«Το αγόρι μου με χώρισε χωρίς να το περιμένω. Αφού έπαιξα ξανά και ξανά στο μυαλό μας τη συζήτηση, προσπαθώντας να καταλάβω τι είχα κάνει “λάθος”, βγήκα βόλτα. Ήθελα να αγοράσω παγωμένο γιαούρτι, έτσι μού φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό να μπω στο mall για να ξεχαστώ λίγο. Αυτό ήταν το πρώτο μου λάθος».
Έτσι αρχίζει την προσωπική μαρτυρία της στο Yourtango.com η coach Pegi Burdick, που ειδικεύεται σε θέματα στρες τα οποία σχετίζονται με τα οικονομικά μας. Μήπως μάς θυμίζει κάτι; Αν ναι, ίσως το shopping για εμάς να μην είναι θεραπεία, αλλά μέρος του προβλήματος.
Όπως συνεχίζει η ίδια:
«Το δεύτερο λάθος μου το έκανα εβδομάδες μετά, καθώς στράφηκα στο shopping therapy για να ανακουφίσω την πληγωμένη μου καρδιά. Μπορεί να βοήθησε για λίγο, αλλά ο λογαριασμός της πιστωτικής μου με προσγείωσε απότομα στην πραγματικότητα.
»Στη διαδρομή για τον πάγκο με το παγωμένο γιαούρτι, πέρασα από καταστήματα με ωραία ρούχα στις βιτρίνες – και επιγραφές που έλεγαν εκπτώσεις 40% και 50%.
»Δεν είχα ανάγκη από κάτι, τι πείραζε λοιπόν να ρίξω μια ματιά;
»Εντόπισα ένα παντελόνι ολόιδιο με εκείνο που είχα χάσει σε μια μεγάλη μετακόμιση.
»Φυσικά, είχα υποχρέωση να το αγοράσω… ήταν τζάμπα. Έβγαλα την πιστωτική μου κάρτα και σε λίγο ήταν δικό μου.
»Επιστρέφοντας σπίτι, ένιωθα χαρούμενη. Ο πρώην μου έμοιαζε, για την ώρα, με μακρινή ανάμνηση.
»Μπαίνοντας στο διαμέρισμά μου, είπα στο γάτο μου, Peewee: “Είναι τέλειο να ψωνίζεις στις εκπτώσεις!”.
»Συμφώνησε.
»Δύο εβδομάδες αργότερα, όταν ήρθε ο λογαριασμός της πιστωτικής, ο γάτος μου ήταν άφαντος και δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ το ποσό χρέωσης.
»Αλλά δεν σταμάτησα εκεί. Ήταν ακαταμάχητο.
»Συνέχισα να προσπαθώ να δικαιολογώ κάθε νέα αγορά μου.
»Καθώς οι χρεώσεις στην πιστωτική μου ανέβαιναν κάθε μήνα, το ίδιο και το άγχος και το στρες μου.
«Συνέχισα να προσπαθώ να δικαιολογώ κάθε νέα αγορά μου. Καθώς οι χρεώσεις στην πιστωτική μου ανέβαιναν κάθε μήνα, το ίδιο και το άγχος και το στρες μου».
»Αλλά έκανα τα στραβά μάτια όταν ήρθε η ανιψιά μου στην πόλη και την έβγαλα για δείπνο στο αγαπημένο της ιταλικό εστιατόριο.
»Απλά, δεν μπορούσα να σταματήσω.
»Μέχρι που μια νύχτα, στις 3 το πρωί, ξύπνησα πανικόβλητη. Δεν μπορούσα να βρω διέξοδο από το οικονομικό χάος που είχα δημιουργήσει.
»Μοιράστηκα τις ανησυχίες μου με μια έμπιστη φίλη. Ήταν πολύ ξεκάθαρη: “Χρησιμοποιείς το shopping για να ανακουφίσεις την ψυχή σου”.
»Είχε δίκιο, αλλά πώς μπορούσα να σταματήσω την αυτοκαταστροφική σπατάλη;
»Η απάντηση μού διέφευγε, μέχρι που άρχισα να διαβάζω βιβλία για τα συναισθήματα και να καταλαβαίνω πώς έλεγχαν τις πράξεις μου. Εμβαθύνοντας, κατάλαβα γιατί ένα συγκεκριμένο συναίσθημα ήταν στο επίκεντρο.
»Όταν άρχισα να πιστεύω ότι πολλά πράγματα που συναντάμε μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε σαν μαθήματα από το σύμπαν, τότε κατανόησα γιατί τόσο πολλές συμπεριφορές είναι προγραμματισμένες σύμφωνα με τα συναισθήματά μας.
»Για μένα, το shopping γέμιζε το κενό της μοναξιάς.
»Η παρόρμησή μου να σπαταλάω χρήματα είχε αρχίσει να γίνεται ψυχαναγκασμός. Ο μόνος τρόπος να την ελέγξω ήταν να κατανοήσω την πηγή της.
«Για μένα, το shopping γέμιζε το κενό της μοναξιάς. Η παρόρμησή μου να σπαταλάω χρήματα είχε αρχίσει να γίνεται ψυχαναγκασμός. Ο μόνος τρόπος να την ελέγξω ήταν να κατανοήσω την πηγή της».
»Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν μου, παρατήρησα παρόμοια μοτίβα που με ακολουθούσαν σαν πατημένη τσίχλα κάτω από τη σόλα ενός παπουτσιού.
»Έμαθα να αντιμετωπίζω την ψυχαναγκαστική συμπεριφορά κάνοντας έναν εσωτερικό διάλογο.
»Πλέον, όταν βρίσκομαι σε ένα μαγαζί και βλέπω ένα αντικείμενο -τζάκετ, παπούτσια, πορτοφόλι, οτιδήποτε- και η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατά, κάνω στην άκρη και συζητάω με τον εαυτό μου.
»Αναρωτιέμαι: Θα πέθαινα αν δεν έπαιρνα αυτό το τζάκετ ή απλά έχω την τάση να ενδώσω στη δύναμη του ψυχαναγκασμού να ξοδέψω χρήματα;
»Αυτό είναι λοιπόν το μυστικό.
»Αν μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει αυτή τη δύναμη, προτού βγάλει από το πορτοφόλι την πιστωτική, τότε μόνο πραγματικά θα έχει επιλογή.
»Για να τιμήσω εκείνη τη δύναμη, αντί να την αποδιώξω, αγοράζω κάτι μικρό και ανέξοδο: για παράδειγμα, ένα περιοδικό.
»Και ως επιβεβαίωση ότι έχω καταφέρει να ελέγξω τα χρέη μου, όταν έρχεται ο επόμενος λογαριασμός της πιστωτικής μου, ο Peewee αρχίζει να γουργουρίζει επιδοκιμαστικά».
