Ένα εξαιρετικά επίκαιρο ερώτημα τέθηκε στο Reddit προς τους δασκάλους: Τι θα έλεγαν στους γονείς των μαθητών τους αν δεν φοβόνταν ότι θα έχουν επιπτώσεις; Καθώς πλησιάζει η νέα σχολική χρονιά, καλό είναι να προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση των ανθρώπων που αναλαμβάνουν την εκπαίδευση των παιδιών μας και να τα δούμε και από τη δική τους οπτική. Ιδού λοιπόν πέντε από τις απαντήσεις τους.
1. «Θα έπρεπε να έχετε βάλει στη ρουτίνα ύπνου τους μια ιστορία»: Οι περισσότεροι δάσκαλοι στο thread συμφωνούν ότι οι γονείς οφείλουν να θέσουν τις βάσεις της φιλαναγνωσίας από πολύ μικρή ηλικία. Ειδικά η ρουτίνα της αφήγησης μιας ιστορίας πριν από τον ύπνο ενισχύει και τον δεσμό μεταξύ γονιού και παιδιού και τις γλωσσικές και άλλες νοητικές ικανότητες των μικρών ακροατών.
2. «Μη διστάζετε να λέτε στα παιδιά σας “όχι”»: Πολλοί δάσκαλοι καταλήγουν να πρέπει να πειθαρχήσουν τους μαθητές με ανεπιθύμητες συμπεριφορές αντί να αφιερώνουν τον χρόνο που χρειάζεται στη διδασκαλία τους. Όπως πιστεύουν, ένα από τα κοινά λάθη των γονιών που εμποδίζουν την επαρκή οριοθέτηση των παιδιών είναι το γεγονός ότι διστάζουν να τους πουν «όχι» και να θέσουν σταθερούς κανόνες στο σπίτι.
3. «Τις σημαντικότερες αποφάσεις τις παίρνετε εσείς οι γονείς, όχι τα παιδιά»: «Εσείς επιλέγετε την ώρα του ύπνου τους ή το πόσο χρόνο θα περάσουν μπροστά σε οθόνες» σχολιάζει ένας εκπαιδευτικός σχετικά. «Ένα παιδί δεν μπορεί να πάρει τέτοιες αποφάσεις». Στο ίδιο thread οι συνάδελφοί του συμφωνούν ότι πολλοί γονείς πιστεύουν λανθασμένα ότι μια πιο «χαλαρή» διαπαιδαγώγηση σημαίνει ότι αφήνουμε τα παιδιά να κάνουν τα ίδια κάποιες σημαντικές επιλογές για τη ζωή τους: «Οι ενήλικες πρέπει να παίρνουν όλες τις δύσκολες αποφάσεις ώστε τα παιδιά να είναι υγιή και ασφαλή», καταλήγουν.
4. «Το παιδί που μεγαλώνετε θα γίνει αύριο ενήλικας»: Ένα άλλο λάθος που έχουν παρατηρήσει, από την άλλη, είναι ότι έχουμε την τάση να «νταντεύουμε» υπερβολικά τα παιδιά, να μην τα αφήνουμε να αυτονομηθούν ανάλογα με την ηλικία τους: «Διδάξτε τα να δένουν τα κορδόνια τους και να λένε “ευχαριστώ” και “παρακαλώ”, ή ότι δεν έχουν πάντα δίκιο» συμβουλεύει ένας εκπαιδευτικός. Αυτά τα «μικρά» προβλήματα μεγαλώνουν μαζί με τα παιδιά και θα τα βρούμε αργά ή γρήγορα μπροστά μας, όπως επισημαίνει κάποιος άλλος.
5. «Ένα παιδί μαθαίνει από το σπίτι του να τεμπελιάζει»: Πολλοί μαθητές υιοθετούν συμπεριφορές και συνήθειες από την οικογένειά τους και τις δυναμικές της -ίσως, για παράδειγμα, η μητέρα κάνει όλες τις δουλειές του νοικοκυριού ενώ ο πατέρας χαλαρώνει μπροστά στον καναπέ- τις οποίες μεταφέρουν στη σχολική τάξη. «Στο σχολείο έχουμε δραστηριότητες που μας κρατούν απασχολημένους για 90 λεπτά. Εσείς πώς περνάτε 90 λεπτά με το παιδί στο σπίτι;» αναρωτήθηκε ένας δάσκαλος.
