«Πώς είναι να χάνεις ένα παιδί;», ρωτάει ο Hugh van Cuylenburg την Gina Chick στο podcast «The Imperfects» και εκείνη απαντάει με ειλικρίνεια και ηρεμία. Η Gina Chick -που έχασε την 3χρονη κόρη της από καρκίνο 12 χρόνια πριν- απαντάει «αγκαλιάζοντας» το πένθος και μοιράζεται τη δική της εμπειρία χωρίς να σκέφτεται τα πρέπει.
Η γνωστή συγγραφέας και εξερευνήτρια έχει μιλήσει πολλές φορές ανοιχτά για τον χαμό του παιδιού της, όπως άλλωστε και για τη δική της περιπέτεια με τον καρκίνο του μαστού.
«Δε μπορώ να πω πώς είναι να χάνεις ένα παιδί, αλλά μπορώ να πω πώς ήταν να χάνω το δικό μου. Ο θάνατος είναι μία πύλη και ένα σώμα χωρίς κάποιον μέσα… Καταλάβαινα τη ζωή μέσα από την κόρη μου. Το να είναι εδώ και μετά να μην είναι, είναι περίεργο. Αλλά ναι, δεν είναι πια εδώ».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Είπα ναι, είπα ναι στο πένθος, είπα ναι σε αυτό το ταξίδι. Και αυτό σήμαινε ότι κάθε φορά που πενθούσα, αυτό συνεχιζόταν. Μπορώ ειλικρινά να πω ότι το να την έχω ήταν το σπουδαιότερο δώρο που μου έδωσε η ζωή και ο χαμός της, ήταν το δεύτερο σπουδαιότερο δώρο της ζωής μου. Γιατί εξαιτίας της, και εξαιτίας του χαμού της, είμαι πιο δυνατή. Είμαι πιο ήρεμη, είμαι περισσότερο παρούσα και έχω περισσότερη ικανότητα στο να βοηθάω, να “κρατάω” τους ανθρώπους. Έχω περισσότερη συμπόνια, είμαι πολύ καλύτερος άνθρωπος. Το δώρο του χαμού της, είναι ένα δώρο το οποίο κουβαλάω μαζί μου κάθε μέρα».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Κάθε άνθρωπος στον οποίο μιλάω ή ακουμπάω, είναι εκείνη. Έχω πενθήσει, και το λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ, έχω ξαπλώσει στο χαλί, έχω ουρλιάξει και έχω φωνάξει στον ουρανό να την φέρει πίσω. Έχω κάτσει στο πεζοδρόμιο κρατώντας τα ψώνια μου και κλαίγοντας γοερά, με τα πορτοκάλια μου να κυλάνε στον δρόμο. Αλλά, έχω επίσης γελάσει, έχω αγαπήσει, έχω δημιουργήσει και έχω χορέψει. Έχω εκφράσει το πένθος μου με κάθε πιθανό τρόπο και πιστεύω ότι έτσι όπως έχω χειριστεί την κατάσταση, έχω καταφέρει να μετατρέψω τον θρήνο μου σε τέχνη. Και για να το κάνω αυτό, έπρεπε να τα βιώσω όλα. Και δεν φοβάμαι, γιατί το κάνω αυτό εδώ και 10 χρόνια».
