Ένα πρόσφατο και πολυδιαβασμένο άρθρο στον Guardian αναφερόταν στην αξία που έχει η φιλία στη ζωή μας, θέτοντας το ερώτημα γιατί τότε πολλοί άντρες δεν έχουν κολλητούς φίλους. Οι ερμηνείες που παρέθετε ήταν αρκετές, και στην πραγματικότητα, από μια ηλικία και μετά όλοι ξέρουμε ότι οι φιλίες πολλές φορές χάνονται στις διακλαδώσεις της προσωπικής πορείας του καθενός και ότι μεγαλώνοντας αυτές οι σχέσεις δημιουργούνται όλο και πιο δύσκολα. Από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας, μας παροτρύνουν να έχουμε φίλους και οι μελέτες που αναλύουν τους αναρίθμητους τρόπους που ένας καλός φίλος κάνει τη ζωή καλύτερη είναι τόσες που δεν σηκώνουν αμφισβήτηση. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος δεν έχει φίλους; Πρέπει να νιώθει άσχημα ή είναι εξ ορισμού δυστυχισμένος;
Όχι απαραίτητα – αν είναι επιλογή του φυσικά. Η ποπ κουλτούρα έχει παίξει βέβαια το ρόλο της στην αντίληψη που έχουμε σήμερα για τη φιλία μεταξύ ενηλίκων – το Sex and the City, το How I met your Mother και κυρίως τα Φιλαράκια συνθέτουν μια πολύ διαφορετική εικόνα των κοινωνικών σχέσεων από αυτή που είχαν οι προηγούμενες γενιές, αλλά δεν είναι απαραίτητα ρεαλιστική. Εκτός ίσως από το φινάλε, όπου οι ήρωες ζευγάρωσαν, έκαναν οικογένειες και το κάπως μετεφηβικό δέσιμο μεταξύ τους χαλάρωσε.
Στην πραγματικότητα, το να μην έχει κάποιος φίλους με την έννοια του κολλητού, δεν είναι ασυνήθιστο – το 27% των Millenials δήλωσε σε έρευνα ότι δεν έχει, παρά το μάντρα της προηγούμενης γενιάς ότι οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγεις. Επίσης, πολλοί είναι εκείνοι που ικανοποιούν τις κοινωνικές τους ανάγκες μέσα από την κανονική τους οικογένεια και δεν έχουν πρακτικά χρόνο και ενέργεια να επενδύσουν σε άλλες σχέσεις, χωρίς αυτό να τους κάνει υποψήφιους να τους επισκεφτεί το πνεύμα των μελλοντικών Χριστουγέννων με άγριες διαθέσεις. Μπορεί και οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια να χαλούν κάποιες φορές, όμως η φιλία εκ των πραγμάτων εξαρτάται πολύ περισσότερο από το πού βρισκόμαστε στη ζωή και το timing δεν είναι πάντα βοηθός.
Σε μια δημοσκόπηση του 1999, το 26% των ερωτηθέντων απάντησε ότι στρέφεται στους φίλους του πρώτα όταν έχει ένα προσωπικό πρόβλημα. Το 2021, το ποσοστό που θα μιλούσε σε φίλο πριν από οποιονδήποτε άλλο, ήταν 16%, όχι απαραίτητα επειδή οι άνθρωποι έγιναν τρομερά εσωστρεφείς. Σύμφωνα με ειδικούς, η φιλία είναι σημαντική, αλλά όχι απαραίτητη για την επιβίωση ή την ευτυχία. Αν λοιπόν κάποιος δεν νιώθει την ανάγκη να έχει φίλους, δεν χρειάζεται να νιώθει μοναχική παραφωνία σε έναν υπέρ- κοινωνικό κανόνα. Ιδίως όταν δεν είναι καν μόνος.
