Μία από τις σημαντικότερες γυναίκες συγγραφείς στον κόσμο, η Βιρτζίνια Γουλφ αποτελεί μία προσωπικότητα που πάντα θα μας ιντριγκάρει για τον τρόπο με τον οποίο έζησε, εκφράστηκε καλλιτεχνικά και αψήφησε τις όποιες κοινωνικές συμβάσεις της εποχής της. Η διαχρονικότητα των έργων της και η επιρροή που άσκησε και ασκεί ακόμα σε κάθε καλλιτεχνική κοινότητα την καθιστούν μοναδική στο είδος της. Με αφορμή την ημέρα των γενεθλίων της, ακολουθούν δέκα περίεργα πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για εκείνη.
Όταν ήταν μικρή είχε το χαϊδευτικό «κατσίκα», γιατί ήταν πάντα άτακτη και κάποιος έπρεπε διαρκώς να την κυνηγάει να κάτσει φρόνιμα.
Ένα από τα αγαπημένα της πράγματα ήταν να ξύνει τα νύχια της στον τοίχο για να ενοχλήσει τη μεγαλύτερη αδερφή της. Ωστόσο, όταν εκείνη παντρεύτηκε και έφυγε από το σπίτι τους, της έγραφε καθημερινά από μία επιστολή.
Η μητέρα της τη δίδασκε γαλλικά και λατινικά από τα επτά της έτη. Η Γουλφ, ωστόσο, επειδή δεν πήγε στο πανεπιστήμιο, καθώς δεν επιτρεπόταν τότε η πρόσβαση στις γυναίκες και ειδικά σε όσες ήταν μέλη της υψηλής κοινωνίας, διάβαζε μανιωδώς για να καλύψει αυτό το κενό που θεώρησε ότι της δημιούργησε η έλλειψη ανώτατης εκπαίδευσης, την οποία αποκαλούσε και «πραγματική μόρφωση».
Από όταν ήταν 11 ετών η Γουλφ έκανε πειράματα με διαφορετικά είδη πένας, ελπίζοντας να βρει το συντομότερο ποιο θα ήταν εκείνο το μοντέλο που θα της έδινε την τέλεια αίσθηση στο γράψιμο.
Κάποια στιγμή η Γουλφ σκεφτόταν να παντρευτεί τον Λίτον Στράχεϊ, έναν συγγραφέα ο οποίος ήταν μεν γκέι, αλλά τον θεωρούσε αδελφικό φίλο και άρα κατάλληλο για γάμο.
Στα 27 της χρόνια παραδέχτηκε ότι φοβόταν το σεξ.
Για μια μακρά περίοδο η συγγραφέας έγραφε όρθια, σε ειδικό γραφείο, γιατί θεωρούσε ότι η διαδικασία της συγγραφής έμοιαζε με αυτήν της δημιουργίας ενός πίνακα ζωγραφικής και ήθελε να βλέπει τα χειρόγραφά της από απόσταση.
Όταν παντρεύτηκε τον σύζυγό της Λέοναρντ, είχαν μαζί ως κατοικίδιο μία μαϊμού με το όνομα Μιτζ.
Μετά το γάμο της αποφάσισε να μάθει κάποια πράγματα για το νοικοκυριό και έτσι ξεκίνησε μαθήματα μαγειρικής, τα οποία ωστόσο μάλλον δεν ήταν για εκείνη, καθώς μία φορά έψησε κατά λάθος τη βέρα της μέσα σε ένα κέικ.
Η Γουλφ περπατούσε πάρα πολύ, μπορεί και για 6 μίλια κάθε απόγευμα, ενώ δεν τίποτα δεν την εμπόδιζε να πηδάει χαντάκια και φράχτες, προκειμένου να βρεθεί εκεί όπου ήθελε. Κι αυτό ισχύει γενικότερα για τη ζωή και το έργο της.
