Κάποιοι ρίχνουν τις αιτίες στην πανδημία, κάποιοι άλλοι στις νέες μεθόδους ανατροφής των παιδιών. Όποια «σχολή» κι αν υποστηρίζει κάποιος που θεωρεί ότι τα παιδιά σήμερα παρουσιάζουν προβληματικές συμπεριφορές, ένα είναι το δεδομένο: Οι εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να παρατηρούν τη συμπεριφορά των παιδιών εντός κι εκτός τάξης, προσπαθώντας να καταλάβουν τα βαθύτερα αίτιά της.
Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους, τουλάχιστον σε όλες τις χώρες όπου το ζήτημα ερευνάται εδώ και καιρό. Η συμπεριφορά μίας μεγάλης μερίδας παιδιών κρίνεται μη αποδεκτή από τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι δηλώνουν απερίφραστα ότι δυσκολεύονται να τα διαχειριστούν. Μία δασκάλα στις ΗΠΑ εξέφρασε τη δική της άποψη μέσω της πλατφόρμας Reddit, υποστηρίζοντας ότι η ρίζα του προβλήματος εντοπίζεται στο ότι τα παιδιά δεν ακούνε ποτέ τη λέξη «όχι» από τους γονείς τους.
Συγκεκριμένα, η εκπαιδευτικός αφηγήθηκε μία δική της ιστορία. Μία μέρα που έκανε μάθημα, μπήκε στη σχολική της αίθουσα ένα κορίτσι από άλλη τάξη και κάθισε δίπλα σε μία φίλη της. Αμέσως πλησίασε τις μαθήτριες και ρώτησε την επισκέπτρια τι ακριβώς ήθελε. Εκείνη απάντησε ότι είχε ένα κενό και πως θα καθόταν μαζί τους μέχρι να τελειώσει. Η δασκάλα της είπε ότι πρέπει να φύγει και το κορίτσι φάνηκε σοκαρισμένο και ενοχλημένο.
Ξεκίνησε μία λογομαχία που κράτησε λίγα λεπτά. Κάποια στιγμή η δασκάλα είπε στο κορίτσι ότι δεν την σέβεται, και τότε άρχισε να ανταλλάσει βλέμματα με τη φίλη της, έχοντας πάρει ένα ύφος με το οποίο την αμφισβητούσε έντονα. Και τότε η επισκέπτρια γύρισε στη φίλη της και της είπε για τη δασκάλα: «Ποια νομίζει ότι είναι»;
To χειρότερο όλων ήταν πως το κορίτσι είχε πει ψέματα, καθώς εκείνη την ώρα ήταν απούσα από το μάθημά της.
Η δασκάλα, που έζησε αυτό το περιστατικό την πρώτη χρονιά που μπήκε σε τάξη για να διδάξει, θεωρεί ότι οι γονείς και το υπόλοιπο περιβάλλον των παιδιών δεν τους αρνιούνται ποτέ και τίποτα, συνεπώς το άκουσμα της λέξης όχι είναι κάτι πρωτόγνωρο για εκείνα.
Το ίδιο υποστηρίζει η ψυχοθεραπεύτρια Lori Ferson, η οποία μίλησε στην Huff Post για το ίδιο θέμα.
«Σάς έχω νέα: Τα παιδιά έχουν ανάγκη να τους λέτε όχι. Δεν είναι έτοιμα ούτε συναισθηματικά, ούτε από άποψης ανάπτυξης, ώστε να μπορούν να πάρουν μεγάλες αποφάσεις ή να δημιουργήσουν κανόνες ή να τους ακολουθήσουν. Αυτό είναι η δική σας δουλειά. Κι αν δεν την κάνετε, το παιδί σας θα αισθανθεί μπερδεμένο, ότι βρίσκεται σε ένα χάος, κάτι που μπορεί να εκφραστεί ακόμα και με στομαχόπονους, πονοκεφάλους, ξεσπάσματα στη συμπεριφορά, ακόμα και έλκη»
Η ειδικός επεσήμανε ακόμα ότι τα αλλεπάλληλα ναι σε οτιδήποτε ζητάει ένα παιδί μπορούν πανεύκολα να καταλήξουν στο να γίνει κακομαθημένο.
Πολλές φορές είναι δύσκολο να αρνηθεί κάποιος κάτι που ζητάει το παιδί του, ωστόσο σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια, αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει για εκείνο και θα το βοηθήσει στη ζωή του πολύ περισσότερο από το να ακούει συνέχεια ναι.
Άλλοι εκπαιδευτικοί που τοποθετήθηκαν σχετικά με το ζήτημα κάτω από την ανάρτηση της δασκάλας είπαν ότι κάποια παιδιά διαθέτουν την πεποίθηση ότι δικαιούνται όλα αυτά που ζητούν να τους δώσουν ή να τους επιτρέψουν και συνακόλουθα πιστεύουν πως οι κανόνες δεν ισχύουν για εκείνα. Μια άλλη μερίδα σχολιαστών επεσήμανε ότι αυτή η συμπεριφορά ξεκινάει σε μικρή ηλικία, με τα παιδιά να κλαίνε ώστε να τους γίνει το χατίρι.
Μάλλον οι εκπαιδευτικοί που υποστηρίζουν ότι τα παιδιά πρέπει να ακούνε και κάποια όχι στη ζωή τους έχουν δίκιο. Είναι θέμα ορίων και τα όρια ποτέ δεν έβλαψαν κανένα. Αντίθετα, δίνουν στο παιδί το πλαίσιο που δεν μπορεί να καθορίσει μόνο του, ώστε να ξέρει πού και πώς θα κινηθεί. Και για κανέναν λόγο δεν πρέπει να μπερδεύουμε την άρνηση με την έλλειψη αγάπης. Αν αγαπάμε πραγματικά τα παιδιά μας, τούς βάζουμε όρια, για το καλό όλων μας και πάνω από όλα για το δικό τους καλό.
