Καμιά φορά η ζωή δεν μιμείται την τέχνη, παρά το γεγονός ότι κάποιοι πιστεύουν ακράδαντα σε αυτή τη θεωρία. Η ιστορία της Denise Huskins και του Aaron Quinn είναι μία τρανταχτή απόδειξη του πώς η προκατάληψη των αστυνομικών αρχών κόντεψε να διαλύσει τη ζωή δύο ανθρώπων που έπεσαν θύματα εγκληματικών ενεργειών και κατηγορήθηκαν ότι τις σκηνοθέτησαν οι ίδιοι.
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της ταινίας του David Fincher, Gone Girl, που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Gillian Flynn και αφηγείται την ιστορία μίας γυναίκας που σκηνοθετεί την εξαφάνισή της, η 27χρονη τότε φυσικοθεραπεύτρια Denise Huskins απήχθη μέσα από το σπίτι του συντρόφου της, Aaron Quinn. Ένα ξημέρωμα στα τέλη Μαρτίου του 2015, το ζευγάρι κοιμόταν ήσυχα στο σπίτι του Quinn, όταν μία μικρή ομάδα ανθρώπων εισέβαλε στο χώρο, τον έδεσε και τον φίμωσε, ενώ νάρκωσε και απήγαγε την Huskins. Οι απαγωγείς έδωσαν αυστηρές οδηγίες στον Quinn, ώστε να βρει τα λύτρα που ζητούσαν και εκείνος ζήτησε τη βοήθεια της αστυνομίας.
Ο Quinn κρατήθηκε πάρα πολλές ώρες παράνομα στο τμήμα ασφαλείας, με τους αστυνομικούς να είναι πολύ επιφυλακτικοί απέναντι στα λεγόμενά του στο πλαίσιο της προανάκρισης, διότι ο ίδιος δεν φαινόταν χτυπημένος ή ιδιαίτερα ταλαιπωρημένος από την περιπέτεια που είχε αφηγηθεί. Όσο οι αστυνομικοί ήταν πεπεισμένοι ότι το είχε κάνει ο ίδιος, η σύντροφός του ήταν αιχμάλωτη σε ένα μέρος εκατοντάδες μίλια μακριά, όπου βιάστηκε δύο φορές.
Η προκατάληψη επιβεβαίωσης, γνωστή στα αγγλικά και ως confirmation bias, ήταν το βασικό πρόβλημα των αστυνομικών αρχών, που – επηρεασμένοι και από την ταινία του Fincher – θεώρησαν ότι ο Quinn έλεγε ψέματα και πως «ένοχος είναι πάντα ο σύντροφος», όπως είπε και μία αστυνομικός κάποια στιγμή της έρευνας, επισημαίνοντας ότι το έχει δει στο Gone Girl.
Όσο λοιπόν οι αρχές προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να επιβεβαιώσουν την υπόθεση που είχαν κάνει εξαρχής – κάτι στο οποίο δεν πήγαινε πολύ συχνά το μυαλό τους, καθώς τότε δεν αναδεικνυόταν με τον τρόπο που γίνεται σήμερα το θέμα της βίας ενάντια στις γυναίκες – χάθηκε πολύτιμος χρόνος για να εντοπιστεί η Huskins.
Το χειρότερο, όμως, δεν ήταν αυτό: Στη συνέχεια αμφισβητήθηκαν και τα λεγόμενα της Denise, η οποία, παρότι επιβεβαιώθηκε στο νοσοκομείο ότι βιάστηκε, ομοίως κατηγορήθηκε ως συνένοχος του Quinn. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει πολύ γλαφυρά τον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι άνθρωποι βίωσαν ξανά το τραύμα, μέσα από τους τρόπους έρευνας των αστυνομικών, που τους αντιμετώπιζαν ως κατηγορούμενους αντί για θύματα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η έρευνα πέρασε από σαράντα κύματα, ο πραγματικός ένοχος τελικά εντοπίστηκε, και σε όλη αυτή την υπόθεση τα θύματα υπέστησαν μία ακόμα κακοποίηση. Το ντοκιμαντέρ του Netflix, που αποτελείται από τρία επεισόδια και αποτελεί δημιουργία των ανθρώπων πίσω από το The Tinder Swindler, καταδεικνύει τον προβληματικό τρόπο με τον οποίο η αμερικανική αστυνομία αντιμετωπίζει πολλές φορές τα περιστατικά που καλείται να διαχειριστεί, βλέποντας με παρωπίδες τις καταστάσεις, καθώς και πώς το κοινό που παρακολουθεί τις υποθέσεις πραγματικών εγκλημάτων παρασύρεται πανεύκολα από εντάσεις της στιγμής και εξαχρειώνεται στην προσπάθεια να εξιχνιάσει το ποιος φταίει.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε το trailer του ντοκιμαντέρ:
View this post on Instagram
