Ο Ιανουάριος δεν είναι πλέον μόνο ο πρώτος μήνας του χρόνου αλλά Dry January, όπως ονομάζεται μια παγκοσμίως διαδεδομένη καμπάνια αποχής από τα οινοπνευματώδη για τουλάχιστον 31 μέρες. Η κατανάλωση των mocktails, των «παρθένων» κοκτέιλ, ακολουθεί διεθνώς ανοδική τάση. Μπαράκια και κλαμπ που σερβίρουν χυμούς ή που προτείνουν να αντικαταστήσουμε το οινόπνευμα με διαλογισμό ξεφυτρώνουν στις μεγαλύτερες και πιο ενημερωμένες πόλεις του κόσμου. Στατιστικές -και ελληνικές- δείχνουν, πράγματι, μείωση της κατανάλωσης του αλκοόλ.
Βγαίνει λοιπόν το αλκοόλ εκτός μόδας; Αυτό το ερώτημα αποφασίσαμε να διερευνήσουμε, έπειτα από όλες αυτές τις εξελίξεις, καταφεύγοντας σε επιστήμονες, εκπροσώπους φορέων, συγγραφείς, αλλά και μέλη της γενιάς Ζ. Τι ανακαλύψαμε; Ότι αν εστιάσουμε στις λεπτομέρειες, η απάντηση δεν είναι απλή και διαφέρει όχι μόνο από γενιά σε γενιά αλλά ακόμα και μεταξύ των φύλων. Και ότι ακόμα και κάποιοι που το έχουν περιορίσει, μπορεί να το αντικαθιστούν με άλλες ψυχοδραστικές ουσίες.
Ανάμεσα στους ειδικούς με τους οποίους μιλήσαμε ήταν και η Γιούλη Ψαρράκη, πιστοποιημένη Alcohol Freedom Coach και συγγραφέας του βιβλίου «Άνευ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός και εστιάζει στο πώς θα επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το αλκοόλ και θα συναντήσουμε την αλήθεια μας.
Ποια ήταν η σχέση σας με το αλκοόλ, πριν από το βιβλίο και τη σελίδα σας;
«Θα έλεγα ότι ήμουν πότης της γκρίζας ζώνης, gray area drinker – κάτι που δεν ήξερα καν ότι υπάρχει. Μαθαίνοντας όμως για αυτό, συνειδητοποίησα ότι σε αυτή την κατηγορία ανήκω εγώ και πολλά άλλα άτομα όπου, ακριβώς επειδή δεν ήμουν αλκοολική, ήμουν απόλυτα λειτουργική και παραγωγική σε ό,τι καταπιανόμουν, απείχα από το να χαρακτηριστώ ως προβληματική πότης. Προσποιούμουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Η κοινωνία μας μάς έχει μάθει ότι πρόβλημα έχει κάποιος που θα σηκωθεί το πρωί για να πιει, δεν μπορεί να είναι λειτουργικός διαφορετικά, θα χάσει τη δουλειά του, θα χάσει τις ισορροπίες, είναι σωματικά εξαρτημένος. Οπότε, όχι, δεν άνηκα σε αυτή την κατηγορία και ήμουν σίγουρη ότι δεν υπήρχε πρόβλημα.
Οι gray area drinker είναι μια κατηγορία που έχει προκύψει τα τελευταία 10 χρόνια και αφορά σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Δεν είναι εκείνοι που πίνουν μια φορά στο τόσο, ας πούμε σε μια γιορτή, σε έναν γάμο ή τα Χριστούγεννα, δηλαδή το αλκοόλ είναι πραγματικά ένα μέσο διασκέδασης, αλλά ούτε εκείνοι που θα σηκωθούν το πρωί και θα πρέπει οπωσδήποτε να πιουν. Αν μπορούσαμε να τους βάλουμε σε μία κλίμακα όπου στο ένα άκρο θα ήταν εκείνοι που δεν πίνουν και στο άλλο εκείνοι που έχουν μια εξαρτητική σχέση με το αλκοόλ, οι gray area drinkers είναι εκείνοι που βρίσκονται σε μία γκρίζα ζώνη κατανάλωσης.
Είναι, δηλαδή, εκείνοι που καταναλώνουν αλκοόλ πάνω από τα όρια, αλλά όχι στο άκρο. Είναι εκείνοι που έχουν καταλάβει πως το αλκοόλ τους επηρεάζει στην καθημερινότητα, είτε με έντονα hangover, με πονοκεφάλους, με ψυχικές διακυμάνσεις και προβλήματα στην ενέργεια, αλλά το αποζητούν. Έχει αρχίσει το αλκοόλ και παίρνει έναν άλλο ρόλο στη ζωή τους, με αποτέλεσμα επειδή ακριβώς τους επηρεάζει και σωματικά, δίνουν πολλές δικαιολογίες και προσποιούνται ότι δεν υπάρχει θέμα. Είναι εκείνοι που το πρωί λένε “Γιατί ήπια” και το βράδυ θα πιουν λέγοντας πως το αξίζουν, επειδή είχαν μια δύσκολη μέρα. Στην ουσία το αλκοόλ πρέπει να υπάρχει στη ζωή τους, δεν φαντάζονται τη ζωή τους χωρίς αυτό.
Αυτοί οι άνθρωποι, βιώνουν μια χαμηλής ποιότητας καθημερινότητα, λόγω της κατανάλωσης, αλλά δεν το παραδέχονται. Αν δεν υπάρχει το αλκοόλ, δεν μπορούν να διασκεδάσουν, να συνδεθούν, να λειτουργήσουν. Αρχίζει με λίγα λόγια το αλκοόλ και παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή τους».
Πότε θα λέγατε ότι κάποιος είναι αλκοολικός;
«Πλέον, δεν μιλάμε για αλκοολισμό, αλλά για διαταραχή χρήσης αλκοόλ. Ένας άνθρωπος με πρόβλημα χρήσης αλκοόλ θα έλεγα ότι είναι κάποιος που πρέπει να σηκώνεται το πρωί και έχει σωματική εξάρτηση από την ουσία και για να λειτουργήσει θα πρέπει να καταναλώνει αλκοόλ. Μπορεί να λειτουργεί μέσα στην ημέρα, αλλά σίγουρα αποζητά το αλκοόλ πολύ συχνά. Η διαταραχή αυτή έχει στάδια.
Το σημαντικό είναι ότι όταν ξεκινά το αλκοόλ και παίζει πιο σοβαρό ρόλο στην καθημερινότητά μας, τότε έχουμε πρόβλημα. Μπορεί να μην πιούμε και για εβδομάδες, για έναν μήνα μόνο και μόνο για να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά σίγουρα θα επιστρέψουμε στο αρχικό μοτίβο χρήσης, επειδή ακριβώς το αλκοόλ είναι συνδεδεμένο στο μυαλό μας με τη λύση. Κάτι συμβολίζει».
Η κοινωνία μας μάς έχει μάθει ότι πρόβλημα έχει μόνο κάποιος που θα σηκωθεί το πρωί για να πιει, δεν μπορεί να είναι λειτουργικός διαφορετικά, θα χάσει τη δουλειά του, θα χάσει τις ισορροπίες, είναι σωματικά εξαρτημένος.
Πώς μπορεί να καταλάβει κάποιος ότι έχει πρόβλημα με το αλκοόλ;
«Νομίζω ότι όταν αρχίζει αυτή η μάχη μέσα σου, που από το τη μία λες “μου αξίζει, ας πιω ένα ποτήρι” και από την άλλη “γιατί το έκανα αυτό”, τότε αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχει πρόβλημα. Όταν είσαι σε μόνιμη σύγκρουση μέσα σου και ζεις με τύψεις αυτό σε κάνει να συμπεριφερθείς διαφορετικά. Για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής μας, μπορούμε να το συνηθίσουμε αυτό. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να αναπτύξουν τη σχέση με το αλκοόλ.
Το αλκοόλ, όμως, είναι ένας μετατροπέας συναισθημάτων. Όλοι το αναζητούμε γιατί κάτι μας δίνει, αλλά δεν καταλαβαίνουμε πόσο γρήγορα μπορεί να εθιζόμαστε σε αυτό.
Ακριβώς επειδή είναι ουσία ο οργανισμός τη συνηθίζει και αναπτύσσει μια ανοχή, άρα τη χρειαζόμαστε όλο και πιο συχνά. Αυτή η ανοχή όμως με τον καιρό, τελικά, επειδή είναι πολύ τοξική ουσία, έχει αρνητικά αποτελέσματα και φτάνεις σε σημείο να σου δίνει πολύ λιγότερα από αυτά που νομίζεις πως σου δίνει. Οι επιπτώσεις είναι πολύ σοβαρές, οι πονοκέφαλοι, τα hangover, οι ψυχικές διακυμάνσεις, ειδικά για το γυναικείο σώμα. Η εξίσωση δεν βγαίνει.
Ζεις τον περισσότερο καιρό με όλα τα αρνητικά, για να έρθει μια Παρασκευή ή ένα Σάββατο για να πιεις και να περάσεις καλά. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό καμπανάκι που πρέπει να ακούσεις, γιατί είναι μια εξάρτηση που εξελίσσεται, γι’ αυτό όσο πιο σύντομα σταματήσεις τόσο το καλύτερο.
Εγώ ήμουν μια πλήρως λειτουργική γυναίκα. Δυναμική, εργαζόμενη, μητέρα, που χρησιμοποιούσε το αλκοόλ ως μέσο αντιμετώπισης των δυσκολιών. Δεν με επηρέασε καθόλου στην καθημερινότητά μου. Αλλά φανταστείτε έναν άνθρωπο που βγαίνει και πίνει 3 ποτήρια κρασί το Σάββατο και 3 την Κυριακή. Κάθε εβδομάδα. Αυτός ο άνθρωπος έχει μια σταθερή σχέση με το αλκοόλ, αν πίνει κατ’ αυτό το μοτίβο. Αυτή η κατανάλωση είναι πάνω από τα επιτρεπτά όρια.
Στην πραγματικότητα τα όρια είναι πολύ χαμηλά και είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό κατανάλωσης αλκοόλ που προκαλεί εξάρτηση. Για παράδειγμα, στις γυναίκες τα 3 ποτήρια κρασί την εβδομάδα – όχι όλα μαζί, την ίδια ώρα ή μέρα- είναι το μέγιστο όριο με τη λιγότερη επιρροή. Ο οργανισμός επηρεάζεται αρνητικά από την πρώτη γουλιά κατανάλωσης αλκοόλ.
Γι’ αυτό και δεν υπάρχει πια ασφαλές όριο κατανάλωσης. Από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας η σύστασή είναι μηδέν. Κάθε χώρα ορίζει πλέον το δικό της όριο, αλλά το ιδανικό είναι να μην πιούμε καθόλου. Μιλάμε πια για κατανάλωση χαμηλού κινδύνου. Στην Ελλάδα είναι τα 3 ποτήρια κρασί την εβδομάδα στις γυναίκες.
Όταν κάποιος καταναλώνει πάνω από αυτό το όριο, μιλάμε για gray area drinker («πότη γκρίζας ζώνης»). Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σε αυτή την κατηγορία, αλλά δεν το γνωρίζουν. Γι’ αυτό και εγώ επιμένω πάνω σε αυτό. Όταν βλέπεις ότι η καθημερινότητά σου είναι κατώτερη από αυτή που θα ήθελες, υποφέρεις από πονοκεφάλους, το hangover σου κρατά πάρα πολλές ημέρες, η ψυχολογία σου έχει διακυμάνσεις, έχεις χαμηλή ενέργεια και αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε αυτόν τον κυκεώνα των τύψεων και των ενοχών, όλα αυτά δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Οι gray area drinker πίνουν συχνά, καταναλώνουν αλκοόλ σε σταθερή βάση».
Το σημαντικό είναι ότι όταν ξεκινά το αλκοόλ και παίζει πιο σοβαρό ρόλο στην καθημερινότητά μας, τότε έχουμε πρόβλημα. Μπορεί να μην πιούμε και για εβδομάδες, για έναν μήνα μόνο και μόνο για να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά σίγουρα θα επιστρέψουμε στο αρχικό μοτίβο χρήσης.
Πότε είπατε ότι δεν θα πιείτε ξανά αλκοόλ;
«Αυτό, είναι η αλήθεια δεν το είπα ποτέ τόσο ξεκάθαρα. Ήρθε μια στιγμή που υπήρχε αυτός ο φαύλος κύκλος των τύψεων και ενώ έλεγα πως δεν θα πιω αυτή την εβδομάδα, έπινα. Αυτό με εκνεύριζε. Δεν μπορούσα ποτέ να το βάλω σε τάξη. Αποφάσισα, σε μια φάση της ζωής μου, στην οποία ήθελα να βάλω στόχους, πριν από 4 χρόνια περίπου να μην πιω για 30 ημέρες. Σκέφτηκα ότι θα το προσπαθήσω και στην τελική, αν δεν το καταφέρω θα έχω κάνει μια αποτοξίνωση και θα δω που θα με πάει αυτό το πείραμα. Ήθελα να δω τι θα συμβεί κι αν θα τα καταφέρω. Δεν συνέβη κάτι που να με οδήγησε στο να σταματήσω. Ήμουν πολύ ήρεμη και συνειδητοποιημένη και θέλησα να δοκιμάσω.
Δεν ήταν αυτό το πιο δύσκολο κομμάτι. Δεν είπα ποτέ ότι δεν θα ξαναπιώ, αλλά είδα την κατάσταση από έξω. Και έτσι άρχισα να διαβάζω γι’ αυτό και να μελετάω γύρω από το αλκοόλ μέσα σε αυτές τις 30 ημέρες. Μόλις έφτασαν στο τέλος τους δεν ήθελα να πιω, δεν ήθελα αυτή την ουσία στον οργανισμό μου. Δεν το αποζήτησα. Έχοντας τα ευεργετήματα αυτής της διακοπής, τον καλύτερο ύπνο, τα λιγότερα κιλά, την πιο καθαρή σκέψη, ήθελα να συνεχίσω την έρευνα χωρίς να πίνω. Αισθάνθηκα ότι κινδυνεύω από αυτό. Δεν μπορούσα να αφήσω το αλκοόλ να με γυρίσει πίσω. Ήταν ένα δώρο στον εαυτό μου αυτή η διαύγεια. Φαινόταν πολύ μικρό το αλκοόλ μπροστά σε όσα μου προσέφερε η αποχή από αυτό».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πώς επηρέασε ο κοινωνικός περίγυρος στην απόφασή σας;
«Γενικά στον κλειστό οικογενειακό μου κύκλο δεν πίνουν ιδιαίτερα, γι’ αυτό και ήταν πολύ χαρούμενοι, οπότε δεν ένιωσα πίεση. Σαφώς δέχτηκα πίεση από τον κοινωνικό περίγυρο περνώντας οι μήνες, ειδικά από τους φίλους μου που με ρωτούσαν πότε θα τελειώσει αυτό και τι θα γίνει, πότε θα πιω. Δέχεσαι πίεση, διότι το διαφορετικό πάντα δέχεται πίεση.
Είναι πολλές οι κατηγορίες των ανθρώπων που σε επηρεάζουν. Για παράδειγμα, υπάρχουν εκείνοι που θα νιώσουν απειλημένοι, επειδή όταν όλοι ξέρουν ότι εσύ είσαι μέσης κατηγορίας πότης και θεωρούν ότι βρίσκονται στην ίδια κατηγορία αναρωτιούνται αν έχουν πρόβλημα οι ίδιοι και αποκτούν αμυντική στάση. Αλλά για να αντιμετωπίσεις κάτι πρέπει να το αναγνωρίσεις. Η αυτογνωσία είναι το πρώτο βήμα. Το θέμα είναι να μην κοιτάζουμε τους γύρω μας, να κοιτάμε πώς ζούμε εμείς».
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες παρανοήσεις που υπάρχουν για το αλκοόλ;
«Το να κατηγοριοποιήσεις κάποιον από το πόσο πίνει είναι από μόνο του μια παρανόηση. Μπορεί, για παράδειγμα, κάποιος να πιει ένα μπουκάλι ουίσκι και να νιώθει μια χαρά και ένας άλλος να πίνει δύο ποτήρια κρασί και να γίνει χάλια η ψυχολογία του. Υπάρχουν δύο σταθμά. Το ένα είναι ότι το αλκοόλ είναι μια τοξική ουσία που βλάπτει το ανθρώπινο σώμα. Βλάπτει κάθε οργανισμό, δεν χρειάζεται να είσαι αλκοολικός για να σε βλάψει.
Το αλκοόλ ανήκει στην κατηγορία 1 με τις πιο καρκινογόνες ουσίες, μαζί με το τσιγάρο και το αρσενικό. Βεβαίως και υπάρχουν κάποια σώματα που αντέχουν περισσότερο και κάποια όχι. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι τα όργανα εκείνου που αντέχει δεν επηρεάζονται. Είναι ένα από τα πιο τοξικά προϊόντα που μπορείς να βάλεις μέσα σου. Το αλκοόλ στα ποτά είναι το ίδιο με αυτό που υπάρχει στη βενζίνη που βάζουμε στο αυτοκίνητό μας. Η ουσία είναι η ίδια, γι’ αυτό είναι και τόσο επικίνδυνο και γι’ αυτό καταστρέφει τα όργανά μας. Δεν καταστρέφει μόνο το συκώτι. Καταστρέφει το στομάχι, το έντερο προκαλεί προβλήματα στους πνεύμονες, γι’ αυτό μυρίζει η αναπνοή μας.
Το άλλο κομμάτι είναι το τι κάνει στο μυαλό μας το αλκοόλ. Πρόκειται για μια ψυχοτρόπο ουσία, που αλλάζει τον τρόπο που νιώθουμε. Επηρεάζει το κέντρο επιβράβευσης του εγκεφάλου κάνοντας τον εγκέφαλο να πιστεύει ότι αυτό είναι το ύψιστο βραβείο και γι’ αυτό το ζητάει.
Όμως, η μεγαλύτερη παρανόηση είναι ότι το αλκοόλ δεν είναι τόσο βλαβερό. Δεν έχει καθόλου ευεργετικές ιδιότητες στον ανθρώπινο οργανισμό, ούτε καν το ένα ποτήρι κρασί».
Για να αντιμετωπίσεις κάτι πρέπει να το αναγνωρίσεις. Η αυτογνωσία είναι το πρώτο βήμα. Το θέμα είναι να μην κοιτάζουμε τους γύρω μας, να κοιτάμε πώς ζούμε εμείς.
Πώς καταφέρατε να σπάσετε τον φαύλο κύκλο;
«Διαβάζοντας, μελετώντας και δουλεύοντας πολύ με το κομμάτι του εξαρτητικού εγκεφάλου. Για το πώς λειτουργεί ο “πεινασμένος εγκέφαλος” για τα διάφορα βραβεία. Γιατί για αυτό μιλάμε – για ένα έπαθλο. Το αλκοόλ είναι έπαθλο, όπως υπάρχουν αμέτρητα άλλα βραβεία: ο τζόγος, τα ψώνια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ήταν αυτό που με έβαλε σε πάρα πολύ σκέψη. Έγραψα το βιβλίο μου, που μιλά για το πώς μπορεί κάποιος να προσδιορίσει τη σχέση του με το αλκοόλ και ταυτόχρονα πήρα πιστοποίηση σε δύο πολύ σημαντικά ινστιτούτα στην Αμερική, σαν alcohol freedom coach, πάνω σε αυτό το κομμάτι – στο πώς δηλαδή ο εθισμός ζει μέσα στον εγκέφαλό μας και πώς μπορούμε να επαναπρογραμματίσουμε τον εγκέφαλό μας για να τον κάνουμε να λειτουργεί για εμάς.
Αυτό που λέω πάντα είναι ότι η λύση δεν είναι πάντα η απότομη διακοπή. Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε στέρηση και η στέρηση δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Εμένα με ενδιαφέρει ο άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος και όχι στερημένος.
Για να είναι ευτυχισμένος ένας άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος και για να είναι ελεύθερος πρέπει να μην είναι σκλάβος οποιασδήποτε κατάστασης αισθάνεται δέσμιος να πάρει την ανταμοιβή του. Αυτό προσπαθώ μέσα από το βιβλίο μου και τη σελίδα μου στο Instagram να δώσω στον κόσμο να καταλάβει. Η απότομη διακοπή θα αποτοξινώσει το σώμα, σίγουρα, αυτό που πρέπει να δούμε, όμως, είναι: τι παθαίνει το σώμα και τι εκπαιδεύεται το μυαλό.
Εάν το μυαλό δεν εκπαιδευτεί διαφορετικά και δει ότι το αλκοόλ δεν είναι βραβείο, θα συνεχίσει να αναζητά το βραβείο του. Κάποια στιγμή που η δύναμη της θέλησης θα στερέψει, το μυαλό θα ζητήσει ξανά αλκοόλ και θα επιστρέψει σε αυτό».
Τι θα λέγατε σε έναν άνθρωπο που προσπαθεί να μην πίνει όσο έπινε, αλλά υποτροπιάζει;
«Αν δεν αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις το αλκοόλ, αν στο μυαλό σου παραμένει ένα βραβείο, παραμένει ο τρόπος με τον οποίο θα χαλαρώσεις, θα κοιμηθείς, θα μιλήσεις πιο ανοιχτά ή θα γίνεις το επίκεντρο της παρέας τότε νιώθεις ότι κάτι σου λείπει, νιώθεις ότι υπολείπεσαι. Περιμένεις πότε θα ξαναπάρεις αυτό το μαγικό υγρό που θα σου δώσει τις δυνάμεις σου. Θα πρέπει, λοιπόν, να γίνει αλλαγή νοοτροπίας. Θα πρέπει να καταλάβεις ότι αυτές οι δυνάμεις βρίσκονται μέσα σου και να μην περιμένεις να έρθουν από ένα ρόφημα. Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος σκέψης. Δεν έχουμε drinking problem, αλλά thinking problem».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τι ζητά περισσότερο ο κόσμος που σας προσεγγίζει ως coach;
«Υπάρχουν εκείνοι που είναι συνειδητοποιημένοι και καταλαβαίνουν και μέσα από τον λογαριασμό, αλλά και μέσα από το βιβλίο, ότι όντως έχουν ένα θέμα – όχι απαραίτητα σε τελικό στάδιο- και θέλουν να πάψουν να σκέφτονται το αλκοόλ. Έχουν ήδη προσπαθήσει κάποιες φορές, αλλά δεν τα έχουν καταφέρει και μου ζητούν βοήθεια στο να γίνει αυτό το ζήτημα μικρό, να μην υπάρχει στο μυαλό τους.
Η διακοπή δεν γίνεται χωρίς μία εσωτερική δουλειά, μια εμβάθυνση, στην ουσία μια αυτο-ανακάλυψη. Χρειάζεται εσωτερική ενδοσκόπηση και αποδοχή. Το αλκοόλ αυτό που κάνει είναι μας απομακρύνει από τον εαυτό μας. Οπότε βάζοντας το αλκοόλ στην άκρη ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.
Βασικό είναι να αποδεχτούμε αυτό που συμβαίνει και να κατανοήσουμε ότι δεν είναι πρόβλημα. Υπάρχει τέτοιο στίγμα γύρω από το αλκοόλ που οι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν και να αποδεχτούν ότι κάτι συμβαίνει. Υπάρχει άγνοια γύρω από το αλκοόλ. Ο κόσμος δεν ξέρει πόσο επιβλαβλές μπορεί να είναι το αλκοόλ, το οποίο το βρίσκουμε -χωρίς ενημέρωση – εύκολα και παντού».
Γιατί δεν υπάρχουν γνώσεις γύρω από το αλκοόλ;
«Αρχικά, επειδή δεν υπάρχει κρατική μέριμνα γι’ αυτό. Έπειτα, επειδή τα έσοδα από τους φόρους της ποτοβιομηχανίας είναι γιγαντιαία. Έτσι ο κόσμος περνά σε δεύτερη μοίρα. Επειδή, όμως, παγκοσμίως υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα και τα περισσότερα συστήματα υγείας δεν μπορούν, πλέον, να εξυπηρετήσουν όλους τους ασθενείς από το αλκοόλ μαζί με τις συστάσεις από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Καρκίνου, τον ΠΟΥ και την Παγκόσμια Καρδολιογική Ομοσπονδία που τονίζουν ότι το αλκοόλ είναι από τις πιο καρκινογόνες ουσίες που υπάρχουν και συστήνουν μηδενική κατανάλωση, αναγκάζονται οι χώρες να αλλάζουν τακτική.
Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, ζητήθηκε από το Κογκρέσο να μπουν προειδοποιητικές ταμπέλες ότι το αλκοόλ προκαλεί καρκίνο πάνω σε όλα τα μπουκάλια – να γίνει κάτι παρόμοιο με αυτό που έγινε με το τσιγάρο, όταν άρχισαν να μπαίνουν πάνω στα πακέτα φωτογραφίες και συστάσεις για τη χρήση του. Στη Γαλλία, επίσης, μέχρι και ο Υπουργός Υγείας δήλωσε ότι έλαβε μέρος στο trend Dry January.
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να προβάλλονται όλες οι πτυχές του αλκοόλ. Όχι μόνο να το βλέπουμε σε σίριαλ, ταινίες και βίντεο ως κάτι που μας φτιάχνει τη διάθεση. Να προβληθούν και τα αρνητικά του και έπειτα ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει για τη ζωή του. Από τη στιγμή που είναι νόμιμο και διατίθεται ευρέως το κράτος όφειλε να μας ενημερώνει για όλα».
Θα πρέπει, λοιπόν, να γίνει αλλαγή νοοτροπίας. Θα πρέπει να καταλάβεις ότι αυτές οι δυνάμεις βρίσκονται μέσα σου και να μην περιμένεις να έρθουν από ένα ρόφημα. Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος σκέψης. Δεν έχουμε drinking problem, αλλά thinking problem.
Πίνει περισσότερο ή λιγότερο η γενιά Ζ;
«Στην Ελλάδα δεν πίνει λιγότερο. Και, μάλιστα, ξεκινούν από πολύ νωρίτερα. Ήδη από τα 13 έτη ξεκινούν και καταναλώνουν αλκοόλ. Και αυτό επειδή δεν υπάρχει ενημέρωση στη χώρα μας γύρω από το αλκοόλ και τις επιπτώσεις του. Το Dry January, που αναφέρεται τα τελευταία χρόνια συχνά στη χώρα μας, στην Αγγλία ξεκίνησε από το 2003. Σε άλλες χώρες υπάρχουν πάρα πολύ άνθρωποι που βγαίνουν και μιλούν για τη σχέση τους με το αλκοόλ και πώς τους επηρέασε. Από διασημότητες μέχρι απλούς, καθημερινούς ανθρώπους. Και έτσι καταλαβαίνουν ότι αυτό συμβαίνει. Εμείς θα σώσουμε ο ένας τον άλλο. Η κοινωνία δεν μας προστατεύει. Δυστυχώς, τα μικρά παιδιά (από 13 ετών και πάνω) που καταναλώνουν αλκοόλ είναι πάρα πολλά. Δεν ενημερωνόμαστε. Στη χώρα μας το κοινό δεν είναι εκπαιδευμένο σε αυτή τη νέα τάση, ακόμα.
Πάντως, σε γενικές γραμμές και βάσει ερευνών, αυτή η νέα γενιά δεν θέλει να πίνει πρώτον επειδή έχει δει τις συνέπειες του αλκοόλ. Δεύτερον, επειδή θεωρούν το αλκοόλ το “ναρκωτικό των παππούδων”. Δυστυχώς, αυτό δεν τους αποτρέπει από το να κάνουν πάρα πολλά άλλα χημικά ναρκωτικά και επειδή ασχολούνται πολύ με την εικόνα τους, το video, τη φωτογραφία και την εμφάνισή τους, δεν τους αρέσει να φαίνονται μεθυσμένοι στην κάμερα. Αυτό θα τους ρίξει στα μάτια των follower και των like. Προσπαθούν να είναι όλο και πιο φρέσκοι – το πρότυπο του μεθυσμένου είναι μακριά από αυτό που θέλουν να βγάλουν προς τα έξω.
Στη χώρα μας το αλκοόλ είναι παντού. Στα σίριαλ, για παράδειγμα, ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις τους ηθοποιούς να καταναλώνουν σφηνάκια στις 9 το βράδυ».
Πώς επηρεάζει τις γυναίκες η κατανάλωση αλκοόλ;
«Η νεολαία πίνει από πολύ νωρίς. Έχουμε μεγάλο πρόβλημα με αλκοολισμούς στα 25, κυρώσεις του ύπατος στα 28. Το πρόβλημα, όμως, είναι και στα κορίτσια. Οι γυναίκες πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο γυναικείο και το ανδρικό σώμα. Δεν μπορούν οι γυναίκες να υποστηρίξουν αυτή τη δραστηριότητα, με τη συχνότητα που καταναλώνουν πλέον το αλκοόλ. Η διαταραχή χρήσης αλκοόλ τα τελευταία 30 χρόνια έχει αύξηση στον γυναικείο πληθυσμό κατά 80%.
Οι γυναίκες υποφέρουν πολύ περισσότερο, αρχικά λόγω της διαφοράς στη σωματική διάπλαση – έχουμε περισσότερο λίπος και λιγότερο νερό, άρα δεν μεταβολίζουμε το αλκοόλ το ίδιο γρήγορα με τους άνδρες. Έτσι, κατακρατείται από το λίπος, παραμένει στο σώμα μας καταστρέφοντας τα όργανά μας και κάνει πολύ πιο γρήγορους εθισμούς – η γυναίκα φτάνει πολύ πιο γρήγορα στον εθισμό από από τον άνδρα.
Έπειτα, το αλκοόλ είναι βασική αιτία για τον καρκίνο του μαστού. Ακόμα και τρία ποτήρια κρασί την εβδομάδα, αυξάνουν κατά τουλάχιστον κατά 15% τις πιθανότητες μια γυναίκα να πάθει καρκίνο του μαστού. Ένα μπουκάλι κρασί κατά 45%. Επηρεάζει τις ορμόνες, τον κύκλο και την ωορρηξία – κατά τη γνώμη μου αυτή είναι και μια βασική αιτία της υπογονιμότητας – και δεν θα μιλήσω για τη γήρανση – μειώνει την παραγωγή κολαγόνου – γερνάμε κατά 7 χρόνια όταν πίνουμε. Το ίδιο έντονα επηρεάζει και το βάρος. Το αλκοόλ είναι το πιο παχυντικό πράγμα μετά το λίπος. 9 θερμίδες ανά γραμμάριο το λίπος, 7 θερμίδες ανά γραμμάριο το αλκοόλ – και είναι κενές θερμίδες, δεν σου προσφέρουν τίποτα.
Επιπλέον, οργανικά έχουμε ένα ένζυμο που δεν είναι τόσο ενεργοποιημένο στο γυναικείο σώμα, την αιθυλική αφυδρογονάση. Μέσα από αυτή οξειδώνεται το αλκοόλ. Επειδή οι γυναίκες δεν το έχουν τόσο ενεργό αυτό ένζυμο, το αλκοόλ μένει στο σώμα τους για περισσότερο, έχοντας όλες τις συνέπειες που αναφέραμε».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο σας;
«Σε οποιονδήποτε νιώθει ότι θα ήθελε να συζητήσει τη σχέση του με το αλκοόλ, χωρίς απαραίτητα να έχει κάποιο πρόβλημα. Σε οποιονδήποτε θα ήθελε να δει τι του συμβαίνει και γιατί δεν μπορεί να κρατήσει τον λόγο που δίνει στον εαυτό του και εξ αυτού νιώθει τύψεις. Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο, ώστε να επαναπροσδιορίσει κάποιος τη σχέση του με το αλκοόλ.
Διαβάζοντάς το θα δει, θα μάθει τι είναι το αλκοόλ, τι κάνει στο σώμα και το μυαλό του και θα βρει την καθοδήγηση για το πώς μπορεί να κινηθεί προς την κατεύθυνση που έχει στοχεύσει, δηλαδή, στο να κόψει το αλκοόλ.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, αν δεν δουλέψεις μέσα σου, τις πεποιθήσεις σου γύρω από το αλκοόλ δεν θα αλλάξεις εύκολα.
Το αλκοόλ το βρίσκεις παντού, φθηνά και εύκολα. Δεν είναι ηρωίνη που πρέπει να πληρώσεις ακριβά ή να πας σε συγκεκριμένα μέρη για να τη βρεις. Το έχεις στο σπίτι σου, το κάνει ο πατέρας σου και ο θείος σου και μάλιστα σε παροτρύνουν (αυστηρά ορισμένες φορές) να πιεις και εσύ.
Το αλκοόλ είναι ψυχοτρόπο ναρκωτικό. Προκαλεί ψυχική εξάρτηση. Σβήνει το συναίσθημα, παγώνει τη διαίσθηση και προκαλεί την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς αυτό. Βλάπτει από την πρώτη γουλιά».
Δεν μπορούν οι γυναίκες να υποστηρίξουν αυτή τη δραστηριότητα, με τη συχνότητα που καταναλώνουν πλέον το αλκοόλ. Η διαταραχή χρήσης αλκοόλ τα τελευταία 30 χρόνια έχει αύξηση στον γυναικείο πληθυσμό κατά 80%.
Τι κάνει ένας drinking coach;
«Επαναπρογραμματίζει το μυαλό του θεραπευομένου. Προσπαθεί να δείξει στον άνθρωπο, ο οποίος θέλει να αλλάξει τη σχέση του με το αλκοόλ, τι σημαίνει το αλκοόλ στο μυαλό του και τι είναι το αλκοόλ πραγματικά στο μυαλό του. Επαναπρογραμματίζουμε, στην ουσία, το τι είναι αυτό που τον εξυπηρετεί τώρα. Θεωρούμε ότι το αλκοόλ είναι αυτό που ψάχνουμε, αλλά νιώθουμε τύψεις, άρα δεν είναι ό,τι θέλουμε στην πραγματικότητα. Προσπαθούμε να κάνουμε το μυαλό να καταλάβει ότι όταν κάτι σε δυσκολεύει το αλκοόλ δεν είναι η λύση. Δεν θα σε ξεκουράσει, αν θέλεις να χαλαρώσεις. Το να το διαλύεις με πάγο ή κάποιο αναψυκτικό ή να το πίνεις πιο αργά θα κάνει πιο εύκολο τον μεταβολισμό, αλλά όχι τις επιπτώσεις του».
Διαβάστε εδώ περισσότερα για την έρευνα του Marie Claire «Παραμένει τάση το αλκοόλ σήμερα;».
Διαβάστε επίσης: Αντώνιος Ντακανάλης: «Η κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει τις πιθανότητες καρκίνου»
