Για περισσότερο από μια δεκαετία, η «Melinda» μεγαλώνει ένα παιδί που δεν ήθελε ποτέ – ένα παιδί που ήταν προϊόν βιασμού. «Αγαπώ το παιδί μου. Αλλά αν μπορούσα να γυρίσω πίσω στο χρόνο και να κάνω έκτρωση, θα το έκανα 100%», δήλωσε στον Independent.
Η Melinda, της οποίας το όνομα άλλαξε κατόπιν αιτήματός της για να προστατεύσει το παιδί της, είπε ότι η προοπτική της συχνά μπερδεύει τους ανθρώπους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μισεί το παιδί της – απλώς εύχεται να είχε τη δυνατότητα να κάνει έκτρωση.
Ενώ τεχνικά θα μπορούσε να έχει πρόσβαση στη διαδικασία στην πολιτεία της, το Τενεσί, εκείνη την εποχή, η άμβλωση δεν ήταν πραγματικά μια επιλογή. Σημαντικά εμπόδια στάθηκαν στον δρόμο της: Το γεγονός ότι ήταν θύμα βιασμού, η έλλειψη χρημάτων και η ταραχή από την τακτική που ακολούθησε μια ψεύτικη κλινική.
Η ιστορία της, που αποτελεί μέρος μιας σειράς ερευνών και του νέου ντοκιμαντέρ The A-Word του Independent, εκθέτει τα εμπόδια που αντιμετώπιζαν οι έγκυες για περισσότερο από μια δεκαετία, ακόμα πριν από την απόφαση Dobbs του Ανώτατου Δικαστηρίου τον Ιούνιο του 2022 που άλλαξε το τοπίο των αμβλώσεων στις ΗΠΑ.
Ενώ η ρητορική κατά των αμβλώσεων υπάρχει εδώ και δεκαετίες, έγινε πολύ πιο έντονη κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Donald Trump. Ο αντιπρόεδρός του, Mike Pence, ήταν πολέμιος των αμβλώσεων και διόρισε και τους μισούς από τους δικαστές που ψήφισαν για την ανατροπή της απόφασης Roe, που επέτρεπε τις αμβλώσεις μετά την έκτη εβδομάδα κύησης. Έκτοτε, οι απαγορεύσεις της διαδικασίας σε πολιτειακό επίπεδο έχουν σαρώσει όλη τη χώρα. Τώρα, το Τενεσί δεν έχει καθόλου κλινικές άμβλωσης, λόγω της απαγόρευσης της πολιτείας που τέθηκε σε ισχύ στις 25 Αυγούστου 2022.
Πέρυσι, 170.000 εγκυμονούσες ταξίδεψαν σε άλλες πολιτείες για να υποβληθούν στη διαδικασία λόγω των απαγορεύσεων. Πριν από δέκα χρόνια, το ταξίδι από τη μικρή της πόλη σε άλλη πόλη – πόσο μάλλον σε άλλη πολιτεία – ήταν ανέφικτο για τη Melinda.
Δεν ήθελε ποτέ να γίνει μητέρα και ήλπιζε να ακολουθήσει καριέρα στις επιχειρήσεις διαστημικών συστημάτων στην πολεμική αεροπορία. Τα όνειρά της άλλαξαν. Αφού εντάχθηκε στο στρατό, στάλθηκε στο εξωτερικό, όπου ο προϊστάμενός της την βίασε επανειλημμένα – και έμεινε έγκυος στα 20 της χρόνια.
Είχε μιλήσει στους ανωτέρους της για την εμπειρία της μαζί του, αλλά αυτοί την προειδοποίησαν ότι αν κατήγγειλε επίσημα τη σεξουαλική επίθεση, θα την παρόπλιζαν, πράγμα που σημαίνει ότι θα της αφαιρούσαν τη δυνατότητα να φέρει όπλο – μια κίνηση που θεωρείται το τέλος μιας καριέρας στον στρατό.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η ψεύτικη κλινική, το ghosting και αβάσταχτο το οικονομικό κόστος
«Τρομοκρατημένη» από τις επιπτώσεις, συνέχισε να τον βλέπει στον χώρο εργασίας. Επί χρόνια έκανε ψυχοθεραπεία προσπαθώντας να καταλάβει τι σκεφτόταν τότε και γιατί δεν έφευγε.
Εβδομάδες μετά το τέλος του ταξιδιού της στο εξωτερικό δεν ένιωθε καλά και επέστρεψε στο σπίτι των γονιών της στο Τενεσί, όπου έκανε ένα τεστ εγκυμοσύνης, το οποίο επιβεβαίωσε τους φόβους της. Μετέφερε τα νέα στον προϊστάμενο-βιαστή της, εκείνος δεν την πίστεψε και επέμενε να δει αποδείξεις, προκειμένου να μην πέσει «θύμα» της. Έτσι πήγε στον γιατρό της, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι ήταν έγκυος.
Αφού ήπιε λίτρα χυμού πορτοκάλι για να προσπαθήσει να σταματήσει μόνη της την κυηση, αποφάσισε να βασιστεί σε επαγγελματίες. Έψαξε στο διαδίκτυο για τοπικά ιατρεία που έκαναν αμβλώσεις, αλλά βρήκε μόνο τρία.
Το πλησιέστερο βρισκόταν 100 μίλια μακριά. Όταν τηλεφώνησε της είπαν ότι η διαδικασία θα κόστιζε 500 δολάρια και ότι θα απαιτούνταν δύο ταξίδια. Ο νόμος, ο οποίος ισχύει ακόμη και σήμερα, επιβάλλει μια διήμερη αναμονή για συνάντηση μεταξύ της γυναίκας που θέλει να κάνει άμβλωση και ενός συμβούλου, πριν προχωρήσει η διαδικασία.
Δεδομένου ότι δεν είχε τα χρήματα ή το αυτοκίνητο, το συγκεκριμένο ιατρείο δεν αποτελούσε επιλογή, αποφάσισε η Melinda. Επέλεξε να πάει σε ένα «κέντρο κρίσης εγκυμοσύνης» πιο κοντά στο σπίτι της. Αργότερα έμαθε ότι επρόκειτο για μια ψεύτικη κλινική που είχε στηθεί από πιστούς υποστηρικτές κατά των αμβλώσεων για να πείσουν τις έγκυες γυναίκες να μην προβούν στη διαδικασία.
«Τα χαμηλά φώτα και τα άνετα καθίσματα έμοιαζαν με οποιοδήποτε άλλο γραφείο γιατρού», θυμήθηκε μιλώντας στον Independent. «Χρειάζομαι επιβεβαίωση ότι είμαι έγκυος και καθοδήγηση», είπε σε κάποιον που φορούσε ιατρική ποδιά.
Η Melinda οδηγήθηκε σε ένα κρεβάτι εξέτασης καλυμμένο με χαρτί, όπου της έδειξαν ένα βίντεο με εικόνες «διαμελισμένων σωμάτων εμβρύων» – οι οποίες ήταν «συναισθηματικά καταστροφικές» – και της έκαναν υπερηχογράφημα, καθώς ακουγόταν ένας καρδιακός παλμός – ένας ήχος που συμπέρανε ότι ήταν ψεύτικος, επειδή οι καρδιακοί παλμοί ακούγονται μόνο στις 10 εβδομάδες περίπου. Η ίδια ήταν το πολύ έξι εβδομάδων έγκυος.
Παρ’ όλα αυτά δεν άφησε το ένστικτό της να νικήσει. Σκέφτηκε ότι όλο αυτό θα τη βοηθούσε. «Χωρίς να ειπωθεί κάτι άλλο, ξεκαθάρισα πως θέλω να κάνω έκτρωση και αμέσως η αντιμετώπισή τους άλλαξε. Η άμβλωση δεν ήταν επιλογή. Έλεγαν πως θα με στηρίξουν για να μεγαλώσω το παιδί, με κουπόνια για το σούπερ μάρκετ. Ακόμα και ο ανώριμος 20χρονος εαυτός μου ήξερε ότι αυτό ήταν παγίδα. Έφυγα από εκεί κρατώντας το χαρτί του υπερήχου. Πήρα τηλέφωνο τον πατέρα του παιδιού με την ελπίδα ότι θα με βοηθούσε οικονομικά να κάνω άμβλωση όταν θα έβλεπε την εξέταση. Μου είπε ότι τον έστειλαν σε άλλη χώρα, με μπλόκαρε από κάθε δίαυλο επικοινωνίας και εξαφανίστηκε». Τότε συνειδητοποίησε πως ο βιαστής της δεν θα τη βοηθούσε ποτέ.
Η πρόταση για υιοθεσία και η εγκατάλειψη από τους γονείς
Έχοντας μεγαλώσει σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον με γονείς που ζητούσαν εγγόνια από πολύ νωρίς, δίσταζε να τους ζητήσει βοήθεια και απευθύνθηκε σε οικογενειακούς φίλους. Όταν εκείνοι δέχτηκαν θεώρησε ότι το πρόβλημά της λύθηκε και η ζωή της θα μπει σε μία σειρά. Η αλλαγή της συμπεριφοράς τους μόλις μία ημέρα μετά τη συμφωνία τους την έβαλε σε πολλές σκέψεις, αλλά δέχθηκε να συνεχίσει την εγκυμοσύνη και να τους δώσει το μωρό για υιοθεσία, όπως της ζήτησαν. Ανησυχούσε για την εγκυμοσύνη που θα φαινόταν, αλλά μία ακόμη αποστολή στο εξωτερικό την έσωσε. Στον έκτο μήνα της κύησης η κατάσταση άλλαξε και η οικογένεια που ζήτησε το έμβρυο για υιοθεσία, έκανε πίσω. Μέχρι τότε σκεφτόταν πως πρέπει απλώς να φέρει σε πέρας την εγκυμοσύνη. Τώρα έπρεπε να μιλήσει στους γονείς της. «Χωρίς άλλες επιλογές, μίλησα στους γονείς μου, άφησα τον στρατό και επέστρεψα στο Τενεσί».
Το μωρό ήρθε – μαζί με μια σειρά από δυσκολίες.
Μπόρεσε να μείνει με τους γονείς της, αλλά και οι οικονομικές συνθήκες είχαν αλλάξει και κανένας από τους δύο δεν ήταν σε θέση να τη στηρίξει. Κάποια στιγμή, ο πατέρας της αποφάσισε να μετακομίσει. Η Melinda τον ακολούθησε. Έμεινε μαζί του για λίγους μήνες, αλλά δεν μπόρεσε να βρει δουλειά πριν ο πατέρας της την πετάξει έξω από το σπίτι.
Έτσι, μάζεψε τα πράγματά της και μετακόμισε με τη μητέρα της και δούλευε, ενώ η μητέρα της πρόσεχε το μωρό της.
Ζώντας σε «απελπιστική φτώχεια», η Melinda είπε ότι η οικογένεια μοιραζόταν ένα στρώμα στο πάτωμα χωρίς κλιματισμό και θέρμανση. Για εβδομάδες, δεν είχαν τρεχούμενο νερό. Όταν έκανε κρύο, θυμάται ότι έτρεμε, παρά το γεγονός ότι ήταν πλήρως τυλιγμένη με χειμωνιάτικα ρούχα, ελέγχοντας πάντα αν το μωρό πάγωνε τη νύχτα. Μόνο όταν βρήκε μια δουλειά εκτός πολιτείας κατάφερε να βγάλει την οικογένειά της από αυτή την κατάσταση.
As a currently pregnant mother-of-two who has experienced both miscarriage and abortion, and who lives in a state with a near-total abortion ban, I deserve more than this https://t.co/daNyrWgYsZ pic.twitter.com/NYV21ljPeS
— The Independent (@Independent) October 24, 2024
Οι δυσκολίες για μια γυναίκα που θέλει να κάνει άμβλωση
Η Melinda θεωρεί τον εαυτό της «μια αξιοπρεπή μαμά» για το παιδί της, που τώρα είναι έφηβος. Σκέφτεται διαρκώς το τι θα έκανε αν μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο.
«Αγαπώ το παιδί μου, θα έκανα τα πάντα γι’ αυτό», είπε. «Αλλά αν γύριζα πίσω τον χρόνο θα έκανα την έκτρωση; Χωρίς αμφιβολία, χωρίς κανέναν δισταγμό, κάθε φορά, σε κάθε σύμπαν. Θα επέλεγα την έκτρωση».
Η εμπειρία της εγείρει το ερώτημα για το ποιες επιλογές έχουν τώρα οι γυναίκες που βρίσκονται σε παρόμοια θέση με τη Melinda.
Δεκατέσσερις πολιτείες έχουν απαγορεύσει πλήρως τις αμβλώσεις. Δέκα από αυτές, συμπεριλαμβανομένου του Τενεσί, δεν προβλέπουν εξαίρεση στην περίπτωση βιασμού.
Το κόστος για το ταξίδι εκτός πολιτείας σε κλινική άμβλωσης – εξαιρουμένου του κόστους της διαδικασίας – για μια γυναίκα του Τενεσί ανέρχεται κατά μέσο όρο σε 2.673 δολάρια, σύμφωνα με την Brigid Alliance, μια οργάνωση που παρέχει οικονομική υποστήριξη σε όσους έχουν ανάγκη από περίθαλψη για άμβλωση εκτός πολιτείας.
Για πολλές γυναίκες στο Τενεσί, το ποσό αυτό είναι απρόσιτο. Το ένα τρίτο των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας στο Τενεσί έχουν εισόδημα 200% κάτω από το ομοσπονδιακό όριο φτώχειας, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Guttmacher. Οι ίδιες οι αμβλώσεις δεν είναι επίσης φθηνές, με κόστος που αυξάνεται ανάλογα με το στάδιο της κύησης.
Οι αμβλώσεις εντός κλινικής μπορεί να κοστίζουν έως και χιλιάδες δολάρια, ενώ το μέσο εθνικό κόστος κυμαίνεται γύρω στα 700 δολάρια. Περισσότερο από το ένα τρίτο των Αμερικανών (37%) δεν έχουν 400 δολάρια στην άκρη για απροσδόκητα έξοδα, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ.
Το ποσό αυτό είναι ιδιαίτερα απρόσιτο για τις ισπανόφωνες και τις μαύρες γυναίκες, σύμφωνα με την KFF, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που επικεντρώνεται στην πολιτική υγείας.
Η Melinda ανήκε σε αυτή την ομάδα που δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά τα απρόβλεπτα έξοδα. Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν έκανε έκτρωση, απάντησε: «Το ότι υπάρχει η δυνατότητα επιλογής, δεν σημαίνει ότι μπορώ να την εκμεταλλευτώ».
