Το ταλέντο και η καριέρα της Viola Davis είναι αδιαμφισβήτητα. Αφού κέρδισε Tony και Oscar για την ερμηνεία της, τόσο στη θεατρική αναβίωση όσο και στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου του August Wilson «Εμπόδια» (Fences), και αφού κατόρθωσε να είναι η πρώτη Αφροαμερικανίδα ηθοποιός που κερδίζει το Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης, για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στη δραματική τηλεοπτική σειρά «How to Get Away with Murder», αναλαμβάνει τώρα τον πιο απαιτητικό της ρόλο μέχρι σήμερα.
Η Davis ενσαρκώνει τη «Νανίσκα», στρατηγό μιας ομάδας μαχητριών γνωστής με το όνομα Αμαζόνες της Δαχομέης, στην ταινία «Η Γυναίκα Βασιλιάς» (The Woman King). Η σκηνοθεσία είναι της Gina Prince-Bythewood, το σενάριο υπογράφει η Dana Stevens. Η παραγωγή είναι της βραβευμένης με Όσκαρ Cathy Schulman, σε συνεργασία με την εταιρεία παραγωγής της Davis, Juvee Productions.
Η «Γυναίκα Βασιλιάς» (The Woman King) αφηγείται την αληθινή ιστορία του βασιλείου της Δαχομέης (το σημερινό Μπενίν), ενός από τα πιο σημαντικά και ισχυρά κράτη της Αφρικής κατά το 18ο και 19ο αιώνα. Σαν Νανίσκα, το υποκριτικό ταλέντο της Davis ξεδιπλώνεται γι’ ακόμα μια φορά, ενώ αναδεικνύεται και ο τρόπος με τον οποίο μεταμορφώθηκε, σε ηλικία 56 ετών, σε πανίσχυρη μαχήτρια.
Με αφορμή την επερχόμενη πρεμιέρα της ταινίας στην Ελλάδα, στις 29 Σεπτεμβρίου, μίλησε στο Marie Claire για το νέο της ρόλο, την προετοιμασία που ακολούθησε ώστε να μπορεί να υποδυθεί μια δυναμική Αφρικανή μαχήτρια του 18ου αιώνα, αλλά και τη θέση των μαύρων γυναικών στο σύγχρονο κόσμο.
Τι σας προσέλκυσε ως ηθοποιό στο ρόλο της Νανίσκα και ως παραγωγό γενικά στην ταινία;
«Νιώθω πως ο ρόλος μού μίλησε ως μαύρη γυναίκα, καθώς αξιοποίησα κάθε πλευρά μου: τη δύναμή μου, την ευαισθησία μου, την ιστορία μου, τη θηλυκότητά μου, το χάος μου… Είναι ένας ρόλος που εμπεριέχει τόσα κομμάτια μου. Και αυτό που με προσέλκυσε στο εγχείρημα είναι πως είμαι ένας άνθρωπος που πάντα ψάχνει να αυτoενεργεί. Θέλω να έχω την ταυτότητά μου ξέχωρα από ό,τι ορίζει το Χόλιγουντ ή το Χόλιγουντ των λευκών. Θέλω να ορίζω εγώ τον εαυτό μου. Ήταν επίσης ένα εγχείρημα με το οποίο θα μπορούσα να αναδείξω και άλλες μαύρες γυναίκες και να φωτίσω τα ταλέντα και τα χαρίσματά τους, στρέφοντας παράλληλα τους προβολείς σ’ ένα κομμάτι της ιστορίας μας που δεν έχει ειπωθεί ποτέ ούτε είναι γνωστό».
«Θέλω να έχω την ταυτότητά μου ξέχωρα από ό,τι ορίζει το Χόλιγουντ ή το Χόλιγουντ των λευκών. Θέλω να ορίζω εγώ τον εαυτό μου»
Γνωρίζατε τις μαχήτριες Αγκοτζίε πριν την ταινία; Με ποια χαρακτηριστικά της Νανίσκα ταυτίζεστε;
«Τις γνώριζα, αλλά αποτελούσαν μεγάλο μυστήριο για μένα. Τις είχα ακουστά, αλλά δεν είχα κάνει κάποια έρευνα για αυτές ώσπου ανέλαβα το ρόλο στην ταινία. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της ηρωίδoς είναι ότι κατανοεί το ρόλο της ηγεσίας. Συνειδητοποιεί ότι πρέπει να είσαι αυτός που ρίχνεται πρώτος στη μάχη, χωρίς δεύτερη σκέψη. Όπως εκείνη έτσι κι εγώ καταλαβαίνω πόσο με χαρακτηρίζουν όλα όσα κάνω και προσπαθώ διαρκώς κατά κάποιον τρόπο να συμφιλιωθώ με το παρελθόν μου».
Ο ρόλος είναι πολύ σωματικός και εντελώς διαφορετικός από εκείνους στους οποίους σάς έχουμε συνηθίσει. Πώς προετοιμαστήκατε για αυτόν;
«Έτσι κι αλλιώς είμαι μια πολύ μυώδης γυναίκα. Έκανα μιάμιση ώρα βάρη πέντε μέρες τη βδομάδα και μετά τα βάρη πολεμικές τέχνες για δυόμιση ώρες. Αυτό σε ό,τι αφορά το σωματικό μέρος. Και να ξέρεις, είμαι 56. Μετά έπρεπε να μάθω πώς να μάχομαι σώμα με σώμα και πώς να χειρίζομαι τη ματσέτα, γιατί αυτό ήταν το όπλο της Νανίσκα».
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων υπήρξαν τραυματισμοί ή κάποια στιγμή που νιώσατε πως δεν θέλατε να πολεμήσετε;
«Ναι. Υπήρξε ένας τραυματισμός, αλλά αυτός συνέβη προτού καλά-καλά ξεκινήσω. Έκοψα τον πρόσθιο χιαστό σύνδεσμό μου [στο γόνατο]. Αλλά είμαι δυνατή, αντέχω. Δεν με πόνεσε κατά τη διάρκεια της προπόνησης ούτε μετά. Επίσης τραυμάτισα αρκετά το μπράτσο μου, στην προσπάθεια να μάθω να χειρίζομαι τη ματσέτα».
«Έκανα μιάμιση ώρα βάρη πέντε μέρες τη βδομάδα και μετά τα βάρη πολεμικές τέχνες για δυόμιση ώρες. Αυτό σε ό,τι αφορά το σωματικό μέρος. Και να ξέρεις, είμαι 56».
Υπήρχαν κασκαντέρ για τις δύσκολες σκηνές;
«Είχα κασκαντέρ. Όλοι έχουν κασκαντέρ για κάποια πράγματα, αλλά θα έλεγα πως το 96% των σκηνών τις έκανα η ίδια».
Τι ήταν πιο κοπιαστικό στα γυρίσματα, οι σωματικές απαιτήσεις του ρόλου ή το να μπείτε στο πετσί του;
«Το πιο κοπιαστικό κομμάτι για μένα ήταν το σωματικό, αλλά έπρεπε να δώσω το 100% σε κάθε διάστασή του, όπως στη διάλεκτο, στις υποκριτικές απαιτήσεις».
Πώς συνδέεται η ιστορία των μαχητριών Αγκοτζίε με τις σύγχρονες μαύρες γυναίκες;
«Οι μαύρες γυναίκες είμαστε η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας. Για να είμαι ειλικρινής, γενικά οι γυναίκες είναι η ραχοκοκαλιά κάθε κοινότητας, κάθε οικογένειας. Βλέπεις, εμείς είμαστε που φροντίζουμε τα παιδιά. Αν μελετήσεις φυλές στην Αφρική, οι γυναίκες είναι εκείνες που βγαίνουν και αναζητούν τροφή. Είμαστε ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας. Είμαστε η καρδιά και η ψυχή. Και οφείλω να πω ότι, ίσως επειδή έχουμε αντιμετωπίσει τόσες δυσκολίες ως μαύρες γυναίκες, ό,τι αναλαμβάνουμε το ολοκληρώνουμε ξέροντας πως κανείς δεν θα μας βοηθήσει. Έχουμε σώσει εκλογές. Έχουμε σώσει ταινίες. Έχουμε σώσει τα παιδιά μας. Έχουμε σώσει τους γάμους και τις οικογένειές μας, πολλές φορές ολομόναχες. Οπότε αυτός είναι ο ρόλος που διαδραματίζουμε και πάντα εύχομαι μέσα μου μια μέρα να το αντιληφθεί και ο κόσμος. Αλλά και να μην το αντιληφθεί, δεν πειράζει».
«Αν μελετήσεις φυλές στην Αφρική, οι γυναίκες είναι εκείνες που βγαίνουν και αναζητούν τροφή. Είμαστε ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας. Είμαστε η καρδιά και η ψυχή».
Πώς ήταν να συνεργάζεστε με τόσο εξαίρετες γυναίκες συναδέλφους σας;
«Ένιωσα ότι παραδίδουμε τη σκυτάλη σε μια νέα γενιά ταλαντούχων ηθοποιών, που τα δίνουν όλα στον αγώνα. Στα μάτια τους έβλεπες το μέλλον, την αυτοπεποίθηση, την αγάπη για τον εαυτό τους, τη σιγουριά για το όραμα και το σκοπό τους. Ήταν απολαυστικό το να δουλεύω μαζί τους».
Ποιο είναι το σημαντικότερο μήνυμα που πήρατε από αυτήν την ταινία και τι θα θέλατε να μείνει στους θεατές;
«Νιώθω πως δεν μπορώ να υποδείξω στους ανθρώπους τι να νιώσουν ή τι να σκεφτούν. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φυτέψεις ένα σπόρο. Αλλά θα ήθελα να κατανοήσουν το μεγαλείο που κρύβουμε εμείς οι μαύροι: τη συνεισφορά μας στην ιστορία, τη δύναμή μας, την εφευρετικότητά μας, την ικανότητά μας να διακρινόμαστε, το ταλέντο μας, την ευφυΐα μας, την αυτενέργειά μας, αλλά και το πόσο σύνθετοι είμαστε, πόσο αχανείς ως ανθρώπινα όντα. Θέλω να μας δουν ως ανθρώπινα όντα, όχι σαν μια αλληγορία, μια εικόνα ή μια ανωμαλία. Αυτό είναι το μήνυμά μου».
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας:
Info
Η ταινία «Η Γυναίκα Βασιλιάς» σε σκηνοθεσία Gina Prince-Bythewood κυκλοφορεί στις αίθουσες στις 29 Σεπτεμβρίου. Ακολουθήστε το Marie Claire Greece στο Instagram (@marieclairegreece) και λάβετε μέρος σε διαγωνισμό, από τις 22/08, διεκδικώντας διπλές προσκλήσεις για την avant premiere στις 27/09.
Credits κεντρικής φωτογραφίας
Photographer: Kwaku Alston, Hair: Jamika Wilson, Make-Up: Sergio Lopez-Rivera, Wardrobe: Elizabeth Stewart
