Η αποκάλυψη ότι το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ενδέχεται να ανατρέψει την ιστορική απόφαση του 1973 με την οποία νομιμοποιήθηκε το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο, από φιλελεύθερες φωνές που διεκδικούν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Σε αυτό το πλαίσιο, και ενώ κάποιες συντηρητικές απόψεις θυμίζουν το δυστοπικό κόσμο του μυθιστορήματος «Handmaid’s Tale» ( «Η ιστορία της θεραπαινίδας»), που μεταφέρθηκε και στη μικρή οθόνη, ο «Guardian» δημοσίευσε ένα εξαιρετικά επίκαιρο κείμενο από τη συλλογή δοκιμίων της Μάργκαρετ Άτγουντ «Burning Questions».
«Σε κανέναν δεν αρέσει η άμβλωση, ακόμα και όταν είναι ασφαλής και νόμιμη. Δεν είναι κάτι που θα επέλεγε μια γυναίκα για τη σαββατιάτικη ψυχαγωγία της. Από την άλλη, κανένας δεν θα ήθελε μια γυναίκα να αιμορραγήσει στο δάπεδο του μπάνιου της μετά από μια παράνομη άμβλωση. Τι κάνουμε λοιπόν;
»Ίσως ένας διαφορετικός τρόπος να προσεγγίσουμε την ερώτηση θα ήταν να πούμε: Σε ποιο είδος χώρας θα θέλατε να ζείτε; Σε κάποια όπου κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να παίρνει αποφάσεις που αφορούν την υγεία και το σώμα του, ή σε μια χώρα όπου ο μισός πληθυσμός είναι ελεύθερος και ο άλλος μισός υποδουλωμένος;
«Σε ποιο είδος χώρας θα θέλατε να ζείτε; Σε κάποια όπου κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να παίρνει αποφάσεις που αφορούν την υγεία και το σώμα του, ή σε μια χώρα όπου ο μισός πληθυσμός είναι ελεύθερος και ο άλλος μισός υποδουλωμένος;»
»Οι γυναίκες που δεν μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιες αν θα κάνουν ή όχι παιδιά είναι υποδουλωμένες γιατί είναι η πολιτεία που διεκδικεί την κυριότητα του σώματός τους και το δικαίωμα να αποφασίσει πώς θα το χρησιμοποιήσουν. Το μόνο παρόμοιο παράδειγμα για τους άντρες είναι η επιστράτευσή τους. Και στις δύο περιπτώσεις η ζωή τους κινδυνεύει, αν και τουλάχιστον ο στρατός συνοδεύεται από τη δωρεάν παροχή τροφής, ρουχισμού και στέγης. Ακόμα και οι εγκληματίες στις φυλακές έχουν δικαίωμα σε αυτά τα πράγματα. Αν η πολιτεία καθιστά αναγκαστική την τεκνοποίηση, γιατί να μην καλύπτει τα έξοδα της προγεννητικής φροντίδας, της γέννας, της επιλόχειας φροντίδας και -για τα μωρά που δεν πωλούνται σε πλούσιες οικογένειες- της ανατροφής του παιδιού;
»Και αν η πολιτεία λατρεύει τα μωρά, γιατί να μην τιμά τις γυναίκες που κάνουν τα περισσότερα δείχνοντάς τους σεβασμό και βγάζοντάς τις από τη φτώχεια; Αν οι γυναίκες παρέχουν μια αναγκαία υπηρεσία στην πολιτεία -έστω και ενάντια στη θέλησή τους- σίγουρα πρέπει να πληρωθούν για το έργο τους. Αν ο στόχος είναι περισσότερα μωρά, είμαι σίγουρη ότι περισσότερες γυναίκες θα τον υπηρετούσαν εφόσον αποζημιώνονταν δεόντως. Διαφορετικά, τείνουν να ακολουθήσουν το φυσικό νόμο: τα θηλαστικά αποβάλλουν σε συνθήκες ανεπάρκειας πόρων.
«Αν ο στόχος είναι περισσότερα μωρά, είμαι σίγουρη ότι περισσότερες γυναίκες θα τον υπηρετούσαν εφόσον αποζημιώνονταν δεόντως. Διαφορετικά, τείνουν να ακολουθήσουν το φυσικό νόμο: τα θηλαστικά αποβάλλουν σε συνθήκες ανεπάρκειας πόρων».
»Αμφιβάλλω όμως ότι η πολιτεία είναι πρόθυμη να φτάσει σε σημείο να παρέχει τους απαραίτητους πόρους. Αντιθέτως, επιθυμεί να καταφύγει στο σύνηθες φτηνό κόλπο: να εξαναγκάσει τις γυναίκες να κάνουν παιδιά και μετά να τις βάλει να πληρώσουν. Ξανά και ξανά και ξανά. Είπαμε, σκλαβιά.
»Είναι τελείως διαφορετικό, φυσικά, το να αποφασίσει μια γυναίκα να αποκτήσει παιδί. Τότε το μωρό είναι ένα δώρο από την ίδια τη ζωή. Αλλά για να θεωρηθεί κάτι δώρο, πρέπει να δοθεί και να παραληφθεί ελεύθερα. Ένα δώρο μπορεί επίσης να απορριφθεί. Ένα δώρο που δεν μπορεί να απορριφθεί δεν είναι δώρο αλλά σύμπτωμα τυραννίας.
»Λέμε ότι οι γυναίκες “χαρίζουν ένα παιδί”. Οι μητέρες που έχουν επιλέξει τη μητρότητα όντως το “χαρίζουν”, είναι σαν ένα δώρο. Αλλά αν δεν το έχουν επιλέξει, ο τοκετός δεν είναι το δώρο τους, είναι κάτι που αφαιρείται από εκείνες παρά τη θέλησή τους.
»Κανένας δεν αναγκάζει τις γυναίκες να προχωρήσουν σε άμβλωση. Κανένας δεν θα έπρεπε να τις αναγκάζει ούτε να προχωρήσουν στην τεκνοποίηση. Κάντε την τεκνοποίηση υποχρεωτική, αν το επιθυμείτε, αλλά τουλάχιστον μην κρύβεστε πίσω από τις λέξεις. Είναι σκλαβιά το να διεκδικεί κάποιος την ιδιοκτησία, τον έλεγχο του σώματος ενός άλλου ανθρώπου και την κερδοφορία από αυτό».
