Ο,τι ο Απρίλιος χωρίς Πάσχα, ο Δεκέμβριος δίχως Χριστούγεννα, τα πατατάκια χωρίς αλάτι. Δηλαδή απλώς ανήκουστος. Στη Λισαβόνα όπου θα φιλοξενηθεί φέτος ο διαγωνισμός, μετά τον περσινό θρίαμβο του Σαλβαντόρ Σομπράλ, οι προετοιμασίες βρίσκονται στο τελικό στάδιο, αφού σε λίγες ημέρες οι αποστολές των 43 χωρών που θα διεκδικήσουν την «κούπα» θα ξεκινήσουν τις πρόβες σε πραγματικές συνθήκες για τη μητέρα των μαχών, δηλαδή τους δύο ημιτελικούς που θα πραγματοποιηθούν στις 8 και 10 Μαΐου και θα οδηγήσουν στον τελικό της 12ης Μαΐου, όπου οι 20 φιναλίστ θα συναντήσουν τις λεγόμενες Big 5 (Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία) αλλά και την περσινή νικήτρια Πορτογαλία. Η Ελλάδα, την οποία εκπροσωπεί η Γιάννα Τερζή, και η Κύπρος με την Ελένη Φουρέιρα θα διεκδικήσουν το εισιτήριο της πρόκρισης στον πρώτο ημιτελικό, όπου διαγωνίζονται -έπειτα από κλήρωση- στις θέσεις 14 και 19 αντίστοιχα.
Μάλιστα, το «Fuego» είναι το τραγούδι που θα ολοκληρώσει τον πρώτο ημιτελικό, γεγονός που μόνο ως θετικός οιωνός μπορεί να θεωρηθεί, αφού η γιουροβιζιονική εμπειρία δείχνει ότι είθισται οι έσχατοι σε σειρά εμφάνισης να έσονται πρώτοι. Βέβαια, για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, η μία από τις δέκα θέσεις που οδηγούν στον τελικό είναι ήδη δεσμευμένη από τη συμμετοχή του Ισραήλ, η οποία από τα μέσα Μαρτίου, όταν δηλαδή ανακοινώθηκαν και οι 43 υποψηφιότητες, εμφανίζεται ως αφηνιασμένο άλογο με προορισμό την κορυφή που κανείς δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει. Ποια είναι όμως η Netta από τη νοτιοανατολική Μεσόγειο και τι κάνει εκτός από εκείνο που μπορεί να διαπιστώσει κανείς διά γυμνού οφθαλμού, ήτοι να τρώει όλο το φαγητό της, ίσως ακόμα και το φαγητό των γύρω της;
Barbie on steroids
Γι’ αυτό και ίσως μπορεί να σφύζει από ενέργεια επί σκηνής, παρότι ο σωματότυπός της δεν είναι ακριβώς αυτό που έχει κανείς στον νου ως το ινσταγκραμικό fit στερεότυπο. Η 25χρονη Ισραηλινή ήρθε δεύτερη ανάμεσα σε 140 ανθυποψηφίους στην ψηφοφορία του κοινού στον ειδικό διαγωνισμό που διοργανώθηκε στην πατρίδα της για την ανάδειξη του εκλεκτού για τη Eurovision. Ωστόσο, η επιτροπή ήταν εκεί και της έδωσε με τη βαθμολογία της το χρίσμα. Μπορεί να κέρδισε τελικά με βραχεία κεφαλή (βλ. με μόλις πέντε βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο φιναλίστ), όμως είναι αποφασισμένη να τη ζήσει τη γιουροβιζιονική εμπειρία μέχρι το κόκκαλο (και είναι μακρύς ο δρόμος από το πετσί έως το κόκαλο στην περίπτωσή της). Σε κάθε περίπτωση το τραγούδι της είναι αυτό που λέμε πιασάρικο. Εχει και ποπ στοιχεία, έχει και μια ιδέα οριεντάλ, έχει και την ίδια να μιμείται ένα αγαπημένο προς βρώση ζώο, το κοτόπουλο. Οχι, δεν την έπιασε μια ξαφνική υπογλυκαιμία ή έστω μια λιγούρα. Η πληθωρική Netta κάνοντας την κότα απευθύνεται σε όλους εκείνους που πληγώνουν τους συνανθρώπους τους, σε όλους αυτούς τους δειλούς (aka κότες) που δεν έχουν τα κότσια να πουν αυτό που αισθάνονται. Η νηπιαγωγός στο επάγγελμα, που πέρασε μέρος των παιδικών χρόνων της στη Νιγηρία, δεν γουστάρει στερεότυπα και μανιέρες. Δεν θέλει να είναι το «παιχνίδι» κανενός. Για όλα αυτά, μα πάνω απ’ όλα για την αυτοδιάθεση, τραγουδά στο «Toy», το οποίο φαίνεται ότι έχει συνεπάρει τους eurofans, αν τουλάχιστον κρίνει κανείς από τα views του κλιπ στο επίσημο κανάλι της Eurovision στο YouTube. Δώδεκα εκατομμύρια views έχει γράψει το κοντέρ για τη Netta, την ώρα που το «Fuego» μόλις έχει περάσει το μισό εκατομμύριο και το «Ονειρό μου» βρίσκεται στο κατώφλι των 900.000 views.
Εννοείται ότι και στη Eurovision τα πάντα είναι marketing και αυτό η Netta και η ισραηλινή αντιπροσωπεία το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα. Γι’ αυτό και πριν από λίγες εβδομάδες στο Τελ Αβίβ προσκάλεσε 25 από τις 43 συμμετοχές να συμμετάσχουν σε έναν μαραθώνιο γιουροβιζιονομάθειας, τον οποίο έκλεισε φυσικά πανηγυρικά η Netta. Βεβαίως, μπορεί η χαριτωμένη στρουμπουλή, πες την και «στον όγκο», Ισραηλίτισσα να έχει ήδη εξασφαλίσει την εύνοια του κοινού, όμως και φέτος στον διαγωνισμό τον τελευταίο λόγο θα έχουν οι εθνικές επιτροπές. Οχι δηλαδή ότι κι αυτές δεν θα γοητευτούν από το φωνητικό εύρος που φαίνεται να διαθέτει η Netta ή από το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού η ίδια η τραγουδίστρια θα ηχογραφεί τον εαυτό της επί σκηνής για να δημιουργήσει καινούργιους ήχους. Ε, και; Η Φουρέιρα θα δημιουργήσει νέες φαντασιώσεις.
Επιστροφές καταστροφές
Σε άλλα νέα στον φετινό διαγωνισμό επιστρέφει ένας φίλος από παλιά, συγκεκριμένα ο νικητής του διαγωνισμού το 2009, Αλεξάντερ Ρίμπακ.
Ηταν τόσο μεγάλη η καριέρα που εξασφάλισε ο αλλοτινός του θρίαμβος με τα χρώματα της Νορβηγίας σε εκείνον και το βιολί του, που αποφάσισε να δημιουργήσει ένα τέλειο σχήμα κύκλου με τη δεύτερη ευκαιρία που ζητά φέτος με ένα τραγούδι που αν η Τζέιν Φόντα έκανε ακόμα αερόμπικ εννοείται ότι θα το λάτρευε. Βεβαίως, τα χρόνια πέρασαν και πλέον υπάρχουν τεκνότεροι του πάλαι ποτέ λευκορωσικής καταγωγής τεκνού, όπως λόγου χάρη ο εκπρόσωπος της Τσεχίας ονόματι Μίκολας Τζόσεφ. Ξανθός όπως κάθε πολίτης και κάθε μπίρα της πατρίδας του ορίζει, πρώην μοντέλο που εγκατέλειψε την πασαρέλα γιατί δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με το savoire faire της γλάστρας και έγινε μουσικός του δρόμου, σουλουπώθηκε, πλύθηκε, ντύθηκε Καλιφορνέζος απ’ τα Lidl και πήρε τον δρόμο για τη Λισαβόνα. Αρέσουν κάτι τέτοιοι γεγέδες.
Όπως αρέσει και η Ελίνα Νετσάγεβα που κατεβαίνει στην αρένα με τα χρώμα της Εσθονίας. Δεν μιλάμε απλώς για στροφή στην ποιότητα, αλλά για οπερετικό σκηνικό για βαριά κουλτουριάρικα γούστα. Με άλλα λόγια, βοήθεια, εάλω η Eurovision από τη λυρική. Και μη χειρότερα. Φυσικά και υπάρχουν. Τυχαίο παράδειγμα, η αποστολή της Σουηδίας με ένα ποπ/r&b τραγούδι (ναι, πάθανε κι άλλοι Φουρέιρα, κατά κόσμον μεσογειακή Ριάνα) από τον Μπέντζαμιν Ινγκρόσο, δηλαδή το αποτέλεσμα που προέκυψε όταν κάποιος επιστήμονας στην Ουψάλα έριξε κατά λάθος στον ίδιο δοκιμαστικό σωλήνα τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και τον Τζάστιν Μπίμπερ. Τη νίκη διεκδικεί με αξιώσεις και η γειτονική Βουλγαρία – έφτασε δύο φορές στην πηγή αλλά τερμάτισε 4η το 2016, 2η πέρσι – με τους Equinox που δημιουργήθηκαν ειδικά για τον διαγωνισμό και το τραγούδι «Bones». Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ πού το ’χω ξανακούσει – το ίδιο θα συμβεί και σένα.
Τα γκανιάν των bookmakers
Τέσσερις εβδομάδες πριν από τον τελικό, όπου 26 χώρες θα κονταροχτυπηθούν για την επικράτηση και την κούπα που εν προκειμένω είναι ένα γυάλινο μικρόφωνο σχεδιασμένο από τον Kjell Engman, τα φαβορί έχουν ήδη ξεχωρίσει. Αυτό δεν έχει απαραιτήτως να κάνει με τα views των βίντεο στο YouTube ή τις ακροάσεις στις πλατφόρμες streaming, αλλά κυρίως στις προβλέψεις των μεγαλύτερων στοιχηματικών εταιρειών. Αλλωστε οι τελευταίες είναι που εδώ και αρκετά χρόνια προβλέπουν με σχετική ακρίβεια την τελική νικητήρια πεντάδα. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχήματα, ως απόλυτο, αδιαφιλονίκητο φαβορί φιγουράρει το Ισραήλ. Ακολουθούν η Εσθονία, η Τσεχία, η Βουλγαρία, η Αυστραλία, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Γαλλία, ενώ η πρώτη δεκάδα του τελικού ολοκληρώνεται με το αναπάντεχο για πολλούς πλασάρισμα της Ελλάδας. Η Κύπρος ανεβοκατεβαίνει μεταξύ των θέσεων 15-20, ενώ πιο κάτω κι από τον πάτο συναντάμε το Σαν Μαρίνο, την Ελβετία και την Ισλανδία. Σε κάθε περίπτωση μπορεί να στοιχήματα να δίνουν σε αδρές γραμμές μια εικόνα για το πού θα κάτσει η μπίλια, ωστόσο το σύστημα ψηφοφορίας που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια, δηλαδή ένας συγκερασμός της τηλεψηφοφορίας του κοινού και της ψήφου της επιτροπής κάθε χώρας, μπορεί και να οδηγήσει σε εκπλήξεις. Σίγουρα πιο ξεκάθαρη εικόνα θα υπάρχει τις επόμενες ημέρες, αφού δηλαδή ξεκινήσουν οι επί σκηνής πρόβες των αποστολών στη Λισαβόνα. Μια καλή εμφάνιση μπορεί να απογειώσει την απόδοση ενός τραγουδιού – βλ. τι συνέβη πέρσι όταν μια αλλαγή φορέματος στη Βελγίδα Blanche την έφερε από τα αζήτητα στην 4η θέση-, μια κακή μπορεί να το καταδικάσει σε ισόβια αισθητικά δεσμά.
Γιώργο Καπουτζίδη, πού είσαι;
Μόνο κρίμα -έως και άδικο- το γεγονός ότι φέτος ο Γιώργος Καπουτζίδης δεν θα είναι ο σχολιαστής των ημιτελικών και του τελικού της Eurovision. Ο λαοπρόβλητος ηθοποιός και δημιουργός είχε γίνει σάρκα από τη σάρκα της ελληνικής μετάδοσης του διαγωνισμού, αφού παρέα με τη δημοσιογράφο Μαρία Κοζάκου κατάφερναν να μεταφέρουν τον παλμό με πνευματώδη σχόλια και χωρίς περιττές φλυαρίες. Τη θέση τους θα αναλάβουν να καλύψουν φέτος ο κριτικός κινηματογράφου Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος μαζί με τη δημοσιογράφο Δάφνη Σκαλιώνη. Προφανώς και στη δημόσια τηλεόραση πιστεύουν ότι αν έχεις αντέξει τον Ταρκόφσκι και τον Κουροσάβα μπορείς να αντέξεις και να διαχειριστείς τα πάντα. Ακόμα και τον κολοφώνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ήτοι τη Eurovision. Πάντως, το κενό του Καπουτζίδη μοιάζει τουλάχιστον δυσαναπλήρωτο. Δάφνη Μπόκοτα θα λέτε και θα κλαίτε.
