Μετά την κυκλοφορία του τρέιλερ της 4ης σεζόν του The Crown, όλοι κατάφεραν να συμφωνήσουν σε κάτι: η ομοιότητα της Gillian Anderson με τη Margaret Thatcher την οποία υποδύεται στη σειρά του Netflix είναι τόσο εντυπωσιακή που σχεδόν επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα νέα στοιχεία με τα οποία μας τροφοδοτεί το βίντεο.
Η πρώην βρετανίδα πρωθυπουργός έχει αποτελέσει αντικείμενο παρωδίας ουκ ολίγες φορές, ενώ το 2011 πρόσφερε ένα ακόμη όσκαρ α᾽ γυναικείου ρόλου στη Meryl Streep για την ερμηνεία της στην ταινία The Iron Lady. Πρόκειται για μία ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα για την οποία οι απόψεις όχι μόνο διίστανται, αλλά συνήθως είναι ιδιαίτερα συγκεκριμένες· ο κόσμος άλλοτε την αγαπά και τη θαυμάζει ως σιδηρά κυρία και άλλοτε τη μισεί και την αποστρέφεται κατηγορώντας την για αυταρχισμό και ένα σωρό ακόμη λάθος χειρισμούς. Τίποτα από τα παραπάνω, ούτε η σύγκριση ούτε οι ενδεχόμενες αντιδράσεις στάθηκαν εμπόδιο στην τελική απόφαση της Anderson να δεχθεί το ρόλο.
«Aν σου ζητηθεί να κάνεις τη Thatcher στο The Crown θα πρέπει να είσαι πολύ χαζός για να μην πεις ναι. Νομίζω ότι πραγματικά θα το είχα μετανιώσει αν είχα αρνηθεί και το έπαιρνε κάποια άλλη και το έκανε καλά. Οπότε, αισθάνθηκα κατά κάποιο τρόπο ότι ήταν μία ευπρόσδεκτη πρόκληση. Ναι, ήταν τρομακτικό με αυτήν την έννοια, όπως λέτε, πολύς κόσμος έχει πολύ έντονες απόψεις για εκείνη και θα συνεχίσει να έχει πολλές άσχετα από το πώς θα παρουσιαστεί ή πώς την έχω υποδυθεί εγώ. Αυτό, στο τέλος της ημέρας είναι μέρος της διαδικασίας», εξήγησε η Anderson σε κλήση Zoom για το EW.
Όσο για το αν άλλαξε η δική της γνώμη σε σχέση με την προσωπικότητά της Thatcher, εκείνο είναι άλλο ζήτημα: «Φύγαμε από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1979, ήμουν 11 χρόνων και δε νομίζω ότι συζητούσαμε τόσο για πολιτική πιο πριν ή ακόμη και μετά, αφού μετακομίσαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οπότε, μόλις κάποια χρόνια μετά την επιστροφή μου (στο Ηνωμένο Βασίλειο), είτε διαβάζοντας βιβλία είτε διαβάζοντας για το θατσερισμό ή ακούγοντας τις απόψεις του κόσμου -ακούς πολλά αν μένεις σε αυτή τη χώρα- κατάλαβα πλήρως πόσο έντονα συναισθήματα υπήρχαν για εκείνη. Δε χρειαζόμουν πραγματικά να σβήσω το παρελθόν, τουλάχιστον στην αρχή. Αλλά άσχετα με το οτιδήποτε, ακόμα κι αν είχα προσωπική άποψη για εκείνη, το γεγονός ότι ήταν η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας επί 11 χρόνια κιόλας, είναι αξιοπερίεργο από μόνο του».
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος για τον οποίο η Anderson σε συνέντευξή της στο Radio Times υποσχέθηκε ότι οι φανς της σειράς θα μείνουν έκπληκτοι όταν θα έρθουν αντιμέτωποι με μία πιο ευαίσθητη πλευρά της Thatcher. «Σίγουρα, βλέπουμε μία άλλη πλευρά της Thatcher που έχει μία πιο συναισθηματική ζωή από ό,τι έχουμε δει ως τώρα. Για παράδειγμα, στο πλαίσιο των επεισοδίων στα οποία ο γιος της αγνοείται. Αυτό είναι ένα προσγειωμένο, εύλογο και κυρίως καλά τεκμηριωμένο συναίσθημα που βιώνει εκείνη την περίοδο ώστε να μην έχει την αίσθηση ότι έχει χάσει τον έλεγχο κατά κάποιο τρόπο. Είναι ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο. Δεν είναι μονοδιάστατο», διευκρίνισε, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχουν εριστικές καταστάσεις ή έντονες διαφωνίες μεταξύ της πρωθυπουργού και της βασίλισσας (την οποία υποδύεται η Olivia Coleman) στη σειρά.
H επιτυχία στην ενσάρκωση του ρόλου πάντως, για πολλούς οφείλεται στην εξαιρετικά επιτυχημένη μίμηση της χαρακτηριστικής φωνής της Thatcher. Για την Anderson μάλιστα, το συγκεκριμένο στοιχείο ήταν πολύ πιο σημαντικό και από τα κοστούμια, όπως και το χαρακτηριστικό της χτένισμα. «Καταρχάς, το να “βρω” τη φωνή της έμοιαζε να είναι ο πρώτος φυσικός τρόπος για μπω μέσα της. Και όταν άρχισα να αισθάνομαι άνετα με αυτό, τα άλλα στοιχεία κατέληξαν να μοιάζουν με το κερασάκι στην τούρτα. Μπορείς να έχεις όλα τα φυσικά “σύνεργα” που θέλεις για τη Thatcher, αλλά αν δεν έχεις τη φωνή, τότε δεν πρόκειται να απογειωθεί (ο ρόλος) […] Για το συνολικό αποτέλεσμα χρειάστηκε σίγουρα μεγάλη προσπάθεια από πολλούς επαγγελματίες του χώρου για να “συναρμολογηθεί” (ο χαρακτήρας). Τουλάχιστον η σιλουέτα της μοιάζει πολύ ακριβής», σημείωσε στην ίδια συνέντευξη. H Anderson ήθελε εξαρχής να γίνει Thatcher, συνεπώς δεν επιστρατεύθηκε πειθώ ως μοχλός πίεσης από τον επί χρόνια σύντροφό της και δημιουργό του The Crown, Peter Morgan όταν της προτάθηκε ο ρόλος.
Και κάπως έτσι, κατέληξε να πάθει κάτι που έμοιαζε με εμμονή με το χαρακτήρα της, ξεκοκκαλίζοντας όποιο βιβλίο θεωρούσε ότι μπορεί να τη βοηθήσει, καθώς επίσης παρακολουθώντας βίντεο με την πρώην πρωθυπουργό για να μπορεί να μελετήσει το «στήσιμό» της καλύτερα. Παραδόξως, δεν την κούραζε καθόλου αυτή η διαδικασία· την έβρισκε εξαιρετικά διασκεδαστική και συναρπαστική, κυρίως όταν ανακάλυπτε στοιχεία από την παιδική ηλικία της Thatcher, όπως μεταδίδει ο Guardian.
H τόσο διχαστική για τους Βρετανούς φιγούρα της Thatcher που οδήγησε στη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων το 1984, καθώς και στις εξεγέρσεις κατά του κεφαλικού φόρου θα μπορούσε να είναι αποτρεπτική για κάποιον ηθοποιό. Όχι για την Anderson βέβαια, που όπως τόνισε στους Times δε θα μπορούσε ποτέ να αναλάβει μία θέση σαν της Thatcher στην πραγματικότητα, άσχετα αν στην υποκριτική το πράγμα αλλάζει: «Δε νομίζω ότι θα μπορούσα ποτέ να αναλάβω ένα “ρόλο” (μιας πρωθυπουργού) που συνεπάγεται τόση πίεση. Ο αντίκτυπος που είχε, και στο Ηνωμένο Βασίλειο και ανά τον κόσμο… Αντιθέτως, το να αναλάβω κάποια που μισείται τόσο όσο η Thatcher, είναι ένα εντελώς άλλο πράγμα».
Αυτό στο μεταξύ, δε σημαίνει πως η «πορεία» της ως Dana Scully στα X-Files… παραγράφεται για την ίδια, ίσα ίσα που διακρίνει κοινές αναφορές ανάμεσά τους. «Η Scully δεν ήταν η πρωταγωνίστρια για κανένα λόγο, ήταν μία συμπρωταγωνιστική σχέση (με τον Fox Mulder, τον David Duchovny δηλαδή), αλλά ο Chris Carter δημιούργησε έναν από τους πιο εμβληματικούς φεμινιστικούς χαρακτήρες που έχουν περάσει ποτέ από την τηλεόραση», επεσήμανε η Anderson προσθέτοντας πως μόνο με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποίησε την πραγματική αξία του.
«Ακόμα κι αν ήμουν πάντα απίστευτα ευγνώμων για το ρόλο, για την ευκαιρία… Πιστεύω ότι πήρε χρόνο για να τον εκτιμήσω (το ρόλο) πλήρως, όχι μόνο το πόσο χαρισματική ήταν (ως άνθρωπος), αλλά τον πλήρη αντίκτυπο που είχε», παραδέχθηκε στην ίδια συνέντευξη. Η 52χρονη ηθοποιός δεν υπερβάλλει καθόλου στα λεγόμενά της, διότι έρευνα του 2017 κάνει λόγο για το «Scully effect», κατά το οποίο τα 2/3 γυναικών που συμμετείχαν σε αυτήν και ασχολούνταν με τις θετικές (και μη) επιστήμες και την τεχνολογία ανέφεραν πως η Scully επηρέασε άμεσα τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. «Ακόμη συναντώ ανθρώπους, εννοώ πριν από το lockdown… Περνούσα από ένα αεροδρόμιο και μία γυναίκα με σταμάτησε και μου είπε “Έχω τη δουλειά μου εξαιτίας σου”», συμπλήρωσε η Anderson.
Θα περίμενε κανείς πως μετά τη Scully και το σαρωτικό της χαρακτήρα μόνο το… χάος θα ακολουθούσε για την Gillian Anderson. Εκείνη, είτε στο θέατρο ως βασανισμένη Blanche DuBois, είτε ως Anna Pavlovna στο Πόλεμος και Ειρήνη του BBC One και Jean Milburn στο Sex Education του Netflix, κατάφερε να επανεφεύρει τον εαυτό της και να αποτινάξει την ταμπέλα της Scully.
Επιστρέφοντας στο The Crown, υπάρχει μία χαρακτηριστική σκηνή στο τρέιλερ, κατά την οποία ο Φίλιππος επισημαίνει στην Ελισάβετ ότι τη χώρα διοικούν δύο γυναίκες. «Ίσως αυτό ακριβώς να χρειάζεται η χώρα», είναι η αποστομωτική απάντηση της Βασίλισσας.
Αν οι γυναίκες πολιτικοί αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους με τη σοβαρότητα που οι Coleman και Anderson προσεγγίζουν τους ρόλους τους, εμείς δεν έχουμε παρά να υπερθεματίσουμε.
*Η 4η σεζόν του The Crown στο Netflix κάνει πρεμιέρα στις 15 Νοεμβρίου.
