Για την Έλσα Κυλπάση η μουσική ήταν μονόδρομος. Είχε αποφασίσει ότι θα ασχοληθεί μαζί της από την πέμπτη δημοτικού. Σήμερα είναι συνθέτις, πιανίστρια, τραγουδίστρια και καθηγήτρια μουσικής. Έχει δίπλωμα στο πιάνο, τη μονωδία και τη φούγκα, ενώ παρακολουθεί μαθήματα αυτοσχεδιασμού και μουσικής δημιουργίας στο πιάνο με τον σπουδαίο συνθέτη Γιώργο Δούση. Έχει ερμηνεύσει τα τραγούδια που γράφει η ίδια σε διάφορες σκηνές, αλλά και τραγούδια σπουδαίων συνθετών όπως ο Μάνος Χατζιδάκις. Εδώ και δεκατρία χρόνια συνεργάζεται με το Ωδείο Kodály,, σε τάξεις πιάνου – τραγουδιού και μιούζικαλ με την εξαιρετική σκηνοθέτιδα Τζένη Αρσένη.
Θυμάστε ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με το έργο του Μίκη Θεοδωράκη;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η μουσική ήταν βασικό κομμάτι της ζωής. Μέσα σε όλες αυτές τις μουσικές προτιμήσεις, κυρίως του πατέρα μου, υπήρχε και ο Μίκης Θεοδωράκης. Όμως η πιο στενή επαφή με το έργο του Μίκη Θεοδωράκη έγινε λίγο αργότερα, στα σχολικά μου χρόνια, όταν γνωρίστηκα με τη Μάρω Θεοδωράκη, η οποία μου μετέδωσε την αγάπη της για τα τραγούδια του θείου της Μίκη και του πατέρα της Γιάννη Θεοδωράκη.
Τι εντύπωση κάνει η μουσική του Θεοδωράκη στα παιδιά;
Αρχικά, εξαρτάται από το μουσικό υπόβαθρο των γονιών, αλλά ακόμα και τα παιδιά που δεν γνωρίζουν τον Μίκη Θεοδωράκη, έρχονται από πολύ νωρίς σε επαφή με τα τραγούδια του μέσα από τις μαθητικές εκδηλώσεις στα σχολεία. Κανέναν άνθρωπο δεν τον αφήνει αδιάφορο η μουσική του Μίκη αφού καταφέρνει και μιλάει στην ψυχή ενός μικρού παιδιού!
Πώς προσεγγίζει κανείς έναν τόσο σπουδαίο συνθέτη;
Ο ίδιος ο Θεοδωράκης ήταν πολύ ανοιχτός. Άφηνε ελευθερία σε κάθε καλλιτέχνη να τον προσεγγίσει με όποιον τρόπο επιθυμεί. Η δική μου προσέγγιση έγινε με μεγάλο σεβασμό προς το συνθέτη, τους ποιητές-στιχουργούς και με τη διάθεση να αναδείξω με το δικό μου τρόπο το μεγαλείο και τη δύναμη αυτών των τραγουδιών.
Γιατί ονομάσατε το άλμπουμ «Nights of Returns»;
Nights of Returns… Νύχτες των γυρισμών… Στίχοι μέσα από το τραγούδι «Δρόμοι παλιοί», σε ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη. Τραγούδι που υπάρχει μέσα στο άλμπουμ. Ίσως ένα από τα καλύτερα και πιο συγκινητικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Η ιδέα για τον τίτλο ήταν του παραγωγού μου Σοφοκλή Σαπουνά στη Subways Music και θεωρώ ότι με εκφράζει απόλυτα. Γιατί κάπως έτσι γεννήθηκε η επιθυμία για τη δημιουργία του δίσκου μου. Με το θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, ένα χρόνο πριν, άρχισα και πάλι να παίζω τα CD του. Η μουσική του, που ήταν συνδεδεμένη με πολλά γεγονότα και πρόσωπα στη ζωή μου, μου ξύπνησε μνήμες. Λειτούργησα λοιπόν συναισθηματικά και χωρίς να το καταλάβω έφτασα στη δημιουργία αυτού του δίσκου με την πολύτιμη βοήθεια και στήριξη του αγαπημένου μου δάσκαλου Γιώργου Δούση.
Σήμερα γράφει κανείς τόσο σπουδαία μουσική και, αν ναι, υπάρχει χώρος για να ακουστεί;
Ο Θεοδωράκης έζησε μέσα σε έντονες πολιτικές αναταραχές και βίωσε άσχημες καταστάσεις. Πέρα από αυτό όμως οι δημιουργοί εκείνης της περιόδου ονειρεύονταν λίγο παραπάνω από εμάς. Μέσα από καλλιτεχνικούς κύκλους με δυνατές φιλίες εμπνεύστηκαν ο ένας από τον άλλον και άφησαν έργα που έμειναν στην ιστορία. Στις μέρες μας η τεχνολογία μάς έχει απομονώσει αρκετά. Οπότε έχει περιοριστεί και η συλλογική δημιουργία. Υπάρχουν και σήμερα εξαιρετικοί συνθέτες, αλλά είναι πιο δύσκολη η ανάδειξή τους γιατί υπάρχει βομβαρδισμός πληροφοριών.
