Eσύ πως το τρως το σουβλάκι σου; Ή για να το θέσουμε καλύτερα, πως το έτρωγες μέχρι σήμερα; Ο Σωτήρης Κοντιζάς τοποθετήθηκε σχετικά με το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να περιέχει ένα τυλιχτό σουβλάκι και εμείς είμαστε απολύτως σύμφωνες μαζί του. Στο Facebook post λοιπόν ο η σεφ και κριτής του Master Chef έγραψε:
“Θυμάμαι ακόμα τον Καράμπαμπα και τον Αβραάμ στη Δραπετσώνα. Θυμάμαι και τον Μερακλή στη Νέα Ιωνία -κυρ Παναγιώτης και κυρά Πίτσα, η γυναίκα του. Παλιές καλές εποχές! Κι αν έχω φάει σουβλάκια από τότε. Όπως όλοι μας. Κοιτάζω με δυσπιστία κάθε νέα λίστα με «το καλύτερο σουβλάκι της Αθήνας» αφού το ποιο είναι το καλύτερο σουβλάκι είναι εντελώς υποκειμενικό. Στη δική μου λίστα λοιπόν με τα αγαπημένα είναι σίγουρα ο Μιχάλης με τα χειροποίητά του στο Νέο Ηράκλειο. Ο Μιχάλης καμία σχέση με τον χώρο μέχρι να ανοίξει το μαγαζί, ζώνες έφτιαχνε και εμπορευόταν. Όταν έκλεισαν οι ζώνες αποφάσισε να ανοίξει τα σουβλάκια. Αλλά με τον δικό του τρόπο. Εξηγώ. Χωρίς γύρο, χωρίς ηλεκτρική ψησταριά και όλα στα χέρι. Έβαλε λοιπόν μια σχάρα 4 μέτρα με κάρβουνα και ξεκίνησε. ΣΤα Χειροποιητα Του Μιχαλη το χοιρινό και το κοτόπουλο κόβονται και περνιούνται χεράτα, το κεμπάπ πλάθεται πάνω στη βέργα, οι πατάτες κόβονται στο χέρι και ποσάρονται σε κατσαρόλα με λάδι στο γκάζι. Ο Μιχάλης πηγαίνει λαϊκή κάθε μέρα, ψάχνει, τσακώνεται, παζαρεύει – και ανάλογα με τα ψώνια της ημέρας φτιάχνει και μερικά μαγειρευτά στο πλάι. Κάνει και κάτι μεζέδες αν βρει χρόνο. Αυγά με στάκα, σταμναγκάθι με λάδι και λεμόνι, μαραθόπιτες -αν είσαι τυχερός. Τι θέλω να πω. Είναι μερακλής και ρομαντικός και το σουβλάκι του το γουστάρω όσο λίγα. Κάτι τελευταίο. Αν καθίσετε εκεί, να παραγγείλετε τα σουβλάκια σας ένα-ένα. Είναι κρίμα το δεύτερο να περιμένει το πρώτο. Αξίζει – μην αγχωθείτε. Η ταλαιπώρια όλη δική τους!
Υ.Γ. (1) Μόνο μην βάλετε μέσα πατάτες.
Υ.Γ. (2) Ο Μιχάλης είναι ο πατέρας του Βασίλη. Ο Βασίλης ήταν ο διπλανός μου σε όλο το λύκειο. Το είπα από την αρχή: το καλύτερο σουβλάκι είναι υποκειμενικό. Στο φαγητό δεν κάνει κουμάντο μόνο η γεύση, μιλάνε και οι αναμνήσεις και το συναίσθημα. Ευτυχώς.”
