Η Grace Kelly γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1929 στη Φιλαδέλφεια της Πολιτείας Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Κατάγεται από πλούσια οικογένεια και μεγαλώνει με αυστηρές αρχές ενώ το όνομά της το παίρνει προς τιμήν της αδικοχαμένης θείας της η οποία πέθανε σε νεαρή ηλικία. Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά ενός αυτοδημιούργητου εκατομμυριούχου, ο οποίος υπήρξε και Ολυμπιονίκης στην κωπηλασία.
Δυστυχώς οι γονείς της είναι αδιάφοροι και στην εφηβεία η ανάγκη της για προσοχή την οδηγεί σε ένα ερασιτεχνικό θεατρικό εργαστήρι. Μετά το σχολείο μετακομίζει στη Νέα Υόρκη, γράφεται στην American Academy of Dramatic Arts και ξεκινά να εργάζεται ως μοντέλο. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ την αποκαλεί με το ψευδώνυμο “Snow Queen” η οποία ήταν και η αγαπημένη του ηρωίδα. Ο ανδρικός πληθυσμός τη θαυμάζει απεριόριστα.
Ο πατέρας της επιθυμεί να την παντρέψει με κάποιον ελιτιστή της Φιλαδέλφεια, ώστε να “ξεπλύνει” το δικό του ταπεινό παρελθόν: η πρώτη του δουλειά ήταν χτίστης σε οικοδομές. Η Grace ήταν διατεθειμένη να του κάνει τη χάρη και διαθέτει όλες τις απαιτούμενες προδιαγραφές της ‘τέλειας’ νύφης.
Η Grace εργάζεται στο Hollywood για έξι χρόνια και γυρίζει 11 ταινίες: έχει μια ξεχωριστή αριστοκρατική φυσιογνωμία και μια ομορφιά που όμοιά της δεν υπάρχει. Οι ταινίες της μπορεί να είναι λίγες είναι όμως όλες σημαντικές. Άλλωστε το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, την έχει κατατάξει 13η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.
Το 1955 είναι επίσημη προσκεκλημένη του Φεστιβάλ των Κανών και εκεί γνωρίζει τον Πρίγκιπα Ρενιέ του Μονακό. Λέγεται πως εκείνος την ερωτεύτηκε αμέσως. Όταν επέστρεψε στην Αμερική γύρισε την ταινία “Ο κύκνος” στην οποία υποδύθηκε έναν ρόλο ο οποίος ήταν προφητικός για την υπόλοιπη ζωή της: ενσάρκωσε μια πριγκίπισσα. Ο έρωτας με τον Πρίγκιπα του Μονακό περιλαμβάνει υπερατλαντικά τηλεφωνήματα και ινκόγκνιτο επισκέψεις του στις ΗΠΑ. Εκείνη συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά της ιδανικής συζύγου: είναι νέα, πανέμορφη, ταλαντούχα, σταρ. Εκείνος είναι όπως και να το κάνουμε ένας Πρίγκιπας, παρόλο που το Μονακό περνάει δύσκολες ημέρες μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Η Grace είναι εκτός όλων των προσωπικών της προτερημάτων και ένας λόγος να προτιμήσουν οι Αμερικανοί το κρατίδιο για τις διακοπές και τις επενδύσεις τους. Ο πατέρας της Grace θεωρεί το Ρενιέ έναν προικοθήρα επειδή του ζήτησε 2 εκατομμύρια δολάρια προίκα. Η ίδια έχει άλλη εξήγηση γι αυτό: “Δεν θα ήθελα να παντρευτώ κάποιον που θα νιώθει μειονεκτικά απέναντί μου. Ο πρίγκιπας δεν θα γίνει ο κύριος Kelly’”. Τελικά ο ένας έχει αυτό που δεν έχει ο άλλος και έτσι αλληλοσυμπληρώνονται: εκείνη αποκτά τον τίτλο ευγενείας -μαζί της και η οικογένειά της- και εκείνος αποκτά και πάλι χρήματα – μαζί του και το Μονακό-. Αρραβωνιάζονται την Πρωτοχρονιά του 1956 και εκείνη θα γυρίσει την τελευταία της ταινία η οποία είχε τίτλο “Υψηλή Κοινωνία”. Στη συνέχεια θα εγκατέλειπε τον κινηματογράφο.
Στις 19 Απριλίου 1956 παντρεύονται σε έναν γάμο ο οποίος έγραψε ιστορία: η νύφη φορά δαντέλα 125 ετών και το νυφικό της το σχεδίασε η Helen Rose, η καλύτερη ενδυματολόγος του Hollywood η οποία έχει κερδίσει 2 Όσκαρ Κοστουμιών για τα ρούχα των ταινιών “I’ll cry tomorrow” και “Η ωραία και το κτήνος”. Το ρούχο δημιουργήθηκε τμήμα τμήμα και αποτελείτο από δέκα ξεχωριστά κομμάτια που στο τέλος ενώθηκαν μεταξύ τους, ενώ χρειάστηκαν 365 μέτρα υφάσματος. Αντί για ανθοδέσμη, η Grace Kelly, κρατούσε μία ειδική έκδοση της Βίβλου ντυμένη με μετάξι και πέρλες. To τακούνι της ήταν μόλις 6 εκατοστά για να μην είναι ψηλότερη από το γαμπρό και το νυφικό της ήταν δώρο της κινηματογραφικής της εταιρίας. Ο Ναπολεόντειος Κώδικας του Μονακό και η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία απαίτησαν από το ζευγάρι να κάνουν δυο γαμήλιες τελετές, μια πολιτική, στην οποία η νύφη φόρεσε ένα υπέρκομψο Lanvin φόρεμα. O γάμος της κινηματογραφείται από την MGM και προβάλλεται στη συνέχεια στις ΗΠΑ: αυτός ήταν ο όρος για να σπάσει το συμβόλαιο συνεργασίας μεταξύ τους. Στην πορεία όλα εξελίσσονται όπως αναμενόταν: το Πριγκιπάτο του Μονακό ανακτά τη χαμένη του Αίγλη.
Η Grace εξελίσσεται σε fashion icon με τον οίκο Dior να την ντύνει κατ αποκλειστικότητα. Ο οίκος Hermes έδωσε το όνομά της “Kelly” σε ένα μοντέλο από τις τσάντες του: την κρατούσε όταν ήταν έγκυος για να κρύβει την κοιλιά της. Το 1990 αναδείχθηκε σε μια από τις πιο καλοντυμένες γυναίκες – και ανθρώπους γενικότερα -στην ιστορία. Απέκτησε τρία παιδιά: την Καρολίνα, τον Αλβέρτο και τη Στεφανί έχοντας αφήσει πλέον πίσω της την καριέρα της ηθοποιού. Τα πρώτα χρόνια της οικογενειακής της ζωής είναι παραμυθένια: λατρεύει τα παιδιά της και ποζάρει μαζί τους σε περιοδικά. Ιδρύει στο Μονακό το “Ίδρυμα Πριγκίπισσα Grace” το οποίο έχει φιλανθρωπικό σκοπό να βοηθά όλους τους καλλιτέχνες και τεχνίτες της περιοχής. Επίσης κάθε χρόνο να διοργανώνει γιορτή για τα ορφανά και να κάνει διάφορες φιλανθρωπίες. Το 1963 η Πριγκίπισσα έχει μια αποβολή η οποία τη συγκλονίζει και δεν μπορεί να αποκτήσει τελικά τέταρτο παιδί. Το 1976 μπαίνει πλέον στην εμμηνόπαυση και παρατηρεί την αλλαγή στο πρόσωπο και το σώμα της. Αποφασίζει να υποβληθεί σε ορμονοθεραπεία η οποία όμως δεν έχει αποτέλεσμα: παίρνει βάρος και εξομολογείται στη φίλη της και συγγραφέα Γκουέν Ρόμπινς που γράφει βιβλίο για τη ζωή της ότι “Ξέρεις, έχω φτάσει σε σημείο να νιώθω πολύ δυστυχισμένη σ’αυτόν το γάμο. Ο άντρας μου δεν μου δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον.” Οι κακές γλώσσες λένε πως ο Ρενιέ έχει ερωμένες και εκείνη περνά τον καιρό της στο Παρίσι μαζί με την κόρη της Καρολίνα που βρίσκεται εκεί για σπουδές.
Εκεί αρχίζει να ασχολείται με το κολάζ λουλουδιών στο οποίο είναι πολύ καλή και φτιάχνει συνθέσεις από νεκρά λουλούδια οι οποίες πωλούνται σε πολύ καλή τιμή. Έτσι τα εκθέτει στη γκαλερί Drouant, η χαρά της όμως δεν διαρκεί πολύ καθώς ο Ρενιέ φθάνει στο Παρίσι και πηγαίνει στην έκθεση για να την εξευτελίσει: σύμφωνα με τη βιογράφο της πριγκίπισσας, παίρνει μερικά πέταλα από τα λουλούδια του τραπεζιού, τα κολλάει σε ένα πιάτο και το σηκώνει στον αέρα ανακοινωνόνοντας στον κόσμο που παραβρισκόταν, ξεκαρδισμένος :”Επωλήθη για τριακόσια γαλλικά φράγκα!” Όλοι γελούν, μαζί τους αναγκαστικά και η Grace. Είναι ξεκάθαρο ότι τη ζηλεύει και θέλει να τη γελοιοποιήσει. Πλεόν από αγαπημένοι σύζυγοι έχουν γίνει συγκαλυμμένοι αντίπαλοι. Ξεκινούν και για εκείνη φήμες ότι έχει εξωσυζυγικές σχέσεις: η σχέση που επιβεβαιώνεται είναι με τον 29χρονο Τζόφρι Μάρτιν Φιτζέραλντ τον οποίο γνώρισε το Φεβρουάριο του 1980 στο αεροπλάνο για τη Νέα Υόρκη. Λέει για εκείνον στη βιογράφο της: “Νόμιζα ότι θα μισούσε τα επιπλέον κιλά μου, αλλά απ’ότι φαίνεται δεν τον νοιάζουν καθόλου.” Δε φλερτάρει μονάχα με αυτόν αλλά με διάφορους νεαρούς τους οποίους στα μετέπειτα χρόνια αποκαλούσαν ως “τα αγόρια της Grace” και τη συνόδευαν όπου ανά τον κόσμο εμφανίζεται και διαβάζει ποιήματα. Η Γκουέν Ρόμπινς γράφει” To μόνο που ήθελε τότε η πριγκίπισσα ήταν το ατελείωτο γκλάμουρ. Αυτοί οι νεαροί της το παρείχαν.” Φτάνει τα 50 και ζει όπως πραγματικά θέλει: εγκαινιάζει το θέατρό της στο Monte Carlo.
Μετά από πολλά χρόνια, επανασυνδέεται με το Ρενιέ και μια Δευτέρα, 13 Σεπτεμβρίου 1982 η Grace οδηγεί το αυτοκίνητό της λίγο έξω από την πόλη του Μονακό, συγκεκριμένα στο location στο οποίο είχε γυριστεί η ταινία “Κυνήγι του κλέφτη” μόνο που τώρα στη θέση του Γκάρι Κούπερ κάθεται η κόρη της Στεφανί. Την πήγαινε να ξεκινήσει το ταξίδι για τη σχολή της στο Παρίσι αλλά προηγουμένως ήθελε να της μιλήσει πριν φύγει χωρίς να την ακούσει κανείς. Σε ένα σημείο του δρόμου όπου υπάρχουν επικίνδυνες στροφές η Πριγκίπισσα βλέπει από τον καθρέπτη ένα φορτηγό να την ακολουθεί. Εκείνη ζαλίζεται και το αυτοκίνητο χάνει την πορεία του, βγαίνει από το δρόμο και πέφτει στο κενό. Όταν φθάνει το ασθενοφόρο, η Grace είναι αναίσθητη αλλά δεν έχει ίχνη εξωτερικής αιμορραγίας. Η Στεφανί βρίσκεται σε κατάσταση σοκ, είναι ελαφριά τραυματισμένη και έχει βγει από το αυτοκίνητο από την πόρτα του οδηγού καθώς του συνοδηγού έχει μπλοκάρει: έτσι δημιουργήθηκε ο μύθος που ήθελε εκείνη να οδηγεί το αυτοκίνητο. Στην αξονική τομογραφία που υποβάλλεται, διαπιστώνεται ότι έχει υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό εξηγεί την απώλεια ελέγχου στη στροφή. Επιπλέον έχει και εγκεφαλικές κακώσεις από τη σύγκρουση. Ένα εικοσιτετράωρο μετά το τροχαίο ο γιατρός ανακοινώνει πως είναι εγκεφαλικά νεκρή και η οικογένειά της μετά από ένα σύντομο οικογενειακό συμβούλιο αποφασίζει να την αποσυνδέσει από τα μηχανήματα που την κρατούν στη ζωή. Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 1982 στα 52 της χρόνια. Η κόρη της Καρολίνα θυμάται για εκείνη: “Όταν σκέφτομαι τη μητέρα μου, στο μυαλό μου έρχεται μια εικόνα από την εποχή που ήμουν μικρή: μία εκπληκτικά όμορφη γυναίκα, τυλιγμένη σ’ένα σύννεφο από άρωμα. Είναι έτοιμη για τη βραδινή της έξοδο και μου δίνει ένα φιλί λέγοντας : “Πρόσεχε μη μου χαλάσεις τα μαλλιά.”
