Το Ταίρι, είναι ένα παραμύθι για μεσαία και μεγάλα παιδιά και τους ενήλικες που δεν σταμάτησαν να αισθάνονται έτσι. Πρωταγωνιστεί ένα ζευγάρι αρβυλάκια.
Γράφονται ακόμη παραμύθια για την αγάπη λοιπόν. Τι έχεις να πεις για την αγάπη στην εποχή μας;
Και γιατί να μη γράφονται; Επειδή η ανθρωπότητα έφτασε αισίως μπουσουλώντας στο 2017 μ.Χ. σημαίνει πως η αγάπη είναι συναίσθημα υπό εξαφάνιση; Η εποχή μας δεν διαφέρει πολύ από τις άλλες εποχές. Λες να είναι αυτός ο αιώνας ο χειρότερος όλων; Υπάρχει φόβος, ανασφάλεια, αδικία, βία, υπάρχει όμως και δημιουργία, αφοσίωση, φιλία, νοιάξιμο, ανάγκη για συντροφικότητα. Έχει να κάνει με το πώς θες να βλέπεις το ποτήρι ή με το να παίρνεις τα πράγματα με τη λογική. Με την τεχνολογία λίγο έχουμε μπερδευτεί κι έχουμε χάσει τον μπούσουλα, ίσως η εξέλιξη μας για να γίνεται μονίμως η ζωή μας πιο εύκολη να είναι και η αυτοκαταστροφή μας στο τέλος.
Υπάρχει χώρος για ρομαντισμό το 2017; Γιατί εγώ έχω την αίσθηση πως, αν δεν έχουμε πάρει τον ρομαντισμό με τις κλωτσιές, τον σνομπάρουμε, τουλάχιστον.
Ο ρομαντισμός υπάρχει, απλά τον έχουμε κλισεδιάσει, έβαλε λίγο το χεράκι του και το Χόλιγουντ δημιουργώντας κάποια πρότυπα του σώνει και του ντε, δουλεύει πολλά χρόνια με φουλ υπερωρία η συγκεκριμένη βιομηχανία πάνω στο ζήτημα. Εν πάση περιπτώσει, όσο βλέπεις ζευγαράκια στους δρόμους πιασμένα χέρι – χέρι, όσο ανθίζουν τα γιασεμιά, όσο γράφεται μουσική που σε κάνει ν’ ανατριχιάζεις και υπάρχει το φεγγάρι, ο ρομαντισμός θα είναι εκεί και θα σε περιμένει. Κι ας τον σνομπάρεις. Είναι εκεί και πολλές φορές δεν τον παίρνεις πρέφα. Καλύτερα έτσι.
Πιστεύεις στο μαζί και στο για πάντα; Πως σου μπήκαν τέτοιες ιδέες;
Νομίζω πως γεννήθηκα με αυτές τις ιδέες κι έπειτα ερωτεύτηκα, πληγώθηκα, έχασα, κέρδισα, έπαθα ότι παθαίνουν οι άνθρωποι που δεν ζουν σε μια γυάλα. Πιστεύω πως ο καθένας φτιάχνει τις σχέσεις του όπως εκείνος αγαπά, κι αν προσδοκά το για πάντα και το μαζί, μπορεί να τα έχει και ξέρει και το πότε και το πώς και με ποιον. Βέβαια όλα αυτά δεν έρχονται όπως στα παραμύθια, αλλά με σκληρή αυτοκριτική και αυτοσυντήρηση και ένα σωρό άλλα πράγματα, φοβερά, που μπορεί να σε κάνουν να δίνεις τα λεφτά σου σε έναν άνθρωπο που λέγεται «ψυχολόγος». Καθόλου παραμυθένιο ε.
Από τα πράγματα που είναι ζευγάρι, τα παπούτσια είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αντικείμενα. Είναι όμως και αντικείμενο που φθείρεται και πετιέται. Σε βόλεψε αυτό ως αλληγορία;
Με βόλεψε στην πορεία, που κατάφερα να το χρησιμοποιήσω στην ιστορία με τον τρόπο που αναφέρεις, ή που τα έβαλα σε ρόλους ανακυκλωμένων αντικειμένων, δίνοντας τους και άλλες υποστάσεις. Είχα στοχεύσει πολύ στη λέξη ζευγάρι, ήθελα να κάνω παραμύθι και να χρησιμοποιήσω αντικείμενα και βγήκε αυθόρμητα το «ζευγάρι παπούτσια». Τα υπόλοιπα που συζητάμε ήρθαν στην πορεία. Όλα τα αντικείμενα φθείρονται και πετιούνται και άμα βάλεις και την καταναλωτική μας μανία, ο χρόνος ζωής τους συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο. Το θέμα όμως είναι τι γίνεται με την αγάπη.
Με τον έρωτα που φθείρεται κι αυτός, τι να κάνουμε, έχεις καμιά καλή θεραπεία;
Ο έρωτας είναι φτιαγμένος για να φθείρεται, αυτή είναι η φύση του. Είναι και ο ίδιος μια φθορά, είναι πυροτέχνημα. Είδες κανέναν ερωτευμένο να πετάει στα σύννεφα ευτυχισμένος, για μεγάλο χρονικό διάστημα; Όποιος πέταξε προσγειώθηκε λίγο αργότερα ανώμαλα κάνοντας τη μούρη του στραπάτσο. Ο αληθινός έρωτας είναι η μεγαλύτερη μορφή αυτοκαταστροφής χωρίς βούληση που μπορεί να ζήσει κάποιος. Αυτός είναι ο ρόλος του έρωτα και είναι υπέροχος έτσι όπως είναι, δε θέλει καμιά θεραπεία. Θέλει να τον ζεις ως έχει, να κουρελιάζεσαι, να πέφτεις στα πατώματα, να γελάς και να κλαις και να τον αφήσεις να σε πάει όπου θέλει εκείνος, χωρίς όρια, χωρίς αύριο, με το τίποτα. Με τον έρωτα ζεις όλα τα συναισθήματα του κόσμου στο fast-forward, με απίστευτες εναλλαγές, σε απίστευτους συνδυασμούς και ταχύτητες, κακός χαμός. Είναι τυχεροί αυτοί που ερωτεύονται.
- * Η Κέλλυ Κουναλάκη σπούδασε marketing και έχει εργαστεί ως κειμενογράφος (jumping fish.gr, marieclaire.gr).
