Είδαμε για άλλη μία φορά τα Όσκαρ, η 96η απονομή ήταν απρόσμενα σύντομη και αρκετά βαρετή, ο Jimmy Kimmel λίγος, τα βραβεία μοιράστηκαν σχεδόν δίκαια, αλλά εμείς την πήραμε την τεράστια χαρά όταν σήκωσε το αγαλματίδιο η Emma Stone, για πάντα Bella στο μυαλό του σινεφίλ κοινού παγκοσμίως και πλέον κάτοχος ενός δεύτερου Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου, για την ερμηνεία της στην ταινία Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου (τον σφιχταγκάλιασε, όπως και τον συμπρωταγωνιστή της, Mark Ruffalo πριν ανέβει στη σκηνή).
Και το πρώτο πράγμα που έκανε μόλις ανέβηκε στη σκηνή ήταν βεβαίως να κατηγορήσει τον Ryan Gosling και την ερμηνεία του στο I’m just Ken, από την ταινία Barbie, που γονάτισε το Dolby Theater, για το σκίσιμο στο πίσω μέρος της -πυροβολήστε με, αλλά τη βρήκα βαρετή- Louis Vuitton τουαλέτας της.
Η αγαπημένη μας πρωταγωνίστρια που αδημονούμε να την ξαναδούμε να τριγυρίζει στα στενά του Πειραιά και στους αγώνες του Ολυμπιακού, τα έβαλε με τον φίλο και συμπρωταγωνιστή της στις ταινίες Crazy, stupid love και La la land, Ryan Gosling, ο οποίος μπορεί να μην έφυγε με το Όσκαρ Β΄ανδρικού ρόλου (ούτε καν του τραγουδιού που ερμήνευσε), αλλά είχε τουλάχιστον την ικανοποίηση να εισπράξει το μεγαλύτερο χειροκρότημα της βραδιάς, όχι μόνο μέσα στην αίθουσα της απονομής, αλλά και στα σαλόνια που ξενυχτούσαν σε όλη τη γη, αποδεικνύοντας ότι είναι φτιαγμένος από τη στόφα των μεγάλων pop star. (Εντωμεταξύ, στο καμαρίνι του τον περίμενε η σύζυγός του Eva Mendes, με την οποία συνεχίζουν να αρνούνται να κάνουν κοινές δημόσιες εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί).
Η βραδιά με πολύ λίγα λόγια; Είχα χρόνια να δω τόσο άσχημα ρούχα στα Όσκαρ, αλλά αυτά θα σας τα πει καλύτερα το αρμόδιο τμήμα μόδας. Θα σταθώ στην εξαίρεση στον κανόνα που ήταν η Carey Mulligan με τη θρυλική, υπέρκομψη τουαλέτα του Cristobal Βalenciaga από τα 50s. Το κόκκινο χαλί ήταν αρκετά βαρετό με άτολμες εμφανίσεις, ενώ ούτε καν η ατρόμητη Ζendaya, που μέχρι πρόσφατα μοίραζε εγκεφαλικά με τις εμφανίσεις της για τις πρεμιέρες του Dune part 2 ανά τον κόσμο, έκανε τη διαφορά. Αντιθέτως, ένα κάποιο ενδιαφέρον είχαν οι καρφίτσες στα πέτα των (ελάχιστων με αυτή την τοποθέτηση) παρουσιαστών, ηθοποιών, σκηνοθετών και άλλων υποψηφίων, που έφερναν το μήνυμα για την κατάπαυση του πυρός στην Παλαιστίνη, ανάμεσά τους, o Mark Ruffalo, o Mahershala Ali, η Billie Eilish (Όσκαρ τραγουδιού), ο Ramy Youssef και το καστ της ταινίας Anatomy of a fall.
Στη γενοκτονία στη Γάζα αναφέρθηκε, προς τιμήν του, ο σκηνοθέτης της Ζώνης Ενδιαφέροντος (Όσκαρ ξένης ταινίας), Jonathan Glazer: “Είτε πρόκειται για τα θύματα της 7ης Οκτωβρίου, είτε για τη συνεχιζόμενη επίθεση στη Γάζα, για όλα τα θύματα αυτής της απάνθρωπης κατάστασης, πώς θα αντισταθούμε;”, ρώτησε το κοινό. Μια άλλη συγκινητική στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ο Ουκρανός δημοσιογράφος, Mstyslav Chernov, κέρδισε το πρώτο Όσκαρ για την πατρίδα του με το ντοκιμαντέρ 20 Days In Mariupol. “Με τιμά το βραβείο, αλλά είμαι μάλλον ο πρώτος σκηνοθέτης πάνω σε αυτή τη σκηνή που εύχεται να μην είχε γυρίσει την ταινία του”. Για να κλείσει με το πιο αισιόδοξο “Το σινεμά δημιουργεί αναμνήσεις και οι αναμνήσεις δημιουργούν ιστορία”.
Τι άλλο κρατάμε από την 96η απονομή; Τα τέσσερα Όσκαρ του Poor Things φυσικά, δηλαδή το δίκαιο, αλλά και κάπως αναπάντεχο υπό το πρίσμα των περίφημων politics του Χόλιγουντ Α’ γυναικείου ρόλου για την Emma Stone, και αυτά για τις Κομμώσεις και το Μακιγιάζ, τη Σκηνογραφία και βέβαια τα Κοστούμια. Η ενδυματολόγος Holly Waddington, μας χάρισε μία από τις πιο “πέστα χρυσόστομη” στιγμές της βραδιάς όταν ευχαρίστησε τον σύζυγό της “ο οποίος φροντίζει τα παιδιά μας ώστε εγώ να μπορώ να εργάζομαι”. Ο Robert Downey Junior ήταν και πάλι συγκινητικός στον ευχαριστήριο λόγο του για το Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου, όταν αποκάλεσε τη γυναίκα του Σούζαν κατά …λάθος, “κτηνίατρό του”: “Με βρήκε, ένα αδέσποτο που γρύλιζε, με περιέθαλψε με αγάπη και με επανέφερε στη ζωή”. Μιλώντας για τετράποδα, ας μην ξεχνάμε ότι, μετά τον Ryan Gosling βεβαίως, τη βραδιά έκλεψε ο σκυλάκος από την Ανατομία μίας πτώσης, Messi, το βλέμμα του οποίου συναγωνίστηκε σε ομορφιά εκείνο του θριαμβευτή της βραδιάς, Cilian Murphy.
Και του χρόνου, ξανά με Γιώργο Λάνθιμο στις επάλξεις, ευχόμαστε.
