Τη γνωρίσαμε ως «Ελβίρα» στην τηλεοπτική σειρά «Έρωτας με διαφορά» που προβάλλεται από τη συχνότητα του Star, φέτος για δεύτερη χρονιά. Πλέον, συμμετέχει και στην πολύ επιτυχημένη παράσταση «Άνθρωποι και Ποντίκια», σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη. Αυτές, ωστόσο, δεν είναι οι μόνες δουλειές που η Έρρικα Μπίγιου έχει λάβει μέρος. Ήδη από τα χρόνια που φοιτούσε στη Δραματική σχόλη του Θεάτρου Τέχνης «Καρόλου Κουν» είχε δείξει τις πολλές δυνατότητές της.
Η ίδια πορεύεται με σταθερά βήματα στην επαγγελματική της ζωή, ενώ το επιβλητικό παρουσιαστικό της και η ήρεμη δύναμη που εκπέμπει μαγνητίζουν τον συνομιλητή της. Μιλήσαμε μαζί της για τον ρόλο της στο «Άνθρωποι και Ποντίκια», την τηλεοπτική της καριέρα, αλλά και τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο κομμάτι της έμφυλης βίας.
«Άνθρωποι και ποντίκια»: Θα υποδύεστε την «Έρρικα», ένα κορίτσι που ζει μέσα στη βία. Πώς βλέπετε το ζήτημα της βίας στις έμφυλες σχέσεις και τις διαστάσεις που έχει λάβει;
«Οι διαστάσεις είναι ανάλογες με το μέγεθος του προβλήματος. Αν σκεφτούμε πως 50 γυναίκες χάνουν την ζωή τους κάθε βδομάδα στην Ε.Ε. λόγω ενδοοικογενειακής βίας εν έτει 2021, είναι ασύλληπτο. Τις επώδυνες συνέπειες λοιπόν της έμφυλης βίας τις γνωρίζουμε όλοι. Οι γυναίκες όμως ενωθήκαμε και η φωνή μας έχει γίνει μια τεράστια δύναμη. Περιμένουμε και τους άντρες στο πλευρό μας να παλέψουμε όλοι μαζί για την εξάλειψή της. Η μηδενική ανοχή απέναντι στην έμφυλη βία είναι η μόνη λύση».
Θα είστε η πρωταγωνίστρια σε μια πολύ επιτυχημένη παράσταση, την οποία το κοινό έχει συνδυάσει με την κα. Μαίρη Μηνά. Σας αγχώνει η σύγκριση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσά σας;
«Αυτό που με απασχολούσε ήταν να καταφέρω να αφομοιώσω όλες τις πληροφορίες της παράστασης και να ενσωματωθώ με την ομάδα μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, πράγμα που τελικά συνέβη με την καθοδήγηση του Βασίλη Μπισμπίκη και όλης της ομάδας. Τους εμπιστεύτηκα και αφέθηκα, το ίδιο και εκείνοι και αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά.
Οι συγκρίσεις και οι ανταγωνισμοί το μόνο που τρέφουν είναι το εγώ μας και την ανασφάλειά μας. Προσωπικά με αφήνουν παντελώς αδιάφορη. Από πάντα η τέχνη ήταν συλλογική διαδικασία και καθένας από εμάς καλείται να φέρει τον κόσμο του και την μοναδικότητά του μέσα σε αυτήν και αυτό το βρίσκω συγκινητικό και υπέροχο».
Θέατρο και τηλεόραση. Προτιμάτε κάποιο από τα δύο; Οι επιλογές σας μέχρι τώρα ήταν πολύ συγκεκριμένες. Μιλήστε μας λίγο για αυτές. Αντικατοπτρίζουν ίσως τη στάση ζωής σας;
«Όσο ήμουν ακόμα μαθήτρια, έπαιζα ήδη σε παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης και τελειώνοντας την σχολή είχα την τύχη να δουλέψω αμέσως στο θέατρο, σε αρκετές παραγωγές. Αυτό έφερε μια εξοικείωση. Το αγαπάω το θέατρο, όπως και το σινεμά. Η τηλεόραση μπήκε αρκετά αργότερα στη ζωή μου. Έχω την εντύπωση πως με τρόμαζαν λίγο οι ρυθμοί της και αυτό ίσως με κρατούσε σε μια απόσταση. Όταν ένιωσα έτοιμη, το δοκίμασα και μπορώ να πω πως αποκόμισα πολύ σημαντικές εμπειρίες και είμαι εξαιρετικά ευγνώμων γι’ αυτό. Οι επιλογές μου θα έλεγα πως ακολουθούν την προσωπική μου αναζήτηση και εξέλιξη».
Τι σας οδήγησε στο να ασχοληθείτε με την υποκριτική, αρχικά; Τι ρόλο έπαιξαν σε αυτό οι σπουδές σας στον χορό;
«Δεν ξέρω τι είναι αυτό ακριβώς που με οδήγησε στο να γίνω ηθοποιός. Σαν παιδί, όποτε και όπου διαισθανόμουν ότι υπάρχει απουσία αλήθειας, προτιμούσα να παίρνω μια μικρή απόσταση και να κινούμαι μέσα σε ένα “καταφύγιο” εσωστρέφειας, ψάχνοντας εκεί την αλήθεια της δημιουργικότητάς μου. Οπότε ίσως ενστικτωδώς ανακάλυψα πως σε αυτή την οικογένεια, την οικογένεια της υποκριτικής τέχνης, θα μπορούσα να είμαι χρήσιμη χωρίς να χρειάζεται να προσποιούμαι, πως θα μπορέσω τελικά να επικοινωνήσω με τον κόσμο συναισθηματικά και όχι μόνο λογικά και εγκεφαλικά.
Ο χορός με βοήθησε να γνωρίσω το σώμα μου και πόσα πράγματα αυτό είναι ικανό να κάνει. Ένιωσα δυνατή. Ένιωσα πως μπορώ να εκφράσω όσα συναισθήματα είχα μέχρι τότε βιώσει αλλά και αυτά που ήταν βαθιά κρυμμένα στο ασυνείδητο μου. Όταν σπούδασα θέατρο όλο αυτό άρχισε να μεγαλώνει γιατί διδάχτηκα και κατάλαβα και την δύναμη του λόγου. Βρήκα την φωνή μου. Μέσω της υποκριτικής ένιωσα πως έχω το προνόμιο να μεταμορφωθώ και να πω πράγματα που σαν Έρρικα δεν θα τολμούσα να πω ποτέ».
Στο ευρύ κοινό γίνατε γνωστή από τη συμμετοχή σας στη σειρά «Έρωτας με διαφορά». Πείτε μας δυο λόγια για αυτήν την εμπειρία.
«Ήμουν πολύ τυχερή που βρέθηκα σε αυτή την υπέροχη ομάδα. Αποκόμισα πολύ σημαντικές εμπειρίες με εξαιρετικούς συνεργάτες και προπάντων, πολύτιμους φίλους».
Πού στέκεστε εσείς στο θέμα των σχέσεων με διαφορά ηλικίας;
«Έρωτας για μένα σημαίνει, χαρίζω ένα κομμάτι μου στον άλλον. Οπότε ο έρωτας δεν γνωρίζει ηλικία, φύλο, χώρα, απόσταση, κοινωνικές τάξεις και κανέναν διαχωρισμό. Ο Έρωτας και η αγάπη έχουν την δύναμη να ενώσουν με τρόπο ιερό».
Ο χώρος της υποκριτικής περνά μια έντονη κρίση με το κίνημα #metoo να αποκτά όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Τι μπορεί να σημαίνει όλο αυτό για το θέατρο και πού μπορεί να οδηγήσει; Στη μέχρι τώρα πορεία σας έχετε έρθει αντιμέτωπη με καταχρηστικές συμπεριφορές στον εργασιακό σας χώρο;
«Θα το ονόμαζα κάθαρση παρά κρίση. Νιώθω πως έχει συμβεί ένα τεράστιο άνοιγμα. Αποτάξαμε από τον χώρο μας κάποιες βαθιά ριζωμένες εξουσιαστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές, οι οποίες μάλιστα περνούσαν παραδοσιακά από γενιά σε γενιά. Η επόμενη μέρα μοιάζει πιο φωτεινή και πιο υγιής. Όχι, προσωπικά δεν έχω συναντήσει καταχρηστικές συμπεριφορές, αλλά στέκομαι δίπλα σε όσους έχουν δεχτεί κακοποιητικές συμπεριφορές, διαβεβαιώνοντάς τους πως είμαστε όλοι μαζί».
Πώς βιώσατε την περίοδο της καραντίνας; Πιστεύετε πώς κερδίσαμε κάτι ως άνθρωποι από την όλη κατάσταση;
«Στη δεύτερη καραντίνα ήμουν από τους τυχερούς του επαγγέλματος γιατί εργαζόμουν, έκανα γυρίσματα για την σειρά. Την πρώτη καραντίνα την βίωσα αρκετά ήρεμα, με αρκετό διάβασμα, ξεκούραση, ταινίες. Αυτή η απότομη αλλαγή του ρυθμού της ζωής μας, ένιωσα πως βοήθησε αρκετούς από εμάς να ξεφύγουμε από το “εγώ” της καθημερινότητάς μας. Βρήκαμε χρόνο ως άνθρωποι να σκεφτούμε και να επαναπροσδιορίσουμε την ζωή μας και ίσως την ύπαρξη μας ολάκερη, παράλληλα όμως και με την ουσιαστική πια συνύπαρξή μας με τους άλλους. Απ’ την άλλη, ο τρομακτικά γρήγορος ρυθμός της σύγχρονης ζωής και η αίσθηση περιττών και μάταιων στόχων, με την καραντίνα αναδύθηκαν ως πολύ σημαντικά ζητήματα που αξίζει σίγουρα να αντιμετωπίσουμε πια κατάματα. Κι αυτό θα είναι μεγάλο κέρδος για όλους μας».
Φαίνεται πως μπροστά σας ανοίγεται ένας δρόμος προς την επιτυχία. Τι όνειρα κάνετε για την καριέρα σας και ποια τα σχέδιά σας για το επόμενο διάστημα;
«Η επιτυχία, όπως και η αποτυχία χρειάζονται την ίδια δύναμη, οπότε το όνειρο μου είναι να παραμείνω δημιουργική και να συνεχίσω το ταξίδι μου. Τα σχέδια είναι πολλά και εύχομαι ο δρόμος της ελευθερίας στην έκφραση, να παραμένει πάντα ανοιχτός».
