Με μυστική ταυτότητα, κυκλοφορεί το 2018 το πρώτο του “χειροποίητο” άλμπουμ «Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις». Τον λένε Παιδί Τραύμα και δεν διστάζει να μας δώσει οδηγίες απόκτησης υπερφυσικών δυνάμεων. Τέσσερα χρόνια μετά μας χαρίζει το «Θα Καταστρέψω τον Κόσμο» (Inner Ear). Λέει ότι το άλμπουμ βασίζεται στην αληθινή ιστορία ενός παρανοϊκού εγκληματία που συνελήφθη στα μέσα της δεκαετίας του 1990 αλλά, εγώ τουλάχιστον, δεν πιστεύω λέξη. Στην τρίτη του δισκογραφική δουλειά, «Μέινστριμ» (United We Fly), το Παιδί Τραύμα μας λέει το όνομά του (Τάσος Καρτέρης) και ετοιμάζεται να κατακτήσει τον κόσμο, ή έστω, τις αγαπημένες μας play lists.
Είσαι ακόμη παιδί, Παιδί Τραύμα;
Ευτυχώς ή δυστυχώς, είμαι παιδί σε αρκετές εκφάνσεις της ζωής μου. Το πρόβλημα μάλλον είναι ότι οι παιδικές μου πλευρές δεν είναι αυτές που κάποιος θαυμάζει σ’ ένα παιδί, όπως για παράδειγμα η αθωότητα, η αγνότητα και το ανεπιτήδευτο. Αντίθετα, μάλλον είναι πτυχές που κάποιος θα περίμενε να βελτιωθούν μεγαλώνοντας: η ανασφάλεια, η αβουλησία, η αβεβαιότητα και η απλοϊκή σκέψη. Κυρίως, όμως, ότι περιμένω από τους άλλους να δώσουν λύση στα θέματά μου, όπως ένα παιδί περιμένει συνήθως τη λύση από τους γονείς του.
Το τραύμα είναι κάτι που το κουβαλάς και το γιατρεύεις με τη μουσική;
Σ’ ένα τραγούδι μου, τη «Θεραπεία» λέω: «Δε θέλω να ξέρω τι κάνεις. Δε θέλω να ξέρω πού είσαι. Θα φαντάζομαι ότι κάνεις αυτό που θέλω να κάνεις. Θα φαντάζομαι ότι είσαι εκεί που θέλω να είσαι. Είναι άρρωστο, μα αυτή η μελωδία θα γιατρέψει την αρρώστια. Είναι άρρωστο, μα αυτή η μελωδία είναι για σένα».
Ακούγεται μάλλον ρομαντικό, όμως στην πραγματικότητα ο μόνος τρόπος να γιατρευτείς είναι να αποδεχτείς ότι χρειάζεσαι γιατρειά και να δουλέψεις καθημερινά για να αλλάξεις.
Πιστεύεις στη λυτρωτική δύναμη της μουσικής; (Όχι μόνο γι’ αυτόν που συνθέτει και ερμηνεύει, αλλά και γι’ αυτόν που χτυπιέται κάτω από τη σκηνή.)
Είναι σχεδόν επικίνδυνο να πιστέψουμε ότι η τέχνη από μόνη της μπορεί να μας λυτρώσει από τα δεινά μας. Η τέχνη μπορεί να μας εκφράσει και να μας εμπνεύσει, αλλά μέχρι εκεί. Η αδικία που μας περιβάλλει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας χρειάζεται κοινωνικό αγώνα και διαμαρτυρία. Οι αλλαγές δεν θα έρθουν ακούγοντας τραγούδια στο σπίτι μας. Θα έρθουν αν κατέβουμε στο δρόμο και απαιτήσουμε έναν καλύτερο κόσμο.
Σε γνωρίσαμε ως μέρος του αθηναϊκού underground. Ένιωθες έτσι; Πώς ορίζεις εσύ το underground;
Αν ορίσουμε ως underground τη μουσική που υπάρχει ανεξάρτητη, χωρίς την υποστήριξη κάποιου label, και χωρίς να την ακούμε από τα καθιερωμένα μέσα προώθησης και ραδιόφωνα, τότε η underground σκηνή στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ μικρή και μάλλον δεν είμαι μέρος της. Αν ορίσουμε ως underground τη διάθεσή μας να ξεφύγουμε απ’ αυτή την κυρίαρχη πολιτιστική επιπέδωση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν τα Μέσα, τότε η σκηνή της underground στην Ελλάδα είναι τεράστια και νιώθω περήφανο μέλος της.
Από το «Θα καταστρέψω στον κόσμο» μέχρι το «Μέινστριμ», τι έχει αλλάξει (αν έχει αλλάξει κάτι) στον τρόπο που βλέπεις τη μουσική και τον κόσμο;
Νομίζω ότι έχω αρχίσει να κατανοώ λίγο καλύτερα τον εαυτό μου και το πώς αλληλεπιδρώ με τους άλλους. Στο ίδιο πλαίσιο, η μουσική μέσα μου έχει καταλάβει πολύ μεγαλύτερο χώρο και χρόνο. Τότε έβγαλα ένα δίσκο επειδή απλά γούσταρα, χωρίς να έχω πολλά στο μυαλό μου. Τώρα όλο αυτό έχει εξελιχθεί σε ένα πιο μεγάλο πράγμα με live, media, συνεργασίες, κόσμο, προσδοκίες, τελειομανία και όλα τα συναφή. Αν δεν τα διαχειριστώ ισορροπημένα όλα αυτά, μάλλον θα αλλοιώσουν το σκοπό για τον οποίο ξεκίνησα να γραφώ τραγούδια: για να εκφράσω αυτό που είμαι.
Το να είναι mainstream ένας μουσικός είναι δίκοπο μαχαίρι; Γιατί;
Τίποτα δεν είναι δίκοπο μαχαίρι, εκτός αν επιλέξεις να το κάνεις τέτοιο. Οσοι εκθέτουμε τα τραγούδια μας παραέξω, κατά βάθος θέλουμε αυτά τα τραγούδια να συγκινήσουν όσο το δυνατό περισσότερο κόσμο. Το θέμα είναι να μείνει κανείς πιστός στο όραμά του, να αφιερώνει χρόνο σε αυτό, να μην κάνει εκπτώσεις και να μάθει να λέει όχι.
Αν σου ζητούσα να διαλέξεις ένα τραγούδι σου για να συστηθείς σε κάποιον που δεν σε έχει ακούσει ποτέ, ποιο θα διάλεγες;
Μάλλον το «Ακαταλαβίστικο». Σ’ αρέσει;
Τι να περιμένουμε στο επόμενο μεγάλο live;
Την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου θα δώσουμε μια μεγάλη συναυλία στο ολοκαίνουριο Ground stage του Gazarte, παρουσιάζοντας το καινούριο μας άλμπουμ «Μέινστριμ» και πολλά ακόμα τραγούδια. Η μπάντα μας θα πλαισιωθεί από επιπλέον μουσικούς με έγχορδα και πνευστά, ενώ ετοιμάζουμε και κάποιες εκπλήξεις. Δουλεύουμε όλοι πολύ σκληρά για να κάνουμε ένα μεγάλο και ολοκληρωμένο show. Παράλληλα, στις αρχές του Δεκέμβρη θα κάνουμε μια μικρή περιοδεία σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ιωάννινα, Σέρρες και Βόλο.
