H διάσημη τραγουδίστρια Imany ολοκληρώνει το ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας της Voodoo Cello, με την Αθήνα να βρίσκεται στους τελευταίους σταθμούς της. Η pop soul τραγουδίστρια εμφανίστηκε την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου στο Christmas Theater, μαζί με τη μπάντα της και ενθουσίασε το κοινό με τη διαφορετικό show της. Ένα show που τριγυρνούσε στο μυαλό της 15 χρόνια πίσω και που κατάφερε να κάνει πραγματικότητα. Όπως κατάφερε να πραγματοποιήσει και το ονειρό της να γίνει τραγουδίστρια. Η Nadia Mladjao, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, στα 33 της είχε ήδη διανύσει μια σημαντική διαδρομή ως αθλήτρια και ως μοντέλο στη Νέα Υόρκη, πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση να δοκιμαστεί σαν τραγουδοποιός και τραγουδίστρια, υιοθετώντας το εξωτικό ψευδώνυμο Imany, λέξη που προέρχεται από τα Σουαχίλι και σημαίνει “πίστη”. Αυτή ήταν άλλωστε που τη συντρόφευε καθώς μεγάλωνε στην παραθαλάσσια κοινότητα Martigues της νότιας Γαλλίας (κοντά στη Μασσαλία), ως παιδί μεταναστών από τις Κομόρες. Το όνομά τους προέρχεται από το αραβικό qamar, που σημαίνει “σελήνη” και πρόκειται για ένα σύμπλεγμα τριών νήσων και πολυάριθμων νησίδων της ανατολικής Αφρικής που ανεξαρτητοποιήθηκαν από τη Γαλλία το 1975 (πλην της Μαγιότ).
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συναυλίας η 44χρονη τραγουδίστρια και πρώην μοντέλο έκανε ένα διάλειμμα από τα τραγούδια της για να απευθυνθεί στο κοινό, μιλώντας για τη μουσική της καριέρα, το νόημα της ζωής και τη μοναδική ευκαιρία που έχουμε για να μην επιβιώνουμε απλά, αλλά να ζούμε όπως θέλουμε.
Όταν η Imany αποφάσισε να κάνει τη συγκεκριμένη παράσταση με τη μουσική της και επέλεξε το τσέλο ως το βασικό όργανο που θα πλαισίωνε τα κομμάτια της, η ίδια είπε στους μουσικούς ότι ήθελε να τους σηκώσει από τις καρέκλες τους. Παρά το γεγονός ότι το τσέλο είναι ένα μουσικό όργανο που ερμηνεύουν καθήμενοι μουσικοί, η ίδια επέμεινε στην απόφασή της, δίνοντας κίνηση στο όργανο και τη μπάντα, διοχετεύοντας μέσα από τις ενορχηστρώσεις τα συναισθήματα που η ίδια ήθελε να εισπράξει ο κόσμος. Συγκεκριμένα, η Imany μίλησε χτες βράδυ για την ιδέα της, ξεκινώντας από το πώς προσέγγισε τους μουσικούς της:
«Τι θα συμβεί αν πάρω τις καρέκλες σας; Και το δοκιμάσαμε. Στην αρχή διαμαρτυρόντουσαν. Αλλά το έκαναν. Άρχισαν να παίζουν περπατώντας και χορεύοντας, μέχρι που έγιναν ένα. Και κάθε βράδυ αυτό είναι μία μικρή επανάσταση γι’ αυτούς και για μένα, με την ελπίδα ότι θα γίνει το ίδιο και για εσάς.
Γιατί, τι θα συμβεί αν απόψε γυρίσετε σπίτι σας και ξεφορτωθείτε την καρέκλα που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι σας; Αυτή που λέει ‘είμαι πολύ μεγάλη ηλικιακά γι’ αυτό, δεν έχω τη μόρφωση, το υπόβαθρο, τα χρήματα’. Αυτό είναι το μόνο που σας εμποδίζει από το να γίνετε αυτό που είστε στην πραγματικότητα.
Τι θα συμβεί αν πάρετε αυτό το ρίσκο και σταματήσετε να επιβιώνετε και αρχίσετε να ζείτε; Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής απέναντί σας, δεν έχετε κι επιλογή. Έχετε μία ζωή.
Σε αυτό το πρότζεκτ μου πρέπει να δείτε τους μουσικούς… Είναι ασταμάτητοι. Το αρχικό πλάνο ήταν να κάνω ένα μικρό σόου για να με επαναφέρει στη ζωή, να κάνω τριάντα εμφανίσεις και τώρα έχουμε φτάσει τις 100 σε όλο τον κόσμο, μας βλέπετε να χορεύουμε, να παίζουμε το τσέλο και αυτό είναι ευλογία. Και για να κάνεις ένα τέτοιο σόου, πρέπει να έχεις μαζί σου τρελούς ανθρώπους, που πιστεύουν σε σένα, που δεν ξέρουν πού πηγαίνεις, αλλά σε ακολουθούν. Και απόψε ήρθατε σε εμάς.
Είναι ένα σόου που περιλαμβάνει μία θεραπευτική τελετουργία. Αλλά αν το γνωρίζατε δε θα ερχόσασταν, θα λέγατε δεν είναι αυτό για μένα, αλλά ξέρετε τι; Τώρα έχετε θεραπευτεί!»
Δεν ήταν λίγες και οι αναφορές της στην Ελλάδα, τονίζοντας ξανά πως στη χώρα μας πρωτογεύτηκε τι σημαίνει να έχεις μια νούμερο ένα επιτυχία, αναφερόμνεη στο “You Will Never Know”, το οποίο φυσικά ερμήνευσε και χτες μεταξύ άλλων μεγάλων επιτυχιών, μαζί με οκτώ τσελίστες, έχοντας δημιουργήσει μόνη της το concept της συναυλίας που βασίζεται στο άλμπουμ Voodoo Cello.
