Από τις εκδόσεις FLORAR Books και την Brainfood Εκδοτική κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της Ελισάβετ Φιλιππούλη, με τίτλο «Οι γυναίκες προς την ανθρωπότητα». Πρόκειται για μια συλλογή πρωτότυπων επιστολών καταξιωμένων γυναικών από όλο τον κόσμο, ένα έργο συλλογικό που στόχο έχει να δώσει κίνητρο και δύναμη σε άλλες γυναίκες να διεκδικούν άφοβα τα δικαιώματα και τους στόχους τους.
Πολιτικοί, ηθοποιοί, συγγραφείς, ακτιβίστριες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνιδες από 19 διαφορετικές χώρες, μοιράζονται τις προσωπικές τους ιστορίες γεμάτες με αληθινά συναισθήματα και σημαντικές νίκες μέσα από μεγάλες προκλήσεις.
Ειδικά για την ελληνική έκδοση, περιλήφθηκαν στην αρχική έκδοση και επιστολές των Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη προς τη μητέρα της, Ευαγγελία, Εύα Καϊλή προς την αδερφή της Μανταλένα Καϊλ, Σία Κοσιώνη προς τα “όρατα Κορίτσια” Μιμή Ντενίση προς τη μητέρα της, Βίκυ Κουρμούζη-Πράις, προς τη Μελίνα Μερκούρη.
Πώς χτίζει μια γυναίκα την αυτοεκτίμησή της; Πώς διαπραγματευόμαστε τραύματα και συναισθηματικές πληγές από τα παιδικά μας χρόνια; Πώς κάνουμε τις εσωτερικές φωνές της αμφισβήτησης να σωπάσουν και πώς μπορούμε να πετύχουμε εσωτερική ισορροπία ακούγοντας τη φωνή της ψυχής μας;
Η Ελισάβετ Φιλιππούλη, δημοσιογράφος, συγγραφέας και κοινωνική επιχειρηματίας, μετατρέπει αυτές τις επιστολές σ’ ένα είδος «συλλογικής φωνής» για κοινωνικά ζητήματα όπως η ισότητα των φύλων, η προσφυγική κρίση, το ΛΟΑΤ κίνημα, η βία κατά των γυναικών και ο ρατσισμός, η πανδημία της COVID-19.
Για αυτό το έργο που εμπνέει, συγκινεί και αγγίζει τις ψυχές των γυναικών (και όχι μόνο) το Marie Claire συνομίλησε με τη συγγραφέα, τόσο για τις «ηρωίδες» του βιβλίου, όσο και για το κίνητρο πίσω από τη συγγραφή του, αλλά και το δυνατό μήνυμα που μεταφέρει.
Πώς έφτασαν στον δρόμο σας όλες αυτές οι γενναίες γυναίκες, οι συγγραφείς των επιστολών που περιλαμβάνονται στο βιβλίο σας;
Στις ειδήσεις κυρίως βλέπουμε ότι αρνητικό συμβαίνει στον κόσμο μας και χάνουμε συχνά σπουδαίες ιστορίες γενναιότητας. Μέσα από τα ταξίδια και τις έρευνες μου διασταυρώθηκα με αυτές τις γυναίκες, εκείνες που εγώ αποκαλώ ‘οι ηρωίδες της διπλανής πόρτας’. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, είχα την τύχη να συνεργαστώ με γυναίκες οραματίστριες, αγωνίστριες, οι οποίες δεν είχαν εύκολες ζωές. Ζουν σε καταπιεστικές κοινωνίες, βίαιες καθημερινότητες, παλεύουν μέσα από απουσία ευκαιριών, περιθωριοποίηση, στίγμα. Με αυτές τις γυναίκες, την Ντίμα, την Ελεν, τη Σαμίμ, την Ελίφ, την Γκράτσια, τη Μιμή, τη Σία, συναντηθήκαμε, και σταματήσαμε για να κοιταχτούμε στα μάτια και να ακούσουμε με προσοχή η μία την ιστορία της άλλης.
Πώς επιλέξατε ποιες από τις επιστολές θα έχουν μια θέση στο βιβλίο και ποιες όχι;
Δεν υπήρξαν επιστολές που έμειναν απ’έξω. Οι γυναίκες στις οποίες απευθύνθηκα, όλες άνοιξαν την καρδιά τους και τις ζωές τους με εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια.
Σε αυτό τον πολυδιάστατο κόσμο που ζούμε στόχος μου ήταν να αποτυπώσω τον πλούτο των ιστοριών που υπάρχει γύρω μας. Επίσης θέλησα να δώσω έμφαση στη διαφορετικότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει μια γυναίκα στην Ουγκάντα, μια άλλη στην Υεμένη ή στο Αφγανιστάν, και τα εμπόδια που έχει να ξεπεράσει μια γυναίκα στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στη Βηρυτό. Κάθε κοινωνία, κάθε κουλτούρα είναι διαφορετική, έχει τα δικά της θέματα τα οποία είναι ριζωμένα βαθιά μέσα στο DNA της.
Με ποιους τρόπους η προσωπική ιστορία της κάθε γυναίκας μπορεί ν’ αποτελέσει πηγή έμπνευσης και δύναμης για όλες τις γυναίκες, ανεξάρτητα από την ηλικία, το μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο, την χώρα καταγωγής ή διαμονής;
Κάθε επιστολή που περιλαμβάνεται στο βιβλίο είναι μια εκ βαθέων εξομολόγηση και μια πρόσκληση-πρόκληση να μάθουμε η μία από την άλλη. Τι είναι η ζωή άλλο από μικρές καθημερινές ιστορίες, ανθρώπινες και δυνατές, τραγικές αλλά και κωμικές, ιστορίες στις οποίες εμείς είμαστε οι πρωταγωνίστριες; Με είχαν καλέσει πρόσφατα να παρουσιάσω το βιβλίο σε μία ομάδα 35 γυναικών όλων των ηλικιών. Πραγματικά συγκινήθηκα βαθιά όταν μία από τις κυρίες είπε πως από την ημέρα που διάβασε αυτές τις ιστορίες ένιωσε ότι δεν έχει πια να φοβηθεί τίποτα στη ζωή της! Ότι μπορεί, έχει τη δύναμη να ξεπεράσει και να ξανάσταθεί στα πόδια της μέσα από οτιδήποτε. Αυτό για μένα είναι η πιο μεγάλη ηθική και συναισθηματική ανταμοιβή.
Οι επιστολές μιλούν για επιτυχίες αλλά και για ήττες. Τελικά, μαθαίνουμε από τις ήττες μας, είναι η προϋπόθεση για να πάμε μπροστά;
Λένε ότι εάν δεν έχεις αποτύχει στη ζωή σου και μάλιστα αρκετές φορές, τότε δεν έχεις προσπαθήσει αρκετά. Την ζώη δεν τη βάζουμε μέσα σε ένα κομπιούτερ όπου ένας αλγόριθμος Τεχνητής Νοημοσύνης θα δημιουργήσει ένα άψογο μοντέλο της. Η ζωή αποφασίζει μόνη της για το πως θα σε μάθει να ονειρεύεσαι, να δημιουργείς, να πέφτεις κάτω και να ξαναστέκεσαι στα πόδια σου, και αυτή είναι η ομορφιά της. Για μένα η λέξη αποτυχία δεν υπάρχει, γιατί κάθε ήττα είναι ένα μάθημα που μπορεί να σε φέρει πιο κοντά σε μια καινούργια ευκαιρία, πιο κοντά στο στόχο σου.
Υπάρχει κάποια επιστολή που λειτούργησε επιδραστικά για εσάς όταν την πρωτοδιαβάσατε;
Σε κάθε ιστορία έβρισκα απαντήσεις σε ερωτήματα πάνω σε σχέσεις, επιλογές και αποφάσεις της ζωής μου. Ερωτήσεις ή και αμφισβητήσεις που με βασάνιζαν χρόνια, κάποιες μάλιστα από την παιδική ή την εφηβική μου ηλικία. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτές τις επιστολές και κάθε φορά ανακαλύπτω και μια καινούργια σοφία. Το προνόμιο να σου ανοίγει κάποιος την καρδιά του είναι ανεκτίμητο και είναι σα να ανοίγει ένα παράθυρο σε ανεξερεύνητες πλευρές της δικής μας ζωής. Αυτή η διαδικασία χτίζει μέσα μας μια εσωτερική άμυνα και αυτοπεποίθηση.
Αν μπορούσατε να γράψετε μια επιστολή και να την απευθύνετε στον νεότερο εαυτό σας, στη μικρή Ελισάβετ, τι θα της γράφατε;
Θα της έγραφα να μην αμφισβητεί τον εαυτό της, να είναι περήφανη για την μοναδικότητα της, και να ξέρει πως όταν πιστεύει στα όνειρά της με πάθος, αυτά θα έρθουν να τη βρουν.
Μένετε μόνιμα στο Λονδίνο. Ποιες διαφορές εντοπίζετε σε σχέση με την Ελλάδα ως προς τις δράσεις που γίνονται από την πλευρά της πολιτείας για την εξάλειψη της έμφυλης βίας;
Τα θέματα από τα οποία υποφέρουν οι κοινωνίες μας, όπως η περιθωριοποίηση, η διάκριση, ο ρατσισμός, η καταπάτηση δικαιωμάτων, το ΛΟΑΤ κίνημα, η άνοδος των ακραίων ιδεολογιών, όλα αυτά καταδεικνύουν πως στα κέντρα εξουσίας υπάρχει τεράστιο κενό ενσυναίσθησης. Δεν θα έλεγα ότι η Ελλάδα είναι πίσω στο ρόλο της γυναίκας. Ίσα ίσα, έχουμε εκπληκτικές Ελληνίδες ηγέτιδες που θριαμβεύουν σε όλους τους χώρους: επιχειρηματικότητα, πολιτική, κοινωνικά κινήματα, φιλανθρωπία, τέχνη. Πολύ περισσότερες από τη γενιά της μητέρας μου και φυσικά των γιαγιάδων μου. Οι κοινωνίες μας είναι πολύ δύσκολες, ακόμα και οι δημοκρατικές, δυτικές κοινωνίες. Στο Ηνωμένο Βασίλειο που ζω από το 2007, και που είναι μια προηγμένη, φιλελεύθερη και πολυπολιτισμική χώρα, έχουμε μια γυναικοκτονία ανά τρεις ημέρες.
Το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα είναι αρκετά οργανωμένο, βαδίζει κατά τη γνώμη σας προς τη σωστή κατεύθυνση;
O φεμινισμός, σε οποιαδήποτε χώρα, Ελλάδα ή Ηνωμένο Βασίλειο, δεν είναι κίνημα που αφορά μόνο τις γυναίκες. Είναι κίνημα που μάχεται για τις αξίες της ισότητας, της πρόσβασης όλων σε ευκαιρίες και δυνατότητες, την αξία της διαφορετικότητας. Είναι ένα κίνημα που καλεί την ανθρωπότητα να γίνει πιο ανθρώπινη, πιο προστατευτική, πιο δίκαιη. Σε έναν κόσμο που θα λειτουργούσε με ενσυναίσθηση, το κίνημα του φεμινισμού δεν θα χρειαζόταν να υπάρχει, γιατί θα υπήρχε δικαιοσύνη και ισοτιμία.
Τι θα συμβουλεύατε μια νέα γυναίκα που κάνει τα πρώτα της βήματα σε κάποιον ανδροκρατούμενο επαγγελματικό κλάδο;
Να πιστεύει στον εαυτό της, να μην επιτρέπει κανέναν να περάσει τα όρια της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμό της, να είναι προετοιμασμένη να πει κάθετα όχι σε οτιδήποτε δε συμβαδίζει με τις αρχές της. Να γνωρίζει τις αξίες που την εκπροσωπούν γιατί αυτές θα γίνουν η πυξίδα της και θα την βοηθήσουν να βρίσκει πάντοτε την κατεύθυνση της και μέσα από φουρτούνες, μέσα από σταυροδρόμια που θα την μπερδέψουν, και μέσα από δύσβατα μονοπάτια.
Το Global Thinkers Forum συμπληρώνει φέτος 10 χρόνια από την ίδρυσή του. Ποια ήταν η σκέψη πίσω από τη δημιουργία αυτής της παγκόσμιας πλατφόρμας που συγκεντρώνει καινοτόμα μυαλά, ποιοι οι στόχοι της και η πορεία της μέσα σ’ αυτά τα χρόνια;
Το Forum γεννήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 2011, καθώς ήταν σε εξέλιξη η Αραβική ‘άνοιξη’, στα πρώτα χρόνια της χρεοκοπίας της Ελλάδας, με την Ευρωπαΐκή Ένωση να κλυδωνίζεται, με εξεγέρσεις στην Κίνα και τη Λατινική Αμερική, και τον απόηχο της οικονομικής κρίσης του 2008-2009 να έχει τραυματίσει την παγκόσμια κοινότητα. Ηταν ξεκάθαρο ότι ο κόσμος μας χρειαζόταν -και χρειάζεται- ηγέτες που δίνουν προτεραιότητα στις οικουμενικές αξίες και στην ανθρώπινη διάσταση των κοινωνιών μας. Το Global Thinkers Forum συμπλήρωσε 10 χρόνια και είμαι περήφανη που μέσα σε αυτό το διάστημα πετύχαμε να φέρουμε κοντά σπουδαίους ηγέτες και οραματιστές από διαφορετικές κουλτούρες, αναδείξαμε τα επιτεύγματα και το ταλέντο γυναικών από πολλές γωνιές της γης, ενώ τα προγράμματα μέντορινγκ στήριξαν περισσότερους από τριακόσιους νέους και γυναίκες σε 75 χώρες. Πιστεύω ότι μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια καταφέραμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο την ζωές κάποιον ανθρώπων, που δεν θα είχαν ευκαιρίες εκπαίδευσης, αναγνώρισης, πρόσβασης σε ανθρώπινα δίκτυα.
