Γράφει η Βίκυ Μαγκλάρα, υπεύθυνη εθελοντών στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.
Τετάρτη μεσημέρι, τέλος Ιουλίου, με τη θερμοκρασία να έχει χτυπήσει κόκκινο – για ακόμη άλλη μια μέρα, άλλη μια εβδομάδα, άλλον έναν μήνα – διασχίζεις την Αγίου Κωνσταντίνου για να πας στη δουλειά σου. Τα τσιμέντα έχουν πάρει φωτιά, νομίζεις ότι αν τα ακουμπήσεις θα πάθεις εγκαύματα 3ου βαθμού. Ο ήλιος είναι ένα καμίνι πάνω από το κεφάλι σου, τα πεζοδρόμια καίνε. Ψάχνεις ένα δέντρο να κάτσεις έστω για λίγο στη σκιά του, να πάρεις κουράγια για να συνεχίσεις, αλλά πού να βρεις δέντρο στο κέντρο της Αθήνας, και αυτά τα ελάχιστα που υπήρχαν, τα έκοψαν. Κάνεις να πιάσεις το θερμός σου με το νερό για να ρίξεις λίγο στο κεφάλι σου, να δροσιστείς και ανακαλύπτεις ότι το έχεις ξεχάσει. Δεν το πιστεύεις, δεν θα αντέξεις και δεν θέλεις να αγοράσεις νερό γιατί δεν θες άλλο πια τα πλαστικά μπουκαλάκια. Είσαι λίγο πριν την κατάρρευση, κοιτάς την άσφαλτο που έχει πυρώσει και σαν έκπτωτη της φυλής Τουαρέγκ, ζεις τον δικό σου αντικατοπτρισμό στην έρημο της Αθήνας και παρακολουθείς έκπληκτη το νερό που «κυλάει» στην άσφαλτο. Ψάχνεις για καμιά βρύση, αλλά πού τέτοια τύχη.
Δεν είναι μια φανταστική ιστορία, είναι μια εικόνα από την καθημερινότητά μας, αυτήν που μοιραζόμαστε όλοι και όλες στις αφιλόξενες πόλεις που βρεθήκαμε να ζούμε και να συνυπάρχουμε. Μιλάμε για βιώσιμες πόλεις και Urban Justice, θεσπίζονται νόμοι και κανόνες, αλλά στην ουσία η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Ειδικά στις μεγάλες πόλεις, καλούμαστε να συμβιώνουμε και να συνυπάρχουμε, με το τσιμέντο να έχει αντικαταστήσει το πράσινο, μετακινούμαστε και συνωστιζόμαστε σε ένα προβληματικό δίκτυο ΜΜΜ, κινούμαστε και ποδηλατούμε με κίνδυνο τη ζωή μας πολλές φορές, αφού δεν υπάρχουν ασφαλείς διαδρομές.
Και όλη αυτή την προβληματική κατάσταση έρχεται να επιδεινώσει η έλλειψη ελεύθερων και κοινόχρηστων χώρων ξεκούρασης και συνάθροισης πολιτών με πράσινο και πρόσβαση σε νερό. Αν λάβουμε επίσης υπόψη την πλαστική ρύπανση και την αδυναμία ανακύκλωσης του πλαστικού, σχεδόν μας πιάνει απελπισία. Για παράδειγμα, από τους 41 εκατ. τόνους πλαστικών αποβλήτων των οποίων η διαχείριση γίνεται εντός της ΕΕ ανά έτος, μόνο το 29% ανακυκλώνεται. Υπολογίζεται ότι μόνο στις ελληνικές θάλασσες καταλήγουν ετησίως 1.455 τόνοι πλαστικών.
Ένα από τα πάγια αιτήματα της Greenpeace είναι “Όχι στο πλαστικό μιας χρήσης”, οπότε το νέο project “Ραντεβού στις βρύσες», έρχεται να δώσει συγκεκριμένη πρόταση για τη μείωση πλαστικών μπουκαλιών μιας χρήσης.Είναι ένα project που αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή οι εθελοντές/ριες, το γραφείο της Greenpeace αλλά και ο κόσμος. Οι εθελοντές/ριες μας σαν επίδοξοι/ες Κλουζώ, βγήκαν στους δρόμους και έψαξαν, βρήκαν και κατέγραψαν βρύσες.
Τι ζητά η Greenpeace; Να εφαρμοστεί ο νόμος! Ο οποίος αναφέρει, οι Ο.Τ.Α. Α΄ βαθμού, οι οποίοι διαθέτουν δίκτυο πόσιμου νερού, “υποχρεούνται να διαθέτουν κοινόχρηστες βρύσες προς δωρεάν διάθεση πόσιμου νερού σε δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις και σε δημοτικές παιδικές χαρές, παρέχοντας κατάλληλη σήμανση στο κοινό που ενθαρρύνει τη χρήση επαναχρησιμοποιούμενων δοχείων νερού, καθώς και να επεκτείνουν το δίκτυο με κοινόχρηστες βρύσες προς δωρεάν διάθεση πόσιμου νερού σε κοινόχρηστους χώρους συνάθροισης κοινού εντός των ορίων της αρμοδιότητάς τους.”
Ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε είναι η συμμετοχή του κόσμου. Μόνο με τη δραστηριοποίηση και ενεργοποίηση των πολιτών μπορούμε να διαδώσουμε αυτό το κίνημα και να διεκδικήσουμε το ανθρώπινο δικαίωμα σε ασφαλές και πόσιμο νερό, όπως ήδη έχει αναγνωριστεί και από τον ΟΗΕ (17 Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης). Συγκεκριμένα, ο στόχος 6 είναι: Καθαρό Νερό και Αποχέτευση – Διασφαλίζουμε τη διαθεσιμότητα και τη βιώσιμη διαχείριση του νερού και των εγκαταστάσεων υγιεινής για όλους. (Στόχος 6 των Sustainable Development Goals, Παράρτημα Ι – Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (2016-2030)
Έβαλες βρύση στον χάρτη;
Για αυτό το λόγο, η Greenpeace έχει δημιουργήσει ένα χάρτη όπου καλεί τους πολίτες να ανεβάσουν τις βρύσες της περιοχής τους. Είναι εντυπωσιακό ότι από το ξεκίνημα της πρωτοβουλίας, με 38 βρύσες στο χάρτη, με τη συμμετοχή των πολιτών έχουν ανέβειεπισημανθεί στον χάρτη πάνω από 500 βρύσες σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα, η Greenpeace θέλει να δημιουργήσει ένα δίκτυο με ομάδες πολιτών που θα στηρίξουν το συγκεκριμένο project και θα διεκδικούν το δικαίωμα σε ένα δίκτυο δημόσιων βρυσών. Για αυτό τον λόγο, η οργάνωση καλεί τον κόσμο να συμμετάσχει σε ομάδες. Στόχος μας είναι η ενίσχυση της τοπικής κοινότητας στη συμβολή των αποφάσεων για το νερό και άλλα θέματα που τους απασχολούν, αλλά και για να δημιουργηθούν συνθήκες ώστε οι αποφάσεις να παίρνονται συλλογικά, με ενεργή δράση πολιτών και κοινοτήτων. Επόμενη στάση τα δημαρχεία, όπου η Greenpeace θα παρουσιάσει το project και θα ζητήσει από τις δημοτικές αρχές
– να προβούν άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες, όπως η συντήρηση των υφιστάμενων βρυσών, αφού πολλές από αυτές δεν λειτουργούν ή είναι σε τόσο κακή κατάσταση που δεν σε προδιαθέτουν να πιεις νερό.
– να προχωρήσουν σε σχεδιασμό και εγκατάσταση νέων βρυσών σε πλατείες, πάρκα, αθλητικά κέντρα, πολυσύχναστους δρόμους.
– να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για προώθηση, ενημέρωση πολιτών για χρήση νερού βρύσης και μείωση πλαστικού μια χρήσης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ποιότητα του νερού της Αθήνας, επιτυγχάνει επίδοση > 99,8%, τιμή υψηλότερη από τον μέσο όρο βαθμολογιών των εταιρειών της Δυτικής Ευρώπης που συμμετέχουν. Η εγκατάσταση νέων βρυσών και η χρήση τους από τους πολίτες, είναι μονόδρομος. Η Greenpeace ζητά τη συμπαράσταση των πολιτών σε αυτή τη διαδρομή που μπορεί να γίνει αφορμή για συλλογική δράση και κινητοποίηση. Ας διεκδικήσουμε όλοι πόλεις πιο φιλικές στον άνθρωπο και αλλαγή νοοτροπίας, πριν βουλιάξουμε εντελώς στα πλαστικά μιας χρήσης!
Σου δίνουμε ραντεβού στις βρύσες. Θα έρθεις;
