Την προσοχή έχουν κεντρίσει τις τελευταίες ώρες οι αναρτήσεις της αθλήτριας Ελένης Χατζηλιάδου, η οποία κατέκτησε την περασμένη εβδομάδα το χάλκινο μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του καράτε στο Πόρετς της Κροατίας.
Η νεαρή κοπέλα, με αφορμή τη νίκη της, αλλά και την αλλαγή διοίκησης της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καράτε, προχώρησε σε δύο εξομολογητικές αναρτήσεις στις οποίες γράφει για το πώς η πορεία της τόσα χρόνια έβρισκε εμπόδια από πολύ συγκεκριμένα άτομα.
«Ήρθε η μέρα τελικά που θα σας διηγηθώ την πραγματική μου ιστορία», ξεκινά η πρώτη ανάρτηση και συνεχίζει: «Η ζωή και η επιβίωση γενικότερα ήταν πολύ πιο δύσκολη από την προπόνηση που έκανα. Θυμάμαι που ήμουν παιδί και είχα ένα όνειρο, να γίνω η καλύτερη ΚΑΡΑΤΕΚΑ στον κόσμο. Θυμάμαι να έχω χαμόγελο και ενθουσιασμό. Και τότε μου τα πήραν όλα. Ο πρωταθλητισμός, φίλοι μου, είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ. Εκεί συναντάς πολύ σκοτεινά πράγματα και ανθρώπους που προσπαθούν να μπουν στην ψυχή σου και να σε σκοτεινιάσουν. Ήμουν ένα παιδί που το μόνο που έμαθε από τους γονείς του ήταν η αγάπη και το καλό!!! Δεν ήμουν έτοιμη για όλα τα κακά που προσπαθούσαν να εισβάλουν στην ψυχή μου. […]
Θυμάμαι που τα τελευταία τρία χρόνια, όντας φαβορί για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς, να συνεχίζουν να μας πολεμάνε! Θυμάμαι να παλεύουμε για την επιβίωση μας, να προσπαθούμε να πάρουμε ότι δικαιούμαστε. Μια δουλειά, τα πριμ των διακριθέντων αθλητών, δυο χρόνια αγωνιζόμουν στους αγώνες και έπρεπε ταυτόχρονα να αγωνιστώ και γι’ αυτά που δικαιούμαι που κάποιοι δεν θέλανε να μου δώσουν. Θυμάμαι ανθρώπους που με θαύμαζαν να με συκοφαντούν δημοσίως και άλλους να με κατηγορούν σε δικόγραφα για απάτη, επειδή αγωνιζόμουν να πάρω ότι δικαιούμαι και ότι μου στερούσανε. Θυμάμαι που μετά από κάθε μετάλλιο δεν δεχόμασταν τηλέφωνα για συγχαρητήρια, αλλά για Φόβο, απειλές, απαξίωση! Βίωσα την μοναξιά, εγκλωβίστηκα, λύγισα και όμως δεν τα παράτησα ποτέ και ποτέ δεν αλλοιώσαμε το ήθος και την αξιοπρέπεια μας!».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όλα τα παραπάνω υποκινούνταν από έναν άνθρωπο, αποκαλύπτει η αθλήτρια στο Marie Claire.
«Περίμενα 10 χρόνια γι’ αυτή την ανάρτηση. Ένας άνθρωπος κινούσε τα νήματα και δημιουργούσε κλίμα διχόνοιας ανάμεσα στους αθλητές. Αν δεν συμφωνούσες μαζί του σε πολεμούσε με κάθε τρόπο και σε ορισμένες περιπτώσεις κατάφερνε να σε νικήσει. Δημιουργούσε προβλήματα σε πολλούς αθλητές και προπονητές, όπως και στον μπαμπά μου, που είναι ο δικός μου προπονητής».
«Με την προσωρινή διοίκηση, η οποία, πλέον, έγινε μόνιμη ζήσαμε για πρώτη φορά πως να είσαι ομάδα. Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, πήγαμε όλοι μαζί. Χωρίς να έχουμε άγχος για χρήματα ή επιβίωση. Με τους προπονητές μας, με στήριξη και αποδοχή. Επιστρέψαμε και γιορτάσαμε όλοι μαζί. Θυμάμαι όταν μετά την κατάκτηση του χρυσού στην κατηγορία γυναικών (σ.σ κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Μαδρίτης το 2018) δεν με άφηναν να γιορτάσω τη νίκη μου. Έλεγαν στον πατέρα μου πως η κόρη του θα βάλει “μέσα” την ομοσπονδία. Δεχόμασταν μέχρι και απειλητικά μηνύματα και emails. Ένιωθα πιο πολύ μαχήτρια παρά αθλήτρια. Ήμουν μόνη μου, μοναδική μου στήριξη ήταν ο μπαμπάς μου, τον οποίο δεν με άφηναν να έχω πάντα μαζί μου».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η ψυχολογική και συναισθηματική βία και οι διακρίσεις λόγω φύλου
«Πλέον μπορώ και μιλάω πιο ελεύθερα. Βιώναμε μεγάλη ψυχολογική και συναισθηματική βία. Δεν μας προσέφεραν βασικά πράγματα και δεν μας άφηναν ούτε να τα διεκδικούμε. Όταν μάλιστα άρχισαν να έρχονται τα μετάλλια, άρχισε να έρχεται και η αμφισβήτηση. Συνέχισα με μεγάλες δυσκολίες – οικονομικές και συναισθηματικές – αλλά πείσμωσα. Δεν με άφηναν να προπονούμαι, μα κατάλαβα πόσο όσο πιο δυνατός γίνεσαι τόσο πιο πολύ προσπαθούν να σε σπάσουν».
Και μπορεί η περίπτωσή της, όπως μας είπε, να μην μοιάζει πολύ με εκείνη της κα. Μπεκατώρου, αλλά υπήρχαν διαφορετικές συμπεριφορές απέναντί της, επειδή είναι κορίτσι.
«Ναι, γίνονταν και γίνονται σχόλια και διακρίσεις. Προσπαθώ να μην τις ακούω και συγκεντρώνομαι στους στόχους μου. Πιο πολύ από όλα με ενοχλεί η άδικη συμπεριφορά. Σίγουρα, σε επηρεάζουν, αλλά τις αφήνω – όσο γίνεται – στην άκρη. Η αδικία και η πονηριά με πονά περισσότερο».
Η νεαρή κοπέλα παραδέχεται πως από τον συνεχή πόλεμο αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό για να συγκεντρώσει χρήματα και να μπορέσει να συνεχίσει τις προπονήσεις.
«Πήγα στη Γερμανία. Δούλευα 12 ώρες και έκανα και προπόνηση. Χωρίς καμία βοήθεια από την Ομοσπονδία. Όταν μίλησα στον πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, κ. Καπράλο, και έμαθε την ιστορία μου, με βοήθησε πάρα πολύ. Έτσι βρήκα τον πρώτο χορηγό μου. Αν δεν ήταν αυτός δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Μπόρεσα και γύρισα στην Ελλάδα και τώρα κυνηγώ το όνειρό μου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Η ζωή ως γυναίκα καρατέκα
Η 27χρονη αθλήτρια έχει μεγαλώσει μέσα στο άθλημα του καράτε, αφού ο μπαμπάς της διατηρεί σχολή εκμάθησης της πολεμικής τέχνης. «Το καράτε είναι τρόπος ζωής – σου βγαίνει φυσικά από ένα σημείο και μετά. Προσωπικά, με έκανε πιο δυνατή. Απέκτησα δυναμισμό και αυτοπεποίθηση. Είναι η βάση για όλα τα αθλήματα, είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία. Ο πρωταθλητισμός, ναι, είναι δύσκολος, αλλά έχουμε πάρα πολύ καλούς αθλητές στη χώρα μας και μπορούμε να πάμε το άθλημα μπροστά».
Όσον αφορά στη συμμετοχή των γυναικών στο άθλημα η Ελένη Χατζηλιάδου λέει πως στο εξωτερικό είναι πολύ πιο διαδεδομένο και σε μεγαλύτερες ηλικίες. «Στην Ελλάδα, πολλά κορίτσια ξεκινούν, αλλά σταματούν, κυρίως όταν ξεκινούν το πανεπιστήμιο. Δεν συμφωνώ απόλυτα με αυτό, αφού το καράτε γίνεται βίωμα. Σε βοηθά να εκτονώνεσαι και σε κρατά σε φόρμα. Ασχολούνται αρκετά κορίτσια, αλλά κυρίως σε μικρότερη ηλικία».
