Η μαρτυρία μιας γυναίκας επιβεβαιώνει ότι τα πράγματα στις σχέσεις δεν είναι όπως φαίνονται και πως ακόμα και ένας άντρας που όλοι οι άλλοι θεωρούν «υλικό» για γάμο μπορεί στην πραγματικότητα να κρύβει σκοτεινές πλευρές. Γι’ αυτό, η Lexie Janson με την προσωπική εμπειρία που μοιράζεται μάς παροτρύνει, ουσιαστικά, να ακούμε καλύτερα το ένστικτό μας.
Όπως γράφει:
«Είχα μόλις βγει από μια κακοποιητική σχέση και ήμουν αδέσμευτη για πάνω από έναν χρόνο όταν έτυχε να γνωρίσω ένα “καλό παιδί”. Ήταν λίγο γεμάτος, με αρχή φαλάκρας και όχι ιδιαίτερα γοητευτικός, αλλά ήταν αστείος, ταιριάζαμε στα πιστεύω μας και μπορούσα να καταλάβω την ιστορία της ζωής του.
»Βγαίναμε μία στις τόσες και γίναμε πρώτα φίλοι και μετά σύντροφοι. Ήθελα να του δώσω μία ευκαιρία, μετά από πολλές άσχημες εμπειρίες που είχα με άντρες – ένα καλό παιδί θα ήταν μια καλή αλλαγή.
»Ήμουν μαζί του για το μυαλό και τις ικανότητές του, και όχι για την εμφάνισή του και πήγε καλά… για ένα διάστημα.
»Παντρεύτηκα το “καλό παιδί”.
»Ποτέ δεν είχα ονειρευτεί τον γάμο, αλλά καθώς ήταν σημαντικός για εκείνον, το συζητήσαμε και μετά από λίγο (και μια σειρά από επιχειρήματά του που ακούγονταν λογικά) αποφασίσαμε να παντρευτούμε.
»Πίστευα ότι ένα καλό παιδί δεν θα με απατούσε. Ότι θα με εκτιμούσε, ότι θα μου φερόταν καλά και ότι θα υποστήριζε τη δουλειά μου όπως κι εγώ τη δική του Πίστευα ότι θα τον ένοιαζε ό,τι έλεγα και θα με γνώριζε στους φίλους του.
»Ήμουν ευτυχισμένη, ένιωθα ότι με εκτιμά και με ποθεί – μέχρι που παντρεύτηκα.
«Πίστευα ότι ένα καλό παιδί δεν θα με απατούσε. Ότι θα με εκτιμούσε, ότι θα μου φερόταν καλά και ότι θα υποστήριζε τη δουλειά μου όπως κι εγώ τη δική του. Πίστευα ότι θα τον ένοιαζε ό,τι έλεγα και θα με γνώριζε στους φίλους του. Ήμουν ευτυχισμένη – μέχρι που παντρεύτηκα».
»Η μαμά μου ανέκαθεν έλεγε ότι τα πράγματα αναπόφευκτα αλλάζουν μετά τον γάμο, αλλά δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα πήγαιναν τόσο κατά διαόλου.
»Ακριβώς μετά τον γάμο μας, είχε το πρώτο του ξέσπασμα θυμού. Αλλά τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για ό,τι θα ακολουθούσε.
»Ο σύζυγός μου δούλευε ως σύμβουλος σε ένα γραφείο. Εγώ εργαζόμουν στο ΙΤ της ίδιας εταιρείας. Μια μέρα η εταιρεία υποτίθεται ότι θα παρουσίαζε κάτι σε έναν πελάτη, αλλά χάλασε ο προτζέκτορας και ανέλαβα να βοηθήσω.
»Ενώ συνέδεα καλώδια και προσπαθούσα να τον κάνω να δουλέψει, ήρθε ο προϊστάμενος του συζύγου μου και είπε, πώς είναι να έχεις μια γυναίκα εξυπνότερη από εσένα; Και αυτή ήταν η πτώση του καλού παιδιού.
»Μια μελέτη του 2013 έδειξε ότι ένας άντρας που αισθάνεται ότι η σύντροφός του αποδίδει καλύτερα από εκείνον νιώθει να απειλείται, ότι οι άντρες ερμηνεύουν την επιτυχία των γυναικών τους σαν δική τους αποτυχία, ακόμα και αν δεν είναι ανταγωνιστές.
«Μια μελέτη του 2013 έδειξε ότι ένας άντρας που αισθάνεται ότι η σύντροφός του αποδίδει καλύτερα από εκείνον νιώθει να απειλείται, ότι οι άντρες ερμηνεύουν την επιτυχία των γυναικών τους σαν δική τους αποτυχία, ακόμα και αν δεν είναι ανταγωνιστές».
»Δύο μήνες μετά τον γάμο μας, ο “καλός” μου σύζυγος είχε μεταμορφωθεί σε έναν κακοποιητικό, ελεγκτικό, αδιάφορο, απαιτητικό, μισογύνη, εργασιομανή τύπο.
»Αγνοούσε τις επιτυχίες μου, τις υποτιμούσε, ξεχνούσε τα γενέθλιά μου, δεν εκτιμούσε τον προσωπικό μου χρόνο και απαιτούσε να κάνω εγώ τα πάντα για εκείνον. Είχα γίνει η οδηγός, μάγειρας, υπηρέτριά του και ούτω καθεξής.
»Τον εγκατέλειψα οκτώ μήνες μετά τον γάμο μας. Αλλά το δράμα δεν είχε τελειώσει. Άδειασε τους λογαριασμούς μου στην τράπεζα και έσπειρε για εμένα φήμες. Χρειάστηκε να παρέμβει η αστυνομία.
»Φυσικά κατανοώ ότι δεν είναι όλα τα “καλά παιδιά” σαν τον πρώην σύζυγό μου. Είναι λες και όταν παντρευτήκαμε γύρισε ένας διακόπτης μέσα του και έγινε άλλος άνθρωπος. Σταμάτησε να προσποιείται.
»Οι ψυχολόγοι μάς διαβεβαιώνουν ότι υπάρχει το “σύνδρομο του καλού παιδιού” και ότι συνδέεται με την ανατροφή τους. Ότι πίσω από την επιφάνεια υπάρχει ένα μοτίβο με προβληματικές συμπεριφορές, για παράδειγμα ότι γίνονται παθητικο-επιθετικοί, χειριστικοί και συμπεριφέρονται σαν να τους χρωστάει όλος ο κόσμος.
»Αν πρέπει να πείτε σε κάποιον ότι είστε “καλό παιδί”, πιθανότατα δεν είστε».
