Το νέο θεατρικό έργο που υπογράφει ο Τάσος Ιορδανίδης ονομάζεται Φακντ απ και ακολουθεί δύο νέους που προσπαθούν να ακουστούν σε έναν κόσμο που δεν τους ακούει και να φτιάξουν μια δική τους πραγματικότητα. Για το τώρα και για το μετά. Για να γιατρέψουν αυτά που τους πονάνε. Ο «Κεφάλας», αισιόδοξος, ζωηρός και γεμάτος ενέργεια συναντά το «Βλήμα», μια κλειστή, φοβισμένη και αντιδραστική νέα.
Σε έναν κόσμο που τρέχει, κρίνει και βάζει ταμπέλες γρήγορα και με ελαφριά τη καρδία οι δυο νέοι παλεύουν να νικήσουν τους δαίμονές τους και προσπαθούν να αφήσουν τον πραγματικό τους εαυτό ελεύθερο. Σε έναν κόσμο που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το φαίνεσθαι, μοιάζει να έχουν πάρει τα ηνία, θα καταφέρουν να μας πείσουν ότι μπορεί να γεννηθεί η ελπίδα ξανά και πως η ζωή είναι, τελικά, ωραία;
Στην κουβέντα που είχαμε με την Αφροδίτη Λιάντου, που υποδύεται το «Βλήμα» στο έργο, καταλάβαμε πως, όπως και στη ζωή, έτσι και στο έργο η ευθύνη για την ευτυχία και την όμορφη ζωή ανήκει σε εμάς και τις επιλογές μας, χωρίς, όμως, η κοινωνία και το περιβάλλον μας να είναι άμοιροι ευθυνών. Άλλωστε, ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ον και για να τα καταφέρει έχει ανάγκη τους άλλους.
Σε σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα – συνεργάζεται ξανά θεατρικά με τον σύζυγό της, μετά το πολύ επιτυχημένο «Να σου κρατάω το χέρι» – το έργο έκανε πρεμιέρα το Σάββατο, 9 Δεκεμβρίου στο θέατρο Άλφα Λυναίος – Φωτίου. Διαβάστε παρακάτω όσα μας είπε η πρωταγωνίστρια, τόσο για την παράσταση όσο και για τη ζωή της.
Φακντ – απ: Μίλησέ μας για το θεατρικό έργο που συμμετέχεις φέτος. Τι θα δούμε πάνω στη σκηνή;
«Το Φαγκντ απ είναι μια παράσταση στην οποία συμμετέχω με πολλή χαρά. Είναι ένα έργο που μιλά για το τώρα και τη σημερινή κοινωνία. Μου αρέσει, επειδή δίνει έμφαση στο πώς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε την επαφή και το να έχουμε κοντά μας κάποιον σαν στήριγμα.
Το έργο διαδραματίζεται σε μία κλινική για ψυχικά νοσήματα. Συναντιούνται δύο παιδιά, τα οποία ερωτεύονται πλατωνικά. Αλλά η πλοκή δεν επικεντρώνεται τόσο εκεί, όσο στο ότι και οι δύο ψάχνουν κάποιον να μιλήσουν και να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό. Προσπαθούν να παραμείνουν αληθινοί, κάτι το οποίο είναι δύσκολο για τα άτομα που πάσχουν από κάτι. Νομίζω ότι για όλους δεν είναι εύκολο να δείχνουμε κάθε πτυχή του εαυτού μας».
Υποδύεσαι μία νεαρή κοπέλα με ένα πρόβλημα υγείας. Υπάρχουν σημεία που να ταυτίζεσαι μαζί της; Πώς κατάφερες να ενδυθείς στην ουσία του;
«Υποδύομαι μία κοπέλα που πάσχει από νευρική ανορεξία. Ήταν σχετικά δύσκολο να βρω τρόπο να το προσεγγίσω, επειδή δεν είχα κάποιον στο περιβάλλον μου σε παρόμοια κατάσταση για να έχω εικόνα. Ήμουν πολύ στο ψάξιμο στην αρχή. Με βοήθησε πάρα πολύ η Θάλεια Ματίκα, που μας σκηνοθέτησε και μας καθοδήγησε. Σίγουρα κάποια βιώματα της ηρωίδας, τα έχω περάσει και εγώ κατά κάποιον τρόπο στη ζωή μου. Ίσως τη μοναξιά ή την ανάγκη κάποιες φορές να μιλήσω σε κάποιον.
Το κείμενο, όμως, μας βοήθησε να προσεγγίσουμε και να διαμορφώσουμε τους ρόλους μας. Σίγουρα, χρειάστηκε ψάξιμο και διάβασμα για το θέμα. Είδα ταινίες, διάβασα πολύ γιατί είναι ένα λεπτό ζήτημα και δεν θα θέλαμε να γίνει κάποιο λάθος.
Οι συμβουλές της Θάλειας βοήθησαν πολύ καθώς και εκείνη είχε ενημερωθεί και ψάξει πάρα πολύ για τα συγκεκριμένα ζητήματα. Υπήρξε μεγάλη προετοιμασία, γιατί είναι ένα δύσκολο θέμα και θέλαμε να το παρουσιάσουμε όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται».
Κεντρικό σημείο του κειμένου είναι η ψυχική υγεία και εσύ υποδύεσαι μία κοπέλα με εύθραυστη ψυχολογία. Πιστεύεις, πως έχουν μειωθεί τα ταμπού στη σημερινή κοινωνία απέναντι στα άτομα με ψυχικά προβλήματα;
«Θεωρώ πως πλέον βλέπουμε λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Υπάρχουν, ωστόσο, ακόμα κάποια ταμπού. Στην Ελλάδα, νομίζω, περισσότερο από το εξωτερικό. Όσο και να προχωράμε όσο και να μην υπάρχουν όσες προκαταλήψεις υπήρχαν παλαιότερα, για ένα άτομο που έχει κάποιο ψυχικό νόσημα είναι δύσκολο να μιλήσει και να ανοιχτεί».
Το «Βλήμα», ο χαρακτήρας σου είναι κυνικός και εικάζω απαισιόδοξος. Δεδομένων των συνθηκών της καθημερινότητας, πόσο αισιόδοξη είσαι στη ζωή σου;
«Εξαρτάται. Υπάρχουν μέρες που είμαι αισιόδοξη και μέρες που είμαι απαισιόδοξη. Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι το πόσο γρήγοροι έχουν γίνει οι ρυθμοί στη ζωή μας. Αυτό που κάνουμε είναι απλώς να δουλεύουμε. Δεν κάνουμε εκείνα που μας ευχαριστούν και δεν απολαμβάνουμε σχεδόν τίποτα. Δεν έχουμε χρόνο για εμάς ή για τους σημαντικούς μας ανθρώπους. Αυτό, σίγουρα, σε ρίχνει και σε κάνει να βλέπεις τις καταστάσεις απαισιόδοξα. Ωστόσο, επειδή γύρω μας συμβαίνουν πολλά άσχημα, προσπαθώ να εκτιμώ όσα έχω καθημερινά και να μην παραπονιέμαι».
Το έργο μιλά και για τον έρωτα μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών του. Πόσο αληθινά ή αυθόρμητα ερωτεύεται η σημερινή γενιά νέων, δεδομένου πως στη ζωή μας έχουν μπει για τα καλά τα social media και οι εφαρμογές;
«Δεν νομίζω ότι ποτέ θα χαθεί ο έρωτας. Πιστεύω, ότι λόγω των social media αλλάζει ο τρόπος. Υπάρχει μία άλλη προσέγγιση, η οποία εμένα δεν με αντιπροσωπεύει. Νομίζω ότι έχει χαθεί ο ρομαντισμός που υπήρχε παλαιότερα. Για την εποχή μου είμαι πολύ ρομαντική και ο έρωτας παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Να υπάρχει στη ζωή σου και αυτό το ροζ συννεφάκι, όπου όλα είναι καλά».
Έχεις νιώσει ποτέ φακντ-απ;
«Ναι, κυρίως την περίοδο των σπουδών μου, που ήμουν στο εξωτερικό. Ήταν ένα πολύ ανταγωνιστικό κλίμα και οι άνθρωποι ήταν αποστασιοποιημένοι. Σπούδασα μουσική στο Λονδίνο και έφτασα σε ένα σημείο, επειδή είμαι ένας άνθρωπος που δεν κάνω εύκολα παρέα αν δεν έχω κάτι να πω, να είμαι μόνη. Πέρασα μια περίοδο μεγάλης μοναξιάς, η οποία ενώ ήταν δύσκολη με βοήθησε να μάθω τον εαυτό μου. Κατάλαβα ότι δεν χρειάζομαι συνέχεια κάποιον για να είμαι καλά. Μπορώ και μόνη μου να ανταπεξέλθω. Ωρίμασα».
Θίγονται, επίσης, σε μεγάλο βαθμό και οι οικογενειακές σχέσεις – οι σχέσεις με τους γονείς. Μάλιστα, οι πρωταγωνιστές τούς κατηγορούν για όλα. Ανήκει όλη η ευθύνη της ζωής μας σε εκείνους που μας μεγάλωσαν;
«Ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης το έχουν οι γονείς μας σε πολλά πράγματα. Από τη στιγμή που μεγαλώνεις, όμως, και βλέπεις ότι εκείνα που σου έχουν περάσει οι γονείς σε δυσκολεύουν στη ζωή σου, νομίζω πρέπει να βρίσκεις τρόπους να τα ξεπερνάς και να προχωράς μπροστά. Από ένα σημείο και μετά είμαστε υπεύθυνοι εμείς για τη ζωή μας και πρέπει να αφήνουμε το παρελθόν.
Ευτυχώς, έχω δύο πολύ καλούς γονείς, οι οποίοι βέβαια έχουν κάνει και λάθη. Είχα μεγάλη στήριξη, μα όταν φτάνει κάποια στιγμή που καταλαβαίνω ότι με πιάνει άγχος ή φόβος που προέρχεται από κάτι που έχω περάσει, προσπαθώ να το αποβάλλω και να συνεχίζω. Επειδή είναι και οι δύο πολύ ελεύθεροι άνθρωποι δεν με πίεζαν, έκανα ορισμένα λάθη, που με βοήθησαν να μάθω και να ανακαλύψω ποια είμαι».
Οι πρωταγωνιστές του Φαγκντ- απ είναι εκπρόσωποι της Γενιάς Ζ – γενιά στην οποία ανήκεις και εσύ. Είστε όντως η γενιά του εδώ και τώρα;
«Θεωρώ ότι δεν ταιριάζω πολύ σε αυτή τη γενιά, οπότε δεν ξέρω. Ανήκω νομίζω περισσότερο στους boomers. Γνωρίζω πράγματα, αλλά δεν έχω την ανάγκη να εκφραστώ στα social media. Και ορισμένες στιγμές, όταν χρησιμοποιώ πολύ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κουράζομαι πιο εύκολα. Απορροφούν όλη την ενέργειά μου».
Γνωρίζουμε πως έχεις μία σχέση με συνάδελφό σου. Επιπλέον, φαίνεται να έχεις πολύ καλές σχέσεις και με τη μητέρα σου και γενικά δεν κρύβεις την προσωπική σου ζωή. Σκέφτεσαι ότι αργότερα, μπορεί να μετανιώσεις γι’ αυτή την προβολή;
«Δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα αυτό. Επειδή δεν ανεβάζω συχνά και δεν έχω την ανάγκη να ανεβάσω πολλά, δεν νομίζω ότι θα το μετανιώσω. Ζω στην εποχή του Instagram και καμιά φορά σού βγαίνει αυθόρμητα να ανεβάσεις κάτι. Αλλά όταν με ρωτούσαν στην αρχή, για παράδειγμα, για τη σχέση μου δεν ήθελα να μιλάω. Οπότε προτιμώ αν είναι κάτι να το πω εγώ, όταν θελήσω και όταν νιώσω πως είμαι έτοιμη».
Το κείμενο του έργου υπογράφει ο Τάσος Ιορδανίδης, ο οποίος φαίνεται να πιστεύει πολύ σε εσένα. Συνεργαστήκατε και τηλεοπτικά. Πώς νιώθεις για την εμπιστοσύνη του;
«Είναι ένας άνθρωπος που εξ αρχής θαύμαζα. Ήρθαμε πιο κοντά στη Γη της Ελιάς, όπου υποδυόμασταν τα ξαδέρφια. Από την αρχή έπαιρνα μαθήματα από αυτόν. Δεν ήξερα ότι θα με εμπιστευτεί να κάνω κάτι τέτοιο, αν και κατά καιρούς το είχαμε συζητήσει. Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτή τη συγκυρία».
Θα ήθελες να συνεργαστείς με τη μητέρα σου;
«Προς το παρόν, νομίζω όχι. Επειδή και εγώ είμαι στο ξεκίνημά μου καλό θα ήταν να διαχωριστούμε. Είμαστε δύο διαφορετικά άτομα και έτσι πρέπει να μας αντιμετωπίζουν».
Ποιο είναι το πιο σημαντικό μήνυμα του έργου κατά τη γνώμη σου και πόσο υπέροχη είναι τελικά η ζωή;
«Είναι πολλά, αλλά αυτό που θα διάλεγα εγώ είναι το να είμαστε ελεύθεροι. Να μην ντρεπόμαστε για όσα είμαστε και να μην φοβόμαστε να ζητάμε τη βοήθεια του άλλου, όχι μόνο για σοβαρά θέματα. Να μην τα κρατάμε όλα μέσα μας.
Δεν θα έλεγα ότι η ζωή είναι ωραία. Έχει πάρα πολλές δυσκολίες, αλλά όλα εξαρτώνται από το πώς τα αντιμετωπίζεις. Εσύ επιλέγεις το πώς θα είναι η ζωή σου. Τη ζωή εμείς την κάνουμε ωραία».
Συμμετείχες σε μία πολύ επιτυχημένη τηλεοπτική παραγωγή. Πώς ήταν η εμπειρία σου και θα ήθελες να λάβεις μέρος ξανά σε κάτι παρόμοιο;
«Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία και έπεσα με την πρώτη στα βαθιά. Έμαθα πολλά πράγματα. Οι ρυθμοί ήταν πολύ γρήγοροι και η δουλειά ήταν απαιτητική. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους τους οποίους στην πορεία αγάπησα και κάναμε παρέα. Είναι ένας κύκλος που μου έχει αφήσει όμορφα συναισθήματα. Θα μου άρεσε να δοκιμαστώ και σε κάτι διαφορετικό. Μου αρέσει η τηλεόραση. Θα ήθελα να παίξω και κάποια στιγμή στο Hairspray. Δεν ξέρω ποιον ρόλο θα μπορούσα να κάνω, αλλά αγαπώ τα μιούζικαλ».
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια ή όνειρα;
«Για φέτος δεν έχω προς το παρόν κάτι άλλο. Το μόνο που έχω σαν πλάνο, πέρα από το Φαγκντ απ, είναι η εταιρεία με τις τσάντες, τις οποίες σχεδιάζω εγώ και ξεκίνησε πολύ πρόσφατα τη λειτουργία της, η Gratitude. Μου αρέσει και είμαι πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό».
Φακντ-απ
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Κάθε Σάββατο στις 18:30 και Κυριακή στις 21:30
Διάρκεια: 90′
Κατάλληλο για 12 ετών και άνω.
Θέατρο Άλφα – Ληναίος – Φωτίου
28ης Οκτωβρίου 37, Αθήνα 104 32
τηλ: 210-5201828
