Με αφορμή το βιβλίο της Τζένυ Χαν “Προς όλα τα αγόρια που αγάπησα” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, σκεφτήκαμε πως εκτός του ότι σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε, θα πρέπει να μιλήσουμε και για το γιατί τελικά όσα χρόνια κι αν περάσουν οι εφηβικές ταινίες και σειρές θα κάνουν την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά.
Ήμουν έφηβη στα 90s, όταν το Beverly Hills 90210 ήταν η δεύτερη σειρά που σάρωσε σε τηλεθέαση μετά το “Degrassi Junior High” το οποίο πρόλαβα να δω λίγο στα τέλη των 80s.
Tότε μου φαινόταν απόλυτα λογικό να ταυτίζομαι με τους πρωταγωνιστές αφού είχα περίπου την ίδια ηλικία και πήγαινα κι εγώ στο σχολείο. Αυτό που μου έκανε όμως ιδιαίτερη εντύπωση είναι πως 20 χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από το λύκειο, είδα δυο εφηβικές ταινίες στο netflix των οποίων η υπόθεση εξελίσσεται στα μαθητικά χρόνια και μου άρεσαν το ίδιο.
Είναι φανερό ότι το netflix έχει επενδύσει αρκετά στο πολύ νεανικό κοινό, δηλαδή στους εφήβους, κι αν εξαιρέσεις ότι τα παιδιά του σήμερα έχουν κινητά, laptops και ipods εξακολουθούν να ερωτεύονται, να πληγώνονται, να πέφτουν και να σηκώνονται, όπως συνέβαινε και με εμάς το 1996.
Η πρώτη ταινία την οποία είδα είναι το “To all the boys I’ve loved before” με ελληνικό τίτλο “Προς όλα τα αγόρια που αγάπησα”: Η πρωταγωνίστρια λοιπόν η οποία είναι πολύ ντροπαλή, έχει γράψει 5 ερωτικά γράμματα στα αγόρια που της άρεσαν τα οποία όμως δεν έστειλε ποτέ. Απλώς ήθελε να εξωτερικεύσει τα αισθήματά της και τα έγραψε σε χαρτί. Η μικρή της αδερφή όμως ταχυδρόμησε τα γράμματα αυτά και ένας από τους παραλήπτες της ζήτησε να προσποιηθούν ότι έχουν σχέση με το πρόσχημα ότι έτσι θα ζηλέψει η πρώην του. Τελικά θα τον ξανακερδίσει εκείνη ή η fake relationship θα εξελιχθεί σε κάτι πραγματικό;
Η δεύτερη ταινία την οποία είδα είναι το” The Kissing Booth” με ελληνικό τίτλο “Φίλα με”: Η πρωταγωνίστρια έχει γεννηθεί την ίδια ημέρα με τον κολλητό της – 7 Ιουνίου- και οι μητέρες τους ήταν παιδικές φίλες. Τα δυο παιδιά είναι φίλοι από την πρώτη μέρα της ζωής τους και μεγαλώνουν μαζί, ενώ έχουν θέσει κάποιους κανόνες για τη μεταξύ τους σχέση οι οποίοι είναι θεωρητικά απαράβατοι, μέχρι τη στιγμή που η Lana ερωτεύεται το μεγάλο αδερφό του κολλητού της, το Noah o oποίος είναι ο player του σχολείου και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Τι θα γίνει τελικά; Θα κερδίσει ο έρωτας, η φιλία ή θα μπορέσουν να συμβιβαστούν και τα δυο;
Koινός παρονομαστής και στις δυο ταινίες, είναι ότι τα κορίτσια έχουν χάσει τη μαμά τους και ότι δεν είναι τα “δημοφιλή” του σχολείου αλλά πιο χαμηλών τόνων χαρακτήρες.
Τόσο το “Προς όλα τα αγόρια που αγάπησα” όσο και το “Φίλα με” μέσα από το απλό σενάριο και την εφηβική αφέλεια, καταφέρνουν να περάσουν τα δικά τους σημαντικά μηνύματα για την αλήθεια, τον έρωτα και τη φιλία τα οποία τελικά όσο πιο σπουδαία είναι τόσο πιο απλά πρέπει να πλασάρονται για να τα καταλάβει κάποιος σε βάθος.
