H Paloma Elsesser είναι ένα 32χρονο plus size μοντέλο με καταγωγή από το Λονδίνο. Μεγάλωσε στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Λος Άντζελες, και μόλις ενηλικιώθηκε μετακόμισε στην Ανατολική Ακτή για σπουδές. Η «μητέρα» του makeup Pat McGrath την ανακάλυψε στο Instagram και κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα της στο χώρο του μόντελινγκ. Λίγο καιρό μετά την απονομή του βραβείου «Model of the Year», η Elsesser άνοιξε τα χαρτιά της για το πόσο ακριβά μπορεί να πληρώσει κανείς την πρωτιά.
Η 32χρονη, που έχει περπατήσει για ντεφιλέ οίκων όπως ο Mugler και έχει εμφανιστεί στην ταινία Uncut Gems, μίλησε στο περιοδικό The Cut για όλα όσα συνέβησαν πριν και μετά το βραβείο, με το οποίο έγραψε ιστορία και, σύμφωνα με τις δηλώσεις της, «To Internet με έκανε να εύχομαι να μην είχα γράψει».
Την παραμονή της απονομής των Βραβείων από το Βρετανικό Συμβούλιο Μόδας, έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς του κλάδου ανά τον κόσμο, η Elsesser προσευχόταν να μην είναι η νικήτρια. «Απλώς δεν έχω την δυνατότητα», είπε στο The Cut.
«Όταν ήμουν 22 σπούδαζα ψυχολογία και λογοτεχνία στο New School και με ανακάλυψε η Pat McGrath. Κάποιος από την ομάδα της μου έστειλε ένα email που θα άλλαζε τη ζωή μου. Άρχισα το μόντελινγκ και επί εννέα χρόνια κατάφερνα πράγματα για τα οποία είμαι πάρα πολύ περήφανη». Ανάμεσα στις εμφανίσεις της σε εξώφυλλα και πασαρέλες, το μοντέλο τονίζει ότι κατάφερε να αγοράσει το δικό της σπίτι και να βγάλει ένα βιβλίο. Παρά τις επιτυχίες της, η ίδια εξομολογείται ότι φοβόταν να την ανακαλύψουν. Προσπαθούσε να βρει την ισορροπία ανάμεσα στην αποδοχή του εαυτού της και το μίσος που μπορεί να κρύβεται στην ψυχή της. «Κάθε νίκη συμπεριληπτικότητας συνοδεύεται από ένα κύμα από δηλητήριο και αμφισβήτηση: Ίσως να έχουν δίκιο, ίσως να μην αξίζω να είμαι εδώ».
Η Elsesser περίμενε ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις ως προς τη βράβευσή της, και κυρίως σχόλια του τύπου «Αυτό το χοντρό κορίτσι δεν αξίζει τη νίκη» ή ότι «Η συμπεριληπτικότητα καταστρέφει τη μόδα». Εκείνο το βράδυ της 3ης Δεκεμβρίου του 2023, ωστόσο, πίστευε πως δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Η ίδια θεωρούσε πως το βραβείο θα πήγαινε στην Anok Yai.
«Το να εισαι μοντέλο έρχεται με με μία σπάνια μοναχικότητα. Θυσιάζεις την εκπαίδευσή σου, τις φιλίες σου… Κάθε μέρα στη δουλειά, περιμένεις σε ξενοδοχεία με ξένους ανθρώπους. Και στο μεταξύ όλοι βοηθάμε οικονομικά τις οικογένειές μας. Καμία από εμάς δεν είναι λευκή, κανένας μας δεν έχει διάσημους γονείς. Όλοι μας δουλεύουμε πολύ σκληρά», επεσήμανε σχετικά με τη συμμετοχή στη βιομηχανία μόδας των μοντέλων που δεν ανταποκρίνονται στα στερεότυπα.
View this post on Instagram
Όταν λοιπόν ανακοινώθηκε η νίκη της, η ίδια παρέλαβε το βραβείο και είπε ότι αισθάνεται μεγάλη τιμή, αλλά και τεράστια έκπληξη. Το κινητό της τηλέφωνο κατακλύστηκε με μηνύματα: Ήταν εξάλλου το πρώτο plus size μοντέλο που έπαιρνε αυτό το βραβείο. Χάρηκε τη στιγμή, τον ενθουσιασμό, την επιβεβαίωση, αλλά όλο αυτό κράτησε δυστυχώς για λίγες ώρες.
«Το μίσος απλώθηκε σε χιλιάδες σχόλια στο TikTok, το Instagram και το X, όπου με κατηγορούσαν για το σώμα, το πρόσωπο, το βάδισμά μου. Άνθρωποι έκαναν ολόκληρες συζητήσεις στα σχόλια λέγοντας ότι τα πραγματικά μοντέλα δουλεύουν σκληρά για να έχουν αυτά τα σώματα και ότι εγώ πρέπει απλά να κάθομαι να τρώω τα cheeseburger μου».
Τα αρνητικά σχόλια ήταν ανελέητα και ήρθαν ακόμα και από πρόσωπα που – θεωρητικά – δεν θα έπρεπε. Σε αυτή τη λίστα ανήκει και ο Kanye West, ο οποίος σχολίασε ότι πίσω από τη νίκη της Elsesser υπάρχει «μία παγκόσμια συνωμοσία που προωθεί την παχυσαρκία». Πολλές φορές η συμπεριληπτικότητα γίνεται στόχος όσων θεωρούν ότι απλώς πρόκειται για ένα κομμάτι της «woke ιδεολογίας» και ότι δεν σημαίνει κάτι επί της ουσίας.
H Elsesser μίλησε με την μάνατζέρ της για το πώς αισθανόταν, έκλαιγε την ώρα που βρισκόταν στο αεροδρόμιο για να φύγει από τη χώρα και η αυτοεκτίμησή της βρισκόταν στα τάρταρα.
«Θεώρησα ότι οι σκέψεις μου έγιναν αντικείμενο συζήτησης το κάθε άσχετου στο Internet, που έχει μηδέν δημοσιεύσεις και followers… Ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι ότι καμιά φορά αισθάνομαι άσχημη, χοντρή, κοντή και κακό μοντέλο;… Θεωρούσα τον εαυτό μου ψυχικά ασθενή, ένα παχουλό μαύρο κορίτσι με ένα ακατάστατο σπίτι και μία διαρκή δυσκολία να ανοίξω τα email μου. Το μόντελινγκ μου άλλαξε τη ζωή και μου έδωσε ένα νόημα στο να αμφισβητώ το τι σημαίνουν τα στερεότυπα σε σχέση με τα σώματά μας… Το σώμα μου έγινε ένας δίαυλος συζήτησης».
Τα σχόλια μίσους αυξήθηκαν κατά πολύ όταν εξέφρασε τις προσωπικές της απόψεις για τον πόλεμο ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς: «Έχασα δύο εξώφυλλα και πήρα μηνύματα όπως ‘Ελπίζω η Χαμάς να σε βιάσει’. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο να υποστηρίζεις τα ανθρώπινα δικαιώματα και να υφίστασαι ανελέητη κριτική απλώς επειδή υπάρχεις σε αυτό το σώμα κι επειδή δεν σου ταιριάζουν τα τακούνια».
Η Elsesser έκλεισε, λοιπόν, τους λογαριασμούς της στα social, κι άρχισε να σκέφτεται πως τόσα χρόνια δουλειάς πήγαν στράφι. «Ποιο είναι το νόημα όλων αυτών αν καταλήγεις στο ίδιο σημείο, σε μία μιζέρια που όλοι ξέρουμε πολύ καλά;». Η ίδια πιστεύει πως υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να επικρατήσει η χοντροφοβία και στο μεταξύ να χαθούν πάρα πολλές ευκαιρίες συμπερίληψης στη μόδα.
«Δεν είμαι ενάντια στη βιομηχανία της μόδας, αλλά είναι προφανές ότι πάρα πολλοί από τους ανθρώπους που μιλούν για αλλαγές στην εκπροσώπηση είναι αδιανόητα αντιδραστικοί απέναντι σε αυτήν. Και πώς ταιριάζω εγώ στο δικό τους αφήγημα; Η βιομηχανία μπορεί να κάνει χώρο για μερικά ονόματα όπως το δικό μου, αλλά κλείνει την πόρτα σε αμέτρητους ανθρώπους. Η υπερηφάνεια του να είσαι μέρος μιας λίστας με πρωτιές ξεφτίζει: το να είσαι το πρώτο plus size μοντέλο σε μια καμπάνια χάνει το νόημά του όταν το brand αποτυγχάνει να ανοίξει πόρτες στο τέταρτο, το πέμπτο, κ.λπ».
Η Elsesser τόνισε στην εξομολόγησή της ότι έχει τεράστια σημασία το να πιστεύεις πάντα πως αξίζεις, ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σου, όσες φορές κι αν συνειδητοποιήσεις πως ο κόσμος μπορεί να είναι εναντίον σου. Είναι μία παραδοχή συνυφασμένη με τον ψυχικό πόνο: από τη μία κάνεις άλματα στην καριέρα σου και δίνεις το παράδειγμα κι από την άλλη βάλλεσαι για την προσωπικότητά σου, το «είναι» σου, τα στοιχεία που σε κάνουν ξεχωριστή, όπως κάθε άνθρωπο.
Δεν πρέπει να αφήσουμε την ιστορία της να εντυπωθεί στο μυαλό μας μόνο ως κάτι στενάχωρο ή ως ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τέτοια υπάρχουν δεκάδες γύρω μας καθημερινά και μόνο αν σκάψουμε βαθιά μέσα μας θα σιγουρευτούμε αν κι εμείς οι ίδιοι φταίμε, έστω υποσυνείδητα, για τέτοια φαινόμενα.
