Κάθε άνθρωπος βρίσκει τους δικούς του μηχανισμούς για να διαχειριστεί το πένθος του και, τελικά, να συμφιλιωθεί με το γεγονός της απώλειας αγαπημένων ανθρώπων. Για την Κατερίνα Καλούδη, αυτός ο μηχανισμός είναι η τέχνη. Αποφάσισε να αποχαιρετήσει τους γονείς της με τη γέννηση ενός καλλιτεχνικού έργου που όχι μόνο λειτούργησε λυτρωτικά για την ίδια, αλλά παρουσιάζει και ενδιαφέρον για το κοινό.
Έτσι γεννήθηκε η ιδιαίτερη σειρά φωτογραφιών που παρουσιάζεται στην ατομική έκθεσή της στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138 έως τις 22/05. Ο τίτλος της, «Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου», εμπνευσμένος από το βιβλίο της Lydia Flem Comment «J’ ai vidé la maison de mes parents» που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Μελάνι» (2006), είναι δηλωτικός: Η δημιουργός μετά το θάνατο των γονιών της κλήθηκε να απομακρύνει από το πατρικό της σπίτι τα προσωπικά τους αντικείμενα και τα οικογενειακά κειμήλια. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίπονης διαδικασίας, βρήκε υποστήριξη στο μέσο που μεταχειρίζεται με επιτυχία για την καλλιτεχνική της έκφραση ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, τη φωτογραφική μηχανή της.
Η δημιουργός μετά το θάνατο των γονιών της κλήθηκε να απομακρύνει από το πατρικό της σπίτι τα προσωπικά τους αντικείμενα και τα οικογενειακά κειμήλια. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίπονης διαδικασίας, βρήκε υποστήριξη στη φωτογραφική μηχανή της.
Η φωτογραφία, άλλωστε, έχει τη «μαγική» ιδιότητα να ανασύρει στη μνήμη μας αναμνήσεις, να μας εμποδίζει από το να ξεχάσουμε τα γεγονότα που πέρασαν, να ζωντανεύει στη θύμησή μας τους ανθρώπους που έφυγαν: Εγκαινιάζει ένα διάλογο μαζί τους. Έτσι, η Κατερίνα Καλούδη εσωκλείει στις εικόνες της την τελευταία της συνομιλία με τους γονείς της και τους αποχαιρετά.
Η εργασία της Κατερίνας Καλούδη σχετίζεται με την ψυχολογική και πρακτική διεργασία που όλοι, κάποια στιγμή στην ζωή, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Η διαδικασία του αδειάσματος αφύπνισε θύελλα συγκινήσεων, έγινε μέρος της αυτοανάλυσής της, της αναδρομής στη μέχρι τότε ζωή της και σε αυτήν των γονιών και των υπολοίπων προγόνων της.
Η ανάγκη της να διαχειριστεί το πένθος, τα ευάλωτα συναισθήματα και την ανασκόπηση του παρελθόντος, παράλληλα με την πανδημία του κορονοϊού που της έδωσε απρόσμενο χρόνο, την οδήγησαν να μετατρέψει την τραπεζαρία του πατρογονικού σπιτιού της σε φωτογραφικό στούντιο, και να δημιουργήσει εικόνες μέσα από τα αντικείμενα, τα υφάσματα, τα ρούχα, τις παλιές φωτογραφίες, τις αναμνήσεις – τις κάθε λογής ιστορίες της οικογένειας και τους φανταστικούς εσωτερικούς διαλόγους της.
Η ανάγκη της να διαχειριστεί το πένθος, τα ευάλωτα συναισθήματα και την ανασκόπηση του παρελθόντος, παράλληλα με την πανδημία του κορονοϊού που της έδωσε απρόσμενο χρόνο, την οδήγησαν να μετατρέψει την τραπεζαρία του πατρογονικού σπιτιού της σε φωτογραφικό στούντιο
Η δημιουργία των έργων μεταμόρφωσε την όλη εσωτερική κι εξωτερική διεργασία της για το άδειασμα του σπιτιού των γονιών της. Της έδωσε τη δύναμη και τον τρόπο να συνειδητοποιήσει βαθύτερα τον σύνδεσμο με αυτούς από τους οποίους προήλθε, να τους τιμήσει, να τους ευχαριστήσει, να τους συγχωρήσει. Και να αποσυνδεθεί.
Το σχεδιασμό της έκθεσης επιμελήθηκαν η Ναταλία Μπούρα και ο Παύλος Θανόπουλος.
Info
Η έκθεση θα διαρκέσει έως την Κυριακή 22 Μαΐου 2022 και συνοδεύεται από ομότιτλο φωτογραφικό βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ». Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση: www.benaki.org. Περισσότερες πληροφορίες για τη δημιουργό: www.katerinakaloudi.com
Δείτε περισσότερα έργα της έκθεσης:
