Ο τζόγος θεωρείται συχνά ανδρική υπόθεση, ωστόσο τα πιο πρόσφατα στατιστικά διαψεύδουν αυτή την αντίληψη. Ένα κέντρο απεξάρτησης στο Wolverhampton της Μεγάλης Βρετανίας ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1971 και σήμερα εξειδικεύεται στην παροχή βοήθειας σε γυναίκες, ώστε να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους και να αρχίσουν μία νέα ζωή, μακριά από τους εφιάλτες του τζόγου.
Από το 2017 ως το 2021, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Αγγλία, το ποσοστό των γυναικών που άρχισαν να τζογάρουν, online ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, αυξήθηκε κατά 54%. Για το ίδιο χρονικό διάστημα, το αντίστοιχο ποσοστό αύξησης στους άνδρες ήταν 28%. Σύμφωνα με όσες μελέτες έχουν γίνει μέχρι στιγμής, όπως αποκαλύπτει το website του κέντρου απεξάρτησης Gordon Moody, οι γυναίκες ξεκινούν να παίζουν τυχερά παιχνίδια σε μεγαλύτερη ηλικία από ό,τι ο μέσος άνδρας και ζητούν πιο εύκολα επιστημονική βοήθεια για να ξεπεράσουν τον εθισμό τους, σε σχέση με τους εξαρτημένους άνδρες. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, πολλές γυναίκες δεν ένιωθαν άνετα για να παρακολουθήσουν κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης μέσα σε ομάδες ανδρών στο πλαίσιο της οργάνωσης Gamblers Anonymous, κι έτσι στην πόλη Wolverhampton το ζήτημα αυτό αντιμετωπίστηκε από το πιο πάνω ίδρυμα.
Το πρόγραμμα του Gordon Moody ξεκινάει με θεραπείες που διαρκούν έξι εβδομάδες. Οι γυναίκες φιλοξενούνται στους ειδικούς χώρους του κέντρου, έχοντας κάθε μία το δικό της δωμάτιο. Τον πρώτο καιρό πραγματοποιούν θεραπευτικές συνεδρίες με ειδικούς ψυχικής υγείας ώστε να αντιμετωπίζουν τη ρίζα κάθε προβλήματος που τις ωθεί στον τζόγο, τα θέματα ψυχικής υγείας τους και το τραύμα που συνεπάγεται η εξάρτηση αυτού του είδους. Στη συνέχεια παρακολουθούν ένα πρόγραμμα τεσσάρων εβδομάδων που τις βοηθάει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της ζωής τους.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του The Guardian, η Megan, 21 ετών, στη χειρότερη φάση της εξάρτησής της έχασε 4 χιλιάδες λίρες μέσα σε 10 λεπτά σε online παιχνίδια. Ήταν ολημερίς κολλημένη πάνω στο κινητό τηλέφωνό της, ωστόσο κανείς δεν είχε υποψιαστεί τι ακριβώς έκανε, κι έτσι κατάφερνε να κρύψει την εξάρτησή της. Όταν αποφάσισε να ενταχθεί σε πρόγραμμα απεξάρτησης, συνειδητοποίησε πως όλοι οι συμμετέχοντες ήταν άνδρες κι έτσι αισθανόταν πίεση: «Δεν μπορούσα να μιλήσω όσο ανοιχτά ήθελα. Ήμουν μόνη, 21 ετών και δεν καταλάβαινα γιατί ήμουν έτσι. Δεν είχα δει ποτέ μία νεαρή γυναίκα εξαρτημένη από το τζόγο». Η ανακούφισή της όταν ανακάλυψε το κέντρο στο Wolverhampton ήταν τεράστια.
«Άλλαξε τη ζωή μου. Μου έδωσε τόση δύναμη και κατάλαβα πως δεν ήμουν η μόνη. Ένα ασφαλές περιβάλλον για τις γυναίκες που θέλουν να μιλήσουν για τα προβλήματά τους και να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν κι άλλες εκεί έξω που βιώνουν τις ίδιες εμπειρίες»
Η ύπαρξη ενός τέτοιου κέντρου εξειδικευμένου με βάση τον έμφυλο παράγοντα είναι πάρα πολύ σημαντική, καθώς ο τρόπος με τον οποίο μία γυναίκα θα αρχίσει να εξαρτάται από τον τζόγο σχετίζεται σε πολλές περιπτώσεις άμεσα με το γεγονός ότι θα προτιμήσει τον ανώνυμο κόσμο του Internet από ό,τι τον ανδροκρατούμενο χώρο ενός καζίνο. Είναι πιο εύκολο το να εθιστεί παίζοντας στο κινητό και το λάπτοπ, συνεπώς η φύση της εξάρτησης εδώ είναι πιο ύπουλη. Είναι επίσης σημαντικό ότι στο συγκεκριμένο κέντρο απεξάρτησης κανείς δεν θα μειώσει τη σημασία της εξάρτησής τους:
«Πολλές φορές οι γυναίκες έχουν ζητήσει βοήθεια, αλλά δεν τους έχει παρασχεθεί γιατί οι άλλοι δεν έχουν καταλάβει τι τους συμβαίνει», δηλώνει η Sarah Forshaw, που ασχολείται με την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του κέντρου. «Η εξάρτησή τους πολλές φορές μπαίνει κάτω από το χαλί», επισημαίνει, δίνοντας ως παράδειγμα τις γυναίκες που πάσχουν από κατάθλιψη και επισκέπτονται γιατρούς που δεν δίνουν καμία σημασία στον τομέα της εξάρτησης ως παράγοντα πρόκλησης διαταραχής του συναισθήματος. Η Dr. Rosalind Baker-Frampton, που ασχολείται με την έρευνα πάνω στον τζόγο και τις γυναίκες, τονίζει πως δεν υπάρχουν εξειδικευμένες μελέτες για τη γυναικεία εξάρτηση από τον τζόγο και πως είναι ένα ακόμα ζήτημα που χρειάζεται να διερευνηθεί για πολλά χρόνια, ώστε να βρεθούν εξειδικευμένες λύσεις.
Μέχρι σήμερα έχουν αποφοιτήσει από το πρόγραμμα, το οποίο προσφέρεται δωρεάν, περίπου 500 γυναίκες. Το παράδειγμα λειτουργίας ενός τέτοιου φορέα αξίζει να ακολουθηθεί από όλα τα κράτη.
