To Marie Claire Power Trip επέστρεψε για 4η συνεχή χρονιά, αυτή τη φορά στον Φάρο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το μοναδικό στο είδος του συνέδριο για την ισότητα και τη γυναικεία ηγεσία μόλις ολοκληρώθηκε, με ένα εντυπωσιακό line up ομιλητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Επίτιμη καλεσμένη, η Brooke Shields, ένα λαμπερό είδωλο εδώ και πάνω από τέσσερις δεκαετίες, αλλά και πρέσβειρα των διεκδικήσεων των γυναικών μέσα από τη νέα της οργάνωση Beginning is Now. Βρέθηκε στην Αθήνα αποκλειστικά για το συνέδριο του ελληνικού Marie Claire, όπου μίλησε με τη Γαλάτεια Λασκαράκη.
«Πήγα στην Ακρόπολη νωρίς το πρωί, ήταν τόσο όμορφα!», είπε η Brooke Shields, ενθουσιασμένη από την επιστροφή της στην Ελλάδα. Ξεκίνησε μιλώντας για το brand της και την ιδέα πίσω από αυτό.
Για το brand της:
«Είναι ένα brand ευεξίας, για γυναίκες άνω των σαράντα ετών. Αλλάζουμε τη συζήτηση γύρω από την ηλικία. Δεν έχει να κάνει με τη γήρανση, αλλά με τη ζωτικότητα ενός ανθρώπου, τα νέα κεφάλαια στη ζωή του. Ως 57χρονη, νιώθω σαν να ξεκινάω τώρα. Σε αυτή την ηλικία, κοιτάω γύρω μου και βλέπω ότι δεν υπάρχει μάρκετινγκ που απευθύνεται σε αυτήν. Και τι θα κάνω τώρα, λένε οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας, τα παιδιά μου πάνε πανεπιστήμιο, έχουν τελειώσει το σχολείο… αναζητούν λοιπόν το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή τους.
»Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να πιστέψω στις ικανότητές μου σε έναν κλάδο στον οποίο δεν είχα υπάρξει στο παρελθόν, όταν ήμουν περφόρμερ. Ξεκίνησα όμως αυτό το κεφάλαιο, έκανα συναντήσεις με άντρες επενδυτές, για να μου εξηγήσουν αυτά που δεν ήξερα. Στο δικό μου κλάδο ξέρω τι κάνω, όμως ήταν ενδιαφέρον να μάθω αυτή τη νέα γλώσσα και να συνειδητοποιήσω ότι είμαι πολύ πιο ικανή από όσο πίστευα και ότι αυτή η καμπύλη μάθησης δεν θα με δυσκόλευε ιδιαίτερα».
«Και τι θα κάνω τώρα, λένε οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας, τα παιδιά μου πάνε πανεπιστήμιο, έχουν τελειώσει το σχολείο… αναζητούν λοιπόν το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή τους».
Για κάθε νέο κεφάλαιο στη ζωή μας:
«Επανεφευρίσκω τον εαυτό μου από τότε που ήμουν παιδί, κι αυτό προέρχεται κυρίως από την απόρριψη. Το έκανα κάθε φορά που κάτι δεν πήγαινε καλά σε κάθε τομέα της ζωής μου: για παράδειγμα μετά το πανεπιστήμιο, ενώ ήμουν ήδη διάσημη, δεν είχα κάνει τα τελευταία χρόνια κάποια επιτυχημένη ταινία, έτσι, είπα, τι θα κάνω τώρα, και ξεκίνησα θέατρο στο Μπρόντουγεϊ. Πάντα φρόντιζα, λοιπόν, όταν κάποιος, ένας κλάδος μου έλεγε όχι σε κάτι, να είμαι δημιουργική σε έναν άλλο τομέα, φρόντιζα να διατηρώ τη δημιουργικότητά μου».
Για τη σχέση με τη μητέρα της:
«Το ότι ωρίμασα νωρίτερα δεν είχε να κάνει με τη σόουμπιζ, αλλά ότι έπρεπε να κρατήσω ζωντανή τη μητέρα μου, που ήταν μια αλκοολική μονογονέας. Είχα ευτυχώς πάντα γύρω μου ανθρώπους απλούς, ήταν σημαντική η εκπαίδευσή μου. Είχα αυτή την ισορροπία, δεν πήγα μόνη μου στο Χόλιγουντ. Χόρευα κάποιες ώρες, αλλά στις έντεκα η ώρα το βράδυ ήμουν σπίτι. Οι φίλοι μου έπαιζαν ποδόσφαιρο, βόλεϊ, μπάσκετ, κι εγώ έπαιζα με αστέρες του κινηματογράφου! Δεν ένιωσα ποτέ να είναι έτσι η δική μου πραγματικότητα.
»Αν δεν είχα πάει στο πανεπιστήμιο, δεν θα είχα επιβιώσει στη σόου μπιζ. Δεν υπήρχε ενδιαφέρον να με προσλάβουν, μετά το πανεπιστήμιο, αλλά σημασία είχε ότι είχα πάρει την εκπαίδευση.
«Αν δεν είχα πάει στο πανεπιστήμιο, δεν θα είχα επιβιώσει στη σόου μπιζ. Δεν υπήρχε ενδιαφέρον να με προσλάβουν, μετά το πανεπιστήμιο, αλλά σημασία είχε ότι είχα πάρει την εκπαίδευση».
»Η μητέρα μου με προστάτευε στις οντισιόν, όλες τη φοβόντουσαν και καλά έκαναν, θα τους είχε σκοτώσει! Το εκτιμώ ότι ήταν τόσο προστατευτική, γιατί κατάφερα να βρω χαρά από την ηθοποιία, δεν μου δημιουργούσε πόνο. Το χιούμορ ήταν το πιο σημαντικό και μου έλεγε, ό,τι κι αν συμβεί, σήκω ξανά και ξεκίνα από την αρχή – νόμιζα ότι το είχε βγάλει από το μυαλό της, αλλά το είχε κλέψει από ένα τραγούδι.
«Το πιο δύσκολο ήταν να αγαπάω μια αλκοολική. Ήταν τόσο ανασφαλής η ίδια και γι’ αυτό έπινε τόσο, το μόνο που ήθελα για εκείνη ήταν να πιστέψει στον εαυτό της, ότι ήταν υπέροχη».
»Το πιο δύσκολο ήταν να αγαπάω μια αλκοολική. Ήταν τόσο ανασφαλής η ίδια και γι’ αυτό έπινε τόσο, το μόνο που ήθελα για εκείνη ήταν να πιστέψει στον εαυτό της, ότι ήταν υπέροχη.
Για τη μητρότητα:
«Το να δείχνουμε ευαλωτότητα είναι δύναμη, και για μένα είναι πολύ σέξι, επίσης. Αυτό θέλω να μάθουν οι κόρες μου, ότι η ευαλωτότητα δεν είναι αδυναμία. Όταν ένα κορίτσι παντρεύεται και κάνει παιδιά, βιώνει τις ανισότητες στο πετσί του, π.χ., στην πανδημία οι γυναίκες δούλευαν πολύ περισσότερο από τους άντρες γιατί παράλληλα με τη δουλειά φρόντιζαν τα παιδιά, τους ηλικιωμένους…».
«Όταν ένα κορίτσι παντρεύεται και κάνει παιδιά, βιώνει τις ανισότητες στο πετσί του, π.χ., στην πανδημία οι γυναίκες δούλευαν πολύ περισσότερο από τους άντρες γιατί παράλληλα με τη δουλειά φρόντιζαν τα παιδιά, τους ηλικιωμένους…».
«Εγώ πάντα ως μητέρα δούλευα, αλλά δεν αισθανόμουν ποτέ αρκετή, ότι έκανα αρκετά σε κανένα πεδίο. Έχανα τους αγώνες της κόρης μου, επειδή δούλευα. Γιατί αν έκανα τα πάντα για τα παιδιά μου, δεν θα έπρεπε να δουλεύω. Είναι επικίνδυνο να πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα, πρέπει να βρούμε ένα δικό μας τρόπο να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας.
»Θέλω οι κόρες μου να ξέρουν ότι έχουν την επιλογή να δουλέψουν και να είναι παρούσες ως μητέρες. Νομίζω ότι πρέπει να αλλάξουμε λίγο τις συζητήσεις μας, να συγχωρούμε λίγο περισσότερο τους εαυτούς μας. Τα παιδιά μου λένε, για παράδειγμα, γιατί δεν μαγειρεύεις λίγο παραπάνω; Γιατί δεν έρχεσαι περιποιημένη στο σχολείο να με πάρεις; Θέλουν να είμαι γκλάμορους και από την άλλη 100% μαμά, αυτά είναι όμως αντιφατικά μεταξύ τους. Πρέπει να σταματήσει αυτή η ενοχή, αυτό θέλω να αλλάξω στον εαυτό μου, κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ δεδομένης της κατάστασης στην οποία βρίσκομαι».
«Θέλω οι κόρες μου να ξέρουν ότι έχουν την επιλογή να δουλέψουν και να είναι παρούσες ως μητέρες. Νομίζω ότι πρέπει να αλλάξουμε λίγο τις συζητήσεις μας, να συγχωρούμε λίγο περισσότερο τους εαυτούς μας».
Για τις φιλίες της:
«Η καλύτερή μου φίλη είναι από το λύκειο, γνωριστήκαμε στα 15 μας και μέχρι σήμερα είναι η κολλητή μου. Κατάλαβα ότι μπορείς να γνωρίσεις κάποιον και να συνδεθείς μαζί του σε κάθε ηλικία, αλλά αυτό είναι άλλο είδος φιλίας. Όμως πρέπει να είμαστε ανοιχτοί, κάποια στιγμή είπα, δεν θέλω άλλους φίλους, αλλά μετά είπα, όχι θέλω κι άλλες εμπειρίες. Επίσης κάποιες φιλίες δεν προχωρούν, κάποιοι φίλοι πλέον δεν χωρούν στη ζωή μου».
Για την επιλόχειο κατάθλιψη και το βιβλίο που έγραψε:
«Αυτή η συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει, νομίζω, προτού κάνεις παιδιά. Εγώ έκανα εξωσωματική επτά φορές κι αυτό βαραίνει, βιοχημικά, το σώμα. Πιστεύουμε ότι θα κάνουμε το μωρό και αυτομάτως θα είμαστε αδύνατες, τα μαλλιά μας, φυσικές μπούκλες και αυτομάτως θα λατρεύουμε το μωρό μας. Αλλά το σώμα και ο κόσμος σου αλλάζει για πάντα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι πιο δύσκολο από όσο πιστεύαμε. Εγώ ένιωθα ενοχές γιατί δεν είχα από την αρχή αυτή την αιώνια αγάπη για το παιδί μου. Η περίοδος των εξωσωματικών ήταν πολύ καταθλιπτική και μετά, όταν έκανα παιδί, δεν κατάφερα να συνδεθώ αμέσως μαζί του.
»Πολλοί άνθρωποι ντρέπονται για αυτή την εμπειρία και είναι άδικο. Είναι μια βιοχημική αστάθεια. Η ψυχοθεραπεία και η φαρμακευτική αγωγή μού έσωσαν τη ζωή. Πολλές φορές όμως οι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά και το περιβάλλον δεν καταλαβαίνει τι πηγαίνει λάθος και εσύ, ξαφνικά, γίνεσαι το πρόβλημα, σου λένε, κοίτα το μωράκι σου, τι έγινε τώρα, τι έπαθες; Και λες, εγώ φταίω, εγώ απέτυχα, εγώ έχω το πρόβλημα. Και ο σύζυγός μου τότε αισθάνθηκε αβοήθητος. Η πεθερά μου μου έλεγε, μη θηλάσεις άλλο, κι εγώ έλεγα, θέλω να έχω αυτή τη σύνδεση μαζί του.
«Είναι μια βιοχημική αστάθεια. Η ψυχοθεραπεία και η φαρμακευτική αγωγή μού έσωσαν τη ζωή. Πολλές φορές όμως οι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά και το περιβάλλον δεν καταλαβαίνει τι πηγαίνει λάθος»
Ακούστε αναλυτικα όσα είπε:
»Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος της ζωής μου, όταν βγήκα είπα, οκ, κάποιος πρέπει να μιλήσει ανοιχτά για αυτό το ζήτημα. Κάποιος μπορεί να πάθει ψύχωση αν δεν το αντιμετωπίσει, ακούμε τόσες τέτοιες ιστορίες.
»Κοιτούσα την κόρη μου και ένιωθα ότι ήμουν σε ταινία τρόμου, ότι θα πέσω στον τοίχο και θα κοπανηθώ. Έλεγα, Χριστέ μου, τι κάνω; Έφτασα στο όριο της ψύχωσης.
«Κοιτούσα την κόρη μου και ένιωθα ότι ήμουν σε ταινία τρόμου, ότι θα πέσω στον τοίχο και θα κοπανηθώ. Έλεγα, Χριστέ μου, τι κάνω; Έφτασα στο όριο της ψύχωσης».
»Κάποια στιγμή είπα εντάξει, θα πάρω αγωγή. Φυσικά, είχα ιατρική εποπτεία. Αυτή μου επέτρεψε και πάλι να γίνω ο εαυτός μου, με έκανε να νιώθω και πάλι ο εαυτός μου. Εγώ φοβόμουν στην αρχή να πάρω φαρμακευτική αγωγή».
Για τις κόρες της, 19 και 16 σήμερα, και το σύνδρομο της άδειας φωλιάς:
«Νομίζω ότι όταν φύγει και η 16χρονη από το σπίτι, όλα θα πάνε καλά! Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε να κοιμηθεί μαζί μου, έλειπε ο μπαμπάς της, και ήμουν τόσο χαρούμενη! Προσπαθούσα να μην την ακουμπάω, φοβόμουν μήπως σηκωθεί και φύγει από το κρεβάτι».
Για τα social media:
«Είναι μέρος της επιχείρησής μου, μέρος της δουλειάς μου. Όταν σταμάτησα να τα μισώ και άρχισα να τα χρησιμοποιώ περισσότερο ως εργαλείο, άρχισα να τα εκτιμώ πιο πολύ. Σήμερα έχω ανθρώπους που με βοηθούν στη διαχείρισή τους. Στην αρχή δεν πόσταρα τίποτα και μετά ανέβαζα έξι φωτογραφίες από το φαγητό μου, έπρεπε λοιπόν να μάθω πώς να τα χρησιμοποιώ!».
Για τα νέα της podcast:
«Είχα κάνει μια επέμβαση στο νοσοκομείο, είχα αρρωστήσει πάρα πολύ και νόμιζα ότι δεν θα ξαναβγώ. Άρχισα να σκέφτομαι τις στιγμές που σε γονατίζουν, είτε μιλάμε για διαζύγιο, είτε για θάνατο, είτε το ότι δεν περνάς στο πανεπιστήμιο. Πώς αντιδρούμε σε αυτές τις εμπειρίες; Αυτό λέει πολλά για το ποιοι είμαστε. Θέλω λοιπόν να δω πώς κάποιοι σηκώνονται και συνεχίζουν τη ζωή τους. Έχω ηθοποιούς, γιατρούς, αθλητές καλεσμένους… Όλους όσοι έπρεπε, σε κάποια στιγμή της ζωής τους, να πάρουν μια σημαντική απόφαση».
Για τη νέα της ταινία στο Netflix:
«Βγαίνει μια ρομαντική κομεντί το Μάρτιο. Εστιάζουν, στο Netflix, σε ιστορίες γυναικών άνω των σαράντα, αλλά σε ιστορίες που δεν είναι σκοτεινές, είναι χαρούμενες, θα λέγαμε, αυτό μού αρέσει.
»Βλέπεις την Έλεν Μίρεν, τη Μέριλ Στριπ, αλλά υπάρχει ακόμα το κενό σε ρόλους για μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν έχουμε επίσης πολλούς ρόλους για χαρούμενες γυναίκες. Πιστεύω ωστόσο ότι το τοπίο αρχίζει να αλλάζει. Τώρα η φωνή των γυναικών αρχίζει να αποκτάει δύναμη».
«Βλέπεις την Έλεν Μίρεν, τη Μέριλ Στριπ, αλλά υπάρχει ακόμα το κενό σε ρόλους για μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν έχουμε επίσης πολλούς ρόλους για χαρούμενες γυναίκες. Πιστεύω ωστόσο ότι το τοπίο αρχίζει να αλλάζει. Τώρα η φωνή των γυναικών αρχίζει να αποκτάει δύναμη»
Για τη μόδα:
«Προσπαθώ να μη μου κλέψουν οι κόρες μου όλα μου τα ρούχα! Αγοράζω κάτι καινούριο, και έρχεται η 16χρονη και το παίρνει κατευθείαν από την ντουλάπα.
»Νομίζω ότι δεν είχα δική μου αίσθηση στυλ σε όλη μου τη ζωή, φορούσα το όραμα κάποιου άλλου, τα ρούχα που μου έδιναν άλλοι. Δεν έκανα καθόλου πασαρέλα, αλλά έκανα διαφημίσεις. Πήγα σε ένα κανονικό σχολείο, όπου ήθελα να ντύνομαι σαν τους φίλους μου. Δεν ήμουν στον κόσμο της μόδας, στην πραγματικότητα. Μόλις πρόσφατα άρχισα να προσπαθώ να μη μοιάζω σε άλλους αλλά να φοράω αυτά που ταιριάζουν σε εμένα, στο δικό μου σώμα. Είναι πιο δύσκολο να βρεις ρούχα που σου ταιριάζουν όταν, π.χ., δεν είσαι κοκαλιάρα».
Για την Ελλάδα:
«Στη δεκαετία του ογδόντα, όταν τελείωσα το σχολείο, η μαμά μου με πήγε στη Σαντορίνη. Και αρχότερα, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε, ήρθα για ένα διαφημιστικό μια εταιρεία καλλυντικών νομίζω, για λίγες μέρες στην Αθήνα. Αλλά ελπίζω να έχω την ευκαιρία να ταξιδέψω περισσότερο στην Ελλάδα».
Η διαδρομή της
Ηθοποιός, μοντέλο, συγγραφέας και επιχειρηματίας, η Brooke Shields ξεκίνησε την καριέρα της στην τρυφερή ηλικία των 11 μηνών, όταν την επέλεξαν για το διαφημιστικό του Ivory Snow Baby. Στην κινηματογραφική βιομηχανία έκανε ντεμπούτο στα εννέα χρόνια της, ενώ γνώρισε επιτυχία και φήμη αμέσως μετά από την εμφάνισή της στην ταινία του Louis Malle «Pretty Baby», που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, και τις πολυαγαπημένες του κοινού ιστορίες ενηλικίωσης «Γαλάζια Λίμνη» και «Ατέλειωτη αγάπη». Ως μοντέλο η Brooke βρέθηκε στο εξώφυλλο εκατοντάδων περιοδικών, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει αυτό του «Time» ως «Πρόσωπο της δεκαετίας του ’80».
Παράλληλα με την κινηματογραφική της καριέρα, η Shields διατήρησε όλα αυτά τα χρόνια μια συνεχή και επιτυχημένη παρουσία στον τηλεοπτικό και θεατρικό χώρο. Ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα για τη δουλειά της στο χιτ του καναλιού NBC, «Suddenly Susan», ενώ πήρε εξαιρετικές κριτικές για τους ρόλους της στα μιούζικαλ «Grease», «Chicago», «Wonderful Town» και «Cabaret». Το 2011 υποδύθηκε τη θρυλική Μορτίσια Άνταμς στο πολύ επιτυχημένο ανέβασμα της παράστασης «The Addams Family» στο Μπρόντγουεϊ. Σήμερα η Shields συνεχίζει με επιτυχία τις εμφανίσεις της σε ένα μεγάλο εύρος παραγωγών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Είναι best-selling συγγραφέας αρκετών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένου του «Down Came the Rain: My Journey Through Postpartum Depression» («Η βροχή έπεφτε: Το ταξίδι μου στην επιλόχειο κατάθλιψη»), που έλαβε εξαιρετικές κριτικές. To πιο πρόσφατο πρότζεκτ της, Beginning Is Now, είναι μια ψηφιακή παγκόσμια πλατφόρμα, ένα brand που στοχεύει να εμπνεύσει τις γυναίκες άνω των 40 να ζήσουν τη ζωή τους στο έπακρο, να ακουστούν, να βρουν δύναμη, σοφία και χιούμορ στηρίζοντας η μία την άλλη.
Πέρα από την επαγγελματική καριέρα της, η Brooke συνεχίζει να είναι μία δυνατή φωνή για τα δικαιώματα των γυναικών αλλά και για την αδιάλειπτη παρουσία της διδασκαλίας των τεχνών στα σχολεία. Είναι μια ευτυχισμένη σύζυγος και μητέρα δύο υπέροχων κοριτσιών.
Αναμένεται να κυκλοφορήσει και το podcast της «Now What? With Brooke Shields», στο οποίο επικεντρώνει την προσοχή της σε ζωτικής σημασίας στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου και τις αποφάσεις που τις σηματοδοτούν: από αλλαγές στην καριέρα και ατοπήματα στην προσωπική ζωή μέχρι το πώς βρίσκει κανείς τη δύναμη να ξεπεράσει τη θλίψη (ή απλώς τη δύναμη να συνεχίσει στη ζωή μετά από μια κατάθλιψη ή απώλεια). Κάθε εβδομάδα, η Brooke θα συζητά με ειδικούς, συγγραφείς και άλλους διάσημους καλεσμένους για τα πράγματα που τους έκαναν να χάσουν την ισορροπία τους στη ζωή, αλλά και το πώς βρήκαν ξανά τη δύναμη να σταθούν στα πόδια τους.
Δείτε εδώ όλα όσα έγιναν στο 4ο Marie Claire Power Trip.
