Πόσο ανοιχτός μπορείς να γίνεις στο επαγγελματικό σου περιβάλλον μέχρι η οικειότητα να γίνει υπερβολική, οι αποκαλύψεις άβολες, η φιλικότητα αμηχανία; Η συνταγή δεν είναι ακριβείας και οπωσδήποτε δεν είναι αλάνθαστη, όμως όλοι συμφωνούν, ειδήμονες ή απλά πικροί παθόντες, ότι θέλει προσοχή. Γιατί, αν υπάρχει κάτι χειρότερο από το συνάδελφο που μοιράζεται ανατριχιαστικά πολλά από τη ζωή του, είναι αυτός ο συνάδελφος να είμαστε εμείς.
Σε έναν κόσμο όπου η εξωστρέφεια λογίζεται ως προσόν, είναι εύκολο να θολώσουν οι γραμμές και να περαστούν κάποια όρια -όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν πολλές ντροπιαστικές Δευτέρες μετά από ένα office party που πήγε υπερβολικά καλά σε μονάδες τεκίλας-, τα οποία καλό είναι να μην περνιούνται. Το να μοιράζεσαι ανθρώπινες λεπτομέρειες από τη μη επαγγελματική ζωή σου στη δουλειά είναι κάτι περισσότερο από εντάξει – στην πραγματικότητα, αυτές οι λεπτομέρειες είναι που δημιουργούν αληθινές, δυνατές σχέσεις με τους συναδέλφους, κάτι που στην πορεία θα σε βοηθήσει να εξελιχθείς. Σε τελική ανάλυση, οι επιχειρήσεις βασίζονται στις ανθρώπινες σχέσεις και δεν είναι όλες οι δουλειές γιάπικος πολυεθνικός εφιάλτης. Είναι σημαντικό όμως να μην ξεχνάμε ότι οι φίλοι της δουλειάς και οι πραγματικοί μας φίλοι είναι δύο τελείως διαφορετικά σετ ανθρώπων. Και ενώ με τους φίλους της πολιτικής μας ζωής μπορούμε να γίνουμε όσο εξομολογητικοί εμείς θέλουμε κι εκείνοι αντέχουν, η δουλειά είναι το μέρος όπου θέλουμε οι άνθρωποι να μας βλέπουν σοβαρά και όταν ζητάμε αναρρωτική να μην πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα θέλουμε να πάμε να κάνουμε ανταύγειες.
H δουλειά είναι το μέρος όπου θέλουμε οι άνθρωποι να μας βλέπουν σοβαρά και όταν ζητάμε αναρρωτική να μην πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα θέλουμε να πάμε να κάνουμε ανταύγειες.
Προτού βιαστούμε να διαμαρτυρηθούμε για τον corporate κόσμο που μας θέλει ψυχρά ρομπότ χωρίς αισθήματα και ελαττώματα, ας παραδεχτούμε ότι όλοι έχουμε μια γνώμη για τη συνάδελφο που μιλάει συνέχεια για τα κατορθώματά του παιδιού της με λεπτομέρειες που σε κάνουν να θες να ξεριζώσεις τα αυτιά σου, που αναλύει τα του διαζυγίου της λες και πρόκειται να καταθέσουν όλοι στο δικαστήριο, που τρέχει συνέχεια στους γιατρούς και πρέπει να διηγηθεί κάθε επίσκεψη και διάγνωση λέξη προς βασανιστική λέξη. Και η γνώμη αυτή δεν είναι καλή.
Ως γνωστόν, μέτρον άριστον, κάτι που ισχύει γενικά, αλλά στις αποκαλύψεις που κάνουμε στο επαγγελματικό μας περιβάλλον ίσως θα έπρεπε να είναι νόμος. Στο χώρο που θέλεις να δείξεις αξιοπιστία, υπευθυνότητα, ικανότητα, το να μοιράζεσαι άκυρες προσωπικές στιγμές («χα χα, σας είπα για τότε που με σταμάτησε η Τροχαία και ήμουν με το σουτιέν;» ας πούμε) είτε από επιλογή είτε από ξαφνική κρίση ειλικρίνειας, μπορεί να μη σε πάει εκεί που θέλεις.
Το να μοιράζεσαι άκυρες προσωπικές στιγμές («χα χα, σας είπα για τότε που με σταμάτησε η Τροχαία και ήμουν με το σουτιέν;» ας πούμε) είτε από επιλογή είτε από ξαφνική κρίση ειλικρίνειας, μπορεί να μη σε πάει εκεί που θέλεις.
Για τους περισσότερους, αυτά μοιάζουν αυτονόητα. Το να μην εκτίθεσαι εκεί που θέλεις να κάνεις καλή εντύπωση δεν απαιτεί εξωφρενικά πολύπλοκες κοινωνικές δεξιότητες, όμως δεν έχουν όλοι τον ίδιο έλεγχο στο φιλτράρισμα μεταξύ σκέψης και λόγου, ιδίως όταν μπαίνει στη μέση και κάποια νότα ανασφάλειας. Οπως πολλά από τα κοινά ανθρώπινα λάθη, το να μοιράζεσαι περισσότερα απ’ όσο πρέπει γίνεται από καλές προθέσεις. Σύμφωνα με το Psychology Today, πολλές φορές είναι μια προσπάθεια να δημιουργήσεις σχέσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Να δείξεις τον πραγματικό εαυτό σου και να αφήσεις τους άλλους να σε πλησιάσουν. Αλλοι πάλι λένε περισσότερα απ’ όσο χρειάζεται στη δουλειά σε μια ανθρώπινη στιγμή όπου έχουν ανάγκη επειγόντως ένα φίλο ή και για να κάνουν κάποιον άλλον να νιώσει άνετα. Απλώς συχνά καταφέρνουν το ακριβώς αντίθετο. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί και ενδεχομένως να συμβεί σε όλους.
Όπως κάθε νόμισμα, οι προσωπικές εξομολογήσεις στο γραφείο έχουν δύο όψεις. Η καλή είναι το είδος της πληροφορίας που δίνεις για τον εαυτό σου που ναι μεν είναι προσωπική αλλά δεν σε βλάπτει μακροπρόθεσμα. Κάτι σχετικό με το χόμπι ή την οικογένειά σου, αν δεν είναι άβολα περιγραφικό, ανήκει ασφαλώς στο είδος της πληροφορίας που θέλεις να έχουν οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζεσαι χρόνο και στόχους και στην ουσία θέλεις να σε γνωρίζουν και λίγο έξω από την αυστηρή διάσταση της δουλειάς. Υπάρχουν όμως και πράγματα που απαιτούν λίγο περισσότερη διακριτικότητα. Οπως η οικονομική σου κατάσταση, είτε είναι πολύ καλή, είτε είναι πολύ χάλια, μπορεί να εκνευρίσει ή να κάνει τους άλλους να νιώθουν άβολα. Επίσης, η απύθμενη περιφρόνηση που τρέφεις για τον προηγούμενο εργοδότη σου είναι κάτι που δεν χρειάζεται να μάθει ο νέος, ενώ εκτός δουλειάς καλό είναι να μένουν και οι πολιτικές πεποιθήσεις – είτε προς αποφυγήν καφενειακού τύπου καβγάδων είτε για να μην μπεις στη λάθος μαύρη λίστα από την οποία δεν βγαίνει ποτέ κανείς. Αλλο ένα πράγμα που δεν χρειάζεται να συζητάς με συναδέλφους είναι οι φιλοδοξίες σου, καθώς το όνειρό σου να γίνεις αφεντικό τους ενδεχομένως να μην ταιριάζει απόλυτα με το δικό τους ή το να ψάχνεις κάτι καλύτερο ίσως στους πολύ παρανοϊκούς προκαλέσει κάποιον προβληματισμό για την αφοσίωσή σου στην ομάδα. Και φυσικά, τα πάθη μας είναι κάτι που είναι σοφότερο να μη γνωρίζουν οι συνάδελφοί μας, διότι μπορεί να βγάζουν λάθος συμπεράσματα και αν, π.χ., ξέρουν ότι μας αρέσει να παρτάρουμε σαν να μην υπάρχει αύριο, θα πιστεύουν ότι έχουμε hangover ακόμα κι αν πάθουμε ρήξη χιαστού.
Το όνειρό σου να γίνεις αφεντικό τους ενδεχομένως να μην ταιριάζει απόλυτα με το δικό τους ή το να ψάχνεις κάτι καλύτερο ίσως στους πολύ παρανοϊκούς προκαλέσει κάποιον προβληματισμό για την αφοσίωσή σου στην ομάδα.
Ως γενικό κανόνα κρατάμε ότι είναι αποδεκτό να μιλάμε προσωπικά αν αυτό βοηθάει εμάς, τη σχέση μας με τους άλλους και ιδανικά τη δουλειά, δεν μας εκθέτει και δεν μας κάνει στόχο αστείων και προκατάληψης. Και φυσικά, είναι σωστό μόνο αν την επόμενη μέρα ή την επόμενη στιγμή από την ώρα που ανοίγουμε το στόμα μας δεν ευχόμαστε να μας χτυπήσει μετεωρίτης. Η επαγγελματική ζωή είναι πολλές φορές δύσκολη – δεν χρειάζεται να την κάνουμε δυσκολότερη από μόνοι μας διανθίζοντας τη διαδρομή με ντροπιαστικές νάρκες.
